บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 674 ฆ่าไม่ตาย

ตอนที่ 674

ฆ่าไม่ตาย

“นี่เจ้าเป็นบ้าอะไร ข้าบอกให้ฆ่ามัน ไม่ได้ยินหรือไง”เจ้าอีกาขาวพูดด้วยน้ำเสียงโมโห มันเป็นต้นกำเนิดของซารา ไม่เคยมีซาราตนไหนขัดขืนมันมาก่อน จะเรียกว่าเป็นอาการของเด็กน้อยเอาแต่ใจก็คงไม่ผิด แต่มันเฝ้ารอวันที่ซาราจะเป็นใหญ่มายาวนานหลายพันหลายหมื่นปี จากสัตว์ป่าที่ไม่มีแม้แต่พลังวิญญาณหรือพลังอสูรจนสร้างยอดฝีมือระดับไร้เทียมทานได้แท้ๆ แต่เจ้าบ้านี่ดันขัดคำสั่งตนเองเสียอย่างนั้น

“ท่านต้นกำเนิด การฆ่าครอบครัวเป็นสิ่งไม่ดีนะขอรับ แม้แต่การฆ่ามนุษย์ด้วยกันก็ยังเป็นสิ่งไม่ดีหากมนุษย์คนนั้นไม่ได้ชั่วร้ายเกินไปหรือเป็นภัยอันตราย”ไป๋จูล่งตอบตามที่ท่านน้ามังกรสอนเป๊ะๆอย่างกับท่องจำมาอย่างดี ทำเอาเจ้าอีกาเลือดขึ้นหน้าอย่างเห็นได้ชัด

“แต่ครอบครัวที่ไม่ฟังคำสั่งก็ต้องลงโทษเหมือนกัน”อีกาขาวจ้องมองไป๋จูล่งด้วยท่าทีเอาเรื่อง ก่อนที่จะหันไปหาตงฟางที่อยู่ใกล้ๆ

เปรี้ยง!!

ทันทีที่ได้รับคำสั่ง พี่ตงฟางก็พุ่งเข้าหาไป๋จูล่งทันที น่าเสียดายแม้พี่ตงฟางจะเกิดมาจากอสูรระดับสูง แต่ก็ไม่ได้เหมือนอสูรแมงมุมที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์ไปเสียหมด ตัวตงฟางนั้นยังต้องเชื่อฟังคำสั่งของซาราต้นกำเนิดอยู่ ต่อให้เป็นไป๋จูล่งที่หากพูดตรงๆก็เหมือนสายเลือดของตงฟางเองมันก็ยังโจมตีได้โดยไม่ต้องคิด

“ท่านน้า…”หลินเฟยสะดุ้งโหยงพอเห็นพี่ตงฟางโจมตีน้าจูล่งของตน แต่มันก็ไม่ลืมว่าคนที่โดนโจมตีคือใคร ต่อให้เป็นพี่ตงฟาง แต่ต่อหน้าไป๋จูล่งแล้วมันแทบไม่มีผลอะไรเลย

“พี่ตงฟาง ใจเย็นๆสิขอรับ”ไป๋จูล่งใช้มือจับส่วนคอของตงฟางเอาไว้ก่อนจะลูบเบาๆเพื่อให้พี่ตงฟางสงบลง แต่ไม่ว่าจะลูบอย่างไรพี่ตงฟางก็ยังพยายามจะดิ้นเพื่อโจมตีไป๋จูล่งอยู่ดี และไป๋จูล่งก็ไม่มีทางโจมตีครอบครัวแน่นอน

“ท่านน้า เจ้าอีกานั่นสั่งพี่ตงฟางอยู่ ถ้ากำจัดมันได้พี่ตงฟางต้องสงบแน่ขอรับ”หลินเฟยเห็นตงฟางไม่ยอมหยุดก็เลยเสนอให้ท่านน้าจัดการเจ้าอีกานั้นเสีย แม้ซาราจะเป็นอมตะแต่หลินเฟยก็เชื่อว่าท่านน้ามีวิธีจัดการแน่ๆ

“ท่านต้นกำเนิด เลิกสั่งพี่ตงฟางได้หรือเปล่าขอรับ”ไป๋จูล่งพอได้ยินเช่นนั้นก็หันไปขอร้องเจ้าอีกาตรงๆเสียอย่างนั้นทำเอาหลินเฟยได้แต่หัวเราะเฝื่อนๆออกมา

