ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 1112
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1112
“มิสเตอร์ยอร์ก คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณรู้หรือเปล่าว่าหัวหน้าของบราเทอร์ฟรายคือใคร? คุณกล้าที่จะรับคำขอโทษของเขาหรือเปล่าถ้าเกิดเขามาที่นี่?”
“ผู้ชายคนนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญตัวจริงในสายงานที่นี่! เพียงแค่เขาดีดนิ้ว เขาสามารถทำทุกอย่างได้ที่เขาต้องการ! แต่คุณยังอยากให้ผู้ชายคนนั้นก้มหัวให้คุณอีกเหรอ?”
“คุณคิดอะไรอยู่? คุณเป็นแค่ลูกเขยเกาะกินที่กำลังตั้งแผงลอยอยู่บนถนน! คุณคู่ควรเหรอ?”
นิค ลาเชย์และคนอื่น ๆ ชี้นิ้วไปที่ฮาร์วีย์และแหย่เขา ปกติแล้วเขาไม่เคยพบเจอใครที่โง่จนแยกสิ่งที่ดีและไม่ดีไม่ได้
แมนดี้รู้สึกเคร่งเครียด
‘สั่งให้หัวหน้ามาและขอโทษฉันเหรอ?’
‘ฮาร์วีย์กำลังคิดอะไรอยู่?’
‘เขาพยายามจะฆ่าพวกเราเหรอ?’
แมนดี้ตื่นตระหนกจนหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา เธอส่งข้อความหาคีธและฟินน์ เยตส์ด้วยความสั่นกลัว
ภายใต้เหตุการณ์เหล่านี้ ถึงแม้ว่าแมนดี้ไม่ต้องการที่จะหันไปขอร้องอ้อนวอน แต่เธอกลัวว่าฮาร์วีย์จะถูกบราเทอร์ฟรายและลูกน้องของเขาทำร้ายถึงตายถ้าเธอไม่ขอความช่วยเหลือจากตระกูลเยตส์
บราเทอร์ฟังในขณะที่ฮาร์วีย์สั่งให้หัวหน้าของเขาปรากฏตัวและหักแขนของเขาแถมยังให้ขอโทษนังเด็กผู้หญิงคนนี้อีก
ความโกรธเพิ่มพูนขึ้นเต็มอกของเขาจนถึงขั้นเกือบระเบิด
เขาเดินตรงไปในขณะที่เขากำลังจะดุด่าฮาร์วีย์พร้อมกับยกมือของเขาขึ้นเพื่อตบหน้าของฮาร์วีย์
เพียะ!
ในวินาทีต่อมา หลังมือของฮาร์วีย์ก็ประทับอยู่บนใบหน้าของบราเทอร์ฟรายแล้ว
อั๊ก!
ในขณะเดียวกัน ฮาร์วีย์เตะเข้าที่ท้องของบราเทอร์ฟราย
เพียะ!
ต่อมาฮาร์วีย์ตบเบ็กก้าจนลอยออกไป
ไม่นาน ทั้งสองคนต่างกำลังคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วีย์
ภาพตรงหน้าสร้างความมึนงงให้กับฝูงชน
‘ลูกเขยเกาะกินคนนี้โหดเหี้ยมจริง ๆ ! เขาจัดการบราเทอร์ฟรายและผู้หญิงของเขาจนลงไปกองกับพื้นได้เหรอ?’
“ไอ้สารเลว แกบ้าไปแล้วเหรอ?! แกกล้าดียังไงถึงมาทำร้ายหัวหน้าของฉัน?! แกอยากตายเหรอ?!”
“จัดการเขาซะ!”
จากด้านหลัง อันธพาลหลายสิบคนกรีดร้องและพุ่งตรงมาด้านหน้าพร้อมกับเหวี่ยงท่อและขวานของพวกเขา
ฮาร์วีย์เตะพวกเขาลอยออกไป
เขาคว้าท่อเหล็กจากอันธพาลหนึ่งในนั้นและฟาดมันใส่ขาของอันธพาลอีกคน
ปัง ปัง ปัง!
“อ๊ากกกก!
มันเป็นการต่อสู้ช่วงสั้น ๆ แต่กลับมาเสียงร้องโหยหวนดังก้องไปหมด อันธพาลเหล่านั้นลงไปนอนจมอยู่บนพื้นพร้อมกับคร่ำครวญและนอนกลิ้งไปมาอย่างทุกข์ทรมาน
ทุกคนมองฮาร์วีย์อย่างไม่เชื่อสายตา พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะต่อสู้ได้เก่งขนาดนี้
แมนดี้กำลังตกตะลึง เธอกลัวว่าฮาร์วีย์จะสร้างปัญหา แต่เธอไม่เคยคาดคิดว่าสถานการณ์จะแย่ลงกว่าที่เธอคาดการณ์ไว้
ฮาร์วีย์ไม่ได้พยายามที่จะลดระดับของสถานการณ์นี้เลย แต่เขากลับเอื้อมมือไปตบหน้าของบราเทอร์ฟรายเบา ๆ และพูดอย่างใจเย็น “รีบพาหัวหน้าของนายมาซะ ฉันกำลังรีบ”
ความโกรธปกคลุมอยู่ทั่วทั้งใบหน้าของบราเทอร์ฟราย เขาจ้องเขม็งใส่ฮาร์วีย์ “แกรู้หรือเปล่าว่าหัวหน้าของฉันเป็นใคร?! เขาเป็นที่รู้จักดีในชื่อของนายใหญ่ซีซาร์! แกเสร็จแน่!”
ในระหว่างที่พูด เขารีบหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาโทรออก
“หัวหน้าครับ! รีบมาช่วยผมด้วยครับ!”
ก่อนที่คนที่อยู่ปลายสายจะทันได้ตอบกลับ ฮาร์วีย์ก็ได้คว้าโทรศัพท์และพูดอย่างนิ่งเฉย “นายคงเป็นนายใหญ่ซีซาร์ใช่ไหม ฉันให้เวลานายสามนาทีในการมาที่นี่และขอโทษ”
หลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็วางสายทันที
เป็นอีกครั้งหนึ่งที่สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน
‘เขาบ้าไปแล้ว!’
‘ผู้ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ !’
‘นายใหญ่ซีซาร์เป็นใคร?’
‘ผู้ชายคนนั้นเป็นปรมาจารย์ที่แท้จริงในสายงานของเขา! เมื่อเทียบกับหัวหน้าธรรมดาอย่างบราเทอร์ฟราย เขาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!’
‘ผู้ชายคนนี้กำลังยั่วยุผู้ชายที่มีอำนาจมากกว่าที่เขาจะจินตนาการได้!’
