ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 273

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 273

เอลล่าที่อยู่ด้านข้างรู้สึกงงงวยและพูดก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูด “ฮาร์วีย์ เมื่อกี้เธอไม่ได้สั่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจัดการคุณเหรอ? เธอยังสั่งให้คุณจ่ายค่าเสียหายของรุ่นพี่คนนั้นอีกและปฏิเสธที่จะตรวจสอบการจองของเรา ทำไมมิสเตอร์ไวท์ยังให้การสนับสนุนเธออีก?”

เอลล่าไม่เข้าใจ เป็นไปได้ไหมว่านี่คือวิธีการจัดการของโรงแรมแกรนด์นิอัมมี่?

วิลล่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฮาร์วีย์จมอยู่ในความคิดแม้ว่าเขาจะยังยิ้มอยู่ก็ตาม เขาแทบอยากจะอาเจียนออกมาเป็นสายเลือด เขาเป็นคนฉลาดและเขาทันทีรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ผู้ช่วยผู้จัดการอาจดูถูกเขาและไม่ได้ช่วยตรวจสอบการจอง เธอยังช่วยผู้ชายอีกคนจัดการกับฮาร์วีย์ มันเ็นกระทำที่เลวร้ายอุกอาจมาก เธอกำลังเล่นกับไฟ

ตอนนี้วิลล่าเหงื่อแตกพลั่ก โชคดีที่ฮาร์วีย์ไม่ได้รับอันตรายและยังสบายดี เขาออกมาได้จังหวะพอดี ไม่อย่างน้ันชีวิตเขาคงหมดสิ้น

เขามองไปที่ผู้ช่วยผู้จัดการอย่างเย็นชาทันทีที่นึกถึงิ่งที่เกิดขึ้น

เพียะ!

ใบหน้าผู้ช่วยผู้จัดการบิดเบี้ยว แต่วิลล่ายังคงโกรธ จากนั้นเขาก็เตะเธอจนล้มลงกับพื้นและตะคอกออกมาว่า “เป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องช่วยลูกค้าตรวจสอบการจองของพวกเขา! มิสเตอร์ยอร์กต้องพบเจอเรื่องแบบนี้เพราะเธอไม่ได้ดำเนินการให้ ฉันจะบอกให้เธอรู้ผลที่จะตามมา…”

หลังจากนั้นเขาก็ตะโกสั่ง รปภ. “จัดการเธอ ทุบตีเธอจนตายไปข้างหนึ่ง เอาให้พลาสติกบนหน้าที่ไปศัลยกรรมมาพังย่อยยับ! แล้วประกาศออกไปทั้งเมืองนิอัมมี่ว่าใครกล้าจ้างเธอ นั่นถือว่ากำลังต่อกรกับอำนาจของฉัน!”

ผู้ช่วยผู้จัดการกลัวแทบตายอยู่ตรงนั้น เธอแทบจะคลานไปมาและคร่ำครวญอย่างน่าสงสาร “มิสเตอร์ไวท์ ฉันคิดผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ…”

วิลล่าพูดอย่างเย็นชาว่ “ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ? กี่ครั้งแล้วที่ฉันพูดว่าโรงแรมขของเรายึดหลัก “มาก่อนได้ก่อน”? เธอเคยฟังผมไหม? และตอนนี้เธอยังต้องการให้ฉันช่วยเธออีกงั้นเหรอ? ฉันจะบอกเธอให้ ว่าถ้าไม่ใช่เพราะมิสเตอร์ยอร์ก ฉันสามารถฆ่าเธอได้เลยตอนนี้!”

ผู้ช่วยผู้จัดการกำลังหมดหนทาง เธอคุกเข่าลงกับพื้นและคลานไปหาฮาร์วีย์ เธอยังคงคร่ำครวญและพูดว่า “มิสเตอร์ยอร์ก ดิฉันผิดไปแล้ว ดิฉันขอโทษ ได้โปรดปล่อยดิฉันไปเถอะนะคะ”

ฮาร์วีย์ดูเฉยเมย เอลล่าที่อยู่ข้าง ๆ กระซิบบอกเขา “ฮาร์วีย์ เราไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ”

ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น “เอลล่า คุณใจดีเกินไป นี่คือจุดแข็งของคุณ แต่ยังเป็นจุดอ่อนของคุณอีกด้วย คุณไม่ควรใจดีเกินไปเมื่อคุณก้าวเข้าสู่สังคมนี้”

“ลองคิดดูสิ ถ้ามิสเตอร์ไวท์มาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับเราทั้งคู่? ผมอาจถูกทุบตีทำร้ายอย่างรุนแรง คุณก็จะถูกรังแกเหมือนกัน ใช่ไหม?”

