บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 104 งานชุมนุมหุบเขามังกร

ตอนที่ 104

งานชุมนุมหุบเขามังกร

“เรื่องนั้น”มังกรสีฟ้าพูดด้วยท่าทีลังเลอย่างเห็นได้ชัด มันมีท่าทีราวกับไม่อยากเล่าออกมา แต่เพราะคนถามคือไป๋จูเหวิน พวกมันก็เกิดความลังเลอย่างน่าประหลาด

“พวกเรามาจากเขตอสูรหุบเขามังกรขอรับ ส่วนเด็กคนนี้คือบุตรชายของอดีตราชาที่เคยปกครองเขตอสูรหุบเขามังกรขอรับ”มังกรสีฟ้าเล่าออกมาพลาง มองมังกรทองตัวน้อยในปากของมังกรสีแดง เพราะแรงกระแทกก่อนหน้านี้ทำให้มันยังสลบไม่ฟื้นเลย

“บุตรชายของราชา…แต่เมื่อครู่เจ้ากำลังจะฆ่ามันนี่นา”ไป๋จูเหวินพูดพลางมองมังกรทองตรงหน้านิ่ง เพราะไม่ว่าจะมองอย่างไรพลังของมันก็ต่ำเสียเหลือเกิน

“ขอรับ แม้จะเป็นบุตรของราชา แต่มันก็ไม่ได้สืบทอดพลังของราชามาเลย แถมมันยังต่อต้านท่านราชีนิผู้ขึ้นมาเป็นผู้นำคนใหม่อีกต่างหาก”มังกรสีฟ้าพูดพลางจ้องมองร่างสีทองของมังกรทองอย่างโกรธเกรี้ยว

“ก่อนจะหนีออกมา มันเข้าไปจู่โจมราชินี และหาว่าราชินีคือผู้สังหารบิดาของมันขอรับ มันอ้างว่าอำนาจของบิดามันคือที่สุด แม้บิดามันจะจากไปแล้วอำนาจก็ต้องเป็นของมัน พวกเราที่อยู่ภายใต้อำนาจของราชาองค์ก่อนมานานโกรธแค้นอย่างมาก เลยจะจัดการเจ้าหนูนี่ซะ แต่มันก็หนีมาก่อน”มังกรสีฟ้าอธิบายพลางมองไป๋จูเหวินนิ่ง

“ราชาตาย? เช่นนั้นไม่เท่ากับว่าเขตอสูรล่มสลายไปแล้วหรอกหรือ”ไป๋จูเหวินถามเพราะตนพึ่งเห็นเขตอสูรถ้ำกระจกเงาล่มสลายมาหมาดๆ

“ขอรับ พวกเรากำลังตัดสินใจว่าจะอยู่รอให้ราชินีเลื่อนระดับพลังจนสามารถสร้างเขตอสูรใหม่ได้หรือจะย้ายถิ่นฐานกันดี”มังกรสีฟ้าตอบด้วยสีหน้าลำบากใจ

“เช่นนี้นี่เอง”ไป๋จูเหวินว่าพลางพยักหน้าเล็กน้อย เขตอสูรนั้นเกิดจากพลังของราชาที่รั่วไหลออกมา โดยจะเกิดขึ้นกับอสูรระดับมายาหรือใกล้เคียงเท่านั้น ซึ่งมังกรตรงหน้าทั้ง 2 ตนก็มีพลังเกือบจะถึงขั้นนั้นแล้ว ไม่ใช่ว่าราชินีที่พวกมันพูดถึงต้องมีพลังมากกว่านี้งั้นหรือ

“ข้าเองก็กำลังจะเดินทางไปยังหุบเขามังกร ให้พวกข้าติดตามไปด้วยได้หรือไม่”ไป๋จูเหวินถามพลางมองไปยังมังกรทั้งสอง

“ได้ขอรับ”มังกรฟ้าและมมังกรแดงมองหน้ากันครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าให้กันเล็กน้อย

