บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 574 ง่ายดาย

ตอนที่ 574

ง่ายดาย

“น้องหยิน ข้ากลับมาแล้ว”หลายวันต่อมา ในที่สุดคุณชายลู่ก็กลับมายังบ้านของภรรยาน้อยด้วยท่าทีแจ่มใสเพราะข่าวดีที่ตนได้รับมา แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านของภรรยาน้อยอย่างอี้หยินคุณชายลู่กลับพบว่าอี้หยินนั้นไม่มีท่าทีดีใจกับตนเองเสียเท่าไหร่

“ท่านพี่ ท่านกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ”เสียงที่เคยอ่อนหวานของอี้หยินเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ยามนี้นางตอบด้วยใบหน้าเหมือนไม่อยากให้คุณชายลู่กลับมาเลยเสียอย่างนั้น

“น้องหยิน เป็นอะไรไปงั้นหรือ”คุณชายลู่ถามพลางมองอี้หยินด้วยท่าทีเป็นกังวล อยู่ๆนางก็ท่าทีเหมือนกำลังเศร้าทำเอามันอดเป็นห่วงไม่ได้เลย

“ท่านพี่ ข้าอยากจะขอตัวเดินทางกลับบ้านเกิดสักอาทิตย์ได้หรือไม่เจ้าคะ ข้าได้ข่าวว่าท่านพ่อของข้ากำลังล้มป่วย”อี้หยินตอบพลางก้มหน้าลงด้วยท่าทีเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด

“ท่านพ่อของเจ้าล้มป่วยงั้นหรือ อย่างนี้นี่เอง”คุณชายลู่ถอนหายใจออกมาเบาๆเพราะเข้าใจเสียทีว่าภรรยาน้อยของตนนั้นทำหน้าเศร้าเพราะอะไร หากเป็นเรื่องของบิดาก็คงช่วยไม่ได้ ไม่ว่าใครก็ต้องกังวลทั้งนั้นหากญาติผู้ใหญ่ของตนเองไม่สบายเช่นนั้น

“เข้าค่ะ ข้าจะเก็บของแล้วออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ ท่านพี่คงไม่ว่าอะไรข้านะเจ้าคะ”อี้หยินว่าพลางเกาะชายเสื้อของคุณชายลู่เอาไว้แน่น

“ข้าจะว่าอะไรเจ้าล่ะ จริงสิให้ข้าไปด้วยดีหรือไม่”คุณชายลู่นอกจากจะไม่ถือสาแล้วยังเสนอตัวเดินทางไปที่บ้านเกิดของนางด้วยอีกต่างหาก ทำเอาอี้หยินสะดุ้งโหยงทันที

“ไม่….ไม่ต้องก็ได้เจ้าค่ะ ท่านพึ่งกลับมาจากเดินทางกำลังเหนื่อยๆอย่าได้ฝืนเพราะข้าเลย”อี้หยินตอบพลางส่ายหน้าช้าๆ

“ไม่เป็นไรหรอก ข้าเองก็อยากจะไปพบท่านพ่อของเจ้าบ้างเหมือนกัน”คุณชายลู่ตอบด้วยท่าทียินดี

“ไม่ได้เจ้าค่ะ ท่านอย่าพึ่งไปเลย”อี้หยินปฏิเสธเต็มที่ทำเอาคุณชายลู่ได้แต่มีท่าทีงุนงงว่าทำไมนางถึงไม่อยากให้มันไปด้วยมากขนาดนี้

“ข้ายังไม่ได้บอกท่านพ่อเลยว่าข้าตกลงเป็นภรรยาน้อยของท่าน….ข้ากลัวว่าหากท่านทราบเรื่องนี้จะทำให้ท่านอาการทรุดหนักลง”อี้หยินตอบด้วยท่าทีลนๆ แน่นอนว่าที่นางพูดออกมานั้นเป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น บิดาของนางรู้เรื่องของนางมานานแล้ว แถมยังบอกอีกด้วยว่าให้รีบแต่งเข้าตระกูลลู่ไปไวๆครอบครัวจะได้สบาย แต่ที่นางไม่ยอมให้คุณชายลู่ไปด้วยนั้นเพราะจริงๆแล้วนางไม่ได้จะกลับไปบ้านเกิดแต่อย่างไร แต่เพราะคุณชายหลินเฟยที่นางพึ่งได้รู้จักไม่กี่วันมานี้ออกปากชวนนางไปเที่ยวที่เมืองอื่นต่างหาก

.

.

