บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 657 เกาะชายกระโปรง

ตอนที่ 657

เกาะชายกระโปรง

“ปล่อยนะโว้ย”ปากุนพยายามดิ้นออกจากมือของหลินเฟย แต่น่าเสียดายที่พลังของปากุนนั้นเทียบหลินเฟยไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะพยายามดิ้นแค่ไหนก็ทำได้แค่ขยับไปมาเท่านั้น

“มองหา…อะไร รีบจัดการมันสิวะ”เมื่อเห็นว่าตนเองดิ้นไม่หลุด ปากุนก็หันไปสั่งคนของตนเองให้มาจัดการหลินเฟยเสีย คนพวกนี้เป็นลูกน้องของหญิงที่ปากุนกำลังคบหาอยู่ พวกมันมีพลังวิญญาณระดับสูงมากเป็นผู้คุ้มกันชั้นดีเลยทีเดียว ที่ปากุนพาพวกมันมาในวันนี้ก็เพื่อจะตอกหน้าเจ้าของบ่อนที่เคยดูถูกมันเอาไว้ แต่กลับมาพบหลินเฟยเสียอย่างนั้น

“โห….”หลินเฟยมองชาย 3 คนและหญิงอีก 2 คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทั้ง 5 คนเป็นระดับเทียนเซียนขั้น 8 ขึ้นไปและมีขั้น 10 อยู่ 2 คน มิน่าล่ะปากุนถึงได้ทิ้งหลู่เซียงได้ลงคอ หากหญิงที่ปากุนคบหาอยู่ตอนนี้หาผู้คุ้มกันระดับนี้มาได้ฐานะต้องเหนือกว่าหลู่เซียงหลายเท่าแน่ๆ

“ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้าหมอนี่หน่อย พวกเจ้าจะเข้ามาขวางงั้นหรือ”หลินเฟยถามพลางปล่อยพลังวิญญาณของตนออกไป หลายวันที่โดนเคี่ยวเข็ญโดยท่านลุงอู๋หมิงทำให้พลังวิญญาณระดับเจ้าสวรรค์ขั้นที่ 1 ของหลินเฟยเลื่อนไปเป็นขั้นที่ 2 เสียแล้วหลังจากหลินเฟยปล่อยให้มันค้างอยู่ขั้นที่ 1 มานาน สมแล้วที่โดนอู๋หมิงตำหนิว่าขี้เกียจ เพราะหากหลินเฟยไม่ขี้เกียจตอนนี้น่าจะอยู่ระดับ 3 หรือ 4 ไปแล้วเสียด้วยซ้ำ

“…………”พวกผู้คุ้มกันของปากุนไม่มีใครกล้าขยับเลยแม้แต่คนเดียว ระดับพลังขั้นเจ้าสวรรค์แม้จะมีหลายคนทะลุเข้าระดับนั้นได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย คนที่ทะลุระดับเจ้าสวรรค์ได้มีแต่ยอดคนทั้งนั้น อย่างน้อยก็ต้องมีวิชาฝึกฝนพลังวิญญาณชั้นยอดหรือไม่ก็ฝึกฝนมานานหลายร้อยปีแล้วทั้งนั้น

“ขอโทษที่ต้องเสียมารยาท แต่นายหญิงสั่งพวกเราเอาไว้”ชายคนหนึ่งกำหมัดแน่นด้วยท่าทีเจ็บใจ ต้องมาเสี่ยงตายสู้กับผู้อยู่ระดับเจ้าสวรรค์เพื่อเจ้าสวะคนนี้เนี่ยนะ

กึก…..

ทันทีที่ชายด้านหน้าพูดออกมาก็เหมือนเป็นการเตือนสติพวกพ้องของตน นายหญิงส่งพวกมันมาคุ้มครองชายคนนี้ ต่อให้มันเป็นคนแย่ขนาดไหนพวกมันก็ต้องช่วยเหลืออยู่ดี

ผลัก!!

