บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1818 กลับถึงวังแล้ว

หลังจากที่หยวนชิงหลิงเข้าไปในรถม้า จู่ ๆ ก็ร้องอุทานออกมาว่า “ข้าจำได้แล้วว่าทำไมถึงรู้สึกคุ้นเคยกับเขามาก”

“รู้สึกคุ้นเคย? เจ้าเคยเจอเขามาก่อนรึ?” หยู่เหวินเห้าถาม

หยวนชิงหลิงตอบว่า “ตอนที่ข้าเรียนอยู่ระดับมหาวิทยาลัย มีครั้งหนึ่งเคยไปเยี่ยมบ้านนักโบราณคดีกับเพื่อนคนหนึ่ง นักโบราณคดีท่านนี้แซ่ฉาง ที่ลานบ้านของครูฉางมีแบบจำลองของเผ่าคนยักษ์ตั้งแสดงอยู่ เขาเล่าว่าเขาได้เห็นกับตาตัวเองเลย นับตั้งแต่ได้เห็นก็จำขึ้นใจไม่เคยลืม จึงใช้โคลนจำลองแบบขึ้นมา พอตอนนี้มาลองคิด ๆ ดู แบบจำลองนั่น มันเหมือนกับชายร่างใหญ่คนนั้นไม่มีผิดเลยล่ะ”

นางคิดว่านี่มันจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่านะ?

แค่คล้าย ๆ ก็ยังแล้วไปเถอะ แต่นี่กลับเหมือนกันทุกประการ

กระทั่งขนาดร่างกาย ความสูง ก็ยังแทบไม่ต่างกัน

หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่า รูปร่างหน้าตาของชายร่างใหญ่คนนั้น ไม่ใช่รูปลักษณ์ที่จะเห็นได้ดาษดื่นตามถนนหนทางทั่วไป แต่มีลักษณะเฉพาะที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง “เหมือนกันทุกประการเลยจริง ๆ น่ะหรือ? ไม่ขนาดนั้นหรอกกระมัง?”

“จริง ๆ นะ เหมือนกันแบบทุกกระเบียดนิ้วเลย แม้แต่ใบหูก็ยังกางรับลมเหมือนกันเปี๊ยบเลยด้วย” ยิ่งหยวนชิงหลิงคิดเรื่องนี้ ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว ชายร่างใหญ่คนนั้นมาจากเผ่าคนยักษ์สินะ? ครูฉางเคยเห็นคนยักษ์จริง ๆ น่ะหรือ?

แต่ในโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่ เผ่าคนยักษ์ได้หายไปนานมากแล้ว

แต่นี่มันก็เป็นเรื่องบังเอิญที่ประจวบเหมาะจริง ๆ สุดท้ายแล้ว โลกของเราใบนี้ช่างมีเรื่องบังเอิญมากมายเหลือเกิน

บางที อาจจะเป็นไปได้ว่าเผ่าคนยักษ์จะมีหน้าตาที่คล้าย ๆ กัน แล้วครูฉางก็เคยได้เห็นจากในหนังสือทางโบราณคดีเล่มไหนสักเล่มมาก่อน

ส่วนคำพูดที่ว่าได้เห็นด้วยตาตัวเอง บางทีก็อาจจะเป็นภาพเหมือนจากในหนังสือทางโบราณคดี ที่เขาได้เห็นด้วยตาของเขาเองก็ได้

เศษเสี้ยวของปรากฏการณ์ที่ผิดแผกเล็ก ๆ นี้ หยวนชิงหลิงไม่ได้เก็บมันมาใส่ใจอะไรมากนัก จึงคุยเกี่ยวกับเรื่องการใช้ยากับเจ้าห้าในรถม้าต่อไป

เจ้าห้าได้ยินดังนั้น ก็ขมวดคิ้วมุ่น “ต้องใช้อีกครั้งรึ? แต่ครั้งก่อนหลังจากใช้ยาแล้วข้าก็เปลี่ยนเป็นหนุ่มลงมาก ถ้าใช้อีกครั้งข้าจะไม่เปลี่ยนเป็นเด็กน้อยไปหรอกหรือ?”