“เช่นนั้นก็ขอรบกวนด้วย”ไป๋จูเหวินยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนหลังของมังกรฟ้าเพราะมังกรแดงกำลังคาบร่างของมังกรทองอยู่นั่นเอง

“นี่มันเรื่องอะไรกัน”อาวุโส 7 ขึ้นมาบนหลังของมังกรอย่างทุลักทุเล ไม่ใช่ว่านางไม่เคยเห็นมังกรเชื่องเช่นนี้กับคน เพราะ 1 ใน 4 อสุรของหัวหน้ากลุ่มก็เป็นมังกรฟ้าที่มีระดับไม่ต่างจาก 2 ตนตรงหน้าเลย แต่นางไม่เคยคาดคิดว่าจะสามารถพูดคุยกับมังกรได้ง่ายดายเช่นนี้ แถมมังกรทั้งสองยังมีท่าทีนอบน้อมกับไป๋จูเหวินอีกต่างหาก

“อาวุโส เรื่องนี้ท่านช่วยปิดเป็นความลับได้หรือไม่”ไป๋จูเหวินถามพลางมองอาวุโส 7 ด้วยท่าทีจริงจัง

“ดะ ได้..”แม้ท่าทีตอบรับของอาวุโส 7 จะเหมือนไม่จริงจัง แต่นางก็เป็นคนที่เสนอตัวออกมาช่วยไป๋จูเหวินเอง ทั้งๆที่นางมีนิสัยขี้เกียจอยู่แล้วแท้ๆ ทำให้ไป๋จูเหวินพอจะไว้ใจนางได้บ้าง

“ตัวข้ามีพลังบางอย่างที่ทำให้เหล่าอสูรเชื่องได้ แม้แต่ตัวข้าเองก็ไม่ทราบว่ามันเกิดจากอะไร”ไป๋จูเหวินว่าพลางเอามือทาบที่อกตัวเอง

“หรือว่าจะเป็นพลังที่เกิดจากแก่นอสูรที่เจ้ากินเข้าไป”อาวุโส 7 ถามเพราะพลังแปลกๆของเหล่านักล่าอสูรนั้นมาจากแก่นอสูรที่แต่ละคนกลืนลงไปเท่านั้น

“ไม่ใช่ขอรับ พลังของข้าเหมือนจะมีมาตั้งแต่เกิดเสียด้วยซ้ำ”คำตอบของไป๋จูเหวินทำให้อาวุโส 7 มีสีหน้าครุ่นคิดทันที แต่ไม่ว่าตลอดทางนางจะคิดอะไรออกมาก็ไม่ใกล้เคียงกับความเป็นจริงเลยแม้แต่น้อย

“คุณชาย ถึงแล้วขอรับ”มังกรฟ้าพูดพลางร่อนผ่านชั้นเมฆลงมายังท้องฟ้าเบื้องล่าง ทำให้ไป๋จูเหวินและอาวุโส 7 ได้เห็นภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่ภายในยังคงมีลาวาไหลอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่สภาพโดยรอบของภูเขาไฟนั้นกลับให้ความรู้สึกเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะตาย ตัวลาวาในปล่องภูเขาไฟเองก็เหมือนจะดับหายไปเต็มที

“พอเสียราชาไปก็มีสภาพเช่นนี้สินะ”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองภูเขาไฟที่ถูกเรียกว่าหุบเขามังกรด้วยสายตาหม่นหมอง หากเทียบกับภูเขาดำของท่านน้าราชสีห์ ที่นี่ราวกับกองไฟที่ใกล้จะมอดดับเต็มที

“พี่ไป๋ ดูนั่นๆ”หลินหลินที่นั่งอยู่ตรงหัวมังกรฟ้าส่งเสียงเรียกไป๋จูเหวินด้วยท่าทีตื่นเต้น นางชี้ไปที่ปากปล่องภูเขาไฟด้วยท่าทียิ้มแย้มสนุกสนาน

