บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 2004  สมหวังดั่งปรารถนา

บทที่ 2004 สมหวังดั่งปรารถนา
สิบห้าวันต่อมา ท่านชายสี่ก็นำไพ่นกกระจอกสองสำรับเข้าไปในวัง
สำรับหนึ่งเป็นหยกแกะสลัก อีกสำรับหนึ่งเป็นไม้โอ๊กแกะสลัก
หยกที่เป็นวัสดุซึ่งถูกนำมาแกะสลักนั้นมีราคาสูง เนื้อหยกมีความงามวิจิตรและขาวกระจ่าง แน่นอนว่าฝีมือแกะสลักก็ดีมากเช่นกัน แต่จะเห็นได้ว่าไม่ลึกลับซับซ้อนอะไร
จากนั้นค่อยมาดูงานไม้โอ๊กแกะสลักบ้าง ท่านชายสี่เทไพ่ทั้งหมดลงบนโต๊ะ หยู่เหวินเห้าหยิบไพ่ขึ้นมาดูตัวหนึ่ง ก่อนจะตกตะลึงจนตาค้าง
นี่มันใช่แผ่นไพ่นกกระจอกเสียที่ไหนล่ะ? นี่คืองานศิลปะชัด ๆ
ทั้งสี่ด้านของไพ่นกกระจอก มีลายมังกรสีแดงเหินทะยานตัวหนึ่ง แม้จะเป็นมังกรตัวเล็ก ๆ แต่เกล็ดมังกรทุกเกล็ดสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน กระทั่งหนวดมังกรก็ยังเหมือนจริงราวมีชีวิต
สิ่งที่ยิ่งน่าตื่นตา มหัศจรรย์ใจไปกว่านั้นคือ มังกรบนไพ่นกกระจอกล้วนเหมือนกันหมดทุกประการ ไม่มีที่ใหญ่ไปกว่าหน่อย ไม่มีที่เล็กไปกว่านิด ไม่มีที่ยาวไปกว่าหน่อย ไม่มีเกล็ดมังกรที่สั้นไปกว่านิด ถ้าจะใช้คำพูดที่เจ้าหยวนชอบพูดบ่อย ๆ มาอธิบาย นั่นคือเหมือนมากจนเรียกว่าคัดลอกแล้ววางเลยทีเดียว
แต่ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นงานที่แกะสลักด้วยมือทุกชิ้น ทั้งยังใช้เวลาแกะสลักเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น งานละเอียดประณีตระดับนี้ ไม่ใช่ว่าต้องทำเป็นครึ่งปีเลยหรอกหรือ?
ฝีมือของช่างสวีไปถึงระดับที่ไม่ใช่แค่คำว่ายอดเยี่ยมเท่านั้นแล้ว แต่ไปถึงขั้นเทพเลยด้วยซ้ำ ฝีมือและความเร็วของนางขึ้นไปถึงระดับสูงสุดแล้วเรียบร้อย
ท่านชายสี่รู้สึกหดหู่ใจมาก เดิมทีนี่คือไพ่นกกระจอกของเขา แต่เป็นเพราะเขาเอ่ยถึงฝ่าบาท ช่างสวีจึงแกะสลักมังกรลงไปด้วย ไพ่นกกระจอกนี้หลังจากแกะสลักมังกรลงไปแล้ว เขายังสามารถครอบครองมันได้อีกหรือ? จึงเหลือทางเดียวคือต้องทูลถวายไปเป็นธรรมดา
ตอนนี้ทั้งค่าวัสดุ ทั้งค่าฝีมือ ต่างก็เป็นเขาที่จ่ายเองหมด แต่ของกลับไม่ใช่ของเขา
หลังจากหยู่เหวินเห้าตื่นเต้นประหลาดใจเสร็จ ก็เห็นท่าทางหดหู่ใจของท่านชายสี่ จึงตบไหล่เขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “อย่าขี้เหนียวไปหน่อยเลยน่า ถึงแม้ว่าไพ่นกกระจอกนี้จะเก็บไว้ในวัง แต่เมื่อไหร่ที่เอาออกมาเล่น ย่อมนับให้เป็นความดีของเจ้า”
“เจ้าอย่ามาพูดจายั่วยุข้า ข้าทนรับการยั่วยุไม่ไหว” ท่านชายสี่แค่นเสียงในลำคอ
หยู่เหวินเห้าพูดด้วยรอยยิ้มระรื่น “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็กลับไปขอให้นางแกะสลักให้เจ้าอีกสำรับก็ได้ แกะทั้งหมดให้เป็นลายหมาป่าหิมะ….. แต่หมาป่าหิมะไม่ใช่จะแกะได้ง่าย ๆ น่ะสิ เพราะมังกรมีลักษณะลำตัวยาว สามารถขนานไปกับไพ่สี่ด้านได้ แต่หมาป่าหิมะจะขนานไปกับสี่ด้านอย่างไรล่ะ? แยกส่วนออกเป็นสี่ส่วนรึ?”
