ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 174

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 174

ในขณะเดียวกันชายสูงวัยที่แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองยืนรออยู่ในโรงยิมมวยใต้ดิน เขามองสำรวจโดยรอบด้วยสายตาที่ไม่มีความสุข สายตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่มีต่อสถานที่นั้น

ใครก็ตามที่เคยดูรายการโทรทัศน์เกี่ยวกับการพิสูจน์วัตถุโบราณจะจำชายคนนี้ได้ เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกซะจากเชน ไนส์เวลล์ ปรมาจารย์ด้านการตรวจสอบวัตถุโบราณ

เหตุผลที่เขามาถึงเมืองนิอัมมี่ก็เพื่อให้ฮาร์วีย์พิสูจน์ศิลปวัตถุที่มีค่า

อย่างไรก็ตามการปรากฏตัวของเขาในโรงยิมคืนนี้มีจุดประสงค์เพื่อพบปะกับเพื่อนเก่ามากกว่าที่จะมาทำงาน

โรซาลีซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เขาตลอดเวลามีสีหน้าไม่พอใจเหมือนกัน

จากห้องที่พวกเขาอยู่พวกเขาสามารถมองเห็นการแข่งขันชกมวยที่จัดขึ้นบนสังเวียนได้อย่างชัดเจน

แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการยกย่องว่าเป็นตระกูลที่น่านับถือ แต่โอกาสเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับพวกเขา ในฐานะที่เป็นตระกูลที่รู้จักกันดีในด้านของวัตถุโบราณจึงมีบ้างที่จะต้องเกี่ยวข้องคนที่ค่อนข้างไร้ศีลธรรม

เมื่อต้องถูกบังคับให้รอเป็นเวลานาน ความโกรธของผู้อาวุโสไนส์เวลล์ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น

เอี๊ยด…

ประตูห้องวีไอพีเปิดออก

เลียม สโตน เข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มประจบ ดวงตาของเขาสบตากับโรซาลีและเขาก็เกิดความรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

ในฐานะหัวหน้าแก๊งอันธพาลเลียม สโตน รู้จักชื่อเสียงของตระกูลไนส์เวลล์เป็นอย่างดี เขาจ้องมองและโค้งคำนับต่อหน้าเชน ไนส์เวลล์ด้วยความไม่เต็มใจ

“มิสเตอร์ไนส์เวลล์ ยกโทษให้ผมด้วยที่ใช้ชื่อคุณลุงเพื่อเชิญคุณมา ผมมีบางอย่างที่ต้องการให้คุณตรวจสอบ แต่ผมกล้าจะพกพาไปมาเพราะมันมีแหล่งที่มาที่ผิดปกติ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ความโกรธของเชน ไนส์เวลล์ ก็หมดไป ดวงตาของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า “มันคืออะไร”

“มันคือสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาที่เรียกว่าหยกนิรันดร์ อย่างไรก็ตามผมเองก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นของจริงหรือของปลอม”

“หยกนิรันดร์…” เชนสูดหายใจเข้าลึก ๆ “แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน”

เลียมหัวเราะเบา ๆ “โปรดอดทนรอหน่อยนะครับอาจารย์ เราสามารถดูหยกนั่นหลังจากนี้ ตอนนี้ผมมีปัญหาบางอย่างบนเวที คุณจะรังเกียจไหมถ้าผมจะให้คุณดูหยกหลังจากที่ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว?”

“ไม่มีปัญหา” เชนตอบอย่างสุขุมเยือกเย็น “ผมยังแปลกใจที่มีคนกล้าท้าทายคุณจริง ๆ แล้วชื่อเสียงของคุณในนิอัมมี่ล่ะ”

เลียมแสยะยิ้มจนใบหน้าของเขาคล้ายกับแมวเชสเชียร์ “มิสเตอร์ไนส์เวลล์ บางคนไม่รู้จักจุดยืนของตัวเอง ตอนนี้คุณอยู่ที่นี่ก่อนแล้วโปรดมาร่วมชมการแสดงเด็ด ๆ กับผม”

เขาปรบมือเรียกลูกน้องของเขาจัดเตรียมที่นั่งและไวน์แดงสองสามขวด

“มิสเตอร์ไนส์เวลล์ ไวน์นี้เป็นหนึ่งในของสะสมล้ำค่าของผม มาสนุกด้วยกันเถอะ” เลียมพูดพร้อมเดินไปหาลูกน้องที่ฮาร์วีย์และไทสันยืนอยู่

สายตาของโรซาลีมองตามทิศทางที่เขาเคลื่อนไหว การแสดงออกที่เย็นชาของเธอมลายหายไป “พ่อ…”

เลียม สโตนแทบไม่เชื่อหูของตัวเองเมื่อผู้หญิงคนสวยคนนี้ก็เปล่งเสียงของเธอออกมา เขาหันกลับมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น “อะไรนะ?”

โรซาลีไม่สนใจเขาและจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์

‘ทำไม…ทำไมฉันถึงบังเอิญเจอเขาอีกแล้ว? หรือว่านี่อาจจะเป็นโชคชะตา?’

ความคิดนั้นทำให้แก้มของเธอแดงขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับใบหน้าที่เย็นชาของเธอก่อนหน้านี้เธอดูน่ารักเหลือเกิน

เลียมแทบจะน้ำลายไหลเมื่อเห็นแบบนั้น เขาระงับตัณหาที่เพิ่มมากขึ้นในตัวเขาด้วยความยากลำบาก

ในขณะเดียวกัน เชนก็มองหลานสาวที่รักของเขาด้วยความสับสน เจ้าหญิงน้ำแข็งตัวน้อยคนนี้มีอะไรผิดปกติไปหรือปล่า?

…

ณ โรงยิมมวยใต้ดิน

ฮาร์วีย์ถูหมัดของเขาเข้าด้วยกันและมองไปที่สังเวียนด้วยความสนใจ

ในขณะเดียวกันเหงื่อเย็น ๆ ก็ไหลลงมาที่หน้าผากของไทสัน เมื่อเขาสังเกตเห็นฝูงชนที่ก่อตัวขึ้นรอบ ๆ พวกเขา ชายเหล่านี้น่าจะเป็นลูกน้องของเลียม สโตน

“คุณกลัวอะไร?” ฮาร์วีย์ถามอย่างไม่ใส่ใจ

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับท่าน” ไทสันตอบอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “ผมแค่กังวลว่าจะไม่สามารถปกป้องคุณได้หากมีปัญหาเกิดขึ้น”

เขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมมาจากทางใต้ไปทางเหนือของเมืองด้วยมีดผลไม้เพียงอย่างเดียว เขาจะมีความกลัวกับแค่นี้ได้อย่างไร? เขามีประสบการณ์ในการรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ “ผมรับได้ตราบใดที่คุณไม่เลิกเป็นอันธพาล แต่ผมจะผิดหวังถ้าคุณยังทำ”

จากนั้นการแข่งขันที่กำลังดำเนินอยู่ในสังเวียนก็สิ้นสุดลง ผู้ตัดสินยกมือขึ้นกลางอากาศและถามผู้ชมว่า “ทุกคนตอนนี้เรามาถึงรอบพิเศษที่คุณรอคอยแล้ว! มีใครบ้างที่อยากสัมผัสความรู้สึกเหมือนอยู่ในสังเวียน? ไม่ต้องกลัวที่นี่ปลอดภัย คุณจะไม่บาดเจ็บแต่อย่างใด”