บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 298 อัสนีคลัง

ตอนที่ 298 อัสนีคลั่ง

“ท่านอาวุโสเทียนหมิง”ไป๋จูเหวินเห็นอู๋หมิงพุ่งออกไปต่อสู้แล้ว ก็ทําได้แค่เข้าไปหาอาวุโสเทียนหมิงเพื่อทําการรักษาเท่านั้น มันไม่สามารถเอาลิ่มน้ําแข็งออกมาได้เพราะหากเอาออกมาก็เท่ากับเปิดรูกว้างบนหัวใจของอาวุโสเทียนหมิงเท่านั้น

“อย่าตายนะขอรับ”ไป๋จูเหวินว่าพลางส่งพลังธาตุศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในร่างของอาวุโสเทียนหมิง แต่ถึงจะช่วยรักษาบาดแผลได้บ้าง แต่ก็ไม่ช่วยอะไรในสถานการณ์แบบนี้เลย

“ไป๋จูเหวิน เจ้า”อาวุโสเทียนหมิงพยายามจะพูดออกมา แต่ยังพูดไม่ทันจบมันก็กระอักเลือดออกมาเสียก่อน

“ฆ่าฆ่านั่งมารนั่น” อาวุโสเทียนหมิงพูดออกมาอย่างยากลําบาก หากหยุดนางเอาไว้ตอนนี้ไม่ได้ก็ไม่ทราบว่าจะจัดการนางได้เมื่อไหร่ ตอนนี้นางเหนื่อยและยังมีอาการบาดเจ็บจากความพยายามของอาวุโสเทียนหมิงกับเหม่ยหลิน อย่างน้อยก็น่าจะทําให้นางสู้ได้ยากลําบากขึ้น

“ท่านอาวุโสเทียนหมิง…”ไป๋จูเหวินสะท้านวาบ แม้จะไม่ผูกพันกับท่านเท่าศิษย์และทายาทแท้ๆอย่างอู๋หมิง แต่ตลอดมาไป๋จูเหวินก็ได้อาวุโสเทียนหมิงสั่งสอนและช่วยเหลือมามากมาย เรียกได้ว่า ท่านเป็นคนๆหนึ่งที่สําคัญกับไป๋จูเหวินมากคนหนึ่งเลยทีเดียว

เปรี้ยง! สายฟ้าสายหนึ่งฟาดลงมาบนท้องฟ้าที่อู๋หมิงอยู่อย่างจัง กระบี่ในมือมันแทบจะอาบไปด้วยสายฟ้าร่วมทั้งทั่วร่างของมันก็เช่นกัน ยามนี้ราวกับร่างทั้งร่างของธุ์หมิงถูกอาบไปด้วยสายฟ้าไม่มีผิด

เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆ กระบในมือของอู๋หมิงโจมตีใส่ราคะอย่างรวดเร็วและรุนแรง แต่เกราะน้ําแข็งของราคะนั้นหนามาก แม้แต่กําลังของเหม่ยหลินกับอาวุโสเทียนหมิงยังเจาะแทบไม่เข้า ประสาอะไรกับอู๋หมิงที่มีพลังด้อยกว่า แม้จะมีความเร็วเหนือชั้น แต่กระบี่ของมันกลับแทงใส่เป้าหมายไม่ได้เลย

เปรี้ยง!! อู๋หมิงเรียกสายฟ้ากระแทกใส่เกราะน้ําแข็งของราคะไปที่หนึ่ง ทําให้เกราะด้านนอกกะเทาะออกมา

เปรี้ยง!! อู๋หมิงเรียกสายฟ้าลงมาซ้ําเพื่อทําลายเกราะน้ําแข็งของราคะ มันเรียกสายฟ้าลงมาอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนเกราะของราคะถูกเจาะเป็นรู

