บุตรอสูรบรรพกาล - ตอนที่ 92 ตกลงหมั้นหมาย

ตอนที่ 92

ตกลงหมั้นหมาย

“พี่หมิง ไม่ได้พบกันนาน”หวงหลงเป็นคนแรกที่เปลี่ยนท่าทีไปทันทีเมื่ออาวุโสเทียนหมิงเดินเข้ามาในห้องประชุม

“ท่านลุง ไม่ได้พบกันนานนะขอรับ”อยู่ๆองค์ชาย 4 ก็หันมาคารวะอาวุโสเทียนหมิงอย่างนอบน้อม แถมยังเรียกมันว่าท่านลุงอีกต่างหาก

“ข้าได้ยินเสียงโวยวายข้างนอก มีเรื่องอะไรกัน”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางมององค์ชาย 4 กับ หวงหลง นิ่ง ตัวมันเป็นเซียนกระบี่ผู้อยู่ขั้นสูงสุดของระดับเทียนเซียน ในดินแดนแห่งนี้เห็นว่าจะมีแต่มันเท่านั้นที่มาถึงขั้นนี้ได้ ตัวมันเป็นที่นับถือขององค์จักรพรรดิรุ่นก่อนและก่อนหน้านั้นไปอีกอยู่แล้ว สามารถเข้าออกมาวังหลวงได้อย่างอิสระทำให้องค์ชาย 4 ไม่กล้าเสียมารยาทต่อมันอย่างแน่นอน

“ท่านลุง ข้า….”องค์ชายสี่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง นั่นเพราะมันไม่สามารถอธิบายการกระทำของมันออกมาอย่างโจ่งแจ้งได้นั่นเอง

“องค์ชาย 4 ต้องการจะขอตัวบุตรสาวของข้าไป ข้าเพียงไม่ยอมเท่านั้น”หวงหลงตอบพลางจ้องมองอาวุโสเทียนหมิงนิ่ง

“เทียนเหวินนะเหรอ”อาวุโสเทียนหมิงขมวดคิ้วด้วยสีหน้าประหลาดใจ องค์ชาย 4 ไม่ใช่คนเช่นนั้น แม้แต่หญิงสาวที่มันรักหมดใจมันยังไม่อยากฝืนใจนางเลยแท้ๆ มันไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลขนาดจะใช้อำนาจแย่งบุตรสาวของคนที่บรรลุระดับเทียนเซียนแล้วแน่ๆ

“ท่านลุง ไม่ว่าจะอย่างไรข้าก็จะพาตัวนางไปกับข้า”องค์ชาย 4 หรือ อู๋เทียนเหวิน กำหมัดแน่น แม้อาวุโสเทียนหมิงจะเป็นเหมือนลุงของมัน แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่ที่วังหลวงนานนัก พวกมันจึงไม่ได้สนิทสนมกันราวกับครอบครับเดียวกันแต่อย่างไร

“ต่อให้ข้าจะขวางเจ้าอย่างนั้นหรือ”ได้ยินคำพูดนี้ของอาวุโสเทียนหมิง อู๋เทียนเหวินถึงกับตะสั่นสะท้าน หากท่านลุงเทียนหมิงโกรธ แม้แต่ท่านพ่อของมันก็ไม่ทราบจะหยุดได้หรือไม่ เพียงแต่….

“ขอรับ ต่อให้ท่านจะขวางข้าก็ตาม”อู๋เทียนเหวินกำหมัดแน่นพร้อมพูดออกมาอย่างเต็มกลืน ทำไมมันถึงต้องการตัวเหม่ยหลินจนาดนี้ ทั้งๆที่มันพึ่งเคยพบกับนางเป็นครั้งแรกแท้ๆ

วูม….. อยู่ๆที่ด้านหลังของอาวุโสเทียนหมิงก็ปรากฏพลังเซียนไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง หวงหลงเองแม้จะให้จักรพรรดิมายืนต่อหน้าตัวมันก็ไม่คิดจะมอบเหม่ยหลินให้ แต่การปะทะกับราชวงก์ก็เป็นเรื่องที่น่ากังวลเช่นกัน