หยวนชิงหลิงตอบว่า “เรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นหรอก ข้ากังวลแค่เรื่องอื่นมากกว่า กลัวจะมีอันตราย แต่นางบอกว่าถ้าไม่ใช้ซ้ำล่ะก็ หลังจากนี้อาจมีผลข้างเคียงบางอย่าง น่ากลัวว่าจะเป็นอันตรายถึงชีวิต”

“ที่ว่าหลังจากนี้คือหลังจากนี้ไปอีกนานแค่ไหนล่ะ? ถ้าเป็นอีกร้อยปีหลังจากนี้ ข้าคิดว่าก็ไม่เป็นไรหรอกนะ อยู่นานเกินไปก็ไม่ดีนักหรอก” หยู่เหวินเห้าพูดพลางหัวเราะ

“อย่าพูดจาเหลวไหล” หยวนชิงหลิงกลอกตามองบนใส่เขา นางย่อมหวังว่าเขาจะอยู่ได้นานขึ้นอีกหน่อยเป็นธรรมดา

เพราะมีความเป็นไปได้ว่า ตัวนางเองอาจจะมีอายุที่ค่อนข้างยืนยาว แต่ถ้าในโลกนี้ไม่มีเจ้าห้า เช่นนั้นแม้นางมีชีวิตอยู่ต่อไป มันก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว

“ข้าแค่ล้อเล่นหรอกน่า แค่ใช้ยาก็ใช้ไปสิ ถึงอย่างไรยานี้ก็เป็นยาที่นางทำขึ้นมา พวกเราแค่ฟังนางก็พอ ต่อให้เราไม่เชื่อนาง แต่จะไม่เชื่อเสด็จปู่ใหญ่เลยเชียวรึ?”

ในใจของเจ้าห้า อ๋องชินเฟิงอันยังคงมีน้ำหนักค่อนข้างมาก สถานะก็เหนือกว่าอย่างเทียบไม่ติด

หยวนชิงหลิงนึกถึงคำพูดของพระชายาจิ้งขึ้นมาได้ จึงพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้อย่าเพิ่งรีบร้อนตัดสินใจ นางจะให้ยาข้ามาใช้ก่อนตัวหนึ่ง ให้ข้าใช้กำจัดสารยับยั้งในร่าง หลังจากใช้ยาตัวนี้แล้ว นางยังบอกด้วยว่าข้าจะเห็นด้วยที่จะให้ใช้ยากับเจ้า เพราะข้าจะรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง”

หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้วมุ่นขึ้นมาอีกครั้ง “นี่มันดูคล้าย ๆ กับกลลวงให้เราเดินเข้าไปติดกับ แบบที่ข้าเคยเห็นที่บ้านเราทางโน้นอย่างไรชอบกล”

หยวนชิงหลิงตกใจ “จริงรึ?”

“ใช่แล้ว จะคอยพูดเน้นย้ำกับเจ้าว่ายานี้ดีแค่ไหน จากนั้นก็จะบอกว่าจะไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ แล้วจากนั้นก็จะบอกว่าถ้าไม่ใช้ยาก็จะเป็นอันตรายในอนาคต แล้วค่อยให้เจ้ากินยา หลังจากนั้นก็จะรอให้เจ้ามาพิสูจน์ว่านางพูดถูก”

หยวนชิงหลิงหลุดหัวเราะ “มันก็คล้ายอยู่นิดหน่อยจริง ๆ นั่นล่ะ”

“พอเจ้าพูดเรื่องการโฆษณาหลอกล่อให้คนหลงเชื่อขึ้นมา ข้าก็เริ่มจะคิดว่าเสด็จปู่ใหญ่ดูไม่น่าเชื่อถือมากมายเท่าไหร่แล้วสิ”

“ฮะ ๆ ๆ!”หยวนชิงหลิงอดระเบิดหัวเราะออกมาไม่ได้ บารมีอันยิ่งใหญ่ของอ๋องชินเฟิงอันดูจะได้รับความเสียหายอย่างมากต่อหน้าคำพูดลักษณะนี้

ในแง่ของการใช้สำบัดสำนวน เขามีสถิติที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ

เมื่อกลับมาถึงวัง มู่หรูกงกงก็เซ้าซี้ถามนั่นนี่ไม่ยอมหยุด เอาแต่ถามว่าบรรดาเจ้าชายทำข้อสอบเป็นอย่างไรบ้าง

ก่อนที่พวกหยวนชิงหลิงจะไป บอกกับเขาไว้ว่าจะไปดูเด็ก ๆ สอบ เพราะพวกเขาเรียนกับอาจารย์มาหนึ่งปีแล้ว มันถึงเวลาที่ต้องสอบวัดผลแล้ว

มู่หรูกงกงรู้สึกกังวลใจอย่างยิ่ง แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าเจ้าชายทุกพระองค์ล้วนมีความโดดเด่นเก่งกาจ แต่ถ้ามันเกิดเคราะห์หามยามร้าย มีอะไรผิดพลาดขึ้นมาล่ะ?

เมื่อได้ยินฮองเฮาบอกว่าสอบได้ดียิ่งนัก มู่หรูกงกงจึงเดินลงไปอย่างมีความสุข จากนั้นก็สั่งให้คนเตรียมน้ำร้อนไว้ เพื่อจะได้เอามาใช้ปรนนิบัติเจ้านายให้สะอาดเรียบร้อย