หลินเฟยดึงร่างของปากุนขึ้นมาก่อนจะซัดฝ่ามือใส่ปากุนครั้งหนึ่ง ฝ่ามือนี้ไม่ได้รุนแรงอะไรมากเพราะมันเป็นเพียงฝ่ามือเมฆหนาไร้หิมะเท่านั้น

“อัก….”แม้จะเป็นฝ่ามือเบาๆปากุนก็ลอยไปกระแทกกำแพงบ่อนอยู่ดี แต่เพราะผลของฝ่ามือเมฆหนาไร้หิมะทำให้ปากุนเสียพลังวิญญาณไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง กว่าจะฟื้นกลับมาได้คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก ซึ่งกว่าจะถึงตอนนั้นหลินเฟยก็จัดการคนอื่นๆเรียบร้อยไปแล้ว

“พวกเจ้าทำตามหน้าที่ ข้าจะไม่ถือสาก็แล้วกัน”หลินเฟยนำกระบี่ออกมาถือใช้เพียงพริบตาเดียวก็จัดการคนทั้ง 5 ให้ลงไปนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นเป็นที่เรียบร้อย

“………”ปากุนที่กำลังพยายามจะหนีเห็นผู้คุ้มกันของตนโดนจัดการในพริบตาก็ถึงกับเข่าอ่อนล้มลงไปนั่งอีกรอบ นี้หลู่เซียงไปหาคนแบบนี้มาจากไหนกัน

“หลู่เซียง…..”ปากุนมองซ้ายมองขวาก็ไม่พบใครจะช่วยมันได้ แต่สุดท้ายก็หันไปหาหลู่เซียงที่ยืนดูอยู่ตลอด นางยังรักมันฝังใจสินะ…

“หลู่เซียง พี่ผิดไปแล้ว จริงๆแล้วพี่รักเจ้ามากเลยนะ”ปากุนคิดจะใช้ความรักของหลู่เซียงช่วยเหลือตนเอง ผู้หญิงแบบหลู่เซียงนั้นโง่งมงายจะตาย ขอเพียงมันบอกรักนางก็พร้อมจะทำทุกอย่างให้กับตนเอง

“………”แต่ผิดคาด หลู่เซียงนอกจากจะไม่ตอบมันแล้ว นางยังมองไปทางหลินเฟยไม่วางตาเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มรูปงามที่ยื่นมือให้ความช่วยเหลือตนเองยามลำบาก แถมยังช่วยจัดการปากุนที่ทำร้ายจิตใจนางอีกต่างหาก ยามนี้ความรักที่มีต่อปากุนปลิวหายไปจนหมดตั้งแต่โดนมันหักหาญน้ำใจแล้ว

“น้องหลู่เซียง ข้า…”ปากุนพยายามเรียกหลู่เซียงให้มาสนใจตัวเองถึงขนาดคลานเข้าไปเกาะชายกระโปรงของนางเพื่อให้นางหันมามองตนเองเลยทีเดียว

“น้องหลู่เซียง ข้าผิดไปแล้ว ถ้าเจ้ายกโทษให้ข้า ข้าจะกลับไปหาเจ้าก็ได้”ปากุนว่าพลางมองหลู่เซียงด้วยท่าทีขอร้อง

“นี่ข้า….โง่มาตลอดเลยสินะ”หลู่เซียงที่พึ่งหายตาบอดทอดถอนใจออกมาด้วยท่าทีเศร้าใจ ท่าทีของปากุนแบบนี้นางเห็นมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ไม่ว่าจะตอนมันเล่นพนันจนเงินหมดหรือโดนนางจับได้ว่าเล่นสนุกกับหญิงอื่น แต่ก่อนนางเห็นสายตาเช่นนี้เต็มไปด้วยความสำนึกผิดและจริงใจ แต่ยามนี้พึ่งเข้าใจว่าสายตาของปากุนยามนี้เป็นเพียงสายตาของคนหาทางเอาตัวรอดเท่านั้น

ผั๊ว!!

หลู่เซียงแต่เดิมพลังวิญญาณไม่ได้ด้อยไปกว่าปากุนอยู่แล้ว แถมปากุนยังโดนพลังของฝ่ามือเมฆหนาไร้หิมะของหลินเฟยป่วนจนใช้พลังวิญญาณไม่ได้อีกด้วย ลูกเตะครั้งนี้ของหลู่เซียงทำเอาฟันของปากุนหลุดออกมาซี่หนึ่งเลยทีเดียว

“อากกก เจ้า เจ้า….”ปากุนร้องออกมาอย่างน่าสมเพช นี่หรือคือชายในฝันของนาง ยามนี้มันไม่ต่างจากหมาข้างทางตัวหนึ่งเลย

“เอาล่ะ ทีนี้ก็มาคุยเรื่องของเรากันได้แล้ว”หลินเฟยว่าพลางเดินมาหาปากุนด้วยตนเอง ต่อให้ใช้พลังวิญญาณได้ปากุนก็ไม่มีทางสู้หลินเฟยได้อยู่แล้ว ทำให้ปากุนรีบกลับมาในท่าคุกเข่าก่อนจะก้มหัวโขกศีรษะให้หลินเฟยทันที