สุดท้ายแล้วอี้หยินก็หลอกคุณชายลู่จนได้ นางเก็บข้าวของใส่แหวนมิติแล้วเดินมารอหลินเฟยที่หน้าประตูเมืองตั้งแต่เช้าด้วยท่าทีตื่นเต้นเลยทีเดียว

“พี่อี้หยิน ท่านมาไวมากเลยนะขอรับ”หลินเฟยพูดด้วยท่าทีตกใจเพราะมันทราบอยู่แล้วว่าคุณชายลู่เดินทางกลับมาตั้งแต่เมื่อวาน แสดงว่านางรีบร้อนออกมาโดยไม่รอคุณชายลู่ตื่นเสียด้วยซ้ำกระมัง

“ข้าดีใจนี่นาที่เจ้าชวนข้าออกมาเที่ยวแบบนี้”อี้หยินตอบพลางทำหน้าเขินออกมา

“งั้นหรือขอรับ ข้าดีใจจริงๆที่พี่อี้หยินพูดเช่นนั้น”หลินเฟยตอบพลางนำรถออกมาจากมิติส่วนตัว

“…….”อี้หยินชะงักค้างไปทันทีที่เห็นหลินเฟยเอารถออกมา แน่นอนว่านางไม่ได้ตกใจที่เห็นรถยนต์หรอกเพราะประชาชนอาณาจักรอู๋ก็มีรถขับกันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่ที่นางตกใจคือรถของหลินเฟยนั้นเป็นรถของตระกูลโบมิส รถหรูที่มีแต่พวกเชื้อพระวงศ์กับคนรวยมากๆเท่านั้นที่จะซื้อมาขับได้ แม้แต่ตระกูลลู่ยังไม่มีรถแบบนี้เลยด้วยซ้ำ ทำให้นางรู้สึกตื่นเต้นมาก

“พี่อี้หยิน มาสิขอรับ”หลินเฟยว่าพลางพาอี้หยินขึ้นไปนั่งบนรถก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็วไม่สูงมาก

การท่องเที่ยวครั้งนี้เป็นแผนการของหลินเฟยอย่างไม่ต้องสงสัย นอกจากจะทำให้นายหญิงลู่มีเวลาอยู่กับสามีแล้วยังให้เวลาหลินเฟยได้โน้มน้าวอี้หยินอีกด้วย ช่วงเวลาที่หลินเฟยพบเจอนางก่อนที่คุณชายลู่จะกลับมานั้นทำให้อี้หยินเอนเอียงไม่น้อย คิดว่าในการท่องเที่ยวครั้งนี้หลินเฟยคงจัดการอี้หยินได้อยู่หมัดแล้ว ที่เหลือก็แค่ปล่อยให้นางกลับไปหาคุณชายลู่เท่านั้น

“น้องหลินเฟย นี่มันอะไรกัน”อี้หยินถามด้วยท่าทีตกใจหลังจากหลินเฟยพานางขับรถเข้าไปในเขตอสูรแห่งหนึ่งของอาณาจักรอู๋ ที่นี่เป็นเขตอสูรที่มีเมืองมนุษย์ตั้งอยู่ภายใน เป็นเมืองแห่งแรกๆของอาณาจักรอู๋ที่อยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และอสูร ทำให้เมืองนี้มีความสวยงามของเขตอสูรและเมืองของมนุษย์ผสมกันอย่างลงตัว แถมเขตอสูรที่ว่ายังเป็นหุบเขาแท่งผลึกที่มีคริสทัลสีสันสวยงามอยู่ตามหุบเขาตลอดเส้นทางอีกต่างหาก

“เมืองแท่งผลึกยังไงล่ะขอรับ”หลินเฟยตอบพลางขับรถเข้าไปจอดในบ้านพักที่ใหญ่ที่สุดของเมืองนี้ทันที

“เรื่องนั้นข้ารู้แล้ว แต่ได้ยินว่าที่พักของที่นี่จองยากมากเลยไม่ใช่หรือ”อี้หยินถามพลางเลิกคิ้วด้วยท่าทีตื่นเต้น เพราะความสวยงามของเมืองแท่งผลึกทำให้ที่นี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อของอาณาจักรอู๋เลยก็ว่าได้ แม้แต่คนของอาณาจักรไป๋หรือชินก็ยังมาท่องเที่ยวที่นี่เลย แต่เพราะความโด่งดังของมันนี่เองทำให้การหาที่พักในเมืองนี้เป็นเรื่องยาก แม้แต่คุณชายลู่ยังจองห้องพักได้ในอีก 2 ปีเลย

“ใช่ขอรับ แต่ข้ามีบ้านพักตากอากาศที่เมืองนี้ก็เลยไม่ต้องจองที่พักขอรับ”หลินเฟยตอบด้วยใบหน้าใสซื่อ ราวกับจะบอกว่าเรื่องมีบ้านพักตากอากาศไปทั่วนั้นเป็นเรื่องปกติที่ใครๆก็มีกัน