“เจ้าเองก็ไม่ยอมสินะ”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางลูบเคราของตนเบาๆ

“ท่านเองก็น่าจะทราบ”หวงหลงว่าพลางกัดฟันแน่น แม้กำลังของหลุ่มนักล่าอสูรจะไม่มากเท่าวังหลวง แต่หากมันใช้อสูรทั้งหมดที่มี รวมทั้งล่ออสูรระดับสูงออกจากเขตอสูรได้ มันก็มีแนวโน้มว่าจะรับมือกับวังหลวงได้ในระดับหนึ่ง

“อืมม….”อาวุโสเทียนหมิงลูบเคราตัวเองเบาๆพลางมองคู่กรณีทั้งสอง หนึ่งก็หวงบุตรสาวด้วยเจนนาไม่โปร่งใส แม้แต่อาวุโสเทียนหมิงเองก็ทราบว่าหวงหลงทำอะไรกับลูกๆของตนเอง และมันยังทราบอีกด้วยว่าหวงหลงเสียอะไรไปบ้างในการเดิมพันครั้งนี้ ต่อให้ตัวมันออกปากเองหวงหลงก็ไม่มีทางยื่นเหม่ยหลินให้แน่ๆ

ทางด้านอู๋เทียนเหวิน แม้แต่อาวุโสเทียนหมิงก็ไม่ทราบว่าทำไมมันถึงอยากได้ตัวเหม่ยหลินขนาดนั้น ได้ข่าวว่ามันขอร้องด้วยตนเองว่าอยากจะเป็นผู้มอบรางวัลให้แก่หวงหลงเลยทีเดียว แต่อู๋เทียนเหวินไม่ใช่คนเลว และมันก็พอรู้นิสัยหลานคนนี้อยู่บ้าง มันไม่ทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้โดยไม่มีจุดประสงค์อื่นอย่างแน่นอน เพียงแต่มันเองก็ไม่ทราบจุดประสงค์นั้น แถมต่อให้ทำถูกต้องแค่ไหนหวงหลงก็ไม่ยอมอยู่ดี

“เหม่ยหลิน…เจ้าอยากไปกับอู๋เทียนเหวินหรือไม่”อาวุโสเทียนหมิงถามพลางมองไปทางเหม่ยหลิน

“…..”เหม่ยหลินที่อยู่ๆก็โดนถามสะดุ้งเล็กน้อย นางเผลอปล่อยสายตามองไปทางไป๋จูเหวินครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าออกมา

“เอาเถอะ นางไม่อยากไปก็อย่าฝืนใจนางเลยอู่เทียนเหวิน”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางส่ายหน้าเบาๆ

“ไม่ขอรับท่านลุง ไม่ว่าจะอย่างไรวันนี้ข้าก็ต้องพานางไปให้ได้”อู๋เทียนเหวินว่าพลางยืดตัวขึ้นตรง แม้มันจะไม่สามารถบอกเหตุผลออกไปได้ แต่มันไม่อาจปล่อยเหม่ยหลินไปได้จริงๆ

ตุบ! อาวุโสเทียนหมิงจับบ่าของอู๋เทียนเหวินเบาๆ พลางก้มลงกระซิปบางอย่างที่ข้างหูมันครู่หนึ่ง

“หวงหลง ท่าทางบุตรสาวของเจ้าจะเนื้อหอมไม่น้อยเลยนะ”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางจบบ่าอู๋เทียนเหวินเบาๆ

“ขอรับ”หวงหลงถอนหายใจออกมาพลางมองไปที่เหม่ยหลิน สำหรับมันแล้วเหม่ยหลินจะงดงามหรือไม่ไม่สำคัญ มันต้องการเพียงให้นางได้รับพลังที่มันวาดฝันเอาไว้เท่านั้น

“ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้คงมีแต่คนแวะเวียนมาขอตัวเหม่ยหลินไปอีกแน่ๆ”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางทำสีหน้าลำบากใจ

“งั้นก็ ให้เหม่ยหลินหมั้นหมายกับศิษย์ของข้าเอาไว้ก่อน นางจะได้ไม่ถูกรบกวนจากคนที่หวังจะมาสู่ขอ และหลังจากนี้หากทั้งสองไม่ชอบพอกันจริงๆก็ให้คิดเอาเสียว่าการหมั้นหมายไม่ได้เกินขึ้นก็แล้วกัน”อาวุโสเทียนหมิงพูดเช่นนั้น หวงหลงก็มีสีหน้าครุ่นคิดทันที

ที่ท่านบอกว่าสามารถยกเลิกการหมั้นหมายได้ทันทีนั้น หมายความว่าท่านจะใช้ชื่อของตนเองป้องกันเหม่ยหลินจากชายอื่นเอาไว้ นั่นเท่ากับว่าแม้แต่องค์ชาย 4 ก็ไม่สามารถมาขอตัวนางไปได้ นั่นไม่เท่ากับว่าคราวนี้อาวุโสเทียนหมิงออกตัวช่วยเหลือมันงั้นหรือ

“ถ้าเช่นนั้นข้าก็ไม่มีปัญหา”หวงหลงว่าพลางลดท่าทีคุกคามลง

“ท่านพ่อ..”เหม่ยหลินที่อยู่ด้านหลงตกใจอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าบิดาของตนจะยอมให้ตนมั่นกับคนอื่นเช่นนี้ แถมคนที่หมั้นดันกลายเป็นอู๋หมิงเสียอีก

“งั้นก็ให้เรื่องมันจบเท่านี้เถอะ อู๋เทียนเหวินเรากลับกันเถอะ”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางจับบ่าของอู่เทียนเหวินเบาๆ

“ขอรับ”อู๋เทียนเหวินที่มีท่าทีแข็งขืนมาตลอดลดท่าทีลงอย่างเห็นได้ชัด มันหันหลังเดินออกจากห้องประชุมไปช้าๆพร้อมกับคณะของมันรวมทั้งอาวุโสเทียนหมิงด้วย

“อาจารย์”ทันทีที่เดินออกมาจากวังมังกร ผู้ที่ออกมาต้อนรับเป็นแรกย่อมเป็นอู๋หมิงศิษย์ของอาวุโสเทียนหมิง ผู้ซึ่งโดนเอาชื่อไปหมั้นหมายโดยไม่รู้ตับนั่นเอง

“พี่ใหญ่ ท่านหายดีแล้วงั้นหรือ”ทันทีที่เห็นอู๋หมิง อู๋เทียนเหวินก็สอบถามถึงอาการบาดเจ็บของมันทันที ครั้งล่าสุดที่มันได้ข่าวของอู๋หมิงคือมันเข้าไปโจมตีศัตรูจนโดนทำร้ายบาดเจ็บสาหัส ชนิดที่ว่าอาวุโสเทียนหมิงต้องออกตามหายาเพื่อรักษามันเลยทีเดียว

“ข้าหายดีแล้ว ขอบใจเจ้ามากที่เป็นห่วง”อู๋หมิงว่าพลางมองอู๋เทียนเหวินอย่างเอ็นดู แม้จะเกิดห่างกันเพียงไม่กี่เดือน แต่อู่เทียนเหวินก็เป็นน้องชายที่น่ารักของมันทีเดียว

“ฮะๆ เรื่องนั้นต้องขอบคุณเจ้าสินะ ไป๋จูเหวิน”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางมองไปทางไป๋จูเหวินที่เดินตามออกมาเช่นกัน

“ข้าแค่ช่วยเล็กน้อยเท่านั้น”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มเจื่อนๆ แค่องค์ชาย 4 เรียกอาวุโสเทียนหมิงว่าท่านลุงว่าน่าประหลาดใจแล้ว แต่องค์ชายกลับเรียกอู๋หมิงว่า พี่ใหญ่ นั่นไม่ได้หมายความว่ามันเป็นพี่น้องกันงั้นหรือ หากเป็นเช่นนั้นอู๋หมิงก็เป็นองค์ชายนะสิ แถมโดนเรียกว่าพี่ใหญ่ไม่ใช่ว่ามันเป็นองค์ชาย 1 หรืออย่างไร

“เจ้ารู้จักกับท่านลุงด้วยงั้นหรือ”อู่เทียนเหวินถามพลางมองมาทางไป๋จูเหวิน

“ขอรับ ข้าได้เจอกับอาวุโสเทียนหมิงที่สำนักยอดเมฆาและเมืองผาหยกขอรับ”ไป๋จูเหวินตอบอย่างสุภาพเช่นเดิม

“เจ้านี่รู้จักคนเยอะจริงๆเลยนะ”แต่เดิมองค์ชาย 4 เลือกไป๋จูเหวินมานำทางเพราะเห็นมันอายุน้อยดีเท่านั้น ไม่คิดว่ามันจะทั้งรู้จักคุณหนูเหม่ยหลินทั้งยังรู้จักลุงของมันอีกต่างหาก

“อย่ามัวแต่พูดเรื่องอื่นเลย อู่เทียนเหวิน เจ้าทำเรื่องทั้งหมดนี้เพราะอะไรกันแน่”อาวุโสเทียนหมิงถามพลางมองอู๋เทียนเหวินด้วยสายตาจริงจัง

“เรื่องนั้น….”อู๋เทียนเหวินมีท่าทีลำบากใจเล็กน้อย มันมองไปรอบๆราวกับไม่อยากให้ใครได้ยินสิ่งที่มันพูด

“เช่นนั้นก็ขึ้นไปคุยกันบนเกี้ยวเถอะ”อู๋หมิงเสนอออกมา ทำให้ทั้งสามขึ้นไปบนเกี้ยวในทันทีเพราะเห็นๆกันอยู่ว่าอู๋เทียนเหวินไม่อยากเล่าให้คนนอกฟัง

“ไป๋จูเหวิน เจ้าเองก็เข้ามาด้วย เรื่องนี้เจ้าเองก็มีส่วนเกี่ยวข้อง”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางยิ้มกว้าง มันเห็นท่าทีสนิทสนมระหว่างไป๋จูเหวินกับคุณหนูเหม่ยหลินมาตั้งแต่เมืองผาหยกแล้ว แถมตอนมันถามเรื่องที่เหม่ยหลินอยากไปกับอู๋เทียนเหวินหรือไม่ นางยังมองไปทางไป๋จูเหวินอีกต่างหาก ท่าทางบุตรสาวของหวงหลงจะโดนแย่งชิงหัวใจไปเสียแล้ว

“ข้า…”ไป๋จูเหวินเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ เข้ามาซะ”อาวุโสเทียนหมองพูดจบก็ขึ้นไปนั่งบนเกี้ยวในทันที หลังจากไป๋จูเหวินขึ้นมา มันก็ปล่อยพลังเซียนออกมารอบๆเพื่อปืดกั้นเสียงของพวกตนเอาไว้ต่อให้องครักษณ์ทั้งสองที่อยู่ระดับเทียนเซียนก็ไม่มีทางได้ยิน

“เอาล่ะ เล่ามา”อาวุโสเทียนหมิงว่าพลางจ้องมองอู่เทียนเหวินนิ่ง

“ที่ข้าทำไปทั้งหมด เพราะความรักขอรับ”อู๋เทียนเหวินว่าพลางปลดท่าทีองค์ชายออกทั้งหมด แม้จะมีไป๋จูเหวินอยู่แต่ยามนี้มันคือหลานชายและน้องชายเท่านั้นไม่ได้เป็นองค์ชายอีกต่อไปแล้ว

“ความรัก? นี่เจ้าหลงรักเหม่ยหลินจริงๆงั้นหรือ”