บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 691 ผู้แข็งแกร่งย่อมได้เหยื่อ

ตอนที่ 691

ผู้แข็งแกร่งย่อมได้เหยื่อ

“ฮ้าๆ วันนี้ดวงดีชะมัดมีพวกหน้าโง่เข้ามาอีกเพียบเลย”ชายที่ใช้มีดหัวเราะออกมาหลังจากเข้ามาในหุบเขาที่เต็มไปด้วยหมอกสำเร็จแล้ว ตอนนี้พวกมันกำลังเข้าไปในหมู่บ้านที่อยู่กลางหุบเขา มันเป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่บนยอดเขาสูงเหนือหมอกมาเพียงนิดเดียวเท่านั้น หากมองจากด้านล่างก็ไม่เห็น จากด้านบนก็จะโดนหมอกบัง เป็นที่ซ่อนที่ยอดเยี่ยมมากทีเดียว

“เอาสินค้าของพวกมันออกมา”โจรคนหนึ่งพูดก่อนจะกระชากกระเป๋าที่พ่อค้าหนีภาษีนำติดตัวมาไปกองไว้ที่กลางหมู่บ้าน ก่อนที่จะมีพวกผู้หญิงออกมาแยกสินค้าที่อยู่ในกระเป๋า

“ดวงดีอย่างที่พี่ซีเฉินบอกจริงๆด้วย เจ้าพวกนี้คงคิดว่าปลอดภัยแน่ๆก็เลยขนของมาเต็มที่ แบบนี้เราเอาไปขายต่อได้ราคางามแน่ๆ”หญิงสาวคนหนึ่งพูดขณะนำสินค้าต่างๆที่พ่อค้าขนมาแยกเป็นส่วนๆ

“เอานี่ ใบสุดท้ายแล้ว”ชายร่างใหญ่ที่แบกชิวซุยมาวางชิวซุยลงบนพื้นก่อนจะดึงเอากระเป๋าของชิวซุยไปรวมกับของพวกพ่อค้าที่โดนจับมา แน่นอนว่าชิวซุยไม่คิดจะต่อต้านอะไร เพียงแต่ชิวซุยอดไม่ได้ที่จะมองการทำงานของพวกโจร กลุ่มที่ออกไปปล้นฝีมือไม่ธรรมดา แถมยังมีวิชาปกปิดพลังวิญญาณระดับสมบูรณ์แบบแทบไม่ต่างจากที่ตระกูลไป๋ใช้กัน ส่วนพวกที่อยู่ในหมู่บ้านก็มีความรู้เกี่ยวกับสินค้าไม่น้อย คนพวกนั้นแยกแยะสินค้าออกได้อย่างแม่นยำ เดาว่าคงรู้จักสินค้าดีและหากำไรจากมันได้แทบไม่ต่างจากพ่อค้าที่ลักลอบเอามันมาเสียด้วยซ้ำ

“พี่หลี่เซียน นี่มันของดีเลยนะพี่”ชายคนที่รับกระเป๋าของชิวซุยไปพูดด้วยท่าทีตกใจ แม้จะเป็นของเหลือในมิติของชิวซุย แต่เมื่อเทียบกับสินค้าเกรดต่ำที่ขนโดยพอค้าลักลอบหนีภาษีที่ไม่มีปัญญาจ่ายค่าส่งออกแล้วของที่ชิวซุยนำออกมาย่อมดีกว่าเป็นไหนๆ

“ท่าทางพ่อค้าที่ท่านจับมาจะทุนหนาน่าดู ของพวกนี้ทำให้หมู่บ้านเราอยู่ได้เป็นปีเลยนะ”ชายที่รับกระเป๋าของชิวซุยไปพูดด้วยท่าทีดีใจ ก่อนจะนำของในกระเป๋าออกมาจัดเรียงอย่างรวดเร็ว

“เจ้าไปรายงานหัวหน้าได้เถอะ ข้าจะเป็นคนจัดการยัยหนูนี่เอง”ชายที่ใช้มีดหรือที่พวกชาวบ้านเรียกว่าซีเฉินเดินเข้ามาหาชิวซุยพร้อมยิ้มออกมาด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ ในหมู่บ้านโจรแบบนี้ไม่ค่อยมีสาวอื่นเข้ามาเสียเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็มีกันแค่หน้าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ต้องพูดถึงสาวงามหยดย้อยอย่างกับดอกไม้แรกแย้มเช่นชิวซุยเลย

“เจ้าไปรายงานซะ ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง”ชายร่างใหญ่ที่ถูกเรียกว่าหลี่เซียนพูดก่อนจะจับไปที่คอเสื้อของชิวซุยก่อนจะยกนางขึ้นด้วยท่าเดิมก่อนจะหันหลังให้ซีเฉินแล้วเดินออกจากกลางหมู่บ้านไปอย่างรวดเร็ว

