บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1841 โรคหัวใจแทบกำเริบ

เมื่อคืนทั้งสองพี่น้องเล่นเกมกัน จึงนอนยันพระอาทิตย์ขึ้น

พวกเขาแทบไม่ใส่ใจเลยสักนิด คงเพราะมีความมั่นใจอย่างมาก

ตอนกลาง หลังจากพี่ชายของหยวนชิงหลิงกลับมาอาบน้ำ แล้วก็เปิดคอมพิวเตอร์ ทุกคนรวมตัวล้อมรอบ ดูว่าผลคะแนนสอบออกหรือยัง

กดหลายรอบ ก็ยังไม่มี หยู่เหวินเย่บอกให้คุณลุงไปนอนก่อน รอผลคะแนนสอบออกแล้วค่อยบอกเขา

พี่ชายของหยวนชิงหลิงเพิ่งนอกลง เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมา เซียวเหยากงเปิดประตู เห็นครูใหญ่กับครูจางยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าพวกเขาตื่นเต้นอย่างมาก

โพ่ตี้อวี้ยื่นหัวออกมาจากข้างหลัง พร้อมพูดขึ้นว่า “เรามารู้ผลสอบด้วย”

“ไม่เหมาะสมมั้ง?” เซียวเหยากงคิดว่าเรื่องผลคะแนนแบบนี้ ถือเป็นเรื่องส่วนตัวอย่างมาก มีครูผู้สอนที่ไหนมารอผลคะแนนสอบที่บ้านของนักเรียน?

หากผลคะแนนสอบไม่ดี จะไม่เป็นการอับอายหรือ?

เพื่อสุขภาพจิตของเด็กๆ เซียวเหยากงคิดว่าควรไล่พวกเขาออกไป

ท่านฉู่พลักเซียวเหยากง แล้วเชิญเขาเข้ามา

ทุกคนเห็นว่าผู้อำนวยการกับครูมา จึงรีบทักทายเชิญเข้ามา

ครูใหญ่พยายามแสดงท่าทีไม่ตื่นเต้นขนาดนั้น พร้อมยิ้มหัวเราะพูดขึ้นว่า “ข้าก็แค่ผ่านมา แลกพอดีวันนี้เป็นวันประกาศผลสอบ ดังนั้นจึงมาดู”

ที่จริงสองวันก่อนเขาก็หาคนไปสืบถามที่สำนักงานจังหวัดแล้ว แต่ทางนั้นเก็บความลับไว้เป็นอย่างดี ไม่บอกอะไรเลยแม้เพียงคำเดียว

เขากับครูจางเอาผลไม้ในมือวางบนโต๊ะ สายตามองจ้องไปที่คอมพิวเตอร์ในห้อง พร้อมพูดขึ้นว่า “ผลคะแนนสอบน่าจะออกแล้วมั้ง? ดูแล้วหรือยัง?”

เขาตื่นเต้นมากจริงๆ นี่อาจเป็นช่วงเวลาที่สดใสที่สุดของโรงเรียนมัธยมเซิ่งเย่ หลังจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยสิ้นสุดลง เขาก็รออย่างกระวนกระวายมาตลอด อยากรู้ผลคะแนนอย่างมาก

บนใบหน้าครูจาง ขอบตาดำคล้ำชัดเจนมาก

นอนไม่หลับ

เขามั่นใจในตัวหยู่เหวินหวง แต่ดูแลนักเรียนสอบเข้ามหาวิทยาลัยมาหลายรุ่นขนาดนี้ ขารู้ดีว่าการสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ใช่ดูแค่เรื่องความสามารถ ต้องขึ้นอยู่กับสุขภาพจิตและโชคด้วย

เขารู้ว่าไม่ควรเชื่อโชคชะตา แต่ก่อนหน้านี้ก็เคยลองกับนักเรียนบางคนที่คะแนนดี สามารถสอบได้คะแนนถึงสี่ร้อย สุดท้ายเมื่อถึงเวลาสอบแล้วสุขภาพจิตไม่ดี ตอบผิดทั้งหมด และก็มีหลายคนที่ไม่สบายในสนามสอบ ท้องเสียบ้าง ทำได้เพียงอดกลั้นสอบจนเสร็จ

เมื่อคืนเขาก็โทรคุยกับครูใหญ่แล้ว บอกว่าวันนี้จะไปดูผลคะแนนสอบพร้อมกับหยู่เหวินหวง

ในกระเป๋าของเขาเตรียมทิชชู่ไว้หนึ่งหอ

แต่เขาจะพยายามอดกลั้นไว้

ครูใหญ่ยังหัวเราะเยาะเขา บอกว่าไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ก็ยอมรับด้วยจิตใจที่สงบ ร้องไห้ทำไม? เป็นครูสอนนักเรียนเหลวไหลมาตั้งหลายปีขนาดนี้ ผลคะแนนสอบน้อยขนาดไหนที่ไม่เคยเห็น?

