ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 1102
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1102
“ฮาร์วีย์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า? พวกเขาไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม?” แมนดี้ไม่ได้สนใจอย่างอื่นและเข้าไปกอดฮาร์วีย์และค่อย ๆ ตรวจดูเขา
เธอกังวลมากจนเธอเกือบเป็นลม ถ้าเธอไม่แข็งแรงพอ ป่านนี้เธอคงจะได้นอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
“ผมไม่เป็นอะไรที่รัก อย่าร้องไห้เลย กลับกันเถอะ” ฮาร์วีย์ปาดน้ำตาที่หางตาของเธออย่างอ่อนโยน
เขาจะตามสืบเรื่องนี้จนจบอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ไม่เหมาะที่จะพูดอย่างนี้ต่อหน้าแมนดี้
“คุณควรไปส่งฮาลซีย์ที่สนามบินก่อน เธอเกือบตกเครื่องเพราะคุณแล้ว”
“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณลุงและคนอื่น ๆ หน่อย”
แมนดี้พูดพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก
ฮาร์วีย์ค่อนข้างสับสนแต่เขาไม่ได้เก็บมาใส่ใจ เขาพาฮาลซีย์ออกไปและพาเธอไปส่งที่สนามบินนานาชาติบัควู้ด
ขณะเดียวกัน คีธขอให้ทนายมาเพื่อเป็นพยานในการทำข้อตกลง
“ตามข้อตกลง จากเวลานี้เป็นต้นไป ทุนทั้งหมดที่อยู่ในมือของมิสแมนดี้ ซิมเมอร์จะถูกโอนย้ายไปให้กับตระกูลเยตส์”
ในขณะที่คีธพูด ทนายหยิบเอกสารออกมาให้ทั้งสองฝ่ายเซ็น
“ค่ะ เข้าใจแล้ว”
แมนดี้อดกลั้นความเจ็บปวดที่อยู่เต็มอกของเธอและเซ็นชื่อของเธอลงไป
นี่เป็นบริษัทที่เธอทำงานมาเป็นเวลานาน แต่ในวันนี้เธอถูกบีบบังคับให้มอบให้พวกเขา
ตระกูลเยตส์ยิ้มในขณะที่พวกเขามองไปที่สัญญา
คีธแสร้งแกล้งทำเป็นใจดีและพูดขึ้น “แมนดี้ เธอคุ้นเคยกับซิลเวอร์ นิมบัส เอ็นเตอร์ไพรส์มากกว่า ยังมีโครงการบางโครงการที่ยังทำร่วมกับบริษัทอื่นอยู่นะ”
“ฉันคิดว่าเธอยังคงเป็นผู้จัดการธุรกิจได้ เธอคิดยังไงกับเงินเดือนเดือนละสามหมื่นดอลลาร์บ้าง?”
“สามหมื่นดอลลาร์ค่อนข้างดีเลยนะ!” คนในตระกูลเยตส์พูดแทรกขึ้นพร้อมกับหัวเราะเยาะ
“ใช่ ทุกวันนี้การทำงานและได้เงินเดือนเดือนละหลายหมื่นดอลลาร์ถือว่าค่อนข้างดีทีเดียวนะ!”
“พวกเราให้เงินเดือนเธอสูงเพราะเธอเป็นพวกเรานะ!”
“เธอควรจะยินดีกับโอกาสครั้งนี้นะ!”
กลายเป็นว่าตระกูลเยตส์ไม่ได้แค่ต้องการที่จะครอบครองซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ทั้งหมด แต่พวกเขายังต้องการที่จะหาประโยชน์จากความสามารถของแมนดี้อีกด้วย
“คุณลุงค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ แต่หนูขอปฏิเสธค่ะ” แมนดี้อดกลั้นกับความรู้สึกไม่สบายใจที่เธอมี เธอหันหลังและเดินจากไป
แต่นาทีที่เธอก้าวออกจากคฤหาสน์ของตระกูลเยตส์ น้ำตาของเธอค่อย ๆ ไหลออกมา
ตระกูลเยตส์ยิ้มในขณะที่เขามองดูร่างของเธอค่อย ๆ เดินหายไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า…!”
“จากนี้เป็นต้นไป พวกเรา ตระกูลเยตส์ จะเป็นตระกูลระดับแนวหน้า!”
“ฉันไม่เคยคิดว่าทุกอย่างจะราบรื่นได้ขนาดนี้!”
“ก่อนหน้านี้นังเด็กนั่นไม่ได้อยากจะขายกรรมสิทธิ์หุ้นทั้งหมดให้กับเรา แต่ตอนนี้เธอไม่ได้กระตือรือร้นที่จะทำอย่างนั้นเหรอ?”
“คุณลุงรับมือกับเรื่องนี้ค่อนข้างดีเลยนะครับ!”
ตอนนี้คนในตระกูลเยตส์ต่างยินใจและสุขใจอย่างมาก ตั้งแต่เมื่อมูลค่าที่ดินของซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เทนรีสอร์ตพุ่งขึ้นสูง พวกเขาก็ได้จับจ้องบริษัทของแมนดี้ไว้
หลังจากผ่านความยากลำบากมามากมาย ในที่สุดวันนี้ก็ได้มาถึง!
ในขณะเดียวกัน ภายในห้องโถงด้านหลัง…
คุณย่าเยตส์ขมวดคิ้ว “คีธ ถึงแม้ว่าเราจะได้ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์มาสำเร็จ แต่ไอ้เวรฮาร์วีย์ยังไม่ตาย!”
“ครั้งนี้ ภารกิจของนายน้อยคนที่สองเป็นความล้มเหลว”
คีธตอบกลับอย่างเย็นชา “แม่ครับ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ผมยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตามวิธีการปกติที่ตระกูลคลาวด์กับตระกูลร็อบบินส์เคยทำ พวกเขาจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาดหลังจากที่พวกเขาได้ตัดสินใจลงมือทำ”
“อีกอย่าง ตระกูลของเราจะไม่ยอมยืนเฉย ๆ มองดูไอ้เวรนั่งกระโดดไปมาหรอก!”
“แต่ถ้าตอนนี้เรายังลงมือทำอยู่มันจะดูเด่นเกินไป ผมจะติดต่อกับตระกูลร็อบบินส์และตระกูลคลาวด์ภายหลัง สำหรับตอนนี้ผมจะต้องปล่อยให้ไอ้ลูกเขยเกาะกินนั่นมีชีวิตอยู่ต่ออีกหน่อย!”
