บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 491 คนใหญ่คนโต

ตอนที่ 491

คนใหญ่คนโต

“ฮ้าๆ เป็นไงเล่า”หล่อเจียงว่าพลางเตะเข้าที่ลำตัวของเส้าเทียนอย่างรุนแรง วิชาท่าเตะของมันดูแล้วน่าตกใจอย่างมาก ไม่ทราบว่ามันไปเรียนวิชานี้มาจากไหนกันแน่ แต่ระดับมันกลับอยู่เพียงระดับ 3 ของตารางยอดฝีมือรุ่นใหม่เองงั้นหรือ

เปรี้ยง!! เส้าเทียนสวนหมัดเข้าใส่หล่อเจียงอีกหมัด แต่เพราะหมัดของเส้าเทียนช้ามากทำให้หล่อเจียงสามารถป้องกันหรือหลบหลีกได้อย่างง่ายดาย แต่ถึงจะดูเหมือนหล่อเจียงกำลังได้เปรียบแต่ท่าเตะที่รุนแรงของมันก็ทำอะไรเส้าเทียนได้ไม่มากอยู่ดี

ตูม!! ขาของหล่อเจียงเตะอัดเข้าที่ลำคอของเส้าเทียนอย่างจังเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบ แต่เส้าเทียนก็ยังไม่มีท่าทีจะล้มลงไปเสียทีทำเอาหล่อเจียงเริ่มมีสีหน้ากังวลขึ้นมาแล้ว มันทั้งเตะทั้งถีบไปตั้งมาก เป็นคนธรรมดาสมควรล้มได้แล้ว แต่นี่เส้าเทียนกลับยังยืนอยู่เช่นเดิมไม่ขยับไปไหนเสียอย่างนั้น แถมดวงตาของมันยังเอาแต่จดจ้องกระบวนท่าของมันอีกต่างหาก แบบนี้หากผ่านไปนานๆไม่หล่อเจียงหมดแรงก่อนเส้าเทียนก็คงอ่านกระบวนท่าของหล่อเจียงได้ก่อนเป็นแน่

“เจ้า….”หล่อเจียงกัดฟันกรอดพลางถีบเข้าไปที่อกเส้าเทียนอีกครั้ง แต่เส้าเทียนกลับเริ่มไม่ขยับแล้วจากก่อนหน้านี้ที่ยังได้ผลอยู่บ้าง ไม่ทราบเพราะแรงของหล่อเจียงตกหรือเส้าเทียนเริ่มหาวิธีรับมือได้แล้วกันแน่

เปรี้ยง!!! หมัดของเส้าเทียนกระแทกใส่ร่างของหล่อเจียงในจังหวะที่หล่อเจียงกำลังประหลาดใจเข้าอย่างจัง ทำเอาหล่อเจียงได้รับบาดเจ็บทันทีแม้จะไม่มากก็ตาม

“…..”หล่อเจียงขนลุกวาบ เส้าเทียนคนนี้จัดการยากจริงๆ ไม่ใช่ระดับที่มันจะประมาทได้เลย

“แบบนี้นี่เอง มิน่าเล่าเจ้าถึงได้มีสาวควงมากมายขนาดนี้”หล่อเจียงว่าพลางรวบรวมพลังวิญญาณเอาไว้ที่ขาเพียงข้างเดียว หากปล่อยการต่อสู้ยืดยาวออกไปเกรงว่าตนเองจะเป็นฝ่ายแพ้อย่างแน่นอน หล่อเจียงต้องโจมตีในตอนที่เส้าเทียนยังไม่ทันอ่านกระบวนท่าของมันออก และต้องโจมตีให้รุนแรงพอจะล้มเส้าเทียนได้ในครั้งเดียว…