“ไม่”แน่นอนอยู่แล้ว เจ้าอีกาไม่มีความคิดจะฟังสิ่งที่คนอื่นขอมาแต่แรกแล้ว

“งั้นข้าก็ต้องหยุดท่านเองสินะขอรับ”ไป๋จูล่งพยักหน้าช้าๆก่อนจะปล่อยพี่ตงฟางให้เป็นอิสระ แม้ทันทีที่ปล่อยตงฟางก็เข้าไปโจมตีจูล่งต่อ แต่เพียงใช้มืออีกข้างยกขึ้นรับกีบเท้าที่กระทืบแขนหลินเฟยเสียบาดเจ็บก็ไร้ผลในทันที

“เฮ้อ รอดไปที”หลินเฟยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่ต้องเผชิญหน้ากับท่านน้าแบบนี้ ไม่ไหวหรอก ต่อให้รวมคนมาเท่าไหร่การรับมือท่านน้าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ขอบคุณท่านตาทั้งหลายจริงๆที่ทำให้ท่านน้าเป็นคนซื่อตรงแบบนี้

“นี่มันอะไรกัน”พอเห็นว่าเจ้าปีศาจนั่นกลับมาเป็นฝั่งตนเองแล้ว แถมยังหันไปโจมตีพวกอสูรอีกต่างหากทำเอาหวังกุ้ยฉินอดที่จะถามออกมาไม่ได้ ตั้งแต่ไป๋จูล่งปรากฏตัวทุกอย่างก็วุ่นวายไปหมด บอกตามตรงนางตามไม่ทันแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“ไม่เป็นไรแล้วขอรับ”หลินเฟยไม่ทราบจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้อีกฝ่ายฟังตอนนี้อย่างไร ได้แต่พยุงร่างของหวังกุ้ยฉินขึ้นแล้วพานางเดินออกมาให้ห่างจากพวกซาราเท่านั้น

“เจ้านั่น มันทำอะไร”พอหลินเฟยกลับมาที่แนวหน้า เหล่ายอดฝีมือก็พากันมองไป๋จูล่งด้วยท่าทีแปลกใจ เพราะอยู่ๆพวกมันก็ตีกันเองเสียอย่างนั้น แถมไป๋จูล่งยังเอาแต่ยืนนิ่งไม่ทำอะไรอีกต่างหาก

“…………..”แม้จะบอกว่าต้องจัดการอีกาขาวถึงจะทำให้พี่ตงฟางได้สติ แต่การจัดการซาราเนี่ยต้องทำยังไงกันนะ

“จัดการมัน เอาให้ยืนไม่ขึ้นเลย”เจ้าอีกาว่าพลางสั่งให้ซาราตนอื่นๆเข้าไปโจมตีไป๋จูล่งด้วย แม้แต่อีกาที่สั่งให้ฆ่าๆอยู่ตลอดยังไม่ใช้คำว่า ฆ่า กับไป๋จูล่งเลย ไม่ใช่ว่ามันไม่อยากฆ่า แต่เพราะมันเองก็คงไม่รู้ว่าจะฆ่าซาราได้อย่างไรเป็นแน่

เปรี้ยง!!!

ไป๋จูล่งเหวี่ยงทวนออกไปทันทีที่เห็นพวกซาราเข้ามาโจมตีตนเอง พลังโจมตีของไป๋จูล่งเพียงครั้งเดียวก็กวาดเอาซาราทั้งกองทัพร่างกระจุยไปทั้งแถบเล่นเอาเหล่ายอดฝีมืออาณาจักรต่างๆมองกันตาค้าง แต่ถึงจะโจมตีได้ยอดเยี่ยมแค่ไหนพวกซาราก็ฟื้นกลับมาอยู่ดี

“แบบนี้ล่ะ”ไป๋จูล่งพูดออกมาก่อนจะชี้ปลายทวนไปที่อีกาขาว พริบตานั้นดวงตาของจูล่งก็เปลี่ยนไป พร้อมปรากฏจุดสีดำรอบดวงตาอันเป็นเครื่องหมายว่าจูล่งกำลังใช้ดวงตาทั้ง 8 ของอสูรแมงมุมอยู่นั่นเอง

ฉึก!!

วิชาโจมตีนี้ไม่เคยมีใครหลบได้ ไม่แม้แต่จะป้องกัน แน่นอนว่าเจ้าอีกาที่ระดับไม่เท่าไหร่ไม่มีทางทำอะไรกับท่านี้ได้แน่ๆ เพียงแต่….

