ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 1006
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1006
หัวหน้าการ์ดไม่กล้าขัดขืน
เขาทำได้เพียงหยิบมีดด้วยมือที่สั่นเทา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ ว่า “นายท่าน ผมขอโทษ!”
และหลังจากนั้นที่ทุกคนจะได้เห็น เขาใช้มีดตัดมือขวาของเกรย์
“อ๊าก!!!”
เกรย์กรีดร้องเหมือนหมูที่กำลังถูกเชือด ล้มกลิ้งลงไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
ฮาร์วีย์สั่ง “เอาไปโยนให้หมาป่ากินซะ!”
หัวหน้าการ์ดไม่กล้าขัดคำสั่ง เอามือที่ขาดตรงไปยังสวนหลังบ้านทันที
ไม่นานก็ได้ยินเสียงหมาป่าของเกรย์เคี้ยวอะไรบางพร้อมเสียงเห่าคำราม
เกรย์ ซึ่งยังคงเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง
อย่างสุดแสนทรมาน!
ฮาร์วีย์ช่างโหดเหี้ยม!
ตอนนี้เขาหมดหวังแล้ว แม้ว่าเขาจะมีแพทย์ที่ดีที่สุดในโลกมารักษา ใครเล่าจะคว้านท้องเอามือของเขาออกจากท้องของหมาป่าแล้วต่อมือกลับมาได้อีกครั้ง?
จิตใจของเกรย์เต็มไปด้วยความโกรธเกลียด แต่เขาไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมาทางสีหน้า ได้เพียงแต่มองฮาร์วีย์อย่างอ้อนวอน
ในขณะเดียวกัน ควินน์ที่เหมือนจะช็อคไปแล้ว ตกใจจนฉี่ราด
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นด้านมืดของฮาร์วีย์ เมื่อนึกย้อนกลับไปว่าเธอดูถูกฮาร์วีย์ไว้อย่างไร เธอรู้สึกราวกับว่าตอนนี้เธอหายใจไม่ออกอีกต่อไป
เกรย์กัดฟันนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วีย์ “เจ้าชายยอร์ก สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความเข้าใจผิด!”
“แซ็ค แซ็คที่ยุให้ผมทำ!”
“ถ้าไม่เพราะเขา ผมไม่มีทางที่ไปยุ่งกับภรรยาของคุณแน่นอน เหตุผลอะไรที่ผมต้องไปทำอย่างนั้นกับเธอ?”
ฮาร์วีย์ตอบออกมาอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเมียฉัน”
“ยังมีเรื่องอื่นที่ต้องพูดกัน”
“ฮะ?!”
เกรย์ชะงัก ยังมีเรื่องอะไรอีกงั้นเหรอ? ฮาร์วีย์จะไม่ตัดมืออีกข้างของเขาใช่ไหม?
ฮาร์วีย์ถามอย่างเย็นชาว่า “คนที่จับตัวเมียฉันไปอยู่ที่ไหน? บอกให้พวกมันมาที่นี่”
ลูกน้องของเกรย์สองสามคนถูกลากตัวเข้ามาเกือบจะในทันที พวกเขาตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว
ในและเมื่อพวกเขาเห็นฮาร์วีย์ ทั้งหมดก็ทรุดเขาลงกระแทกหน้าผากกับพื้นไม่หยุดหย่อน
“เจ้าชายยอร์ก มันเป็นความเข้าใจผิด!”
“พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่ง!”
“แซ็ค ซิมเมอร์สั่งพวกเรา!”
ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงที่แสนจะเยือกเย็น “จัดการพวกมันให้หมด แล้วจับมันโยนไปไกล ๆ ”
ไม่นานหลังจากนั้น ลูกน้องเหล่านั้นก็ถูกลากออกไป และได้ยินเสียงกรีดร้องที่สนามหลังบ้านตามหลังมาทันที
แซ็คที่ตอนนี้ร่างกายอ่อนปวกเปียก ถูกใครบางคนลากเข้ามาโยนลงกับพื้นราวกับหมูหมา
ตอนนี้เขารู้ตัวตนของฮาร์วีย์แล้ว เขาสั่นสะท้านด้วยความกลัวอย่างอดไม่ได้
“ฮาร์วีย์ ฉันมันเห็นแก่ตัว มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไป ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของแมนดี้นะ!”
แซ็คตกใจกลัว!
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าฮาร์วีย์เป็นเจ้าชายยอร์กตัวจริงเสียงจริง!
ถ้าเขารู้ตั้งแต่แรก เขาจะไม่กล้าไปยุ่งกับฮาร์วีย์เด็ดขาด
“ลูกพี่ลูกน้องงั้นเหรอ? แกไม่นึกเสียใจหน่อยเหรอ?”
ท่าทีของฮาร์วีย์เย็นชา
ตุบ!
วินาทีถัดมา ฮาร์วีย์เตะเข้าที่หัวของแซ็คจนไถลไกลออกไปหลายสิบเมตร
แซ็คเป็นคนบงการที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เกรย์ก็คงไม่กล้ามายุ่งกับแมนดี้
ไม่นานหลังจากนั้น แซ็คก็ถูกลากกลับมา
แคร็ก!
ฮาร์วีย์เหยียบข้อมือของแซ็คจนได้ยินเสียงกระดูกหัก
แคร็ก!
แคร็ก! แคร็ก!
เสียงที่ตามมาอีกสี่ครั้งนั่นเพราะฮาร์วีย์หักแขนและขาของแซ็คด้วยการเหยียบแขนและขาพวกมันอย่างแรง
แซ็คหยุดกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดไม่ได้ จนตอนนี้เขาแทบไม่มีแรงแม้แต่จะตะโกนร้องขอความเมตตาหรือกลิ้งทุรนทุรายลงกับพื้นอีกต่อไป
เขานอนแผ่อยู่บนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว
