บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 693 ความเชื่อใจ

ตอนที่ 693

ความเชื่อใจ

“นี่เจ้าจะทำอะไรกันแน่”หลี่เซียนเห็นสิ่งที่ชิวซุยทำก็พลันอ้าปากค้างมองไปรอบๆด้วยท่าทีอึ้งๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น มันลืมล็อกประตูเลยทำให้ผู้หญิงคนนี้ออกมาได้งั้นหรือ

“ข้าแค่ตอบแทนเรื่องผ้าห่มเท่านั้นเอง”ชิวซุยยิ้มหวานพลางตอบคำถามของอีกฝ่ายด้วยท่าทีใจเย็น แต่หลี่เซียนกลับมีท่าทีกังวลมากทีเดียว

“เจ้า….ได้ออกไปนอกบ้านหรือเปล่า ไม่สิเจ้าไปเอาวัตถุดิบพวกนี้มาจากไหนกัน”หลี่เซียนพอได้สังเกตรอบๆก็ถามออกมาด้วยท่าทีหวาดระแวง มันรีบมองไปบนโต๊ะอาหารเพื่อดูว่าแผนที่ตนเองนั่งเขียนอยู่เมื่อวานเป็นอย่างไร แต่ก็ต้องถอนหายใจเพราะดูเหมือนเมื่อวานมันจะเก็บแผนที่เข้ามิติส่วนตัวไปหมดแล้วแสดงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นแผนที่แน่ๆ แต่นางก็ทำอะไรตามใจชอบเกินไป หากคนอื่นๆมาเห็นเข้าจะทำไง

“ข้าแค่หาเก็บมาจากด้านหลังเท่านั้นเอง เห็นแบบนี้ข้าก็เคยอาศัยใกล้ๆกับป่านะเจ้าคะ”ชิวซุยยังคงยิ้มแย้มเช่นเดิม บ้านของหลี่เซียนอยู่มุมสุดของหมู่บ้าน ด้านหลังจึงเป็นป่าเล็กๆก่อนจะลงจากเขาเท่านั้น แม้จะมีของป่าอยู่บ้างแต่หลี่เซียนก็ไม่เคยเดินไปดูจึงไม่ทราบว่าด้านหลังนั่นมีของป่าที่ชิวซุยเก็บมาด้วยหรือเปล่า

“ไม่ได้…..หลังจากนี้เจ้าห้ามออกไปไหนเด็ดขาด รู้หรือเปล่าว่าเจ้าพวกข้างนอกนั่นจ้องจะทำอะไรเจ้า”หลี่เซียนพูดด้วยท่าทีเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด มันปกป้องชิวซุยในบ้านของมันได้แต่หากนางออกไปข้างนอกก็ไม่ใช่ว่าลูกน้องทุกคนจะยอมฟังที่มันพูดแล้วไม่ยุ่งกับนางนี่นา คนที่เกลียดหลี่เซียนเองก็มีเหมือนกัน

“นี่ข้าทำให้ท่านลำบากใจหรือเจ้าคะ”ชิวซุยได้ฟังเช่นนั้นใบหน้าก็หงอยลงทันที เหมือนเด็กที่กำลังพยายามช่วยอะไรพ่อแม่แต่ดันทำพังไม่มีผิด

“กะ ก็…ไม่ใช่ ข้าต้องพูดแบบนั้นเพราะเจ้าอาจจะเป็นอันตรายได้เข้าใจหรือเปล่า”หลี่เซียนเห็นชิวซุยทำท่าทีเช่นนั้นก็ลนลานเสียอย่างนั้น มันไม่เคยดุว่าผู้หญิงมาก่อนนี่นา

“ที่แท้ท่านก็เป็นห่วงข้านี่เอง ก็ได้เจ้าค่ะข้าจะไม่ออกจากบ้านหลังนี้ให้คนอื่นเห็นเจ้าค่ะ”ชิวซุยตอบพลางยิ้มออกมาบางๆด้วยท่าทีดีใจ โจรผู้นี้แปลกจริงๆทำไมต้องเป็นห่วงตนเองขนาดนี้ทุกทีเลย และแน่นอนนางบอกว่าจะไม่ออกจากบ้านให้ใครเห็นนั่นหมายความว่านางจะออกไปโดยไม่ให้ใครเห็นนั่นเอง