“ดูเหมือนจะเริ่มประชุมแล้วขอรับ”มังกรฟ้าว่าพลางร่อนลงไปที่ปากปล่องภูเขาไฟ โชคดีที่อากาศของภูเขาไฟทำอะไรไป๋จูเหวินไม่ได้ แม้อากาศจะร้อนเช่นนี้มันก็ยังไม่มีเหงื่อเลยแม้แต่หยดเดียว

“เป็นการประชุที่ยิ่งใหญ่จริงๆนะ”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปรอบๆ ที่นี่ราวกับงานชุมนุมของเหล่ามังกรที่พากันมารวมตัวกันทั้งบนดินบนฟ้ารวมถึงในลาวาก็ยังมีมังกรว่ายอยู่

“ราชินี ข้าจับมันมาแล้วขอรับ”มังกรแดงโยนร่างของมังกรทองลงบนพื้นตรงหน้ามังกรตนหนึ่งพร้อมกร่าวรายงายด้วยท่าทีนอบน้อม

“ขอบใจเจ้ามาก”เสียงหวานของราชินีมังกรดังขึ้นพร้อมร่างของน่างที่เดินออกมาข้างหน้า นางเป็นมังกรที่มีปีกสีแดงสด 6 ปีกอยู่ที่แผ่นหลังบนร่างกาบเรียวเล็กของนางทำเอาปีกทั้ง 6 เหมือนกรีบดอกไม้ที่กำลังอวดความงามไม่มีผิด นางช่างเป็นมังกรที่สง่างามอย่างไม่ต้องสงสัย

“ว่าแต่ มังกรฟ้า เจ้านำแขกมาด้วยอย่างนั้นหรือ”ดวงตาสีส้มของราชินีมองมาทางไป๋จูเหวินที่ขี่อยู่บนหลังของมังกรฟ้า ความจริงทุกตนเห็นกันหมดแล้วว่าบนหลังของมังกรฟ้ามีพวกไป๋จูเหวินขี่มาด้วย และแน่นอนว่ายามนี้พวกมันต่างตกอยุ่ภายใต้อำนาจของไป๋จูเหวินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ขออภัยที่ข้ามาโดยพลการ”ไป๋จูเหวินว่าพลางเดินลงไปจากหลังของมังกฟ้า ทำเอาอาวุโส 7 ที่อยู่ด้านหลังได้แต่ใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ ถึงไป๋จูเหวินจะเล่าเรื่องพลังของมันให้นางฟังแล้ว แต่นางก็ไม่ได้อยากทดลองด้วยการตามมันมาอยู่ในฝูงมังกรแบบนี้หรอกนะ

“ไม่เป็นไร พวกเราต่างหากที่ไม่ได้ต้อนรับคุณชายเพราะเรื่องวุ่นวายที่พวกเรากำลังเจออยู่นี้”ราชินีว่าพลางหลับตาลงด้วยสีหน้ารู้สึกผิด แม้แต่ราชินีของฝูงมังกรยังอ่อนน้อมต่อไป๋จูเหวิน พลังดึงดูดใจเหล่าอสูรของมันช่างน่ากลัวจริงๆ

“ข้าพอจะได้ยินเรื่องมาแล้ว ข้าเลยกังวลว่าพวกท่านจะหาทางออกกันได้หรือไม่”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปรอบๆ ตอนนี้บนปากปล่องภูเขาไฟมีมังกรหลากหลายสายพันธ์กำลังรวมตัวกันอยู่ ทำเอาภาพตรงหน้าทั้งน่ากลัวและงดงามไปในคัว

“ขออภัยเจ้าค่ะ เพราะลูกมังกรทองเกิดอาลาวาดเสียก่อนพวกเราเลยยังไม่ได้ข้อสรุปเลย”ราชินีมังกรตอบพลางถอนหายใจออกมา