เครั้ง! กระบี่ของอู๋หมิงกระแทกกับพัดหยกขาวของราคะอย่างจังเมื่อกระบี่ของมันแทงเข้าไปในรอยแตกนั่น ต่อให้มีความเร็วขนาดไหน แต่กว่าจะเจาะเกราะของราคะได้นางก็รู้แล้วว่าอู๋หมิงจะโจมตีมาทางไหน ทําให้การโจมตีของอู๋หมิงเท่ากับสิ้นเปลืองพลังเปล่าๆเสียด้วยซ้ํา

ฟุบๆๆๆๆ ลิ่มน้ําแข็งจํานวนมากพุ่งเข้าใส่อู๋หมิงด้วยกําลังมหาศาล แต่เพราะความเร็วของอู๋หมิงมีมากกว่าหลายเท่าทําให้มันหลบอิ่มน้ําแข็งได้ทั้งหมด

วูบ..อยู่ๆบรรยากาศรอบๆก็หนาวยะเยือกขึ้นมาเสียเฉยๆ หรือจะเป็นเพราะวิชาของราคะ

“น่าเสียดายนะองค์จักรพรรดิ” ราคะว่าพลางเปิดเกราะน้ําแข็งออก พริบตานั้นเกร็ดน้ําแข็งก็ค่อยเคลือบไปบนร่างของนางจนกลายเป็นชุดสีขาวบริสุทธิ์แทน

“แต่พลังของท่านตอนนี้ทําอะไรข้าไม่ได้”ราคะว่าพลางปล่อยไอเย็นออกมารอบๆทําเอาอู๋หมิงหนาววาบไปทั้งตัว แถมน้ําแข็งยังเริ่มเกาะอยู่บนตัวของมันกับเหม่ยหลินที่อยู่ข้างหลังอีกด้วย

เปรี้ยง!! อยู่ๆราคะก็ฟาดพัดใส่อู๋หมิงอย่างจัง เพราะมีน้ําแข็งเกาะอยู่ตามร่างกายทําให้อู๋หมิงเคลื่อนไหวช้าลงจนไม่สามารถหลบพัดของราคะได้ แถมกําลังของนางยังมากกว่าอู๋หมิงหลายเท่า ทําเอามันร่วงลงมากระแทกพื้นที่นอกปราสาทในทันที

เปรี้ยง!! เหม่ยหลินพุ่งเข้ามาโจมตีใส่ราคะทันทีก่อนที่นางจะลงไปซ้ําอู๋หมิงที่ร่วงลงไป แต่นางก็ทําได้แค่ถ่วงเวลาราคะเอาไว้เท่านั้น ต่อให้ไม่มียอดฝีมือคนอื่นช่วยนางก็ยังเป็นมารระดับเจ้าสวรรค์ชั้น 2 และมีพลังวิญญาณระดับเจ้าสวรรค์ขั้นที่ 1 อยู่ดี

เพี้ย! ลําพังฝ่ามือเปล่าๆของเหม่ยหลินโดนเกราะน้ําแข็งที่ลอยอยู่รอบๆตัวของราคะป้องกันเอาไว้ ยังดีที่เหม่ยหลินเป็นธาตุน้ําทําให้นางไม่ค่อยได้รับผลของธาตุน้ําแข็งเท่าไหร่

“น่ารําคาญ” ราคะว่าพลางใช้พัดหยกขาวเรียกลิ่มน้ําแข็งออกมารอบๆ ก่อนจะใช้มันโจมตีใส่เหม่ยหลินอย่างต่อเนื่อง แม้เหม่ยหลินจะเรียกโล่น้ําออกมาป้องกัน แต่ก็ทําได้แค่ลดความเร็วของมันเท่านั้น

เปรี้ยง!! ราวกับสายฟ้าฟาดลงมาที่เกราะน้ําแข็งของราคะ ร่างของอู๋หมิงทะยานกลับมาจากนอกวังแล้ว แถมสายฟ้ารอบๆตัวมันยังทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก ไม่เพียงเท่านั้น ในมือของมันยังมีกระบี่อีกเล่มหนึ่งที่ราคะแสนจะคุ้นตาอีกด้วย

เครงๆๆๆๆ กระบี่ทั้งสองเล่มกระหน่ําฟาดลงมาบนเกราะน้ําแข็งของราคะอย่างรวดเร็ว ลําพังกระบี่ทัณฑ์สวรรค์ก็แข็งแกร่งมากพอแล้ว ยังมีกระบี่ของมารอัตตาอีกเล่มที่ไม่มีวันพังทลายอีกต่าง หากทําให้อู๋หมิงสามารถโจมตีได้โดยไม่ต้องสนว่ากระบี่จะพังหรือ

“หนอย” ราคะกัดฟันกรอดพลางกระบี่ที่ฟันลงมาไม่ยั้งอย่างหนักใจ หากเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังเกราะของนางพังแน่ๆ

นิ้ว! กระบี่ของอัตตาทะลุเกราะน้ําแข็งของราคะเข้ามาในจังหวะที่นางกําลังหาทางรับมือพอดี พริบตานั้นกระบี่ก็แทงเข้าไปที่แขนข้างหนึ่งของนางจนเกิดรอยแผลใหญ่ขึ้น

“แข็งตายไปซะ”ราคะคํารามพลางปล่อยไปเย็นออกมามากกว่าเดิม จนอากาศรอบๆเริ่มเปลี่ยนเป็นพายุหิมะเสียแล้ว

“ถ้าข้าจะตายก็ต้องเอาเจ้าไปด้วย”อู๋หมิงว่าพลางเรียกสายฟ้าลงมาช่วยเสริมพลังของตนเอง ยามนี้มันควบคุมสายฟ้ามากที่สุดเท่าที่มันเคยทํามาแล้ว ทั่วร่างของมันแทบจะเต็มไปด้วยประกายสายฟ้าที่ปะปนกับแสงของวิชาเทวะปราบมาร

เปรี้ยง!! อู๋หมิงไม่สนว่าร่างกายจะรับได้หรือไม่ มันต้องการจะฆ่านังมารตรงหน้าเพื่อนําไปเส้นไหว้ให้อาจารย์เท่านั้น ทําให้มันเรียกสายฟ้าลงมาเพิ่มอีกหลายสาย จนสายฟ้าที่ล้นออกมารอบกาย มันก่อตัวเป็นปีกสายฟ้าที่ด้านหลังมันพอดี

ตูมๆๆๆๆๆ! ยิ่งสายฟ้ามากเท่าไหร่ แรงโจมตีของกระบี่ในมืออู๋หมิงก็ยิ่งมาก ทุกครั้งที่ฟันลงไปสายฟ้าก็แทบจะทะลักออกมาจากปลายกระบี่ ทําเอาเกราะน้ําแข็งของราคะโดนทําลายในพริบตา

“ตายยย” อู๋หมิงคํารามลั่นก่อนจะฟันใส่ราคะไม่ยั้ง แม้ราคะจะยังมีเกราะน้ําแข็งที่เกาะอยู่บนร่างแทนชุดสวมใส่เหมือนเกราะมรกตของหยงเว่ย แต่พวกมันก็ช่วยอะไรราคะได้ไม่มาก

เครั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…. กระบี่คู่ในมืออู๋หมิงกระหน่ําโจมตีใส่ราคะจนแทบแยกเสียงโจมตีไม่ออก แต่หากฟังดีๆแล้วก็จะได้ยินชัดเจนว่าราคะยังเอาพัดหยกขาวออกมาใช้ป้องกันได้เป็นส่วนใหญ่ ทําให้บนร่างของนางมีเพียงบาดแผลไม่กี่แห่งเท่านั้น

“หนอย” ราคะปล่อยพลังมารออกมาจนสุดแรงก่อนจะพับพัดหยกขาวในมือลงแล้วแช่แข็งมัน จนน้ําแข็งที่อยู่บนพัดหยกขาวมีรูปร่างเหมือนกระบี่ไม่มีผิด