“เข้าใจก็ดีแล้ว”หลี่เซียนถอนหายใจออกมาช้าๆ ปกติมันไม่ค่อยได้คุยกับผู้หญิงนัก ยิ่งหญิงงามอย่างชิวซุยไม่ต้องพูดถึง แค่ประจันหน้าและสบตากับชิวซุยก็ทำเอาหลี่เซียนทำตัวไม่ถูกแล้ว นี่มันพูดได้หลายประโยคเช่นนี้นับว่าเหลือเชื่อแล้ว

“ท่านดูเป็นคนดี ไม่เหมือนพวกนั้นเลยนะเจ้าคะ….”ชิวซุยพูดพลางมองหลี่เซียนนิ่ง หลี่เซียนดูเหมือนหัวหน้าของพวกโจรก็จริง แต่อย่างน้อยก็มีคนที่ชื่อซีเฉินที่น่าจะมีฐานะเกือบเท่าๆกัน และก่อนหน้านี้เหมือนหลี่เซียนจะมอบหน้าที่ให้ซีเฉินไปรายงานหัวหน้าอีกต่างหาก แสดงว่าหลี่เซียนไม่ใช่หัวหน้า แถมบ้านของหลี่เซียนยังแยกออกมาจากบ้านหลังอื่นอีกต่างหากนอกจากนั้นบ้านของหลี่เซียนยังใหม่กว่าบ้านหลังอื่นๆมากแม้จะปล่อยให้ฝุ่นเกาะก็ตาม แต่ก็ยังไม่มีร่องรอยผุพังอะไรคงพึ่งสร้างมาได้ไม่กี่ปีแน่ๆ

“เห็นแบบนี้ข้าก็เป็นโจรนะ เจ้าระวังตัวเอาไว้ก็ดี”หลี่เซียนว่าพลางมองชิวซุยด้วยท่าทีจริงจัง ชิวซุยดูเป็นเด็กสาวไร้เดียงสา มันไม่อยากให้นางไว้ใจพวกโจรง่ายๆ หากไม่ใช่มันแต่เป็นโจรคนอื่นคงทนไม่ไหวแน่ๆ

“แต่ข้าเชื่อใจท่านนะ”ชิวซุยยิ้มพลางมองหลี่เซียนด้วยท่าทีอ่อนหวาน มันถึงกับเอาที่นอนของตนเองให้ชิวซุยแล้วออกไปนอนที่โต๊ะ แถมยังไม่แตะต้องนางแม้แต่ปลายนิ้วอีกต่างหาก นางคิดภาพตอนหลี่เซียนจู่โจมตนเองไม่ออกเลย

“ลูกพี่….”ระหว่างกำลังสนทนาอยู่นั้น อยู่ๆที่หน้าบ้านก็มีชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยท่าทีรีบร้อน

“หัวหน้าเรียกท่านไปพบ บอกว่ามีเรื่องอยากจะถามขอรับ….”ชายคนนั้นเดินเข้ามาในบ้านอย่างง่ายดายเพราะชิวซุยเปิดประตูทิ้งไว้นั่นเอง แต่ทันทีที่เดินเข้ามารายงานข่าวชายคนนั้นก็เผลอมองมาทางชิวซุยทันที

“โอ้ นี่ท่านเลี้ยงนางดีจังเลยนะ คงถูกใจละสิ”ชายคนนั้นพูดพลางหัวเราะออกมาด้วยท่าทีสกปรก ท่าทีเช่นนั้นทำให้ชิวซุยแสดงท่าทีไม่ชอบใจออกมาแล้วเข้าไปหลบหลังหลี่เซียนทันทีทำเอาชายที่พึ่งเข้ามาหัวเราะด้วยท่าทีชอบใจ

“ไปบอกหัวหน้าว่าข้าจะรีบตามไป”หลี่เซียนเห็นชิวซุยมาหลบข้างหลังตัวเองก็รีบสั่งเหมือนจะไล่ชายคนนั้นไปทันที แน่นอนว่ามันยอมไปแต่โดยดีแต่ก็ไม่วายจะหันไปมองชิวซุยก่อนไปอยู่ดี

“ตอนข้าไม่อยู่ปิดบ้านให้เรียบร้อยเข้าใจหรือเปล่า”หลี่เซียนสั่งพลางหันมามองชิวซุยด้วยท่าทีจริงจัง แม้แต่ลูกน้องที่มันรู้จักก็ยังแสดงท่าทีเช่นนั้น ในหมู่บ้านโจรแห่งนี้ไว้ใจใครไม่ได้เลย

“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”ชิวซุยตอบด้วยใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำให้หลี่เซียนเลื่อนมือไปเหมือนจะพยายามปลอบใจนาง แต่มือของมันกลับชะงักค้างเอาไว้ไม่กล้าแตะเสียอย่างนั้น

“ระวังตัวด้วย”หลี่เซียนพูดจบก็หดมือกลับไปก่อนจะเดินไปปิดประตูหน้าต่างให้มิดชิดก่อนจะออกจากตัวบ้านไป

“แฮะๆ….”พอหลี่เซียนออกจากตัวบ้านไป ชิวซุยที่ทำท่าหวาดกลัวจนถึงเมื่อครู่ก็เปลี่ยนท่าทีในพริบตา ใบหน้าเป็นห่วงของหลี่เซียนนั้นทำให้ชิวซุยมีความสุขไม่น้อย สำหรับนางแล้วท่าทีเป็นห่วงแบบเคาะเขินของหลี่เซียนช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง บางทีนางอาจจะแกล้งมันมากไปหน่อยหรือเปล่านะ

.

.

ชิวซุยตรวจตราภายในบ้านเรียบร้อยก็ออกมาจากบ้านด้วยสภาพล่องหนหายตัวในทันที ขอแค่ไม่มีใครเห็นก็ไม่ผิดคำสัญญาที่ให้กับหลี่เซียนนี่นา และตอนนี้นางก็อยากเห็นหัวหน้าของพวกโจรด้วยว่าเป็นอย่างไรทำให้นางวิ่งตามมาจนถึงบ้านของหัวหน้ากลุ่มโจรพร้อมๆกับหลี่เซียนพอดี

“หัวหน้า ท่านเรียกข้ามามีอะไรงั้นหรือขอรับ”ทันทีที่มาถึง หลี่เซียนก็เดินเข้าไปในบ้านของหัวหน้ากลุ่มโจรทันที ตอนนี้ในห้องของหัวหน้ากลุ่มโจรมีกลุ่มลูกน้องหลายคนกำลังนั่งดื่มกินกันอย่างสบายใจไม่เหมือนบรรยากาศห้องประชุมเลยสักนิด มันเหมือนงานเลี้ยงเล็กๆที่จัดมาตั้งแต่เมื่อคืนมากกว่า

“มาแล้วหรือ”ชายที่ไว้เส้นผมยาวถึงกลางหลังคนหนึ่งพูดพลางมองหลี่เซียนด้วยท่าทียิ้มๆ ชายคนนี้เองก็อยู่ระดับเทียนเซียนขั้นที่ 10 แถมยังเกือบจะข้ามไประดับเจ้าสวรรค์แล้วด้วย บางทีอาจจะเก่งกว่าหลี่เซียนและซีเฉินกระมังถึงยังเป็นหัวหน้าอยู่แบบนี้

“ข้าได้ยินว่าเจ้าเอาเหยื่อไปหนึ่งคนนี่นา…”หัวหน้ากลุ่มโจรพูดพลางมองหลี่เซียนด้วยท่าทีจริงจัง เรื่องที่หลี่เซียนเอาตัวชิวซุยไปเก็บไว้คนเดียวนั้นรู้ไปทั้งหมู่บ้าน ไม่แปลกที่จะมาถึงหูหัวหน้ากลุ่มได้

“ขอรับ นางสวยดีข้าก็เลยจะเก็บเอาไว้”หลี่เซียนตอบด้วยท่าทีเฉยเมยอย่างมาก ดวงตาของมันยามอยู่ต่อหน้ากลุ่มโจรช่างว่างเปล่าไม่เหลือวี่แววความอ่อนโยนก่อนหน้านี้เลยสักนิด

“ฮ้าๆ เจ้าทำอะไรเหมือนโจรขึ้นมาบ้างแล้วนี่นา สวยดีก็เลยเอามางั้นเหรอ สามปีนี้เจ้าพัฒนาขึ้นมากจริงๆ”หัวหน้ากลุ่มโจรกลับหัวเราะอย่างชอบใจเสียอย่างนั้น แต่ที่มันพูดมาก็หมายความว่าหลี่เซียนพึ่งเข้ากลุ่มมาได้แค่ 3 ปีงั้นหรือ มิน่าเล่ามันถึงมีท่าทีไม่เหมือนโจรคนอื่นเลย