“นายท่าน ข้าผิดไปแล้ว อย่าทำอะไรข้าเลย”ปากุนขอร้องเต็มตัวทำเอาหลินเฟยที่มองอยู่ส่ายหน้าน้อยๆ

“เจ้าบอกว่าเกี่ยวข้องกับตระกูลชิงสินะ”หลินเฟยถามพลางเก็บกระบี่เข้าฝักช้าๆ

“ขอรับ ตระกูลของข้าเกี่ยวข้องกับตระกูลชิงจริงๆขอรับ”ปากุนว่าพลางหลบสายตาหลินเฟยไปทางอื่น

“ข้าจำไม่เห็นได้เลยว่าครอบครัวของท่านลุงชิงจื่อมีคนแบบเจ้าด้วย สายเลือดตระกูลชิงมีแต่ท่านพ่อของข้าและท่านอาชิงจื่อเท่านั้น”หลินเฟยว่าพลางจ้องมองปากุนนิ่ง

“หรือว่าท่าน…”พอหลินเฟยบอกว่าตนเองเป็นคนตระกูลชิง แถมยังเป็นบุตรชายของพี่ชายท่านชิงจื่ออีกต่างหาก งั้นก็หมายความว่าชายที่อยู่ตรงหน้ามันยามนี้คือบุตรชายของชิงชิวกับอดีตองค์หญิงไป๋หลินนะสิ

“ขะ ข้าผิดไปแล้วขอรับ อย่าทำอะไรข้าเลย”ปากุนเมื่อทราบว่าตนล่วงเกินใครไปก็กลัวจนผมแทบจะหลุดออกจากหัว

“งั้นบอกมาสิว่าเจ้าเกี่ยวข้องกับตระกูลฝั่งบิดาข้าอย่างไร”หลินเฟยถามพลางเอาฝักกระบี่ทาบไปบนใบหน้าของปากุนที่ยามนี้มีรอยแดงที่เกิดจากท่าเตะของหลู่เซียง

“ท่านทวดของข้าเป็นคนหมู่บ้านเดียวกันกับตระกูลชิงขอรับ”ปากุนตอบด้วยท่าทีอ้ำอึ้ง ทำเอาหลินเฟยที่ได้ยินคำตอบถึงกับมองบนทันที บ้านเก่าของท่านพ่อเป็นหมู่บ้านเล็กๆก็จริง แต่ท่านพ่อก็ย้ายออกมานานมากแล้ว น่าจะเกินร้อยปีเสียด้วยซ้ำ เจ้าหมอนี้เอามาอ้างเป็นญาติกันเฉยเลย

“นายท่าน…โบราณว่าไว้คนหมู่บ้านเดียวกันก็เหมือนพี่น้องกัน เพราะงั้น….”

ผั๊ว!

หลินเฟยถอนหายใจเฮือกออกมาก่อนจะใช้ฝักกระบี่ตีหลังของปากุนไปทีหนึ่ง

“โอ้ย ขออภัยขอรับ ข้าแค่แอบอ้างเท่านั้นเอง คราวหลังจะไม่ใช้ชื่อตระกูลชิงอีกแล้วขอรับ”ปากุนว่าพลางคลำไปบนหลังของตัวเองอย่างเจ็บปวด

“ถ้าจำไม่ผิดเจ้าติดเงินแม่นางหลู่เซียงเอาไว้ใช่หรือไม่”หลินเฟยถามพลางเก็บกระบี่เข้ามิติของตนเองไป

“เอ๊ะ ขอรับ..”ปากุนพยักหน้าช้าๆเป็นการตอบรับ มันไม่คิดจะใช้หนี้อยู่แล้วเลยจำไม่ได้ว่าตนติดเงินไว้เท่าไหร่เสียด้วย

“เจ้าไปหาเงินมาใช้คืนนางซะเอาเป็นหมื่นเหรียญทองก็แล้วกัน”หลินเฟยสั่งเช่นนั้นก็ปากุนก็รีบรับปากทันที เงินหมื่นเหรียญไม่ใช่เงินน้อยๆ แต่หากไปขอจากคนที่มันคบอยู่ก็ไม่แน่ว่าจะได้มา

“พวกเรากลับกันเถอะ”หลินเฟยจัดการปากุนเสร็จแล้วก็หันกลับไปมองหลู่เซียงและศิษย์ทั้งสองคนขอตนเอง