เครั้งๆๆๆๆ ราคะปะทะกระบี่กับอู๋หมิงอย่างดุเดือด แน่นอนว่าเชิงกระบี่ของนางเทียบอู๋หมิงไม่ได้ แต่เพราะกําลังของนางเหนือกว่ามาก แถมเกราะน้ําแข็งยังเริ่มก่อตัวอีกครั้งแล้วด้วยทําให้อู๋หมิงที่สู้แรงไม่ไหวเริ่มช้าลงเรื่อยๆ

เปรี้ยง!! กระบี่ของเหม่ยหลินพุ่งเข้าใส่ราคะในจังหวะที่นางกําลังเผลอ แต่เกราะน้ําแข็งที่ราคะพึ่งสร้างขึ้นใหม่กลับยังรับกระบี่ของนางเอาไว้ได้

แกรัก!! เพราะพลังที่ราคะใช้รับมืออู๋หมิงมีมากมายมหาศาล ทําให้กระบี่ที่ไร้พลังธาตุอัสนีป้องกันของเหม่ยหลินโดนแช่แข็งในทันที ก่อนที่มันจะลามมาถึงมือของเหม่ยหลินนางก็ทําได้แต่ปล่อยกระบี่ทิ้งไปเท่านั้น

แม้จะแข็งแกร่งมาก แต่เหม่ยหลินก็มีจุดอ่อนอยู่ที่ไม่มีวิชาคุ้มกัน ไม่เหมือนกับไป๋จูเหวินที่มีผิวของอสูรแมงมุมหรือหยงเว่ยที่มีเกราะมรกต แม้แต่อู๋หมิงยามนี้เองยังใช้สายฟ้าปกป้องตนเองจากไอเย็นได้ ทําเอาเหม่ยหลินไม่สามารถเข้าไปช่วยอะไรได้เลย

ฉีก! กระบี่น้ําแข็งของราคะแทงใส่แขนของอู๋หมิงได้สําเร็จ ทําให้กระบี่ของอัตตาที่อู๋หมิงถืออยู่อ่อนแรงลงทันที แถมพลังสายฟ้ารอบๆยังเริ่มลดลงแล้วด้วย

เคร็งๆๆๆๆๆๆ แต่ถึงอย่างนั้นอู๋หมิงก็ยังระดมโจมตีไม่เลิก วิชาทั้งหมดที่มันงัดออกมาได้มันก็ใช้จนหมด ทําให้มันเฉือนเนื้อของราคะไปได้หลายแผล แต่เพราะเกราะน้ําแข็งรอบๆรวมกับเกราะน้ําแข็งที่เกาะอยู่บนร่างของนาง ทําให้บาดแผลส่วนใหญ่ไม่ลึกมาก หากอู๋หมิงอยากฆ่านางคงต้องพยายามเล็งจุดตายเท่านั้น

เคร็ง! ทุกกระบี่ที่เล็งจุดตายโดนพัดหยกขาวในรูปแบบกระบี่น้ําแข็งป้องกันเอาไว้ได้ทุกครั้ง แม้กระน้ําแข็งจะเสียหาย แต่นางก็ซ่อมแซมได้จนหมดอยู่ดี

ฉีกๆ!! ในเมื่อนางป้องกันจุดอ่อนได้ มันก็เพียงรอจังหวะที่นางใช้กระบี่โจมตีแทงเข้าไปก็พอ

“อัก เจ้า ของนาง

”ราคะร้องออกมาพลางมองกระบี่ที่แทงใส่หน้าอก

“เจ้าอยากอยู่กับข้ามากไม่ใช่หรือไง”อู๋หมิงกัดฟันพลางดันกระบี่เข้าไปให้ลึกกว่าเดิม น่าเจ็บใจจริงๆ มันฝืนใช้พลังมากเกินไป ทําให้ตอนนี้แทบจะไม่เหลือพลังควบคุมสายฟ้าอีกแล้ว ทําให้กระบี่ทัณฑ์สวรรค์ที่แทงใส่อกของนางเข้าไปได้ไม่ถึงหัวใจเสียได้ เป็นการแลก ที่ไม่คุ้มเอาเสียเลย

