บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 2045 ชื่อเล่นที่ได้มาอย่างยากเย็นแสนเข็ญ

บทที่ 2045 ชื่อเล่นที่ได้มาอย่างยากเย็นแสนเข็ญ
เวลานี้หยู่เหวินเสียวค่อยรู้สึกว่าตนเองเป็นพ่อคนแล้วจริงๆ รู้สึกว่าภาระบนบ่าหนักอึ้งขึ้นมาอย่างมาก แต่ความตื่นเต้นในใจก็พลุ่งพล่านเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“น้องนาง เจ้าทุกข์ทรมานมาตั้งแปดเดือนครึ่ง ต่อไปนี้ ให้เป็นคนลำบาก ข้าจะเลี้ยงดูพวกเขา”
ใช้คำว่าเลี้ยงดู ฟังดูเหมือนสภาพยากลำบากมาก
แต่ใครจะไปรู้ว่าจะมีตั้งสองคน? ก่อนหน้านี้ให้หมอตรวจ นอกจากรู้ว่าตั้งครรภ์แล้ว ก็ไม่รู้อะไรเลย
ส่วนตัวโล่หมันเองยิ่งแย่ ตั้งครรภ์มาจนถึงตอนนี้ แทบไม่มีความรู้สึกอะไรเลย
ดังนั้นสถานการณ์ในตอนนี้ ก็เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเช่นกัน
ด้านนอก เริ่มตั้งหม้อต้มไก่แล้ว หม้อใหญ่ใบนั้น หลังจากอาบน้ำให้ทารกน้อยเสร็จ ก็เอามาใช้ต้มไก่
องครักษ์เงาดำพูดว่า ผู้หญิงคลอดลูกต้องอยู่เดือน ต้องกินดีอยู่ดี เราไม่มีอะไรอย่างอื่น แต่ทุกคนลุกขึ้นมาช่วยกัน ให้โล่หมันได้อยู่เดือนตามปกตินั้น สามารถทำได้
น้ำต้มไก่ก็เป็นเพียงน้ำต้มไก่จริงๆ ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีกเลย
แม่กลับไม่รู้สึกอะไร นางบอกว่าตอนที่นางคลอดลูก วันที่สองก็ลงลำธารไปซักผ้าแล้ว แต่คนเราก็ต้องมุ่งไปทางการมีชีวิตที่ดี มีผู้ชายให้ใช้งานมากมายขนาดนี้ ตนเองก็ควรอยู่อย่างสบายที่สุด
องครักษ์ฟ้าผ่ารับผิดชอบส่งแม่เฒ่ากลับไป ก่อนที่แม่เฒ่าจะกลับไป ยังพูดย้ำเตือนว่า เมื่อกลับไปถึงสนามรบเป่ยถัง ต้องไปรินเหล้าให้ลูกชายของเขานะ
องครักษ์ฟ้าผ่าบอกว่าไม่ลืมแน่นอน แต่ไม่ได้บอกแม่เฒ่าว่า ต่อไปพวกเขาจะพาพวกทหารกลับมาบ้าน ก่อนที่ยังทำไม่สำเร็จ พวกเขาก็ไม่ควรที่จะให้คำมั่นสัญญาใดๆ
แต่ตอนนี้หยู่เหวินเสียวกับโล่หมัน มีภารกิจที่สำคัญอย่างหนึ่ง นั่นก็คือแย่งอำนาจตั้งชื่อให้พวกลูกๆก่อน
เพราะหากพ่อตารู้ว่ามีหลาน เขาจะต้องเป็นคนตั้งชื่อให้อย่างแน่นอน
ชื่อจริงให้เขาตั้งได้ ชื่อเล่นยังไงก็ต้องตั้งเองไหม?
ตั้งชื่อเล่นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เชยเกินไปไม่ได้ โดดเด่นเกินไปก็ไม่ดี ไม่อย่างนั้นจะเป็นการจำกัดชื่อที่พ่อตาจะตั้ง
พวกผู้ชายต่างก็กำลังคิดอย่างหนัก คิดกันอยู่อย่างจริงจัง ตั้งชื่อเล่นให้ฟังดูดีที่สุด
เรื่องนี้ ตัดสินใจไม่ได้ในทันที ต้องผ่านการประชุมปรึกษากันก่อน
ทุกคนเสนอหนึ่งชื่อ จากนั้นค่อยเลือก
หยู่เหวินเสียวเห็นด้วย เพราะลูกสองคนนี้ไม่เพียงเป็นลูกของเขา ยังเป็นของทุกคนด้วย เพราะยังไงก็ต้องพึ่งพาทุกคนช่วยเลี้ยงดู
ทุกคนให้ความสำคัญ หากเป็นเหมือนอย่างที่ผ่านมา ไม่นานก็คงพูดขึ้นมาว่ามันฝรั่ง สุนัข ขอทานน้อยอะไรประมาณนี้ แต่ครั้งนี้ พวกเขากวาดล้างคลังความรู้เล็กๆ ของพวกเขา คิดถึงชื่อที่มีความหมายดีๆ และไพเราะน่าฟัง
ถือเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขา
โชคดีที่องครักษ์เงาดำเสนอแนวคิดออกมาว่า คิดไปในแนวทางตอนปีใหม่ เพราะช่วงปีใหม่ล้วนพูดแต่ประโยคที่ดี อย่างเช่นขอให้ร่ำรวยเงินทอง มั่งคั่งร่ำรวย สมดั่งปรารถนาทุกอย่าง เงินทองไหลมาเทมา สามารถเลือกคำบางคำมาผสมกัน ก็จะได้ชื่อที่ดี
จากนั้นก็ได้ชื่อมาว่า หยิงชุน(หมายความว่าต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ) ฝู่กุ้ย(หมายความว่าร่ำรวย) กุ๋นกุ่น(หมายความว่าไหลมาเทมา) หยวนหยวน หมานหม่าน ต่างๆ
หยู่เหวินเสียวล้วนไม่ถูกใจ รู้สึกเชย
ถึงแม้จะเป็นชื่อเล่น แต่ก็คิดว่าจะต้องดังไพเราะเพราะพริ้ง
ที่สำคัญก็คือ ชื่อเล่นก็ต้องตั้งให้พ่อตาพอใจ หากไม่พอใจแล้วถูกปฏิเสธ ก็จะหมดอำนาจในการตั้งชื่อเล่น
องครักษ์เงาดำฟังแล้วก็เกิดความคิด พูดขึ้นมาว่า “นั่นยังไม่ง่ายหรือ? ฟ้าแลบ ฟ้าผ่า ดังไพเราะไหม?”
หยู่เหวินเสียวเดินไปถามความเห็นของโล่หมัน ซึ่งโล่หมันกำลังครุ่นคิดอยู่ว่าทำไมพวกลูกๆถึงไม่ร้องไห้ ได้ยินเขาถามขึ้นมาก็โมโห พูดขึ้นว่า “เรื่องนี้ยังต้องมาถามข้าด้วยหรือ? สิ่งที่ยากที่สุดข้าก็ทำแล้ว ที่เหลือข้าไม่สนใจ ชื่ออะไรก็ได้”
คลอดลูกนั้นต้องใช้แรงกำลัง ใช้แรงหมดแล้วยังต้องใช้สมอง เห็นนางทำได้ทุกอย่างหรือ?
หยู่เหวินเสียวเดินออกไปด้วยสีหน้าเศร้า ไม่ได้แรงบันดาลใจที่ดีอะไรจากโล่หมัน จำต้องไปปรึกษากับทุกคนต่อ
เขาคิดว่าจะพึ่งพาแต่พวกเขาก็ไม่ได้ ยังไงพวกเขาหลายคนสามารถเข้าใจความเร้นลับของศิลปะการต่อสู้ แต่ไม่ชอบอ่านสี่หนังสือห้าคัมภีร์
บทกวีแล่นผ่านในหัวสมอง พบเจอชื่อเยอะแยะ แต่เหมาะในการตั้งเป็นชื่อจริง แต่ไม่กล้าใช้ ตามที่เขารู้จักพ่อตา เขาก็คงคิดที่จะตั้งชื่อผ่านบทกวี
ดังนั้น ผลสุดท้ายคือการปรึกษากันเป็นเวลาสองหรือสามชั่วโมง เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ทุกคนมึนตึบไปหมด คิดว่าแค่ตั้งชื่อเล่นทำไมจะต้องคิดมากขนาดนี้? ชื่อจริงตั้งดีหน่อยก็พอแล้ว
ดังนั้นจึงพูดออกมาไปเรื่อยว่า ภูเขานี้เหน็บหนาวเหมือนอย่างเตา(มีด) ลูกสาวชื่อเสี่ยวอา​​เหลียง ลูกชายชื่อเสี่ยวเตา
ความหมายดี งดงาม ไม่มีอะไรแล้ว เป็นไปตามสถานการณ์ที่เรียบง่าย เป็นการขอไปทีหลังจากที่เหนื่อยล้าแล้ว
โล่หมันไม่คิดอะไรมาก ชื่อเป็นเพียงสัญลักษณ์ ยังไงต่อไปก็ยังต้องมีชื่อจริง ความผิดหวังยังมีต่อ
ตามที่นางรู้จักพ่อของนาง ยังไงก็หนีไม่พ้นคำว่า จุน ลุ่ย ที่เชยพวกนี้
ไม่คุ้มต่อการรอคอย ไม่คุ้มต่อการรอคอย