ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 1017
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1017
”อื้อ!”
เหงื่อเย็นเยียบของฌอนไหลลงมาที่หน้าผากของเขา เขาไม่กล้ากรีดร้องลั่นหรือดิ้นทุรนทุราย เขาพูดด้วยเหงื่ออันเย็นเยียบว่า “ผมจะเอานิ้วของผมไปเป็นอาหารสุนัขหลังจากนี้ที่จบเรื่องแล้วครับ”
ฮาร์วีย์ไม่แยแส เขาเพียงมองดูฉากนี้
ฌอนหันกลับมามอง จ้องไปที่พวกอันธพาลคนอื่น ๆ แล้วพูดว่า “พวกแกทุกคนหักนิ้วทิ้งซะ!”
วินาทีถัดมา พวกอันธพาลตัวสั่นสะท้าน แต่ก็ยอมทำตามคำสั่ง
พวกเขาไม่มีทางเลือก พี่ใหญ่ของพวกเขาดูน่ากลัว ถ้าพวกเขาไม่ทำ พวกเขาอาจจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้
ทาร่ามองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ฮาร์วีย์พูดเพียงประโยคเดียว และพวกนักเลงนั่นก็หักนิ้วตัวเอง
ระหว่างรอจนกว่าทุกคนจะหักนิ้วตัวเองเสร็จ ฌอนคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วีย์และพูดอย่างถ่อมตนว่า “นายท่าน คุณกำลังมองหาที่ตั้งอาคารสำนักงานใหม่ใช่ไหม?”
ฮาร์วีย์พูดโดยไม่ปฏิเสธว่า “ใช่ แต่มีใครบางคนขึ้นราคาที่นี่เป็น 777 ล้านดอลลาร์ และยังบอกให้เพื่อนของฉันไปนอนกับเขาก่อนถึงที่เขาขายให้ฉัน”
“แล้วคุณกำลังพูดว่า…”
“มันขึ้นอยู่กับคุณ”
ฮาร์วีย์ไม่สบตา
ที่นี่ทำเลค่อนข้างดี แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องซื้อมันภายใต้การบังคับขู่เข็ญแบบนี้
ใบหน้าของฌอนดูดุดันขึ้นหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเดินไปที่เดวิดแล้วก็ตบหน้าเดวิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เพียะ!
เดวิดถูกตบจนเลือดกระเซ็นออกมา เขาเบือนหน้ากลับมามองทันทีและพูดว่า “บราเทอร์ฌอน ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น”
“ฉันไม่สนหรอกว่าแกตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ฉันถามแก แกคิดจะขายอาคารสำนักงานนี้ในราคาเท่าไร?” ฌอนพูดอย่างไร้ความปราณี
เดวิดตัวสั่นและพูดว่า “บราเทอร์ฌอน อาคารสำนักงานของผมมีมูลค่า 310 ล้านดอลลาร์ ถ้าพี่อยากได้ ผมจะให้ส่วนลดสิบเปอร์เซ็นต์…”
“ส่วนลดสิบเปอร์เซ็นต์? ฉันตัดสินใจให้เอง ส่วนลดเก้าสิบเปอร์เซ็นต์!” ฌอนพูดอย่างไร้ความปราณี
จากคำสั่งของเขา เดวิดรีบเขียนสัญญาและส่งไปให้ฮาร์วีย์
ฌอนคุกเข่าลงตรงหน้าฮาร์วีย์และพูดว่า “ท่านครับ โปรดเซ็นชื่อลงในสัญญานี้ ที่แห่งนี้จะเป็นของท่านตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
ฮาร์วีย์เซ็นชื่อและพูดว่า “แล้วฉันจะจ่ายเงินที่ใคร?”
“ไม่จำเป็น ๆ ครับ! ราคานี้เขียนขึ้นเพื่อทำสัญญาเท่านั้น ถือว่าเป็นของขวัญจากผม” ฌอนพูดอย่างให้เกียรติ
เหตุการณ์นี้ยิ่งทำให้เดวิดตกตะลึง เขาไม่คิดว่าฌอนจะไม่จ่ายเงินให้เขา
นี่คือทรัพย์สินที่เขาทำงานหนักมาครึ่งชีวิต
ฌอนพูดต่อ “นายท่านยอร์ก ผมสัญญาว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เดวิดจะไปเก็บขยะอยู่ใต้สะพานลอยเท่านั้น!”
“โอเค ฉันจะให้นายเป็นคนจัดการ” ฮาร์วีย์รับสัญญานั้นมาแล้วเดินจากไป
ทาร่ารีบเดินตามฮาร์วีย์ไป เธอรู้สึกแปลก ๆ กับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งและหล่อมาก
ระหว่างรอจนร่างของฮาร์วีย์หายไป ร่างที่แข็งทื่อของฌอนก็ผ่อนคลายลง ทั้งร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ และตัวสั่นตลอดเวลา
สีหน้าของเดวิดซีดเผือด ๆ นั้นเป็นใคร?”
“ต่อให้ผมตายไป อย่างน้อยผมก็อยากรู้เหตุผล!”
ฌอนตบหน้าเดวิดอีกครั้งก่อนจะพูดว่า “อะไรนะ? แกมีสิทธิ์ถามถึงตัวตนของคน ๆ นั้นหรือไง?”
“ฉันบอกแกให้นะว่าไม่มีใครในเซาท์ไลท์แห่งนี้กล้าไปต่อกรกับคน ๆ นั้น!”
“วันนี้เขาไม่ฆ่าแกก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว!”
“ไสหัวไปได้แล้ว อย่าทำให้ที่ของคนอื่นเสียหาย!”
***
ณ ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ ฮาร์วีย์กลับมาพร้อมกับสัญญาและกำลังจะบอกข่าวดีกับแมนดี้
แต่ท่าทีของแมนดี้นั้นดูแย่มาก