ฟุบ!! ร่างของหล่อเจียงหายวับไปกับตาก่อนจะมาโผล่อยู่ข้างหลังเส้าเทียนพอดี ความเร็วของหล่อเจียงยามนี้เกิดจากการระเบิดพลังวิญญาณออกมาจำนวนมหาศาล ทำเอายามนี้หล่อเจียงมีพลังวิญญาณเกือบจะเหนือกว่าระดับยอดฝีมือเสียอีก

ตูม!! เท้าของหล่อเจียงถีบเข้าไปที่ท้ายทอยของเส้าเทียนอย่างจัง ปกติการทำเช่นนี้ถือเป็นเรื่องอันตราย แต่หล่อเจียงกลับมั่นใจว่าเส้าเทียนต้องไม่ถึงตายแน่ๆ

โครม!! เส้าเทียนที่โดนกำลังสูงสุดของหล่อเจียงเตะเข้าที่จุดอ่อนกลิ้งไปข้างหน้ากระแทกเข้ากับกำแพงอย่างจัง ทำเอาเส้าเทียนถึงกับหมดสติไปในทันที

“เส้าเทียน….”หลี่เย่ที่อยู่ด้านหลังเปลี่ยนดวงตาของตนเองเป็นสีเขียวทันที แต่ดูเหมือนความทนทานของเส้าเทียนจะไม่ธรรมดา แม้จะโดนโจมตีเข้าจุดอ่อนจนสลบไป แต่ความเสียหายกลับไม่หนักนัก อย่างมากพรุ่งนี้มันก็คงรู้สึกปวดคอทั้งวันเท่านั้นเอง

“ฮ้าๆ เป็นไงล่ะข้าชนะแล้ว”หล่อเจียงว่าพลางยืดอกอย่างภาคภูมิใจ แม้จริงๆแล้วตัวมันจะฝืนใช้พลังวิญญาณจนแทบหมดตัวก็ตาม

“เป็นไงล่ะสาวๆ หล่อเจียงผู้นี้ยอดเยี่ยมไปเลยใช่ไหมล่ะ”หล่อเจียงว่าพลางเดินเข้ามาหาพวกสาวๆด้วยท่าทีหยิ่งผยองเสียเหลือเกินทำเอาพวกสาวๆมองตากันก่อนจะหัวเราะออกมา

“ตอนนี้จะมาติดตามข้าแทนเจ้าหนูเส้าเทียนนั่นก็ยังทันนะ รับรองว่าข้าจะต้องกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน”หล่อเจียงว่าพลางยิ้มกว้างออกมา

“คิกๆ”ได้ยินหล่อเจียงพูดเช่นนั้นเหล่าสาวๆกลับรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตนเองและหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“เจ้าหนู…ในสายตาข้าเจ้าคงเอาชนะเส้าเทียนได้อีกไม่กี่ครั้งหรอก”ต้าหวานว่าพลางลดมือลงหลังจากกลั้นเสียงหัวเราะได้แล้ว

“แล้วก็นะ….”ต้าเฉียนพูดพลางยื่นมือไปทางใบหน้าของหล่อเจียงช้าๆ

“พวกเราไม่ได้ติดตามเส้าเทียนเสียหน่อย”พูดจบต้าเฉียนก็ปล่อยพลังวิญญาณของตนออกมาจนหมด ทำเอาหล่อเจียงที่อยู่ตรงหน้าสะดุ้งวาบด้วยความตกใจ พลังวิญญาณมากมายขนาดนี้นางเป็นใครกันแน่

เปรี้ยง!! ต้าเฉียนดีดนิ้วใส่หน้าผากหล่อเจียงเข้าทีหนึ่ง ทำเอามันล้มลงไปนอนกับพื้น หากนางเอาจริงหล่อเจียงที่ใช้พลังวิญญาณจนหมดแล้วเช่นนี้ย่อมสามารถสังหารได้โดยง่ายแน่ๆ แต่เห็นมันต่อสู้กับเส้าเทียนก็เหมือนได้เห็นการประลองกันของเด็กๆทำให้ต้าเฉียนเพียงหยอกล้อเจ้าหนูหล่อเจียงเบาๆเท่านั้น

.

