ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 195
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 195
เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นเทย์เลอร์ สโตนก็โค้งคำนับฮาร์วีย์ด้วยความเคารพ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ท่านครับ โปรดเป็นตัวของตัวเองได้เลยนะครับ”
“ทำไมคุณไม่ไสหัวออกไปซะตอนนี้ล่ะ” ฮาร์วีย์พูดเบา ๆ
ปัง!
เทย์เลอร์ถอยออกไปทันที จากนั้นเขาก็ปิดประตูตามหลังเขาเมื่อเขาออกไป
ยูเลียนกรีดร้องดังลั่น “เทย์เลอร์ นายตาบอดเหรอ? นายไม่เห็นเหรอว่าฉันถูกใครบางคนทำร้าย? นายจะจัดการให้ฉันไหม?”
เทย์เลอร์ไม่มีอารมณ์ที่จะก่อความวุ่นวายใด ๆ อีก พี่ชายของเขาเลียม สโตนพ่ายแพ้ให้กับฮาร์วีย์ ‘ฉันควรรีบวิ่งหนีไปดีกว่า ถ้าไม่อย่างนั้นฉันก็จะต้องพังพินาศเช่นกัน’
ในขณะนั้นโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น
จากนั้นเขาก็พลักยูเลียนลงบนพื้นอย่างลวก ๆ แล้วรับโทรศัพท์
“ฮาร์ฟ…ฮาร์วีย์…ตอนนี้การจราจรติดขัดมาก คุณอยู่ที่ไหน? คุณปู่ของฉันโอเคไหม?” เป็นสายจากโรซาลี เธอค่อนข้างสายแล้ว
ฮาร์วีย์เหลือบมองยูเลียนที่นอนอยู่บนพื้น เขาอารมณ์ไม่ดี เขาก็พูดด้วยความรำคาญว่า “ผมอยู่ที่ห้องทำงานของ ดร. เกรฟส์ การผ่าตัดของคุณปู่ของคุณประสบความสำเร็จ ตอนนี้เขาอยู่ในห้องพักวีไอพี คุณไปที่นั่นก่อนก็ได้ ผมจะไปที่นั่นหลังจากจัดการคนสารเลวซะก่อน”
“เอ๊ะ? คนสารเลวเเหรอ คุณหมายความว่าอย่างไร? คุณต้องการให้ฉันไปที่นั่นเพื่อช่วยคุณไหม” เมื่อได้ยินว่าปู่ของเธอสบายดีโรซาลีถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วเสนอความช่วยเหลือ
“ยังไงก็ได้ครับ” ฮาร์วีย์วางสายและจ้องไปที่ยูเลียนซึ่งกำลังนอนอยู่บนพื้นด้วยสายตาเย็นชา
ในขณะนั้นใบหน้าและดวงตาของยูเลียนแดงก่ำ เขาเหมือนสัตว์ร้ายบ้าตัณหา จากนั้นเขาก็ถ่มน้ำลายออกมาและจ้องไปที่ฮาร์วีย์ พูดอย่างเคร่งเครียด “ไอ้สารเลว! แกทำอย่างที่แกต้องการแล้ว! แกยังไม่ออกไปอีกหรือไง!”
หลังจากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่เอลล่าและพูดอย่างเย็นชาว่า “และเธอ ฉันใจดีกับเธอมาก แต่เธอยังปฏิเสธฉัน เธอมันก็แค่กระหรี่คนหนึ่ง! เธอคิดว่าตัวเองสูงส่งแค่ไหนกัน? เธอควรเตรียมตัวออกไปจากที่นี่ในคืนนี้ดีกว่า!”
ขณะที่เขากำลังตะคอกดุด่าพวกเขา เขาก็ควักโทรศัพท์เตรียมโทรออก
เมื่อเห็นเช่นนั้นฮาร์วีย์ก็หัวเราะออกมา เขาไม่ได้พุ่งเข้าหายูเลียน แต่กลับนั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ จากนั้นเขาก็มองไปที่ยูเลียนอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณกำลังโทรหาใครบางคนอยู่หรือเปล่า? เอาล่ะ! ผมนจะรอที่นี่ มาดูกันว่าใครจะอยู่ข้างคุณ”
เอลล่ายืนอยู่ข้าง ๆ เขารู้สึกประหม่าอย่างมาก จากนั้นเธอก็เดินไปหาฮาร์วีย์และพูดเบา ๆ ว่า “คุณผู้ชาย…”