หยู่เหวินหวงยกน้ำชามาให้ครูใหญ่กับครูผู้สอน และยังพูดปลอบพวกเขาว่า ไม่เป็นไร ผลคะแนนสอบไม่ดีก็เรียนซ้ำ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ครูจางแทบร้องไห้ งั้นในใจเขาก็ไม่มั่นใจหรือ? หากมีความมั่นใจคงไม่พูดคำว่าเรียนซ้ำออกมาได้ง่ายขนาดนี้

โพ่ตี้อวี้ไม่ใส่ใจ หากเรียนซ้ำ เขาก็จะเป็นพ่อครัวต่อไป เป็นพ่อครัวก็สนุกดี

นักเรียนรู้จักบุญคุณ ให้พวกเขาได้กินของอร่อย พวกเขาก็มีความสุขแล้ว พวกเขามีความสุข เขาก็มีความสุข

ยังไงตอนนี้พวกเขาก็เรียกเขาว่าคุณปู่โพ่แล้ว

อายุมากแล้วมีหลานโตมากมายขนาดนี้ ก็ไม่เลว

ในห้องเปิดแอร์ไว้อย่างสูง แต่เห็นได้ชัดว่าพวกคนแก่ยังคงค่อนข้างกระสับกระส่ายไม่เป็นสุข เหงื่อแตกอยู่ตลอด

“คะแนนสูงที่สุดคือเท่าไหร่?” เซียวเหยากงถามขึ้น

“มณฑลเราคะแนนเต็มคือ750” ครูจางวางมือทั้งคู่ถูบนเข่า พร้อมพูดตอบ

เซียวเหยากงพูดขึ้นว่า “งั้นสอบได้ 400 คะแนนก็พอแล้ว”

ถือเป็นคะแนนที่เกินกว่าครึ่งแล้ว เขาคิดว่าผ่านเกินครึ่งก็พอแล้ว

ครูใหญ่กับครูจางอยากเอามือปิดปากเขา

พี่ชายของหยวนชิงหลิงก็ไม่ได้นอน กดรีเฟสอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ต่อไป ไม่รู้ว่าระบบขัดข้องหรืออินเตอร์เน็ตช้า กรอกรหัสนักเรียนเข้าไปแล้วก็หมุนอยู่ตั้งนาน ในที่สุด ผลคะแนนก็ปรากฏออกมา

หัวสมองหลายหัวตั้งตรงขึ้นมาในทันที ดวงตาหลายคู่ต่างมองไปที่หน้าจอในทันใด

เซียวเหยากงพูดออกมาว่า “35……”

ครูจางตะคอกพูดขึ้นว่า “นั่นไม่ใช่ผลคะแนน นั่นเป็นรหัสนักเรียน”

“750 คะแนน”

พี่ชายของหยวนชิงหลิงพูดออกมาอย่างจิงจัง

ทางนั้น เสียงศาสตราจารย์หยวนก็พูดออกมาว่า “หยู่เหวินเย่ 750 คะแนน”

ครูจางนิ่งไปหลายวิ มือล้วงเข้าไปเอากระดาษทิชชูในกระเป๋า แต่ไม่ได้ ห้ามร้องไห้ ผู้อำนวยการจะหัวเราะเยาะเขา

“750 คะแนน” ครูใหญ่ที่พยายามสงบสติอารมณ์ได้ร้องตะโกนขึ้นมา เสียงดังขึ้นลง สุดท้ายกลายเป็นเสียงร้องไห้ เขาปล่อยโฮร้องไห้ออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “750 คะแนนเต็ม”

จู่ครูจางก็เหมือนมีบางอย่างระเบิดขึ้นในอก ผลคะแนนนี้ อย่าว่าแต่ไม่เคยเกิดขึ้นในโรงเรียนของพวกเขา ในเมืองของพวกเขาก็ไม่เคยมีมาก่อน

ทั้งประเทศก็เคยปรากฏแค่ครั้งเดียว

ส่วนเมืองของพวกเขา ปีนี้มีนักเรียนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้คะแนนเต็มถึงสองคน และยังเป็นพี่น้องกันด้วย

เขามองดูครูใหญ่ที่จอนด้านข้างหงอกขาวหยิบยารักษาโรคหัวใจออกมาอย่างสั่นเทา ร้องไห้ไปด้วย เทออกมาหนึ่งเม็ดไปด้วย ใส่เข้าไปในปาก แล้วอมไว้ใต้ลิ้น

แล้วเขาก็ร้องไห้ออกมาในทันที