.

“เกิดอะไรขึ้น”หลังจากผ่านไปหลายนาที ในที่สุดเส้าเทียนก็ได้สติเสียที แม้จะมียอดวิชา แต่กำลังฝึกฝนของเส้าเทียนยังน้อย แถมยอดฝีมือรุ่นใหม่ของอาณาจักรไป๋ต่างก็ไม่ใช่ธรรมดาทั้งนั้น ต่อให้ไม่ใช่หล่อเจียงแต่เป็นยอดฝีมือรุ่นใหม่ที่อันดับสูงกว่าเส้าเทียนตอนนี้ต่างก็มีไม้ตายที่น่าจะจัดการเส้าเทียนได้อยู่แล้ว ทำให้ไช่จินจัดเส้าเทียนเอาไว้อยู่ที่ระดับ 7 ตามความเหมาะสมนั่นเอง

“พี่เส้าเทียน ท่านแพ้แล้วขอรับ”จูล่งตอบพลางมองเส้าเทียนที่กำลังมีสีหน้างุนงง มันโดนโจมตีทีเดียวถึงขั้นสลบไปเลย ไม่แปลกที่มันจะยังงงๆอยู่

“งั้นหรือ ข้าแพ้แล้ว…..”เส้าเทียนก้มหน้าลงช้าๆด้วยท่าทีผิดหวัง แต่ก่อนมันจะเศร้าไปมากกว่านี้ดวงตาของมันกลับมองไปยังหล่อเจียงเสียก่อน

“แล้วนั่น….เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ”เส้าเทียนถามพลางชี้ไปที่หล่อเจียง นอนนี้มันกำลังนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นโดยเอาหัวแนบพื้นดินเอาไว้ไม่ยอมยกขึ้นมา

“เจ้านี่ปากมากลามปามพวกข้าก็เลยสั่งสอนเสียหน่อย”ต้าเฉียนตอบพลางยิ้มออกมา ก่อนหน้านี้ต้าเฉียนเพียงดีดหน้าผากมันเท่านั้น แต่พอมันฟื้นขึ้นมามันก็พูดอะไรประหลาดๆจนทำให้ต้าเฉียนต้องลงมือจัดการมันอีกรอบจนสภาพกลายเป็นอย่างที่เห็น

“ได้โปรดอาเจ้ ให้ข้าได้ติดตามท่านด้วยนะขอรับ”หล่อเจียงว่าพลางกดหัวตัวเองลงพื้นมากกว่าเดิม

“ข้าบอกแล้วไงว่าเจ้าเข้าใจผิด”ต้าเฉียนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ พอทราบว่าพวกนางไม่ได้ติดตามเส้าเทียน หล่อเจียงก็เอาแต่ขอร้องจะติดตามพวกนางไปด้วยเสียอย่างนั้น

“ทำไมล่ะขอรับ ทีเส้าเทียนยังติดตามพวกท่านได้เลย ให้ข้าติดตามพวกท่านไปอีกคนด้วยเถอะขอรับ รับรองว่าข้าจะรับใช้อย่างดีเลยขอรับ”หล่อเจียงว่าพลางเงยหน้าขึ้นมา สายตาของมันไม่ได้มองต้าเฉียนด้วยสายตานับถือแม้แต่น้อย แต่มันกลับมองไปที่เรือนร่างของนางด้วยท่าทีหื่นกามเสียอย่างนั้น

โครม!! ต้าเฉียนเห็นท่าทีลามกของมันก็จัดการเตะหล่อเจียงจนปลิวอีกรอบเจ้าบ้านี่โดนอัดขนาดนี้ยังใช้สายตาลวนลามนางอีกท่าทางจะกู่ไม่กลับเสียแล้ว