ฟุบ… ร่างของอู๋หมิงที่โดนกระบี่น้ําแข็งของราคะแทงทะลุร่างร่ วงหรือลงจากท้องฟ้า ทําให้เหม่ยหลินรีบลงไปรับร่างของมันเอาไว้ทันที

“เจ้า”ราคะคํารามพลางสร้างกระบี่น้ําแข็งขึ้นมารอบตัว ก่อนจะพุ่งลงมาโจมตีจากด้านบน

หมับ..เหม่ยหลินคว้าร่างของอู๋หมิงเอาไว้ ก่อนจะพามันหลบกระบี่น้ําแข็งที่พุ่งลงมา เมื่อครู่นางเห็นมันโดนแทงเข้าแน่ๆ ได้แต่หวังว่าจะไม่โดนจุดสําคัญ

“ไช่จิน พาองค์จักรพรรดิหนีไป” เหม่ยหลินว่าพลางพาร่างของอู๋หมิงมาให้ไช่จินที่ยืนอยู่บนหลังคา

“อะ อา”ไช่จินเลิกลักรับร่างของอู๋หมิงมาไว้ในมือ ก่อนจะมองไปด้านหลัง

“ชิหาย”ไช่จินสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นว่าราคะตามมันมาอย่างดุดันจนน่ากลัว

วูบวูบ.. ร่างของใช้จินโงนเงนไปมาหลบหลีกกระบี่น้ําแข็งอย่างฉิวเฉียด ก่อนจะกระโดดวูบเอาตัวอู๋หมิงหนีออกไปข้างนอก เช่นเดียวกับพวกราชวงศ์ที่หนีไปแล้ว

เครั้งๆๆๆๆ ส่วนเหม่ยหลินเห็นไช่จินพาอู๋หมิงหนีไปแล้วนางก็รีบเอากระบี่อีกเล่มออกม่รับกระบี่น้ําแข็งของราคะเอาไว้ ก่อนจะเข้าปะทะกับนางตรงๆ

แกรัก… กระบี่ของเหม่ยหลินแทบจะกลายเป็นน้ําแข็งทันทีที่นางเข้าปะทะตรงๆ พลังธาตุของราคะตอนนี้พุ่งสูงมาก หากจะแช่แข็งเมืองทั้งเมืองนางก็คงสามารถทําได้ไม่ยาก

“…” เหม่ยหลินกัดฟันอดทนกับไอเย็นที่พุ่งเข้ามาในร่างด้วย พลังทั้งสองสายของนางยังคงสามารถต้านไอเย็นเอาไว้ได้ แต่หากให้ทนมากกว่านี้ละก็….

เปรี้ยง!! อยู่ๆราคะก็โดนฝ่ามือของไป๋จูเหวินกระแทกเข้าจากด้านข้าง ฝ่ามือของมันทะลุเกราะน้ําแข็งเข้ากระแทกร่างของราคะอย่างจัง ทําเอานางปลิวไปอีกทางเลยทีเดียว

“ท่านพี่”เหม่ยหลินนั่งลงกับพื้นพลางสลายไอเย็นออก แต่พริบตานั้นเหม่ยหลินกลับสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของไป๋จูเหวิน

ภูม…พลังทั่วร่างของไป๋จูเหวินยามนี้น่าหวาดกลัวอย่างมาก นางไม่เคยเห็นไป๋จูเหวินเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

ตูม!! ฝามือเพลิงผลาญคล้อยสํานึกกวาดเอากระบี่น้ําแข็งของราคะไปจนหมด เกิดอะไรขึ้น ทําไมไป๋จูเหวินที่แทบจะหมดพลังอยู่ แล้วถึงลุกขึ้นมาสู้กับราคะด้วยพลังที่บ้าคลั่งเช่นนี้

“ท่านอาวุโสเทียนหมิง…ท่านจากไปแล้ว”ไป๋จูเหวินว่าพลางจ้องมองราคะด้วยดวงตาสีแดงที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดําช้าๆ