“งั้นบ้านนี้ก็เป็นบ้านของเจ้างั้นหรือ”อี้หยินถามพลางมองบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่บนจุดสูงสุดของเมืองแท่งผลึก ที่นี่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ของเมืองได้ทั้งหมดแม้จะยืนอยู่ที่ลานจอดรถก็ตาม เป็นสถานที่ที่ทุกคนใฝ่ฝันว่าจะได้เป็นเจ้าของ

“ขอรับ ท่านปู่ของข้าซื้อเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว”หลินเฟยตอบด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะพาอี้หยินเข้าไปในตัวบ้าน

“คุณชายหลินเฟย ยินดีต้อนรับขอรับ”ทันทีที่เปิดประตูบ้านเข้ามา เหล่าข้ารับใช้ก็พากันเดินมาต้อนรับพวกหลินเฟยกับอี้หยินทันที แต่คนรับใช้เหล่านี้หาใช่คนธรรมดาไม่ พวกมันต่างเป็นอสูรดั้งเดิมของเขตอสูรแห่งนี้ และชายที่ออกมาต้อนรับก็เป็นราชาของเขตอสูรแห่งนี้เช่นกัน

“……..”ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาอี้หยินอดตะลึงไม่ได้ นางไม่เคยเห็นคนรับใช้จำนวนมากออกมาต้อนรับแบบนี้ทั้งๆที่เป็นเพียงบ้านพักตากอากาศเลย

“คุณชาย ไม่ทราบว่าจะมาพักกี่คืนขอรับ”ราชาของเขตอสูรแท่งผลึกถามพลางก้มหน้าลงด้วยท่าทีนอบน้อม

“แค่คืนเดียวก็พอ”หลินเฟยตอบพลางพาอี้หยินเข้าไปนั่งพักในห้องนั่งเล่น

“เอ๋ เราจะอยู่ที่นี่แค่คืนเดียวงั้นหรือ”อี้หยินถามพลางเลิกคิ้วสงสัย นางนึกว่าจะมาเที่ยวที่นี่ทั้งอาทิตย์เสียอีก

“ไม่หรอกขอรับ ข้ามีเวลาอยู่กับพี่แค่อาทิตย์เดียวเอง ข้าก็เลยอยากจะเที่ยวให้คุ้มไปเลย”หลินเฟยตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีร่าเริง

“น่าเสียดายออก อุตส่าห์มีบ้านตากอากาศสวยๆแบบนี้”อี้หยินตอบด้วยท่าทีเสียดาย โอกาสที่จะได้มาพักบนบ้านที่ดีที่สุดของเมืองแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆเสียหน่อย

“ไม่ต้องห่วงหรอกขอรับ บ้านตากอากาศที่อื่นก็สวยเหมือนกัน”หลินเฟยตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีมีความสุข

“บ้านตากอากาศที่อื่น?”อี้หยินกะพริบตาปริบๆด้วยท่าทีตกใจ นี่มันมีบ้านตากอากาศแบบนี้กี่หลังกันแน่

“ใช่ขอรับ มีบ้านพักตากอากาศหลายๆที่ก็สะดวกดีนะขอรับ”หลินเฟยตอบด้วยท่าทีใสซื่อราวกับจะบอกว่าทุกคนก็คงมีบ้านพักตากอากาศเอาไว้กันทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง

“……..”แน่นอนว่าพอได้ทราบเช่นนั้นอี้หยินก็ไม่ทราบจะตอบว่าอะไรดี นี่มันบ้าอะไรกัน ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่ถึงได้มีบ้านพักตากอากาศในสถานที่ท่องเที่ยวเต็มไปหมด แถมพอช่วงเช้าหลินเฟยยังใช้มังกรบินพานางไปเที่ยวต่ออีกต่างหาก ทำเอาอี้หยินรู้สึกราวกับตนเองกลายเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ไม่มีผิด

นางเดินทางด้วยมังกร พักบ้านส่วนตัวในขณะที่คนอื่นแทบหาเวลาจองที่พักไม่ได้ นอกจากนี้แต่ละที่ยังมีบ่าวรับใช้คอยบริการอย่างดีแถมไม่ว่าจะซื้ออะไรหลินเฟยก็ไม่เคยขัด นางสามารถจับจ่ายใช้สอยได้ตามใจชอบราวกับเงินเป็นสิ่งของไร้ค่าเลย

“น้องหลินเฟย ข้าสนุกมากเลยนะที่ได้มาเที่ยวกับเจ้า”ในวันสุดท้ายก่อนการท่องเที่ยวจะจบลง อี้หยินก็เข้ามาหาหลินเฟยที่ห้องนั่งเล่นด้วยท่าทีอิ่มสุขอย่างมาก

“พี่อี้หยินชอบข้าก็ดีใจขอรับ”หลินเฟยตอบด้วยท่าทีอายๆเพราะยามนี้นางแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเนื้อบางเบาเหมือนชุดสำหรับเข้านอนไม่มีผิด