หลังจากได้ฟังเรื่องราวจากราชินีมังกรแล้ว ไป๋จูเหวินก็ได้ทราบว่าเหล่ามังกรส่วนใหญ่ต้องการจะย้ายไปยังเขตอสูรแห่งอื่นที่มีราชาจริงๆครอบครองอยู่ เพราะหากพวกมันเอาแต่อยู่นอกเขตอสูร พลังของพวกมันก็จะเพิ่มได้ช้ามากๆ และพวกมันก็จะกลายเป็นอสูรไร้ถิ่นไปในเวลาไม่นาน แถวลาวาในปากปล่องภูเขาไฟก็ใกล้จะมอดดับเต็มที เหล่ามังกรลาวาต่างต้องการหาภูเขาไฟแห่งใหม่ในการอยู่อาศัย

“ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเราก็จะไม่ย้าย”อยู่ๆมังกรดินตัวหนึ่งก็พูดขึ้นด้วยท่าทีดุดัน มันเป็นมังกรดินไร้ปีกที่มีกระดองสีดำสนิทท่าทางแข็งแกร่งไม่น้อย

“ถูกต้อง ไม่นานลูกพี่ก็จะก้าวเข้าสู่ระดับมายาแล้ว ถึงตอนนั้นลูกพี่จะสร้างเขตอสูรได้อีกครั้ง”มังกรดินที่เป็นลูกน้องพูดออกมาด้วยท่าทีแข็งกร้าว มิน่าเล่าถึงมีการโต้เถียงกันมากมายนักเพราะพลังของราชินีนั้นไม่ได้มากมายอะไรเลย เทียบได้พอๆกับมังกรทั้งสองตัวที่ไป๋จูเหวินเจอก่อนหน้านี้เสียด้วยซ้ำ

“แล้วมันอีกนานเท่าไหร่ล่ะ ลาวาใกล้จะเย็นตัวเต็มทีแล้ว พวกเราเผ่ามังกรลาวาไม่รออีกแล้ว”เสียงจากภายในป่องภูเขาไฟดังออกมทำเอามังกรดินพากันหน้าเสีย แม้จะใช้เวลาน้อยที่สุดแต่การจะเลื่อนจากระดับตำนานขั้นกลางขึ้นเป็นระดับมายาได้นั้นกินเวลานานมาก บางทีอาจจะเป็นร้อยหรือพันปีเสียด้วยซ้ำ แน่นอนว่าลาวาคงไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว

“พวกเราเองก็จะย้าย ที่นี่มันตายไปแล้ว”เผ่ามังกรบินว่าพลางมองไปรอบๆ พวกมันบินอยู่บนท้องฟ้าคอยสอดส่องหุบเขามาตลอด ภาพที่หุบเขาที่พวกมันรู้จักได้ตายไปแล้วนั้นมันเห็นชัดที่สุดแล้ว

“พวกเราเองก็จะย้ายตามท่านราชินี”เผ่ามังกรมีปีกเองก็ตอบรับเช่นกัน

“ไม่ ข้าจะไม่ไปไหน ที่นี่คือดินแดนของท่านพ่อ สักวันข้าจะแข็งแกร่งและทำให้มันรุ่งเรื่องอีกครั้ง”มังกรทองที่อยู่ต่อหน้าราชินีพูดพลางกัดฟันลุกขึ้นมา

“เจ้าหนู บิดาเจ้าปกครองพวกเราด้วยกำลังเท่านั้น อย่าคิดว่าพวกเราเคารพบิดาเจ้าสิ”มังกรแดงว่าพลางใช้กรงเล็บของมันกดร่างของมังกรทองเอาไว้ สมัยหวงหลงยังเป็นราชา ที่นี่แม้จะเหมือนอิสระ แต่ก็ต้องทำตามคำสั่งของหวงหลงทั้งหมด มันถึงจนาดฆ่าอสูรที่เลื่อนระดับมาอยู่ระดับมายาทิ้งทุกตัวเพราะกลัวว่าพวกมันจะมาบั่นทอนอำนาจของมัน ทำให้แม้ราชาของหุบเขามังกรจะอยู่ในระดับบรรพกาลก่อนที่มันจะจากไป แต่เหล่าอสูรในเขตไม่มีตนไหนเลยที่ใกล้เคียงกับระดับมายา

“ราชินี ให้ข้าฆ่ามันเลยเถอะ”มังกรฟ้าว่าพลางแยกเขี้ยวออกมา

“ไม่.ถึงอย่างไรเราก็อาศัยพลังของบิดามันพัฒนาตนเองมาถึงตรงนี้ แม้มันจะเป็นเพียงมังกรธาตุทองไม่ใช่มังกรศักดิ์สิทธิ์เหมือนบิดาของมัน พวกเราก็ควรปล่อยมันไป”ราชินีว่าพลางถอนหายใจออกมา นางใจอ่อนเกินกว่าจะฆ่ามังกรทองเสียตรงนี้

“เจ้า”มังกรทองคำรามพลางออกแรงดิ้นราวกับจะเข้าทำร้ายราชินี แม้จะมีร่างกายสีทองและรูปร่างเหมือนบิดาไม่มีผิด แต่มันก็เป็นเพียงมังกรธาตุทองเท่านั้น หรือก็คือผิวหนังสีทองของมันมีค่าไม่ต่างจากหยกที่หลินหลินนำมาเคลือบตัวเลย

“ไอ้เด็กสารเลว”มังกรฟ้าคำรามพลางกัดเข้าที่คอของมังกรทอง พริบตานั้นเศษทองจำนวนหนึ่งก็ตกลงพื้นพร้อมเลือดสีแดงองมัน แต่มังกรฟ้าไม่ได้กัดลงไปลึกนัก มันเพียงสั่งสอนเท่านั้น

“หากไม่ใช่เพราะราชินิขอเอาไว้ ข้าจะฆ่าเข้าเสียตรงนี้”มังกรฟ้าว่าพลางถอยออกมาช้าๆ

“เอาเป็นว่า พวกเราจะย้ายไปเขตอสูรแห่งอื่นกัน ใครอยากจะย้ายก็ตามข้ามา ใครไม่อยากย้ายก็อยู่ที่นี่ต่อไป”ราชินีว่าพลางสยายปีกทั้ง 6 ออกช้าๆ

“แต่ท่านริชินี”มังกรสีแดงพูดพลางมองไปยังราชินีด้วยท่าทีลำบากใจ

“พวกเราจะหาเขตอสูรที่แข็งแกร่งและมีราชาเป็นเผ่ามังกรได้จากไหน แถมเราต้องหาที่ที่มีภูเขาไฟให้พวกมังกรลาวาอีกต่างหาก”คำถามของมังกรแดงทำให้ราชินีนิ่งไปพักหนึ่ง อย่าว่าแต่ตามหาเลย ต่อให้พบแล้ว ราชาของเขตอสูรนั้นๆจะยอมรับพวกมันหรือเปล่าก็ยังไม่ทราบ

“อะ แฮ่ม”อยู่ๆเสียงกระแอมก็ดังมาจากทางด้านไป๋จูเหวินเสียนี่

“ข้าว่าข้าพอจะรู้จักสถานที่เช่นนั้นนะ”ไป๋จูเหวินยิ้มพลางเดินออกมายืนต่อหน้าเหล่ามังกรอย่างไม่เกรงกลัว หากถามถึงเขตอสูรที่มีราชาเป็นมังกร และมีภูเขาไฟอยู่ละก็ ไป๋จูเหวินก็พอจะรู้จักอยู่ที่หนึ่ง แม้ภูเขาไฟจะเป็นเขตของราชาอีกตนก็ตาม แต่อย่างว่าพวกมันตกลงกันได้