บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1974 ช่วยช่างสวีออกมา

บทที่ 1974 ช่วยช่างสวีออกมา

เจ้าห้าโกรธโมโหอย่างรุนแรง ทั่วทั้งที่ทำการปกครองเหนือล้วนเดือดร้อน
ทำการเปิดศาลทันที สอบสวนทุกคน ปลดออกจากตำแหน่งก็มี ถูกโบยตีก็มี ถูกขังก็มี ภายในความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เสียงร้องขอให้อภัยดังไปทั่ว
แม้แต่กู้ซือ ก็มีโทษฐานไม่ดูแลผู้ใต้บังคับบัญชา ถูกปรับลดตำแหน่งสามระดับ ถูกย้ายไปเฝ้าประตูเมืองเป็นเวลาหนึ่งเดือน เป็นการลงโทษ
กู้ซือคิดถึงเรื่องที่เมื่อก่อนที่ตามพวกโสวฝู่เหลิ่ง ไปดูฮ่องเต้เฝ้าประตูเมือง คิดไม่ถึงว่าเวลาผ่านไป ตนเองก็ถูกย้ายให้มาเฝ้าประตูเมือง พอถึงเวลานั้นพวกเขาก็จะไปดู อยากที่จะฆ่าฉินฮวนให้ตายจริงๆ
แต่เขาก็ยอมให้ถูกลงโทษ ฉินฮวนเป็นคนของเขา เขาให้การสนับสนุนมาด้วยตนเอง ที่ผ่านมาเจ้าคนนี้ก็เป็นคนขยัน แค่รักและให้ท้ายลูกชายไปหน่อย ก่อนหน้านี้ก็เคยต่อว่าเขา การเลี้ยงดูอย่างไม่สั่งสอน ถือเป็นความผิดของพ่อ ด้วยความรักและตามใจลูกชาย ทำให้ที่ทำการปกครองเหนือถูกพาไปในทางที่ผิดด้วย
คิดถึงตรงนี้ กู้ซือก็ไปกระทืบฉินฮวนที่เพิ่งถูกโบยเสร็จ ฉินฮวนคนนั้นเพิ่งรู้สึกตัวขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ไม่รู้ว่าเพราะถูกโบยหรือเพราะตกใจ ไม่เพียงสั่นเทาไปทั้งตัว ยังฉี่ราดใส่กางเกง นอนฟุบอยู่บนพื้นอย่างพูดไม่ออก
เขาไม่เคยคิดไม่เคยฟันเลยว่า ลูกชายสุดที่รักของตน จะไปล่วงเกินคนของราชวงศ์ ส่วนเขายังจะให้ฮองเฮาไปเป็นเมียรองให้กับเขา ล่วงเกินฮองเฮา ถือเป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ เกรงว่าจะช่วยชีวิตคนในครอบครัวไว้ไม่ได้แล้ว
คิดได้เช่นนี้ เขาก็สลบไปอีก
หยวนชิงหลิงเพียงพูดกับเจ้าห้าว่า เจ้าตาทับทิมถูกลวนลาม
โยนเงินให้หนึ่งร้อยตำลึงแล้วก็อยากบีบบังคับเอาไปเป็นเมียรอง ช่างสวีเข้าไปห้ามแล้วถูกทำร้าย แม้แต่นางที่เป็นฮองเฮาก็เกือบถูกคนอื่นเอาไปเป็นเมียรอง
เรื่องนี้รุนแรงขนาดไหน ฮ่องเต้พิจารณาเองละกัน
หยู่เหวินเห้าโกรธโมโหยิ่งกว่าเดิม สั่งคนไปตามเจ้ากรมการพระนครมา ไม่พูดถึงที่มาที่ไปก็พูดขึ้นอย่างโมโหว่า
“กรมการพระนครร่วมกับกรมข้าราชการพลเรือนสืบสวนเรื่องนี้
ที่ผ่านมามีผู้หญิงถูกรังแกมากน้อยแค่ไหน ในเมืองหลวงยังมีอันธพาลแบบนี้กับขุนนางอวดดีเช่นนี้อีกมากน้อยแค่ไหน ไปสืบสวนให้หมด เมื่อสืบสวนมาแล้วให้ลงโทษอย่างรุนแรง”
อ๋องฉีเจ้ากรมการพระนครถูกฮ่องเต้เรียกมายังที่ทำการปกครองเหนือกะทันหัน ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ยินเสียงร้องขอไว้ชีวิต
เขาเงยหน้าขึ้นมอง เกิดเรื่องอะไรขึ้น
ทำไมเจ้าห้าถึงโกรธขนาดนี้ อย่างอึ้งจนอ้าปากค้าง
เมื่อหันไปมองอีก
เดือดร้อนจนฮ่องเต้กับฮองเฮามาปรากฏตัวพร้อมกัน ยังมีโสวฝู่เหลิ่งที่เย็นชาขนาดนั้น แสดงสีหน้าหนักใจ
พี่สะใภ้ห้าก็อยู่ด้วย? ที่ทำการปกครองเหนือนี้จะพลิกแผ่นดินหรือ?
