บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1941 ข้าไม่ตื่นเต้น

ผ่านปีใหม่ไปอย่างยิ่งใหญ่ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ก็จะสอบแล้ว

ถังกั่วเอ๋อเริ่มตื่นเต้น ตื่นเต้นจนปีนี้ก็ยังไม่หาย หลังจากที่ได้เจอกันในอุทยานอวี้ฮัวครั้งนั้นแล้ว พวกเขาก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีก เจ๋อหลานกลายเป็นห่านฟ้า ช่วยส่งจดหมายไปมาให้กับพวกเขา

หลังจากที่พูดปลอบพ่อแล้ว นางก็รับปากว่าก่อนแต่งงานจะไม่เจอหน้ากันอีก พ่อบอกว่าแบบนี้จะเป็นการไม่สงวนตัว ต่อไปเมื่อแต่งงานไปแล้วจะถูกจวิ้นจู่ใหญ่อานจับผิดหาเรื่องรังแก

ที่จริงนางรู้ว่าพ่อ อยากให้ความสำคัญช่วงเวลาที่ไม่มีคุณชายเสี่ยวหม้ายนี้ ความรู้สึกในใจของพ่อซับซ้อน เดี๋ยวก็อยากให้คุณชายเสี่ยวหม้ายสอบได้ เดี๋ยวก็ไม่อยากให้คุณชายเสี่ยวหม้ายสอบได้

ตามที่เขารู้มาจากทางด้านหวู่ปายปาย ต่อให้ครั้งนี้สอบไม่ได้ ครั้งหน้าก็ต้องสอบได้ ดีที่สุดคือรออีกหนึ่งปี

สถานที่สักแห่งที่พ่อเคยไป บอกว่าผู้หญิงที่นั่นอายุยี่สิบสามสิบค่อยแต่งงาน จึงไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ

ฤดูใบไม้ผลิกำลังจะมาถึง พ่อกลายเป็นคนอ่อนไหวมาก นางก็ไม่กล้าพูดอะไร วันนี้แอบออกมาไหว้พระกับเจ๋อหลาน ขอเครื่องรางนำโชคมา เอาไปให้คุณชายเสี่ยวหม้ายพร้อมกับจดหมายหนึ่งฉบับ

เจ๋อหลานเห็นนางตื่นเต้นขนาดนี้ จึงพูดปลอบว่า “พี่สาววางใจ คุณชายเสี่ยวหม้ายมีความสามารถ จะต้องสามารถสอบได้ที่หนึ่งแน่”

“ข้ามีความเชื่อมั่นในตัวเขา ข้าเพียงแค่….. ตอนที่เจอกันวันนั้นเขาพูดว่าจะต้องทำให้ได้ แต่ต่อมาเขียนจดหมายไปมาหาสู่กัน เขากลับพูดว่าจะพยายามอย่างที่สุด ไม่ได้มีความมุ่งมั่นแบบนั้นแล้ว ข้าก็รู้สึกว่าเขาก็ตื่นเต้นเหมือนกันหรือเปล่า? เจ้าช่วยข้าบอกกับเขา บอกว่าไม่ต้องตื่นเต้น หากตื่นเต้นแล้วจะทำให้เสียสมาธิ”

เจ๋อหลานรับปาก พร้อมพูดขึ้นว่า “ได้ ข้าจะบอกเขาตามนั้น อีกอย่างมีเครื่องรางนำโชคที่พี่สาวขอมา เขาจะต้องทำได้แน่”

ถังกั่วเอ๋อพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ได้ เจ้ารีบไปเถอะ”

เจ๋อหลานเอาเครื่องรางกับจดหมายแล้วก็ตรงไปที่บ้านเสี่ยวหม้าย

ตอนนี้เสี่ยวหม้ายยังอาศัยอยู่ในบ้านที่ตนเองซื้อ จวิ้นจู่ใหญ่อานเคยเร่งเร้าแล้วหลายรอบ ให้เขากลับไปอาศัยอยู่ในจวน เขาปฏิเสธโดยอ้างเหตุผลว่าจะเตรียมสอบ ต้องการความสงบ

เดิมเขาก็อยากย้ายกลับไป ยังไงการแต่งงานยังต้องให้คนในบ้านช่วยเหลือ แต่หลังจากเคยกลับไปแล้วหนึ่งครั้ง ท่านย่าพูดคุยกับเขานานมาก ล้วนเป็นคำสั่งสอนว่าต่อไปเขาควรปฏิบัติต่อภรรยาอย่างไร แล้วก็พูดถึงกฎระเบียบมากมาย บอกว่าต่อไปหลังจากที่แต่งงานแล้ว ต้องให้นางทำเป็นทุกอย่าง

กฎระเบียบพวกนี้ก็หนีไม่พ้นว่าต่อไปจะต้องมาทักทายท่านย่าทุกวัน ฟังคำอบรมสั่งสอนของท่านย่า ต้องอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข และการที่ต้องอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขคือ หากใครมีปัญหาอะไร สะใภ้คนใหม่ก็จะต้องช่วยเหลือต่างๆ

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ท่านย่าให้เขาพูดกล่อมสะใภ้คนใหม่ ต่อไปเมื่อแต่งงานแล้วมีจวนเป็นของตัวเอง ก็ไม่ต้องไปอาศัยอยู่ แต่ให้มาอาศัยอยู่ด้วยกัน

