ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 209
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 209
“นี่ฮาร์วีย์ เขาเป็นสามีของฉัน” แมนดี้พูดอย่างใจเย็น
หลังจากที่เธอพูดแบบนั้นทุกคนก็ส่งเสียงหัวเราะรวมทั้งฮาร์วีย์ด้วย มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าฮาร์วีย์นั้นค่อนข้างเป็นคนน่าอับอายในอยู่ในฐานะลูกเขยที่เหมือนขยะไร้ค่า ความน่าอายของเขาเป็นที่รู้จักของทุกคนในนิอัมมี่
โควีย์หัวเราะเยาะ “นายดูค่อนข้างน่าเกลียดเหมือนสุนัขรับใช้ แล้วนายยังดูเหมือนคนแมงดาที่เกาะผู้หญิงกินอีกด้วย ทำไมนายถึงทำอะไรให้เรื่องราวมันยุ่งยากและอยากเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ล่ะ? นายจะทำให้พวกเราอับอายขายหน้าด้วยวิธีนี้ได้อย่างไร? ไอ้สวะ นายก็เป็นได้ขันทีแค่นั้น” โควีย์พูดด้วยความหมายที่แฝงอยู่
“บราเทอร์แชด ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจมาก ผมอยากจัดการเขาไปซะ!”
“ให้ฉันจัดการ ฉันกลัวว่านายจะแข็งแกร่งเกินไปและฆ่าเขาด้วยหมัดเดียว ฉันอ่อนโยนกว่ามาก ให้ฉันทำเอง!”
“จะให้ความอ่อนโยนไปเพื่ออะไร! มันไม่ใช่ผู้หญิง ทำไมคุณต้องอ่อนโยนกับมัน? ปล่อยให้ผมจัดการกับตุ๊ดนี่จะดีกว่า”
เมื่อเห็นว่าลูกน้องของเขาเกิดความโกลาหล โควีย์โบกมือให้พวกเขาหยุด “พอแล้ว พวกนายจะทำอะไร? นายไม่เห็นเหรอว่าเขาเป็นแค่ผู้ชายตัวเล็ก ๆ ค่อนข้างขี้อาย จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกนายทำให้เขากลัว? มันจะน่าขยะแขยงและน่าเกลียดใช่ไหม?”
ทุกคนหัวเราะออกมาดังลั่น
ยังมีเสียงหัวเราะคำรามตามมาอีก
แมนดี้เม้มริมฝีปากแน่น เธอจ้องมองโควีย์และพูดว่า “ฉันมาพบคุณเพื่อเจรจาธุรกิจกับคุณ ไม่ใช่เพื่อฟังว่าคุณทำให้สามีของฉันต้องอับอาย”
“ได้เลยเรากำลังจะคุยเรื่องธุรกิจเพราะนั่นสำคัญกว่ามาก ผมว่าเราต้องทานอาหารไปด้วย” จากนั้นโควีย์ก็กลับมานั่งยังที่นั่งของเขา แต่เขาไม่ได้มองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยซ้ำ สำหรับเขาลูกเขยแบบนั้นยังต่ำกว่าสุนัขเสียอีก ฮาร์วีย์ไม่สมควรได้รับความเคารพใด ๆ
“เราจะควรจจะต้องทำอย่างไรเพื่อที่คุณจะไม่ไปสร้างปัญหาและก่ความวุ่นวายกับซิมเมอร์อีก” แมนดี้หายใจเข้าลึก ๆ และขณะที่เธอพูดก็ระงับความโกรธด้วยความยากลำบาก
โควีย์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ก็ดี คุณรู้ไหมว่าสำหรับพวกอันธพาลอย่างเราก็แค่โหยหาความร่ำรวย ตราบใดที่มีเงินเราสามารถทำทุกอย่างเพื่อใครก็ได้ พวกคุณซิมเมอร์มีทั้งอำนาจและอิทธิพลมากมาย แน่นอนว่าคุณต้องแบ่งเงินเพื่อให้ทุกคนได้ใช้จ่ายเท่าเทียมกัน ก็แค่คิดว่าคุณกระจายความมั่งคั่ง คุณเข้าใจที่ผมหมายถึงไหม?”
“คุณต้องการเท่าไหร่?” สีหน้าของแมนดี้แย่ลง เขาเรียกร้องเงินจากเธอด้วยการกระทำอุกอาจเช่นนี้ นั่นเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดอย่างยิ่ง
“อย่างนี้ล่ะ? ผมจะไม่ทำให้เกิดเรื่องยากสำหรับคุณ ผมจะขอแค่ครึ่งหนึ่ง คุณให้เงินเรายี่สิบห้าล้านดอลลาร์ ตราบใดที่เราได้รับเงินเราจะไม่สร้างปัญหาให้กับซิมเมอร์อีก ผมสามารถรับประกันได้ว่าเราจะช่วยคุณแก้ไขปัญหาต่าง ๆ หากมีใครกล้าที่จะก่อความวุ่นวายกับคุณ เป็นไง?” โควีย์พูดออกมาดูเหมือนว่าเขาจะได้รับสิ่งที่ต้องการอย่างแน่นอน