“สาวงามแบบนั้นใครก็ต้องแย่งกันละนะ แต่ข้าคงสู้พี่หลี่เซียนไม่ไหวหรอก”ชายคนหนึ่งในกลุ่มโจรพูดพลางยิ้มเจื่อนๆออกมา พอจับผู้หญิงมาได้ก็มีเรื่องแบบนี้เป็นธรรมดา แต่พอมีคนถูกใจเหยื่อที่เอามาได้พร้อมกันคนที่แข็งแกร่งกว่าก็ได้ไป เพียงแต่ซีเฉินกับหลี่เซียนนั้นพลังฝีมือเท่ากัน แต่กลับกลายเป็นว่าซีเฉินยอมปล่อยหลี่เซียนไปง่ายๆเสียอย่างนั้น

“……”ชิวซุยที่โดนลากตัวออกมามองไปที่กลุ่มโจรไม่วางตา จากการทำงานของกลุ่มโจรแล้วนับว่าเป็นมืออาชีพไม่น้อย แถมพวกมันยังสนใจเรื่องธุรกิจอีกด้วย เช่นนั้นการเจรจาก็คงสามารถทำได้ แต่พูดถึงเรื่องความเป็นมืออาชีพแล้ว ชายที่ชื่อหลี่เซียนคนนี้ทำไมถึงได้อุ้มนางด้วยการดึงคอเสื้อแบบนี้กันล่ะ ถ้านางไม่ได้มีพลังฝีมือแต่เป็นผู้หญิงธรรมดาละก็ต้องเจ็บเพราะเสื้อบาดหรือเลือดลงหัวจนมึนไปหมดแล้วแน่ๆ

ปึง….

หลี่เซียนพาชิวซุยเข้ามาในบ้านหลังหนึ่งก่อนจะตรงเข้าไปยังห้องนอนทันทีโดยไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง ก่อนจะว่างชิวซุยลงบนเตียงแล้วแกะเชือกผูกตาของชิวซุยออกด้วยใบหน้าจริงจังอย่างกับพยายามจะทำเรื่องสำคัญอะไรบางอย่าง

พรึบ….

ทันทีที่ผ้าปิดตาของชิวซุยถูกแกะออกเบื้องหน้าของชิวซุยก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมนักเพราะนางมองเห็นตั้งแต่ยังไม่แกะผ้าแล้ว แต่พอแกะออกนางก็พึ่งนึกได้ว่าตนเองเป็นคนที่โดนจับตัวมานี่นาจะทำนิ่งเฉยเหมือนอยู่บ้านตัวเองก็คงไม่ได้ นางจึงแกล้งมองไปทางซ้ายทีขวาทีด้วยท่าทีกลัวๆก่อนจะจ้องมองไปยังดวงตาของหลี่เซียน

“ท่านพาข้ามาที่ไหน”ชิวซุยว่าพลางถอยห่างออกจากหลี่เซียนเล็กน้อย เท่านี้ก็น่าจะแนบเนียนอยู่กระมัง

“……..”หลี่เซียนไม่ได้ตอบ มันมองชิวซุยอยู่พังหนึ่งก่อนจะ….

ปึง!

อยู่ๆหลี่เซียนก็หันหลังเดินออกจากห้องนอนไปพร้อมล็อกประตูอย่างแน่นหนาเพื่อไม่ให้ชิวซุยออกมาได้ ส่วนตัวมันนั้นเดินไปนั่งที่โต๊ะกลางบ้านก่อนจะนำนาฬิกาออกมาตั้งที่กลางโต๊ะเหมือนกำลังจับเวลารออะไรบางอย่าง

“……..”ชิวซุยที่โดนขังเอาไว้ในห้องนอนเอียงคอด้วยท่าทีสงสัย อีกฝ่ายไม่ทำอะไรนางก็ดีอยู่หรอก แต่ไปนั่งทำอะไรอยู่กลางบ้านแบบนั้น แถมห้องนี้เป็นห้องนอนเพียงห้องเดียวในบ้านหลังนี้ด้วย ขังชิวซุยเอาไว้ในนี้แล้วมันจะไปนอนที่ไหนกันล่ะ

ติ๊ด….

ครึ่งชั่วโมงต่อมานาฬิกาของหลี่เซียนก็ส่งเสียงเตือนออกมาเหมือนถึงเวลาที่หลี่เซียนตั้งเอาไว้แล้วทำให้หลี่เซียนลุกขึ้นเดินออกจากบ้านไปโดยไม่ได้ทำอะไรเลย

“…..”ชิวซุยที่มองอยู่ตั้งนานก็เกิดท่าทีงุนงงอย่างมาก ตกลงหลี่เซียนทำไปเพื่ออะไรกัน?