“คิกๆเจ้ากำลังเขินอยู่งั้นหรือ”อี้หยินถามพลางมองไปทางหลินเฟยที่กำลังทำท่าเหมือนเด็กพึ่งเคยเห็นเรือนร่างของหญิงสาวเป็นครั้งแรก นอกจากความสะดวกสบายแล้วสิ่งที่อี้หยินโปรดปราณที่สุดในการท่องเที่ยวครั้งนี้ก็คือการได้อยู่กับหลินเฟยนั่นเอง ไม่ว่าสาวงามที่ไหนต่างก็มองมาทางนางด้วยความอิจฉาทั้งนั้นที่ได้เดินควงหนุ่มรูปงามเช่นนี้

“ก็..พี่สาวสวยมากเลยนี่ขอรับ ข้าก็เลย”หลินเฟยตอบพลางเหลือบมองไปที่ไหล่ของนางก่อนจะทำท่าเหมือนไม่กล้ามองแล้วหลบสายตาไป

“เจ้านี่น่ารักจริงๆ”อี้หยินยิ้มหวานก่อนจะนั่งลงบนตักของหลินเฟย ก่อนจะใช้แขนโอบลำคอของหลินเฟยเอาไว้

“พี่อี้หยิน”หลินเฟยทำท่าทีเป็นเคลิ้มกับสถานการณ์ตอนนี้ ก่อนจะโดนอี้หยินโน้มตัวเข้าไปจูบปากของมันช้าๆ

“พี่อี้หยินขอรับ พวกเรายังไม่ได้แต่งงานนะขอรับ ทำแบบนี้ไม่ได้”หลินเฟยพูดด้วยท่าทีประหม่า พลางอ้างเรื่องแต่งงานออกมาเสียอย่างนั้น แน่นอนว่าที่มันพูดเช่นนี้ก็เพราะต้องการให้อี้หยินเข้าใจว่ามันอยากแต่งงานกับอี้หยินนั่นเอง

“ไม่ต้องกังวลหรอก”อี้หยินว่าพลางเริ่มถอดเสื้อผ้าของตนเองออกแล้วกดร่างของหลินเฟยลงกับเก้าอี้ แน่นอนว่าหลินเฟยเองก็ไม่ขัดขืน แม้นางจะไม่ใช่สาวงามล่มเมืองแต่ก็เป็นสาวสวยคนหนึ่ง แถมแผนของหลินเฟยก็กะจะให้เป็นอย่างนี้แต่แรกแล้ว

.

.

“พี่อี้หยิน คราวหน้าเราไปเที่ยวกับอีกได้หรือเปล่าขอรับ”หลังการท่องเที่ยวหนึ่งอาทิตย์เต็มจบลง หลินเฟยก็พาอี้หยินกลับมาส่งที่เมืองของนายหญิงลู่ ก่อนจะบอกลาด้วยท่าทีเสียดายอย่างมาก

“ถ้าเจ้าอยากไปเที่ยวอีกก็บอกข้าได้เลย ข้าพร้อมจะไปกับเจ้าเสมอ”อี้หยินตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีมีความสุขอย่างมาก 7 วันที่ผ่านมาเหมือนกับนางตกอยู่ในความฝันเลย

“น้องอี้หยิน เจ้ากลับมาแล้วงั้นหรือ”ทันทีที่ทราบข่าวว่าอี้หยินกลับมาแล้ว คุณชายลู่ก็รีบมาที่บ้านรองทันที

“เจ้าค่ะท่านพี่ ข้ากลับมาแล้ว”อี้หยินตอบด้วยท่าทีเฉยเมยอย่างประหลาด ทำให้คุณชายลู่รู้สึกผิดสังเกตอย่างมาก แต่เพราะนางพึ่งกลับมาจากการเยี่ยมอาการป่วยของบิดานางก็เลยอาจจะยังเหนื่อยและกังวลอยู่ก็ได้

“น้องอี้หยิน มาเถอะข้าจะทำให้เจ้าผ่อนคลายเอง”คุณชายลู่ยิ้มกว้างพลางเดินเข้าไปหาอี้หยินและโอบกอดนางจากด้านหลัง

“ท่านพี่ ข้าเหนื่อยมากเลย….”อี้หยินตอบพลางแกะมือของคุณชายลู่ออก

“งะ งั้นหรือ……งั้นข้าไม่กวนเจ้าก็ได้”คุณชายลู่ตอบด้วยท่าทีหงอยๆ อี้หยินท่าทางไม่ร่าเริงเหมือนก่อนเลย ท่าทางนางคงจะเหนื่อยจริงๆ หรือว่ามันควรจะกลับบ้านดีแถมช่วงนี้ภรรยาของมันยังเอาอกเอาใจดีเป็นพิเศษเสียด้วย อยู่ที่บ้านหลักก็ไม่เลวนักหรอก