“เปล่าประโยชน์”เจ้าอีกาพูดขณะปลายทวนแทงทะลุร่าง ต่อให้ไป๋จูล่งเผามันเป็นเถ้าถ่านมันก็ยังฟื้นกลับมาได้อยู่ดี

“แล้วถ้าแบบนี้ล่ะขอรับ”ไป๋จูล่งบิดทวนก่อนจะกระชากฟันออกมาจนร่างของอีกาขาดไปครึ่งหนึ่ง ก่อนเปลี่ยนความเร็วของปลายทวนเพื่อสับเจ้าอีกาเป็นชิ้นๆในพริบตา

“ก็บอกว่าเปล่าประโยชน์ไงล่ะ”เจ้าอีกาตอบขณะที่ชิ้นส่วนร่างกายของมันค่อยๆฟื้นกลับมาเป็นร่างเดิมอีกครั้ง

“อย่างนี้นี่เอง ลำบากน่าดูเลยนะขอรับ”ไป๋จูล่งพยักหน้าช้าๆเหมือนกำลังทำความเข้าใจ ต่อให้โจมตีไปเท่าไหร่ซาราก็ไม่มีวันตาย ต่อให้ไม่มีไป๋จูล่งซาราก็ยังเป็นภัยอันตรายที่น่าหวาดกลัวอยู่ดี ขอเพียงมีซาราระดับพี่ตงฟางสักตนก็คงสามารถยึดแผ่นดินทางใต้นี้ได้ไม่ยาก และคงสร้างความตระหนกให้อาณาจักรไป๋ได้บ้างแน่ๆ

“จริงสิ ข้ามีวิชานั้นอยู่นี่นา”อยู่ๆจูล่งก็ทำท่าเหมือนคิดอะไรออก ก่อนจะยิ้มออกมาหน้าระรื่นเสียอย่างนั้น แต่รอยยิ้มของมันกลับทำเอาพวกซาราเสียวสันหลังวาบกันถ้วนหน้า

“…………………”ทันทีที่จูล่งบอกว่าคิดอะไรออก อยู่ๆที่ข้างๆตัวไป๋จูล่งก็มีหลุมมิติสีดำสนิทปรากฏออกมาเสียอย่างนั้น แถมหลุมมิตินั้นยังขยายวงใหญ่ขึ้นเรื่อยๆอีกต่างหาก

“เจ้า…นั่นมันอะไร”แม้แต่เหล่าซาราที่ไม่มีวันตายก็ยังรู้สึกหวาดกลัวสิ่งที่จูล่งกำลังทำ พวกมันไม่มีวันตายก็จริงแต่ทุกครั้งที่โดนโจมตีก็ยังเจ็บปวด แล้วไอ้ประตูมิติไม่ชอบมาพากลนั่นมันอะไร

“ข้าคิดเสมอเลยขอรับว่าถ้าเจอคู่ต่อสู้ที่เก่งกว่าข้ามากๆแล้วจะจัดการอย่างไรดี”จูล่งตอบพลางมองไปที่ประตูมิติอย่างภูมิใจอย่างกับเด็กที่กำลังอวดผลงานชิ้นเอกของตนเองไม่มีผิด

วูบ….

เมื่อประตูมิติขยายใหญ่จนได้ที่แล้ว อยู่ๆหลุมสีดำก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นประตูขนาดใหญ่แทนเสียอย่างนั้น ทำเอาเหล่าซาราพากันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

ตึง…..

ประตูขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างๆไป๋จูล่งเปิดออกช้าๆก่อนที่จะมีขาของแมงมุมขนาดใหญ่ยื่นออกมา แม้จะไม่เห็นร่างของแมงมุมในนั้นแต่ขนาดของมันต้องใหญ่มากแถมแรงกดดันที่ออกมาจากประตูนั้นยังน่าหวาดกลัวและน่าสยดสยองอย่างมาก

ฟุบ!!

กว่าพวกซาราจะรู้ตัวว่าควรหนีได้แล้ว ใยแมงมุมสีดำสนิทก็พุ่งเข้าไปรัดร่างของพวกมันเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน ก่อนจะค่อยๆลากร่างของพวกซาราไปทางประตูเหมือนจะเอาพวกมันเข้าไปไม่มีผิด

“ไม่… ข้าไม่อยากเข้าไป”แม้แต่เหล่าซาราผู้เป็นอมตะยังหวาดกลัวภายในประตู สัญชาตญาณของพวกมันร่ำร้องออกมาว่าอย่าเข้าไป แต่พวกมันไม่มีตนไหนเลยต้านแรงที่กำลังดึงใยแมงมุมจากอีกฝั่งได้