“อาเจ้”หล่อเจียงว่าพลางกลับเข้ามาหาต้าเฉียนอีกครั้งก่อนจะโดนนางซัดปลิวอีกรอบ

“………”เส้าเทียนอึ้งไปทันทีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า แม้จะดูเหมือนการหยอกล้อกันธรรมดา แต่หล่อเจียงไม่ใช่คนธรรมดา ปกตัมันสมควรหลบการโจมตีของต้าเฉียนได้ไม่ใช่หรือ แล้วต้าเฉียนมีพลังระดับไหนกันถึงได้ตบคนระดับหล่อเจียงปลิวได้หน้าตาเฉย

“พวกท่าน….เป็นใครกันแน่”เส้าเทียนอึ้งไปเมื่อสัมผัสพลังของต้าเฉียนที่เผลอหลุดออกมาเพราะหล่อเจียงเอาแต่ตื้อนางไม่เลิก

“พวกเราเป็นผู้ติดตามของนายน้อย ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”ต้าหวานตอบพลางเดินเข้าไปยืนข้างๆจูล่งช้าๆ

“หะ ผู้ติดตามของเจ้าหนูนั่น…..”หล่อเจียงที่ได้ยินก็ถึงกับหน้าเบ้ เจ้าหนูนั่นมีดีอะไรกันถึงได้มีสาวๆติดตามมากเช่นนี้

“ถูกแล้ว พวกข้าคิดตามแต่เพียงนายน้อยของพวกเราเท่านั้น”ต้าเฉียนว่าพลางเดินเข้าไปกอดจูล่งทันทีเพื่อให้หล่อเจียงเห็นว่าพวกนางผูกพันกับจูล่งมากแค่ไหน

“พี่ต้าเฉียน….”ทันทีที่นางเข้ามากอดจูล่ง ชางซีและหลี่เย่ก็มีท่าทีไม่พอใจทันที แต่พวกนางก็อะไรมากไม่ได้เพราะพลังของพวกนางมีไม่มากพอจะแกะพี่ต้าเฉียนออกจากน้องจูล่งเสียด้วย

“เจ้า…..เจ้าชื่ออะไร”หล่อเจียงคำรามพลางชี้มาทางจูล่งแทน

“ข้าชื่อจูล่งขอรับ”จูล่งตอบพลางยิ้มออกมา มันรับปากกับพ่อของมันเอาไว้ว่าจะไม่บอกแส้ของมันกับคนอื่นง่ายๆโดยเฉพาะในอาณาจักรไป๋ พวกสาวๆเองก็ทราบคำสั่งนี้เช่นกัน ทำให้ต่อจากนี้พวกนางจะเรียกไป๋จูล่งว่าจูล่งเท่านั้น หากไม่จำเป็นจะไม่เติมคำว่า ไป๋ ลงไปเด็ดขาด

“จูล่งๆ….”หล่อเจียงพูดพลางเปิดหนังสือจัดอันดับของมันช้าๆ แต่ไม่ว่าจะไล่อ่านลำดับของทั้งยอดฝีมือรุนใหม่หรือยอดฝีมือรุ่นเก่าก็ไม่มีชื่อของจูล่งอยู่เลย หรือแม้แต่คนแซ่จูเองก็ไม่มีเช่นกัน

“เจ้าเป็นใครกันแน่ หรือว่าครอบครัวจะร่ำรวยมาก”หล่อเจียงถามพลางชี้มาทางไป๋จูล่งอีกครั้ง มีสาวๆติดตามขนาดนี้แถมยังเป็นสาวงามที่แข็งแกร่งมากอีกด้วย หากไม่ใช่ยอดฝีมือก็ต้องเป็นลูกท่านหลานเธอที่ไหนแน่ๆ