เอลล่าสะดุ้งจนใบหน้าของเธอซีดเซียว จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณสู้เก่งไม่ใช่เหรอ?”

“แต่ถ้าผมสู้ไม่ได้ล่ะ?” ฮาร์วีย์พูดต่อ “คุณเป็นหมอที่ใจดี ผมเข้าใจ อย่างไรก็ตามคนเราควรรับผิดชอบต่อความผิดพลาดของตนเสมอ จริงไหม?”

เอลล่าพยักหน้าอย่างครุ่นคิด ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “โอเค อย่าทำให้หมดบรรยาศในการทานอาหารค่ำเพราะเรื่องนี้เลย มิสเตอร์ไวท์ เราขอตัวไปที่ร้านอาหารตะวันตกก่อน”

“เชิญครับ มิสเตอร์ยอร์ก เราจองโต๊ะที่ดีที่สุดไว้ให้ท่านแล้ว” วิลล่าดูให้ความเคารพมาก หลังจากส่งฮาร์วีย์ที่ล็อบบี้แล้วเขาก็หันกลับไปมองข้างนอก ใบหน้าของเขาเยือกเย็น “จัดการเธอซะ จัดให้หนักไปเลย!”

หลังจากนั้นไม่นานเกิดเสียงกรีดร้องดังมาจากลานจอดรถ อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ไม่ได้ยินแล้วเนื่องจากพวกเขาเดินเข้าไปในโรงแรมทันที

***

ในขณะเดียวกันด้านนอกโรงแรมแกรนด์นิอัมมี่ เชอร์ลีย์กำลังเดินอยู่ข้างถนนคนเดียว หลังจากนั้นไม่นานเสียงเบรกรถก็หยุดอยู่ข้างเธอ

ในขณะนี้ใบหน้าของเจอร์รี่บวมและมีรอยฟกช้ำ แต่เขายังคงยิ้มและพูดว่า “เชอร์ลีย์ พี่จะพาเธอกลับบ้าน”

เชอร์ลีย์เหลือบมองเขาและส่ายหัว จากนั้นเธอก็พูดว่า “รุ่นพี่คะ พี่ควรกลับไปรักษาอาการบาดเจ็บก่อน หลังจากนี้พี่อย่าไปยุ่งกับฮาร์วีย์อีกต่อไป เขา…”

“ฮาร์วีย์!” ดวงตาของเจอร์รี่หรี่ลงในทันที เขากัดฟันกรอดอย่างโกรธแค้นและพูดว่า “เมื่อกี้พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้พี่เข้าใจแล้ว! มันเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ไม่ใช่เหรอ มันอาจจะใช้บัตรสมาชิกของพวกเขา มันก็แค่เกาะผู้หญิงกิน ไม่มีอะไรจะยอดเยี่ยมขนาดนั้น? สำหรับพี่ มันไม่มีอะไรเลย! รอจนกว่าพี่จะมีโอกาส พี่จะฆ่ามันทันที!”

เชอร์ลีย์ส่ายหัว ในตอนนี้เจอร์รี่กำลังบ้าคลั่ง เธอไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้อีกต่อไป เชอร์ลีย์หันหลังกำลังจะเดินจากไป

สีหน้าของเจอร์รี่บูดเบี้ยวหลังจากเห็นความรังเกียจในแววตาของเชอร์ลีย์ ผู้หญิงคนนี้เคยดูหมิ่นเขามาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ในที่สุดเขาก็สามารถทำให้เธอออกเดทกับเขาได้ แต่มันถูกทำลายโดยไอ้สารเลวฮาร์วีย์นั่นและมันยังทำให้เขาอับอายต่อหน้าเธออีก!

ในตอนนี้ความโกรธของเจอร์รี่พุ่งสูงขึ้นภายในใจของเขาและความเกลียดชังที่รุนแรงก็เกิดขึ้น เขามองไปรอบ ๆ และพบว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาจึงรีบลงจากรถและเดินตามหลังเชอร์ลีย์ จากนั้นเขาก็ปิดปากเธอและลากเธอไปยังทิศทางของรถของเขา

“รุ่นพี่ จะทำอะไร? รุ่นพี่…” เชอร์ลีย์ดิ้นรนต่อต้าน แต่ถึงกระนั้นเธอก็ถูกชายร่างสูงใหญ่ลากไปที่เบาะหลังของรถ