“ขอบคุณขอรับ”หลี่เซียนได้รับคำชมก็ตอบรับด้วยท่าทีสุภาพทันที แม้จะเป็นกลุ่มโจรแต่ความเคารพต่อหัวหน้าก็ยังสำคัญ

“ว่าแต่ ผู้หญิงที่ทำให้คนอย่างเจ้าสะเทือนได้นี่เป็นอย่างไรนะ ปกติข้าเห็นเจ้าไม่สนใจอะไรเลยนี่นา”หัวหน้ากลุ่มโจรถามด้วยท่าทีสงสัย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอหนึ่งในกลุ่มพ่อค้าเป็นผู้หญิง แต่หลี่เซียนก็ไม่เคยทำแบบนี้เลยทำให้ครั้งนี้นับว่าหลี่เซียนทำตัวแปลกพอสมควรเลยก็ว่าได้

“หัวหน้า นางงดงามราวกับนางฟ้าเลยขอรับ ถ้าหลี่เซียนไม่ยืนกรานว่าจะพาตัวนางไปข้าจะเก็บไว้เองเหมือนกัน”ซีเฉินที่อยู่ข้างๆพูดพลางหัวเราะออกมา มันเองก็ถูกใจชิวซุยไม่น้อยเลยเรียกได้ว่านางงามที่สุดเท่าที่มันเคยเจอเลยก็ว่าได้

“ขนาดนั้นเลยเหรอ…..”หัวหน้ากลุ่มโจรถามพลางมองมาทางหลี่เซียนราวกับจะบอกว่าตอบมาซะว่านางงดงามอย่างที่ซีเฉินพูดหรือไม่

“ขอรับ…..นางงดงามมาก”หลี่เซียนตอบด้วยท่าทีจริงจัง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้หลี่เซียนตัดสินใจช่วยชิวซุยหรอก พวกแม่ค้าที่ถูกจับมาคนอื่นๆต่างเป็นพวกลักลอบขนสินค้าข้ามแดนที่มาทำข้อตกลงกับกลุ่มโจรเองทั้งนั้น ส่วนใหญ่เลยเป็นพวกที่อยู่ในการค้าสีดำอยู่แล้ว หลี่เซียนเลยไม่ได้ยื่นมือเข้าช่วย แต่เพราะตอนไปจับตัวพ่อค้ากลุ่มนี้มาพ่อค้าในนั้นบอกว่าชิวซุยไม่ได้จ่ายค่าผ่านทาง บางทีนางอาจจะไม่รู้เรื่องรู้ราวก็เป็นได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้หลี่เซียนอดไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้าช่วย

“แม่แต่เจ้าบื้ออย่างเจ้ายังพูดแบบนั้น…งั้นพานางมาให้ข้าชมเชยหน่อยแล้วกัน”พอได้ยินคำยืนยันจากหลี่เซียน หัวหน้ากลุ่มโจรก็บอกว่าอยากพบชิวซุยขึ้นมาเสียอย่างนั้น เพียงแต่คำขอนี้ทำให้หลี่เซียนชะงักไปทันที ผู้มีอำนาจที่สุดในหมู่บ้านแห่งนี้ก็คือหัวหน้ากลุ่มโจรตรงหน้า และหลี่เซียนก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นคนดีอะไรเสียด้วย ตรงกันข้ามโอกาสที่มันจะถูกใจชิวซุยแล้วแย่งตัวนางไปเป็นของตัวเองแทบจะแน่นอนเสียด้วยซ้ำ

“เป็นอะไรไป แค่ให้ข้าดูหน่อยก็ไม่ได้หรือ นี่เจ้าไม่นับถือข้าแล้วหรือไง”หัวหน้ากลุ่มโจรยิ้มออกมาด้วยท่าทีชั่วร้าย หลี่เซียนพึ่งเข้ากลุ่มโจรมาได้แค่ 3 ปี แม้จะเป็นยอดฝีมือที่ช่วยกลุ่มได้ดี แต่ก็ยังสร้างความเชื่อใจไม่ได้เต็มร้อย หรือว่าหัวหน้ากลุ่มจะใช้ชิวซุยเพื่อตัดสินความเชื่อใจของมันกัน

“……………..ขอรับ”หลี่เซียนคิดอยู่หลายอึดใจ แถมยังกำหมัดแน่นอีกต่างหาก แต่สุดท้ายมันก็ได้แต่ตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้