ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 244

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 244

“นีอา เธอมันไร้ยางอายที่สุด! ถ้าเธอจะอยากะทำอะไร ก็ทำต่อไปเถอะ ไม่มีใครหยุดเธอได้หรอก แต่ทำไมถึงเธอต้องพูดถึงแมนดี้ด้วย? มันทำให้เธอสนุกมากหรือไง?” แองเจิลโกรธมาก “นี่มันงานเลี้ยงรุ่นไม่ใช่ที่ ๆ ให้เธอได้โชว์ทักษะด้านการแสดงของเธอ!”

“เฮ้! ทำไมเธอถึงโกรธล่ะ? เป็นไปได้ไหมว่าเธอก็หลงเสน่ห์เจมี่ของฉัน? เธอรับไม่ได้ที่ฉันมีสามีที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ เธออิจฉาฉันใช่ไหม? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้และพยายามจับผิดฉันอีก” นีอาพูดยิ้ม ๆ สะใจ เธอคบกับเจมี่เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง

“เธอ…” แอลเจิลโกรธมากจนตัวสั่น เธอหายใจฟึดฟัด

เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของเธอถูกรังแก แมนดี้ไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป เธอก้าวไปข้างหน้าและพูดช้า ๆ ว่า “นีอา เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน แล้ววันนี้เป็นงานเลี้ยงรุ่น ทำไมต้องพูดอะไรแบบนี้ด้วย”

นีอาหันไปมองแมนดี้ด้วยรอยยิ้มชืด ๆ “แมนดี้ เธออหงุดหงิดฉันงั้นเหรอ? นั่นเป็นสาเหตุที่เธอให้สุนัขรับใช้ของเธอมาแว้งกัดฉันงั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมเธอไม่บอกไห้สามีมาบรรเลงเพลงให้เราฟังล่ะ? ถ้าเขาเล่นได้แม้จจะเป็นเพลงของเด็ก ๆ ก็ตาม ฉันจะขอถอนคำพูด และฉันจะขอโทษสุนัขรับใช้ของเธอด้วย!”

“แต่อย่าให้สามีเล่นเลยจะดีกว่า ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าเราให้เขาไปเล่นขายขนม…”

เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่ว

ทุกคนระเบิดสียงหัวเราะขบขัน สิ่งที่นีอาพูดก็ถูก ลูกเขยอย่างเขาจะเล่นเปียโนเป็นได้อย่างไร? ช่างเป็นเรื่องตลกจริง ๆ! ไม่มีใครสามารถเล่นเปียโนได้หากไม่ได้รับการฝึกฝนมาก่อน

“นีอา เธอจะล้ำเส้นเกินไปแล้วนะ!” แมนดี้ตัวสั่นด้วยความโกรธ นีอาดูถูกเพื่อนสนิทของเธอถึงขนาดเรียกแองเจิ้ลว่าสุนัข เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ล้ำเส้นเกินไป

“ทำไม? เธอโกรธเหรอ? ถ้าใช่ เธอก็ให้สามีของเธอเล่นให้เราดูสิ ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าทำตัวเย่อหยิ่ง!” นีอาดูถูกอย่างเห็นได้ชัด “เธอถึงกับเคยยบอกไว้ว่าสามีในอนาคตของเธอต้องเป็นนักเปียโนที่สง่างามและมีเสน่ห์! เชิญไปลงนรกกับความคิดความปรารถนาของเธอเถอะ!”

“เธอ…” แมนดี้โกรธมากจนพูดไม่ออก ไม่รู้ตัวเลยว่าสายตาของเธอมองไปที่ฮาร์วีย์และแววตาของเธอก็หม่นหมองลง ‘เป็นไปได้อย่างไรที่สามีของฉันจะรู้วิธีเล่นเปียโน? วันนี้ฉันจะต้องอับอายขายหน้าแน่ ๆ ‘

ฮาร์วีย์ที่ยืนเงียบมานานก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน เขาบังแมนดี้ไว้ข้างหลังเขาและพูดอย่างเย็นชา “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ใคร ๆ ก็สามารถแกล้งทำเป็นนักเปียโนโดยการเปิดเล่นเพลงที่บันทึกเอาไว้ได้?”