รอเมื่อรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว
อ๋องฉีก็โกรธจนแทบกระอักเลือด คิดไม่ดีกับฮองเฮาไม่พอ ยังคิดไม่ดีกับเจ้าตาทับทิมน้อย เจ้าตาทับทิมน้อยน่ารักน่าเอ็นดูจนพูดจารุนแรงไม่ลง เขากลับให้ท้ายลูกชายใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว
จะเอาเจ้าตาทับทิมน้อยกลับไปเป็นเมียรอง?
เขาก็โกรธจัดต่อว่าไปหลายประโยค กลับเทบเกือบถูกฮ่องเต้บิดหูตระคอกก้นด่าว่า “ที่สำคัญคือ
กฎหมายเป่ยถัง โทษฐานข่มเหงรังแกผู้หญิงมีอะไรบ้าง เพิ่มเข้าไปให้ข้า ให้พวกผู้ชายในโลกที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงพวกนั้นได้ครุ่นคิด
พวกเขาแต่ละคนกระเด็นออกมาจากก้อนหินหรือเปล่า”
หยวนชิงหลิงหาสถานที่เงียบๆ แล้วสั่งคนไปพาช่างสวีออกมา
งั้นแสดงว่าต้องมีบาดแผล นางต้องรักษาบาดแผลให้กับช่างสวี
ในเมื่อถูกลงโทษ
อีกอย่าง นางประสบเรื่องน่าสยดสยอง ภายในใจจะต้องหวาดกลัวแน่ จะต้องให้คำปรึกษาทางด้านจิตใจให้กับนาง
ช่างสวีถูกพยุงมา
นิ้วมือถูกบีบรัด ปลายนิ้วมือทั้งสิบบวมจนเลือดไหล สั่นเทาอยู่ตลอดเวลา
ร่างมีบาดแผลจากการถูกโบยตีมากมาย เสื้อผ้าขาดหมด ใบหน้าถูกตบ บวมแดงอย่างมาก
เห็นสภาพช่างสวีย่ำแย่เช่นนี้ แล้วก็มองดูมือทั้งคู่ที่เคยมีฝีมือแกะสลักอย่างประณีต ในใจหยวนชิงหลิงยิ่งโกรธโมโห อยากที่จะสับฉินฮวนสองพ่อลูกเป็นพันหมื่นชิ้น
ช่างสวียังมีสติอยู่
เต็มไปด้วยความตกใจและสงสัย ไม่รู้ว่าคนที่มามีสถานะอะไร และก็ไม่รู้ว่าตนเองต้องเผชิญกับการถูกลงโทษอีกหรือเปล่า
แต่อยู่ในสภาพหวาดกลัวอย่างสุดขีด นัยน์ตาทั้งคู่แดงก่ำมองดูหยวนชิงหลิงด้วยน้ำตาคลอเบ้า
หยวนชิงหลิงเจ็บปวดใจขึ้นมา สั่งคนให้พาช่างสวีไปวางบนเตียงชั่วคราว แล้วก็สั่งให้พวกเขาออกไปทั้งหมด
ฝ่ามือของนางวางบนหน้าผากของช่างสวี พร้อมพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่ต้องกลัว ข้ามาเพื่อช่วยเจ้า”
น้ำเสียงอ่อนโยนอย่างมาก เต็มไปด้วยความรู้สึกปลอดภัย ทำให้จิตใจช่างสวีที่ตื่นเต้นค่อยผ่อนลง น้ำตาร่วงไหล เอื้อมมือคว้าจับมือหยวนชิงหลิงไว้แน่น พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงแหบว่า “ลูกศิษย์ของข้า นางไม่ถูกจับใช่ไหม?”
“เจ้าตาทับทิมไม่เป็นไร วางใจ วางใจ” หยวนชิงหลิงคว้าจับมือของนางไว้ พร้อมพูดขึ้น
ช่างสวีค่อยวางใจจริงๆ หากเจ้าตาทับทิมถูกจับ จะต้องย่ำแย่อย่างมากแน่ ไม่เพียงสูญเสียความบริสุทธิ์ ชั่วชีวิตนี้ก็จบสิ้นแล้ว
หยวนชิงหลิงเห็นนางเป็นห่วงเจ้าตาทับทิมอย่างมาก ในใจตื้นตัน พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ารักษาบาดแผลให้เจ้าก่อน เดี๋ยวจะสั่งคนส่งเจ้ากลับบ้าน ลูกๆ ของเจ้าคงเป็นห่วงแย่แล้ว”
ช่างสวีรู้ว่าตนเองยังอยู่ในที่ทำการปกครองเหนือ ที่นี่เป็นสถานที่อันตราย แต่ไม่รู้ทำไมผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ กลับทำให้นางรู้สึกปลอดภัย