“ท่านหลินเฟย….พวกท่านไปพักที่บ้านข้าก่อนค่อยกลับก็ได้นะเจ้าคะ อย่างน้อยให้ข้าได้ตอบแทนบ้าง”หลู่เซียงว่าพลางเดินเข้ามาหาหลินเฟยด้วยสายตาอ้อนวอน ยามนี้นางแทบไม่ได้เหลียวมองปากุนอีกเลย

“นั่นสิ ศิษย์ของข้าคงเหนื่อยแล้วพักสักหน่อยคงไม่เป็นไร”หลินเฟยตอบพลางยิ้มออกมาอย่างเต็มใจ เป้าหมายแต่แรกของหลินเฟยคือการอู้อยู่แล้ว อยู่ที่นี่ต่อย่อมสบายกว่า

“อาจารย์ ข้าไม่เหนื่อยหรอกเจ้าค่ะ พวกเราจะกลับ…”

“ท่านหลู่เซียงเชิญทั้งทีพวกเจ้าจะเมินน้ำใจของนางได้อย่างไร กลับช้าหน่อยก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่นา”หลินเฟยเห็นเซี่ยจินเย่กำลังจะปฏิเสธก็รีบปิดปากนางเอาไว้ทันที ขืนรีบกลับไปตอนนี้มีหวังโดนท่านตาจับไปฝึกซ้อมอีกแน่ๆ

.

.

“ไอ้พวกไร้ประโยชน์ พาข้าไปหานายหญิงของพวกเจ้าได้แล้ว”พอพวกหลินเฟยจากไป ปากุนก็กลับมากร่างอีกครั้งก่อนจะสั่งให้ลูกน้องของตนพาตนไปหาคนรักของมันในทันที ตอนนี้คงต้องเอาเงินหมื่นเหรียญไปคืนให้เรียบร้อยจะได้ไม่มีเรื่องกับชายผู้นั้นอีก พอจบเรื่องมันก็กลับมาใช้ชีวิตกับคนรักใหม่ของมันตามเดิมก็พอ

“สภาพแบบนั้น เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ”ทันทีที่มาถึงบ้านขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของเมือง ปากุนก็รีบเข้าไปในตัวบ้านหมายจะไปหาเจ้าของบ้านหลังนี้ทันที แน่นอนว่าสภาพของปากุนและผู้คุ้มกันทั้ง 5 นั้นดูไม่จืดเลยทำเอาหญิงสาวเจ้าของบ้านถึงกับมีท่าทีประหลาดใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“พี่ผิง ข้าโดนคนของหลู่เซียงเล่นงานขอรับ นางพยายามมาตามตื๊อข้าและพอข้าบอกจะไม่กลับไปหานางเพราะข้าได้มอบหัวใจให้พี่ไปแล้วนางก็โมโหให้คนของนางทำร้ายข้า แถมยังบอกว่าถ้าข้าไม่หาเงินไปใช้คืนหมื่นเหรียญจะตามมาเล่นงานข้าอีกต่างหาก”ปากุนเล่าความเท็จออกมา แม้บางส่วนจะเป็นเรื่องจริงก็ตามแต่ปากุนก็ทำเหมือนมันเป็นคนน่าสงสารเสียอย่างนั้น

“โถ่ ปากุน ใบหน้าของเจ้าแดงหมดเลย”หญิงสาวนามว่าผิงป๋อพูดพลางเดินเข้ามาจับไปที่ใบหน้าของปากุนอย่างอ่อนโยน นางเป็นหญิงสาวที่มีทรวดทรงยั่วยวนอย่างมากแถมยังหน้าตางดงามน่าหลงใหลอีกต่างหาก ไม่แปลกเลยที่ปากุนจะหันมาคบกับผิงป๋อเพราะหากเทียบกับหลู่เซียงแล้วผิงป๋อคนนี้ดีงดงามกว่าในหลายๆด้านเลย

“ข้าจะตามหมอมาให้นะ ส่วนเรื่องของหลู่เซียงข้าจะจัดการให้เอง”ทันทีที่ได้ยินว่าผิงป๋อจะเรียกหมอมาให้ปากุน คนรับใช้ในห้องของนางก็เดินออกไปจากห้องเพื่อไปตามหมอมาที่นี่ทันที เห็นได้ชัดเลยว่าคนของนางเป็นมืออาชีพแค่ไหน แถมเรื่องเงินหมื่นเหรียญทองนางยังเตรียมตัวจะชดใช้ให้สบายๆอีกต่างหาก