ในตอนแรกฮาร์วีย์ก็ไม่สนใจหากเจมี่ต้องการทำตัวโอ้อวด เขาสามารถปล่อยให้มันเป็นไป กระนั้นนีอาและสามีของเธอยังรังแกแมนดี้ พวกเขาล้ำเส้นเกินไปแล้ว

“ไอ้ลูกเขยไร้ค่า! นายเป็นแค่แมงดาตัวหนึ่ง นายมีสิทธิ์อะไรมาพูดที่นี่? สามีฉันเรียนเปียโนมาตั้งแต่เด็ก! เขาสอบผ่านระดับนานาชาติด้วยซ้ำ!” ท่าทีของนีอาเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอก็กรีดร้องอย่างโกรธแค้น “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ นายกลับไปซะดีกว่าที่จะมาพูดอะไรที่นี่ ฉันจะไม่ใจดีอีกต่อไป!”

ความจริงก็คือเจมี่เล่นเปียโนไม่ได้ นีอาเป็นคนที่คิดแผนการที่จะให้เขาแกล้งเป็นนักเปียโน พวกเขาวางแผนเกี่ยวกับเรื่องนี้มาระยะหนึ่งแล้วโดยวางระบบเสียงสเตอริโอไว้ใต้เปียโนเพื่อให้พวกเขาสามารถเปิดได้เมื่อถึงช่วงเวลาสำคัญ

ตอนแรกนีอาคิดว่าแผนของเธอไร้ที่ติแล้ว เธอจำเป็นต้องใช้ประโยชน์จากการกระทำนี้เพื่อทำให้แมนดี้ตกต่ำ คาดไม่ถึงว่าลูกเขยที่ไร้ค่าคนนี้จะรู้ มันเป็นไปได้อย่างไร? นี่ต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ ๆ !

“จังหวะที่คุณเล่นเปียโนช่างเข้ากันได้ดีกับดนตรีและเสียงบรรเลง ตัวอย่างเช่นมีหลายวิธีในการเล่นโทนเสียงยาวและเสียงเบส เทคนิคนี้แตกต่างกันทำให้ท่าทางและการเคลื่อนไหวบางส่วนนั้นค่อนข้างยาก นั่นเป็นสาเหตุที่นักเปียโนมืออาชีพจากต่างประเทศเคลื่อนไหวดูเกินจริงเมื่อพวกเขาเล่นเปียโน บางคนก็ดูเหมือนคนบ้าไปเลย”

ฮาร์วีย์บอกเล่าคร่าว ๆ

“เมื่อกี้สามีของคุณไม่แสดงท่าทางที่เปลี่ยนแปลงไปเลยเมื่อตอนที่เขาเล่นเปียโน เขากดลงบนแป้นเปียโนไปมั่ว ๆ สำหรับคนที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับดนตรีพวกเขาอาจคิดว่าสามีของคุณสง่างามและเก่งมาก แต่สำหรับคนที่รู้การเล่นเปียโน มันกลายเป้นสิ่งน่าขันโดยสิ้นเชิง ผมอยากจะขอแนะนำคุณว่า คุณควรหยุดทำเรื่องพวกนี้จะดีกว่า มันค่อนข้างน่าอับอาย”

ฮาร์วีย์พูดฟังดูมีเหตุผล คนอื่น ๆ ในห้องก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน

ตอนนี้เธอนีอารู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า “ไอบ้า! นายะไปรู้อะไร? นายเป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ค่า! สามีของฉันอาจไม่ใช่นักเปียโนมืออาชีพ แต่นายจจะมาพูดได้อย่างไรว่าเขาแสร้งเล่นเปียโนได้? ดูพวกเราสิ! เรามาจากตระกูลอะไร? เราจำเป็นต้องเสแสร้งแกล้งทำเรื่องนี้ไปทำไม? นั่นไม่ใช่ว่าเรากำลังหาเรื่องให้ตัวเองงั้นเหรอ?”

“ใช่! สามีของนีอานั้นยอดเยี่ยมมากและเขาก็สูงส่งเช่นกัน เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะรู้วิธีเล่นเปียโน จริงไหม?”

“นีอาไม่เคยโอ้อวดว่าสามีของเธอสามารถเล่นเปียโนได้ เธอไม่จำเป็นต้องมาแสร้งทำอะไรแบบนี้!”

“ลูกเขยคนนี้แต่งตัวก็โทรมและดูน่าสมเพช เขาจะมาเข้าใจศิลปะได้อย่างไร? ช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดี!”

“ไร้สาระ!”

ทันใดนั้นหลายคนเริ่มประณามฮาร์วีย์ ‘แค่แวบเดียวก็บอกได้ว่าลูกเขยคนนี้น่ารังเกียจแค่ไหน แต่เขายังมีความกล้าที่จะดูถูกคนอื่นอีกงั้นเหรอ? ช่างน่าอับอายเสียจริง! ’