“ครอบครัวข้า….”ไป๋จูล่งนิ่งไปพลางแสดงสีหน้าครุ่นคิดออกมา ครอบครัวมันร่ำรวยหรือไม่งั้นหรือ แต่ก่อนพวกมันอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ จะบอกว่าร่ำรวยก็คงไม่ได้ แต่หลังจากย้ายมาที่อาณาจักรไป๋ จูล่งก็รู้สึกว่าฐานะของครอบครัวมันแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

“ร่ำรวยมากทีเดียว บางทีอาจจะมากจนเจ้าคิดไม่ถึงเลยทีเดียว”ต้าหวานตอบพลางหัวเราะออกมา ถามว่าตระกูลไป๋ร่ำรวยแค่ไหนงั้นหรือ เกรงว่าจะหาคำนิยามได้ค่อนข้างยากทีเดียว แต่น่าเสียดายที่จูล่งอาจจะยังไม่ทราบกำลังทรัพย์จริงๆของครอบครัวตนเอง อย่างน้อยๆตอนนี้เงินจากค่าตั๋วรถไฟครึ่งหนึ่งก็ต้องส่งเข้าวังเป็นของตระกูลไป๋ ลำพังรายได้จากจุดนี้ก็เป็นเงินมหาศาลอยู่แล้ว

“เจ้า……”หล่อเจียงแทบจะหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายเลือด มีสาวๆติดตามนับว่าน่าอิจฉาแล้ว กลับเป็นลูกหลานคนรวยนั้นก็ยิ่งน่าอิจฉาเข้าไปใหญ่

“ช่างน้าอิจฉาจริงๆ เจ็บใจนักสักวันข้าจะหาเงินให้ได้มากๆแล้วจะหาสาวๆมาอยู่ข้างรอบกายข้าบ้าง”อยู่ๆหล่อเจียงก็ประกาศออกมาเสียอย่างนั้น ทำเอาพวกสาวๆได้แต่ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ

“อย่างนี้นี่เอง เจ้าเป็นลูกคนใหญ่คนโตงั้นหรือ”เส้าเทียนว่าพลางมองมาทางจูล่ง จะว่าไปรถไฟที่จูล่งนั่งมาก็เป็นขบวนรถชั้นพิเศษที่ค่าตั๋วแพงมากเลยนี่นา ตัวเส้าเทียนเองหากไม่ได้ยอดฝีมืออันดับ 1 ออกค่าตั๋วให้คงไม่มีวันได้นั่งแน่ๆ

“…..คงอย่างนั้นมั้งขอรับ”จูล่งตอบพลางเอียงคอเล็กน้อย ตัวมันก็ไม่มั่นใจนักหรอก

“เดี๋ยวนะ…..”อยู่ๆหล่อเจียงก็เหมือนนึกอะไรออก มันกำลังหวังว่าจะใช้พลังฝีมือหาเงินอยู่พอดี สักวันต้องหาทางเข้าหาคนใหญ่คนโตให้ได้ แต่ยามนี้มีลูกชายคนใหญ่คนโตอยู่ข้างๆไม่ใช่หรือ แถมมันยังมีสาวงามคอยติดตาม หากได้ติดตามมันก็เท่ากับได้อยู่ท่ามกลางดงดอกไม้ชัดๆ…..

“นายน้อย นายน้อยขอรับ เมื่อครู่ท่านคงได้เห็นฝีมือข้าแล้ว นายน้อยคิดจะรับข้าเป็นลูกน้องหรือไม่ขอรับ”หล่อเจียงว่าพลางยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเข้าไปหาจูล่งอย่างรวดเร็วทันที

“เจ้านี่มัน….”ต้าเฉียนเห็นหล่อเจียงพรวดเข้ามาอย่างกับสัตว์เลื้อยคลานพลันเกิดอาการรังเกียจวูบขึ้นมาทำเอานางเตะไปที่หน้าของหล่อเจียงทันที ขืนให้คนอย่างนี้มาติดตามจูล่งละก็พวกนางคงอึดอัดกันไปหมดพอดี