“ยอมแล้ว ข้ายอมแล้ว ปล่อยพวกเราที”ยิ่งเข้าใกล้ประตูพวกซาราก็ยิ่งเสียขวัญ แม้แต่อีกาขาวยังยอมแพ้

“เอ่อ…ข้าพึ่งเคยใช้วิชานี้ ข้าเลยไม่รู้วิธีหยุดมันขอรับ”

“ห๊ะ!!!” พวกซาราแทบจะประสานเสียงกันอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่ก็เป็นอย่างที่ไป๋จูล่งบอก วิชามิติแมงมุมนั้นเป็นวิชาไม้ตายของอสูรแมงมุม เป็นวิชาที่ไม่เคยมีใครเห็นแล้วรอดกลับมาเล่าแม้แต่ตนเดียว บางทีหากไม่มีอสูรแมงมุมอสูรระดับบรรพกาลขั้นที่ 10 หลายตนที่มีระดับเหนือกว่ามังกรอัสนีอาจจะยังมีอยู่มากมายก็เป็นได้

“งั้น….โชคดีนะขอรับ ข้าเองก็ไม่ทราบวิธีออกมาเหมือนกัน”ไป๋จูล่งบอกลาพลางประสานมือส่งแขกอย่างกับเชิญออกจากร้านค้าของตนเองเสียอย่างนั้น

“ไม่…ไม่…ไม่…. ปล่อยข้าไป ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะโว้ย”เจ้าอีกาโวยวายจนถึงที่สุดแต่ร่างของพวกซาราก็ยังโดนดึงเข้าไปอยู่ดี

ปึง!!

ทันทีที่ประตูปิด พี่ตงฟางที่อยู่ด้านหลังจูล่งก็ได้สติกลับมาทันที มิตินั่นแทบจะเป็นสถานที่คนละโลก ไม่มีทางที่อำนาจสั่งการของซาราจะข้ามมาถึงตงฟางอีกแล้ว

“……”ทันทีที่ได้สติ ตงฟางก็วิ่งเข้าไปหาหลินเฟยทันที แม้จะโดนสั่งแต่มันก็จำทุกอย่างได้ และภาพตอนตนเองทำร้ายหลินเฟยก็ชัดเจนทุกระเบียบนิ้วเลย

“เฮ้ย….”พวกยอดฝีมือพอเห็นตงฟางวิ่งเข้ามาก็พากันชักอาวุธออกมาเตรียมพร้อมสู้ทันที แต่เพราะหลินเฟยห้ามเอาไว้พวกมันก็เลยไม่ได้โจมตีแต่อย่างไร

“กิ้ว….”เสียงแปลกๆที่ไม่ควรดังออกมาจากสัตว์อย่างม้าทำเอาคนรอบข้างประหลาดใจไม่น้อย แต่ท่าทีของตงฟางที่เหมือนจะพยายามขอโทษหลินเฟยทำเอาหลินเฟยได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“ข้าไม่เป็นไรหรอกขอรับพี่ตงฟาง บาดแผลแค่นี้เอง”หลินเฟยตอบพลางมองไปที่แขนของตนเอง แม้จะไม่เคยบาดเจ็บขนาดนี้ แต่เทียบกับคนธรรมดาแล้วก็เหมือนโดนมีดกรีดเท่านั้น ไม่ถึงตายหรือพิการแต่อย่างไร

“มะ มันมาแล้ว”เหล่ายอดฝีมือของอาณาจักรทั้ง 5 ตกใจกับตงฟางยังไม่พอ พอเห็นจูล่งเดินตามมาด้านหลังก็พากันถอยหนีกันยกใหญ่ สำหรับพวกมันแล้วไม่อาจมองจูล่งเป็นคนธรรมดาได้เลย

“ขอโทษที่สร้างความวุ่นวายให้นะขอรับ”ไป๋จูล่งว่าพลางเดินเข้าไปหาหลินเฟยเพื่อดูอาการบาดเจ็บพลางบอกขอโทษเหล่าประชาชนของอาณาจักรทั้ง 5 ด้วยท่าทีสำนึกผิด

“ข้า…..ข้าจะไปรายงานองค์จักรพรรดิก่อน”ไม่ทราบเพราะยังหวาดกลัวไป๋จูล่งเกินไปหรือไม่ เหล่ายอดฝีมือต่างพากันหาข้ออ้างวิ่งกลับไปแนวหลังเพื่อรายงานองค์จักรพรรดิของตนทันที หลังจากนี้คงต้องให้ท่านน้าร่วมประชุมกับองค์จักรพรรดิและอธิบายเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย