ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 177

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 177

ในขณะที่เขาพูดจบประโยค เลียม สโตนก็ไม่สามารถซ่อนความรังเกียจของเขาได้ นักมวยที่เพิ่งถูกฮาร์วีย์ล้มลงนั้นความจริงแล้วเป็นนักมวยที่มีชื่อเสียงในโรงยิมแห่งนี้เคยชนะการแข่งขันติดต่อกันถึงสิบครั้ง แม้ว่าเขาอาจจะไม่แข็งแกร่งที่สุด แต่ทักษะของเขาก็อยู่ในระดับสูงอย่างแน่นอน

การเอาชนะเขาได้นั้นถือเป็นความท้าทาย

“มิสไนส์เวลล์ คนต่อไปไม่ใช่นักมวยธรรมดา คุณมีอะไรจะพูดกับผมไหม?”

เลียม สโตนหันไปมองโรซาลี

ใบหน้าของโรซาลีซีดเซียวราวกับแผ่นกระดาษ เธอเม้มปากแน่นและตอบว่า “เลียม สโตน ลูกน้องของคุณเพิ่งแพ้การแข่งขัน…”

“ถูกต้อง เด็กของผมเพิ่งแพ้ไป แต่เนื่องจากผมต้องการให้คุณสนุกกับการเวทีมวยของผม ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” เลียม สโตนยิ้มกว้าง “แล้วเรื่องนี้ล่ะ? ถ้าคุณอยากจะบอกว่าหยุดก็ควรบอกในเวลาที่เหมาะสม หรือไม่ก็ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…”

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออก “ไปหาคนที่มีฝีมือมา ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่วีไอพีของเรารู้จักดังนั้นจงฉลาดให้มาก!”

ในขณะที่เขาพูดสองคำสุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างให้กับโรซาลีอีกครั้ง

เธอฝืนยิ้ม แต่สายตาที่จ้องมองไปที่เวทีมวยนั้นเต็มไปด้วยความกังวล

บนเวทีมวย

ผู้ตัดสินวางโทรศัพท์และมองไปที่ฮาร์วีย์ “เพื่อน ผู้ชายคนต่อไปจะเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก ถ้าคุณอยากยุติตอนนี้คุณยังมีโอกาส เราจะไม่รับผิดชอบใด ๆ ต่อการบาดเจ็บของคุณ…หรือแม้แต่คุณอาจตายได้”

พนักงานได้รับสัญญาณของเลียม สโตน แต่พวกเขาถูกสั่งให้แสร้งทำเป็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแม้ว่าจะไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะจัดการฮาร์วีย์ให้ตาย หากพวกเขาไม่เตือนเช่นนั้น คงดูเหมือนว่าพวกเขามีเจตนาฆ่าใช่หรือไม่? มันสามารถนำเรื่องขึ้นศาลได้ ต้องใช้ความระมัดระวัง

ฮาร์วีย์ไม่ใส่ใจ “หัวหน้าของคุณคงสั่งให้คุณทุ่มหมดตัวใช่หรือไม่? ที่พูดมานี่ต้องการอะไร? คุณคิดว่าแค่วิชามวยของคุณสามารถทำให้ผมแพ้ได้งั้นเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์สงบนิ่งใบหน้าของผู้ตัดสินก็แดงด้วยความโกรธ ไม่แปลกใจที่เจ้านายต้องการให้พวกเขาบดขยี้เพื่อนที่หยิ่งผยองคนนี้ให้เป็นฝุ่น! พวกเขาจะต้องเสียใจอย่างแน่นอนหากไม่ทำเช่นนั้น

นักมวยคนที่สองมีกล้ามเนื้อแน่นมากกว่าคนก่อนหน้านี้ เขามองฮาร์วีย์หัวจรดเท้าละพูดอย่างเย็นชาว่า “พี่ชาย ถ้าฉันเป็นคุณ…”

“ทุกคนในโรงยิมนี้ช่างเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ ไม่ใช่เหรอ?” ฮาร์วีย์รีบตัดบท โดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวเขาก็กระโจนขึ้นจากพื้นด้วยพลังทั้งหมดที่มี แรงกระแทกทำให้เกิดคลื่นกระแทกที่สั่นสะเทือนไปทั่วสังเวียน

นักมวยรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนอย่างหนักที่ใต้เท้าของเขาและถูกกระแทกด้วยความตกใจ ผู้ชายคนนี้บ้าเดือดแค่ไหนกกัน? เป็นไปได้อย่างไรที่ขาที่ดุอ่อนแรงของเขาจะมีพละกำลังที่เหลือเชื่อเช่นนี้?