หลังจากเสี่ยวหม้ายฟังพวกนี้แล้ว จะยังยอมย้ายกลับมาอยู่ได้อย่างไร? ไม่เพียงไม่ย้าย ยังเก็บเอาสิ่งของเดิมของตนย้ายออกไปอีกเป็นส่วนใหญ่

ทำให้จวิ้นจู่ใหญ่อานโกรธแทบแย่ ด่าว่าเขาอกตัญญู แต่เมื่อไปถึงด้านนอก ก็พูดว่าเขากตัญญูรู้ความอย่างมาก เพื่อเตรียมสอบจึงย้ายออกไปอยู่เองอย่างสงบ

จวิ้นจู่ใหญ่อานเป็นคนชอบเอาหน้า ภายในจวนจะเละเทะน่าเกลียดขนาดไหนก็ช่าง พอไปถึงข้างนอกก็จะต้องสูงส่งสูงศักดิ์อย่างที่สุด

เสี่ยวหม้ายก็วางตัวเป็น รู้ว่าท่านย่ารักชอบเครื่องประดับและเสื้อผ้าราคาแพง เขาจึงสั่งคนซื้อเนื้อผ้าอย่างดีมา แล้วเลือกเครื่องประดับหลายชุดส่งไปให้นาง ค่อยสามารถทำให้จวิ้นจู่ใหญ่อานหายโกรธ และยังส่งคนหลายคนมาคอยรับใช้เขา

แน่นอนว่าเป็นการจับตามองดูด้วย แต่เมื่อเข้ามาในบ้านคุณชายเสี่ยวหม้าย สุดท้ายเห็นใครคือเจ้านายที่แท้จริง ยังต้องดูฝีมือของคุณชายเสี่ยวหม้าย

เจ๋อหลานเอาจดหมายกับเครื่องรางมาให้ คุณชายเสี่ยวหม้ายดีใจอย่างมาก รีบรับมาจนลืมพูดขอบคุณ รีบเปิดอ่านจดหมายทันที

เจ๋อหลานมองดูท่าทีดีใจอย่างงอมแงมของเขา คิดถึงครั้งแรกตอนที่เอาจดหมายมาให้ เขายังทำเป็นเย็นชา บอกว่ามีคู่หมั้นแล้ว และมีคนรักแล้ว ไม่ควรไปมาหาสู่กับผู้หญิงง่ายๆ โดยเฉพาะนางยังเป็นถึงเจ้าหญิงเฉาหยาง

แต่เมื่อเอาจดหมายของพี่สาวยื่นให้กับเขา ท่าทีเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน ไม่เพียงเชิญนางเข้าไปนั่ง ยังต้อนรับด้วยน้ำชาอย่างดีพร้อมขนมหวาน เรียกได้ว่าเอาใจอย่างมาก

ไปๆ มาๆ นางพอใจพี่เขยคนนี้มาก เป็นคนที่รู้จักกาลเทศะคนหนึ่ง

รอเขาอ่านจดหมายเสร็จแล้ว ยิ้มอย่างกับคนบ้าสักพัก แล้วก็รีบเอาจดหมายกองโตออกมาให้เจ๋อหลาน พร้อมพูดขึ้นว่า “หลายคืนนี้ข้านอนไม่ค่อยหลับ มีคำพูดมากมายอยากพูดกับนาง จึงเขียนไว้ทั้งหมด รบกวนเจ้าหญิงนำไปให้กั่วกั่ว”

“เยอะขนาดนี้?” เจ๋อหลานตกตะลึงอ้าปากค้าง นี่อย่างน้อยกีมีเป็นสิบกว่าฉบับมั้ง? แต่เมื่อหลายวันก่อนนางเพิ่งมาส่งจดหมายไม่ใช่หรือ? มีเรื่องคุยกันเยอะขนาดนี้เลยหรือ?

“ไม่หนัก ไม่หนัก” คุณชายเสี่ยวหม้ายเอียงอายขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “ลำบากที่จ้าาหญิงมาเยี่ยมแล้ว”

“ข้าไม่ลำบาก แต่เจ้าบอกว่านอนไม่หลับ เป็นเพราะตื่นเต้นกับการสอบหรือ? เจ้าต้องปล่อยวางบ้าง ด้วยความสามารถของเจ้า…..”

“ข้าไม่เป็นห่วงเรื่องสอบ ข้าเพียงแต่….” สีหน้าของเขายิ่งอยู่ก็ยิ่งแดง พร้อมพูดขึ้นว่า “หลังจากสอบได้ที่หนึ่งแล้ว ก็ต้องเข้าสู้การสอบหน้าพระที่นั่ง หลังจากการสอบหน้าพระที่นั่งแล้ว ฮ่องเต้ประทานตำแหน่งจอหงวน แล้วก็จัดงานแต่งงาน ข้าตื่นเต้นเรื่องงานแต่งงาน ข้าแต่งงานเป็นครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์อะไร จึงตื่นเต้นอย่างมาก”

เจ๋อหลานหัวเราะ พูดอย่างกับการสอบจอหงวนง่ายเหมือนอย่างหยิบของ ช่างมั่นใจในตนเองยิ่งนัก พี่ชายชอบหรือ