ตุบ…

ชิวซุยลุกขึ้นก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนหน้าต่างของห้องนอน ก่อนจะก้มลงปลดล็อกประตูหน้าต่างด้วยมือที่ถูกมัดเอาไขว้หลังเอาไว้อย่างคล่องแคล่ว ความจริงชิวซุยจะฉีกเชือกที่มัดมือตนเองเอาไว้ก็ได้หรอก แต่พอหลี่เซียนกลับมานางคงไม่สามารถมัดมือตัวเองได้แน่ๆเลยแอบออกมาจากบ้านทั้งๆที่ยังถูกมัดเอาไว้แบบนี้เสียเลย

ฟุบ…

ชิวซุยกระโดดขึ้นไปยืนบนต้นไม้ก่อนจะแอบติดตามหลี่เซียนไป เพราะเสื้อผ้าที่เอามาแต่งให้เหมือนพวกพ่อค้าทำให้ชิวซุยไม่สามารถล่องหนหายตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบ นางต้องใช้เสื้อผ้าที่ทำจากใยแมงมุมของตนหรือของท่านพ่อเท่านั้น ซึ่งมันก็สวมอยู่ข้างใต้เสื้อผ้าพ่อค้าพวกนี้นี่ล่ะ แต่ตอนนี้ชิวซุยถอดมันไม่ได้นี่นา

“มาแล้ว พี่หลี่เป็นไงบ้าง”ทันทีที่หลี่เซียนกลับไปที่กลางหมู่บ้าน พวกโจรก็เริ่มเลี้ยงฉลองกันแล้ว พวกมันเอาหมูป่ามาย่างทั้งตัว แถมยังดื่มสุรากันอย่างสนุกสนานอีกต่างหาก

“สาวงามเชียวนะ รสชาติต้องอร่อยติดลิ้นแน่ๆ”ชายอีกคนว่าพลางหัวเราะออกมาด้วยท่าทีทะเล้น หลี่เซียนพาชิวซุยหายเข้าไปในบ้านร่วมครึ่งชั่วโมง ไม่ว่าใครก็คิดเหมือนๆกันทั้งนั้น แม้จะน่าเสียดายแต่ของรางวัลชั้นเลิศก็ต้องยกให้ผู้แกร่งกล้าอยู่แล้ว

“น่าอิจฉาชะมัด ไหนๆเจ้าก็ได้เล่นสนุกกับนางไปแล้ว เอามาให้ข้าเล่นต่อบ้างสิ”ซีเฉินว่าพลางดื่มสุราในมือด้วยท่าทีสบายอารมณ์ พวกมันพูดอย่างกับเรื่องพาผู้หญิงไปข่มขืนเป็นเรื่องที่ทำกันสนุกๆเสียอย่างนั้น ทำเอาชิวซุยที่แอบฟังอยู่อดหน้ามุ่ยไม่ได้ ในนิยายไม่ได้บรรยายเรื่องความเลวร้ายของพวกโจรให้ฟังเท่าไหร่ แต่ยังไงมันก็คือโจรแม้จะทำตัวเป็นมืออาชีพแค่ไหนแต่พวกมันก็ทำเรื่องเลวร้ายกับคนอื่นๆอยู่ดี ทำเอาชิวซุยเริ่มคิดแล้วว่าแผนนี้คงไม่ดีเท่าไหร่

“ไม่ได้ ข้ายังเล่นสนุกกับนางไม่พอ”หลี่เซียนตอบพลางดื่มสุราที่ลูกน้องเอามาให้ด้วยท่าทีเฉยชา แต่คำตอบของมันกลับทำให้ชิวซุยอดสงสัยไม่ได้ หลี่เซียนไม่ได้ทำอะไรกับนางเสียหน่อย ไม่อย่างนั้นชิวซุยคงจัดการหลี่เซียนไปตั้งแต่ตอนอยู่ในห้องแล้ว หรือว่า….

“พวกเจ้า เอาเนื้อหมูป่ามาให้ข้าหน่อย”หลี่เซียนดื่มสุราเสร็จก็เรียกให้ลูกน้องไปตัดเนื้อหมูป่าที่กำลังย่างอยู่กลางงานเลี้ยงมาให้ตนเอง แน่นอนว่าพวกลูกน้องพอได้รับคำสั่งก็รีบไปจัดเตรียมมาให้ทันที

“นี่ขอรับ”ลูกน้องของกลุ่มโจรว่าพลางนำเนื้อหมูป่ามาให้หลี่เซียน เพราะเป็นคำสั่งของหลี่เซียนพวกมันเลยเลือกเนื้อที่ยางกำลังดีมาอย่างตั้งใจเลย รับรองว่าอร่อยอย่างแน่นอน

“ดี…เจ้าไปได้แล้ว”หลี่เซียนพูดจบก็เดินไปหยิบขวดน้ำมาหนึ่งขวดก่อนจะเดินออกจากงานฉลองไป แต่ท่าทางหลี่เซียนจะทำแบบนี้บ่อยเพราะคนในงานไม่มีท่าทีแปลกใจอะไรเลย

ฟุบ…

พอเห็นหลี่เซียนกำลังจะกลับไปที่บ้านของตนเอง ชิวซุยก็รีบตามกลับไปเช่นกัน หากไม่เห็นนางในห้องมีหวังความแจกแน่ๆ

“……….”ชิวซุยชิงมาถึงบ้านของหลี่เซียนก่อนที่หลี่เซียนจะเข้ามาเพียงครู่เดียวเท่านั้น นางล็อกหน้าต่างก่อนจะเข้าไปนั่งบนเตียงเหมือนถูกมัดเอาไว้ตรงนี้ตลอดเวลาไม่ได้ไปไหนเลย พอดีกับที่หลี่เซียนเดินกลับเข้ามาในบ้านพอดี

ปึง..

หลี่เซียนเปิดประตูเข้ามาก่อนจะวางจานที่ใส่หมูป่าย่างและน้ำดื่มให้ชิวซุยโดยไม่ได้พูดอะไร ที่แท้มันก็เอาอาหารมาให้ชิวซุยนั่นเอง… แปลกจังพวกโจรดูแลคนที่ถูกจับมาดีขนาดนี้เลยงั้นหรือ

“นายท่าน…”ก่อนที่หลี่เซียนจะเดินออกไปชิวซุยก็เอ่ยปากเรียกมันเอาไว้ก่อน

“มีอะไร”หลี่เซียนถามพลางหันมามองชิวซุยด้วยท่าทีนิ่งๆ

“ข้ากินแบบนี้ไม่ได้หรอกเจ้าคะ”ชิวซุยว่าพลางหันหลังให้หลี่เซียนเห็นว่ามือของตนเองถูกมัดเอาไว้

“………เข้าใจแล้ว”หลี่เซียนทำท่าอึ้งๆไปครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปหาชิวซุยแล้วก้มลงแก้มัดให้ชิวซุยด้วยท่าทีตั้งใจอย่างมากเหมือนตอนแก้มัดผ้าปิดตาไม่มีผิด ท่าทีแบบนี้มันอะไรกัน เหมือนหลี่เซียนกำลังตั้งใจมากๆ แต่มันตั้งใจอะไรกับแค่การแกะเชือกที่มัดมือของชิวซุยเอาไว้กัน?

จะว่าไป ตอนจับตัวชิวซุยมาหลี่เซียนก็จับแค่ตรงกระเป๋ากับคอเสื้อด้านหลังนี่นา ส่วนคนที่ผูกผ้าปิดตาก็เป็นซีเฉินส่วนคนที่มัดมือนางเอาไว้เป็นลูกน้องของกลุ่มโจรที่เข้ามามัดตอนมาถึงหมู่บ้านเพราะเห็นว่านางไม่ได้ถูกมัดมืออยู่คนเดียว แต่พอหลี่เซียนต้องแก้มัดผ้าผูกตาหรือแก้มัดเชือกที่ข้อมือของชิวซุยมันก็มีท่าทีตั้งใจแบบนี้ทุกครั้ง

“ท่าน…กลัวว่าจะแตะโดนข้าหรือเจ้าคะ”ชิวซุยถามพลางมองหลี่เซียนที่กำลังพยายามแกะเชือกอย่างยากลำบาก แถมพอได้ยินคำถามหลี่เซียนก็ชะงักไปทันทีจนแทบไม่ต้องรอคำตอบของมันเลย

“ข้าไม่ถือหรอกนะเจ้าคะ”ชิวซุยยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะบอกให้หลี่เซียนสามารถแตะตัวนางได้เพราะจะแกะเชือกโดยไม่โดนนางเลยนี่ก็ออกจะยากไปสักหน่อย แต่ถึงจะพูดอย่างนั้นหลี่เซียนก็ยังพยายามแกะเชือกโดยไม่ให้โดนชิวซุยแม้แต่ปลายนิ้วเหมือนเดิม ทำเอาชิวซุยที่กำลังโดนแก้มัดอยู่เผลอยิ้มออกมา