คำพูดนี้ มีพลังที่ทำร้ายจิตใจและทารุณท่านชายสี่อย่างร้ายแรง ท่านชายสี่สะบัดแขนเสื้อ แล้วเดินออกจากวังไปด้วยท่าทางโกรธเคือง
“ไพ่นกกระจอกหยกของเจ้าสำรับนี้ ไม่เอาแล้วรึ?”
“ไม่เอาแล้ว!” ท่านชายสี่เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองแม้แต่แวบเดียว
หยู่เหวินเห้ายักไหล่ อยู่ ๆ ก็ได้ไพ่นกกระจอกมาสองสำรับแบบไม่ต้องเสียเงิน
บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 2004 สมหวังดั่งปรารถนา –
หลังจากเก็บเรียบร้อยดีแล้ว เขาก็นำมันกลับไปให้ภรรยาดู หยวนชิงหลิงยังถึงกับตกตะลึงในฝีมือของช่างสวี ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดว่า “ใช้คำว่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคมาบรรยายถึงนาง นับว่าไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลย เจ้าตาทับทิมมีโอกาสได้เรียนรู้งานฝีมือกับนาง นับว่าเป็นบุญวาสนาแล้ว”
“เจ้าพูดได้ถูกต้องแล้ว นางเป็นแบบอย่างสำหรับผู้หญิงทุกคน เจ้าหยวน ไม่ใช่ว่านิตยสารรายสัปดาห์ควรให้นางได้ขึ้นปกในฐานะบุคคลตัวอย่างหรอกหรือ?”
“อื้ม ก่อนหน้านี้ก็เคยมีเรื่องของนางให้คนรับรู้อยู่บ้าง แต่ข้าคิดว่านางคู่ควรกับการขึ้นปกในฐานะคนที่มีเรื่องราวน่าศึกษาแบบนั้นมากกว่า” หยวนชิงหลิงพูดพลางพยักหน้า
หยู่เหวินเห้าเริ่มกลายเป็นคนติดเล่นไพ่นกกระจอกไปแล้ว
เดิมทีตัวเขาเองก็เป็นแค่น้ำครึ่งถัง มัวภูมิอกภูมิใจจนไม่พัฒนาทักษะการเล่นให้ดีขึ้น เพียงไม่นานก็ถูกไล่ตามจนโดนแซงหน้าไป
หลังจากพ่ายแพ้เป็นเวลาหลายคืนติดต่อกัน สูญเงินไปยี่สิบพวงเงิน ในใจเจ็บปวดราวกับถูกขุดเนื้อหนังออกมาเป็นชิ้น ๆ เลยทีเดียว
ขณะที่มองดูกล่องเงินอันว่างเปล่าไปพลาง เขาก็บ่นพึมพำไปพลางว่า “เดิมทีก็แค่เล่นสนุกแท้ ๆ ทำไมถึงเล่นวางเงินได้นะ? เล่นด้วยการวางเงินเรียกว่าเล่นการพนันใช่หรือไม่? ขุนนางราชสำนักมารวมตัวกันเล่นการพนัน ทั้งยังไม่สนใจผลกระทบที่จะตามมา อย่าเล่นอีกเลยจะดีกว่า หมดตัวแล้ว เป็นหนี้แล้ว เสียเงินไปยี่สิบพวงเงินแบบไม่มีเหลือเลย”
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้ากำหนดเองหรอกรึ? คิดจะบิดพลิ้วสินะ?” โสวฝู่เอ่ยไล่บี้อย่างใจเย็น “ติดหนี้น่ะได้ แต่เมื่อคืนเจ้าติดหนี้ไปแล้วสามพวงเงิน บอกว่าวันนี้จะจ่ายคืนทั้งหมด มาวันนี้ยังไม่ทันเริ่มเล่นเจ้ากลับลงเงินก่อน ลางบอกเหตุไม่ดี ดูเอาเถอะ ของเมื่อคืนวานยังจ่ายคืนไม่ครบ วันนี้กลับเป็นหนี้เพิ่มอีกแล้ว”
“ทำหนังสือรับรองหนี้สินเถอะ ” ท่านชายสี่ขมวดคิ้ว “อย่ามัวเสียเวลา รีบ ๆ เริ่มเร็วเข้าเถอะ”
“ข้าไม่ทำหนังสือรับรองหนี้สินหรอก นับตั้งแต่ที่ข้าขึ้นครองราชย์ ก็ยกเลิกหนังสือรับรองหนี้สินไปหมดแล้ว” หยู่เหวินเห้าผลักไพ่นกกระจอกกองหนึ่ง “จำแบบสัญญาปากเปล่าก็พอ อย่างไรข้าก็จำได้ ข้าพูดออกไป พวกเจ้าก็จำไว้ ว่าเป็นหนี้ท่านชายสี่จำนวนสี่พวงเงิน เป็นหนี้เจ้าเหลิ่งห้าพวงเงิน หงเย่เป็นหนี้ข้าหนึ่งพวงเงิน”
หงเย่มือสองข้างประคองไพ่ พูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นหนี้ก็เป็นหนี้สิ ต้องพูดเสียงดังขนาดนี้ไปทำไม? กลัวว่าคนทั้งเมืองหลวงจะไม่ได้ยินรึ?”
ถูกต้อง หงเย่ก็เป็นผู้แพ้ด้วยเช่นกัน เขาเป็นคนที่ไม่ว่าทำอะไรก็ล้วนมีความสามารถสูงล้น แต่ไพ่นกกระจอกเป็นสิ่งเดียวที่เขาเล่นได้อ่อนด้อยที่สุด
หยู่เหวินเห้าพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ได้ยินก็ได้ยินไปสิ กล้าพนันก็ต้องกล้ายอมรับความพ่ายแพ้ ข้าเป็นหนี้มากกว่าเจ้าอีก ข้ายังไม่โกรธเลย”
“พูดให้เข้าใจตรงกันก่อนนะ แพ้ชนะถือเป็นเกม ใครที่คิดจะล้มโต๊ะขึ้นมาล่ะก็ จากนี้ไปจะไม่ให้คนคนนั้นเล่นด้วยอีกเด็ดขาด ” ท่านชายสี่เตือนพวกเขาล่วงหน้า
“จะล้มโต๊ะได้อย่างไรกันล่ะ?” หยู่เหวินเห้าเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก อื้ม ตานี้เหมือนจะพอมีหวัง เขาแค่ต้องระวังให้มากขึ้นเท่านั้น
“สามหมื่น!” ไพ่เรียงออกมาเป็นหนึ่งตัว ตอนนี้ฟังเสียงขานหนึ่งสี่เจ็ดหรือที่เรียกว่าซานเฟย บวกกับอีกสองกั่ง ช่างน่าตื่นเต้นยิ่งนัก “กั่งสามหมื่น!” โสวฝู่ค่อย ๆ เผยไพ่สามหมื่นสามตัวออกมาช้า ๆ หยิบไพ่ที่เจ้าห้าทิ้งขึ้นมาแล้วนำมาเรียงเป็นแถวเดียวกัน ยื่นมือออกไปจนสุดปลายไพ่ ไม่รอเปิดไพ่แค่นิ้วคลำเสร็จก็ตบมันลงบนโต๊ะทันที “เหยาจีตัวเดียวจะทำอะไรได้ ข้าหูแล้ว ออกกั่งกินรวบ”
เจ้าห้าโกรธจนวิญญาณแทบจะหลุดลอยตามพระพุทธขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าไปให้ได้แล้ว จ้องมองอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ “โกงหรือเปล่า? ให้ข้าดูหน่อยซิ”
“ค่อย ๆ ดูเถอะ ดูเสร็จแล้วจ่ายเงินให้ข้าด้วย” โสวฝู่พูดด้วยรอยยิ้ม
ท่านชายสี่เห็นว่าหยู่เหวินเห้าทำท่าเหมือนคิดจะล้มโต๊ะ จึงเอ่ยเตือนว่า “โต๊ะล้มเมื่อไหร่ ไล่ตำแหน่งผู้บัญชาการออกทันที”
หยู่เหวินเห้าฝืนระงับความโกรธ เก็บสายตาที่มองจ้องเขม็งกลับไป “กินรวบก็กินรวบสิ หกร้อยเหรียญทองแดงสินะ? เจ้าเหลิ่ง ให้ข้ายืมอีกสี่ร้อย เท่ากับข้าเป็นหนี้เจ้าอีกหนึ่งพวงเงิน”
จริง ๆ เลย! ตอนเริ่มต้นยังภูมิอกภูมิใจ สมหวังดั่งปรารถนาอยู่แท้ ๆ มาตอนนี้แทบจะตายกลายเป็นศพไร้ญาติให้ได้แล้ว