เขายังไม่รู้สึกตกใจเท่าเมื่อฮาร์วีย์พุ่งเข้าใส่เขาด้วยความเร็วที่น่ากลัว ในช่วงไม่กี่วินาทีหมัดก็พุ่งเข้าหาเขา

ดวงตาของนักมวยกระตุกขณะที่เขาเอามือป้องใบหน้าของเขาโดยอัตโนมัติด้วยแขนทั้งสองข้าง

อย่างไรก็ตามหมัดนั้นกลายเป็นเพียงการแกล้งทำ สิ่งต่อไปที่เขารู้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงพุ่งเข้าทำร้ายเขา เข่าของฮาร์วีย์กระทุ้งเข้าไปที่ท้องของเขาและส่งความเจ็บปวดทรมานไปทั่วร่างกายของเขา

ฟุบ!

เสียงดังก้องขณะที่นักมวยล้มลง เขาตะโกนด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาเซถอยหลังไปที่ขอบสังเวียนแต่สุดท้ายกลับล้มลง

ฮาร์วีย์ไม่รอฝ่ายตรงข้ามให้ตั้งตัว แต่เข้าโจมตีอีกครั้งทันที เขายกขาขึ้นแล้วหมุนตัวเตะอย่างรุนแรงโดยเล็งตรงไปที่ใบหน้า

รอยฟกช้ำเกิดขึ้นบนใบหน้าของนักมวยจนกลายเป็นสีดำ หน้าเขายับยู่ยี่กับพื้นและพยายามลุกขึ้นอย่างปวกเปียก

อีกครั้งที่ฝูงชนที่เฝ้าดูต่างตกอยู่ในความหวาดผวา ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังไม่ได้สติ

การน๊อคคู่ต่อสู้ด้วยการเตะเพียงแค่สองครั้ง!

“ผู้ชายคนนี้ช่าง…เหลือเชื่อจริง ๆ !”

“การชนะครั้งเดียวอาจเป็นแค่โชค แต่สองครั้งนี่สิ? นี่ต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งที่แท้จริง ใช่ไหม? เขาต้องเป็นนักมวยแน่นอน! บางทีนี่อาจจะจัดเตรียมโดยโรงยิม!”

“ผู้ชายธรรมดาจากผู้ชมจะน่าทึ่งขนาดนี้ได้ยังไง?”

“บางทีเขาอาจจะเป็นม้ามืดคนใหม่!”

ทุกคนโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น ยกเว้นไทสันคนเดียว เขารู้ดีว่าฮาร์วีย์มาที่นี่เพื่อสร้างความหายนะต้องการทำให้ที่นี่เกิดความโกลาหล

ในห้องวีไอพี

เชนมีสีหน้าขบขัน “นี่คือหวิงชุน ดูเหมือนว่าการโจมตีเหล่านั้นถูกต้องตามกฎหมาย หวิงชุนที่ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใช้เพียงเพื่อเอาชนะในเกมส์การแข่งขันหรือการแสดงแฟนซี แต่มีไว้สำหรับชีวิตจริงหรือสถานการณ์ที่มีความตายเป็นเดิมพัน ไม่ว่าผู้ชายตัวใหญ่จะพยายามตรึงเขาไว้แค่ไหนก็คงไม่ได้ผล แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านคิกบ็อกซิ่งก็ไม่สามารถทำได้ ถ้าผู้ชายเหล่านี้คือดีที่สุดที่คุณมี มิสเตอร์สโตน ผมเกรงว่าชื่อเสียงของโรงยิมของคุณอาจจะตกต่ำลง”

ในที่สุดเลียม สโตนก็ไม่สามารถรักษาภาพลักษณ์ต่อไปได้ ใบหน้าที่ดูเคร่งขรึมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาแลพูดว่า “งั้นเขาคิดจะจัดการกับลูกน้องของผมทีละคนทั้งหมดด้วยตัวเองเหรอ?”