ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 311
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 311
ในตอนนั้นเองเซซิเลียยับคงนั่งอยู่บนพื้นด้วยท่าทางตกใจ ผู้หญิงคนนี้ทำตัวมีทิฐิมาโดยตลอด นั่นทำให้เธอตระหนักถึงเหตุการณ์ตรงหน้า
‘ฮาร์วีย์เป็นนายใหญ่ของพวกมันจริง ๆ งั้นเหรอ? แล้วยังอีกคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ายังให้ความเคารพเขามากอีกด้วย จะเป็นไปได้ยังไง? เขาก็เป็นแค่ลูกเขยของซิมเมอร์ที่ไม่มีใครต้องการ!’
‘ตลอดสามปีที่ผ่านมา เมื่อใดก็ตามที่ฉันไปบ้านของแมนดี้ ขยะไร้ค่านี้มักจะต้องล้างเท้าหรือห้องน้ำอยู่ ฉันยังสั่งให้ไอ้ขยะคนนี้มาคอยขัดรองเท้าซักถุงเท้าที่สกปรกของฉันด้วยซ้ำ แต่…ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นหัวหน้าพวกอันธพาลพวกนี้ได้… ’
เหตุการณ์นี้ทำให้เซซิเลียตกใจมาก ตอนนี้เธอได้รู้จักตัวตนของเขามากขึ้น แล้วแบบนี้ฮาร์วีย์จะจบชีวิตเธอลงที่นี่ไหม?
เซซิเลียรู้สึกหวาดกลัวต่อความปลอดภัยในชีวิตของเธอ พวกนี้อาศัยอยู่ตามท้องถนน ทั้งโหดร้ายและทารุณ ถ้าพวกมันทำอะไรสักอย่างจริง ๆ ก็ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเธอหายตัวไป
“ฮาร์วีย์…มิสเตอร์ยอร์ก…” เซซิเลียคุกเข่าตรงหน้าฮาร์วีย์และกอดขาของเขาสะอื้นไห้อ้อนวอน
“ฉันผิด…ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ ” เซซิเลียรู้สึกละอายใจ เธอไม่คิดว่าวันหนึ่งเธอจะต้องคุกเข่าต่อหน้าลูกเขยคนนี้ และกอดขาของเขาขอร้องอ้อนวอนการให้อภัยจากเขา
ฮาร์วีย์ยิ้ม และถามอย่างเป็นกันเองว่า “คุณไม่ได้พูดหรือว่าคุณจะให้แมนดี้บังคับไล่ผมออกจากตระกูล ไม่ให้ผมได้มีที่ ๆ จะขออาหารด้วยซ้ำ?”
“ฉันผิดไปแล้ว! ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ !” เซซิเลียตัวสั่น
“ฉันขอร้องคุณ เห็นแก่แมนดี้ ได้โปรดปล่อยฉันไป! ฉันไม่อยากตาย… ฉันจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ฉันจะไม่เผยความลับของคุณ! ฉันสาบาน! ฉันสัญญา!”
“สัญญา?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น “คุณจะรับประกันได้ยังไง?”
“ฉัน…ฉัน…” เซซิเลียกัดริมฝีปากของเธอแน่น “เจ้านาย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณคือเจ้านายของฉัน ฉันเป็นแค่หมาตัวน้อยของคุณ และจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด ฉันจะรับคำสั่งจากเจ้านายของฉัน…”
“โฮ่ง โฮ่ง” เซซิเลียเห่าเบา ๆ สองครั้ง
ฮาร์วีย์ตกใจมาก ศักดิ์ศรีของเซซิเลียหายไปไหนหมด? เขาไม่ได้สั่ง แต่เซซิเลียเห่าของเธอเอง
ตอนนี้ใบหน้าของเซซิเลียเป็นสีแดงเข้ม
เธอเคยดูหมิ่นฮาร์วีย์ถึงขั้นรังเกียจ แต่ตอนนี้เธอเพิ่งทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดลงต่อหน้าเขา
“ผมจะปล่อยเรื่องนี้ไปเพราะผมไม่มีงานอดิเรกที่ผิด ๆ แบบนี้ แต่จำไว้ว่าถ้าใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ผมจะทำให้ชีวิตของคุณกลายเป็นนรกทันที”
ฮาร์วีย์สะบัดหัว และเดินจากไป เขาไม่มีเวลาให้เธอ
“ได้สิ ได้แน่นอน” เซซิเลียตอบอย่างรวดเร็ว “โปรดวางใจเถอะเจ้านาย ฉันจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับวันนี้แน่นอน!”
ฮาร์วีย์เดินคิดว้าวุ่นขณะที่เขากำลังจะก้าวออกจากอพาร์ตเมนต์ ‘ผู้หญิงคนนี้อยู่ภายใต้อำนาจของเขาแล้วใช่ไหม?’
ฮาร์วีย์มีธุระต้องไปจัดการ เขาจึงรีบออกไป
…
เช้าวันถัดมาที่ทางเข้าของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ รถคันหนึ่งที่มีป้ายทะเบียนจากเมืองหลวงของจังหวัดจอดอยู่หน้าอาคาร
ธีอา ยอร์ก ลงจากรถ เมื่อมองไปที่อาคารสำนักงานตรงหน้าเธอก็ทำหน้าบึ้งทันที
‘หนุ่มน้อยนั่น หลังจากที่เป็นซีอีโอแล้วทำไมถึงไม่มาปรนนิบัติรับใช้ฉันอีก แน่นอนว่ามันไม่ได้เปลี่ยนเขาไปจากเดิมหรอก จริงไหม? ดูเหมือนว่าฉันจะต้องบอกให้เขารู้ว่าใครเป็นหัวหน้าที่นี่”
ธีอาพาพวกบอดี้การ์ดมากับเธอ และเดินเข้าไปในอาคารสำนักงาน แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรั้งไว้
ฮาร์วีย์กลับบริษัทเมื่อคืน จีดเตรียมทุกอย่างแม้กระทั่งเปลี่ยนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัท โดยใช้คนของไทสันเพื่อต้อนรับการมาถึงของธีอา
“สุนัขที่เชื่องจะไม่เข้ามาขวาง! หลีกไป! บอดี้การ์ดคนหนึ่งของธีอาหัวเราะเยาะ
“พวกแกรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร? เธอเป็นผู้สูงศักดิ์จากตระกูลยอร์ก แม้แต่ประธานบริษัทของที่นี่ยังต้องคุกเข่าต่อหน้าเธอ พวกแกรู้ถึงผลที่ตามมาไหมถ้ายังคงขวางทาง?”
ไทสันซึ่งเป็นหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยเดินมาหาพวกเขาพร้อมกับยิ้มทักทาย เขาโค้งคำนับเล็กน้อย
“คุณต้องเป็นผู้สูงศักดิ์จากเมืองหลวงของมณฑล ท่านประธานแจ้งพวกเราถึงการมาเยี่ยมของคุณแล้ว แต่เขามีนัดหมายที่ต้องจัดการในขณะนี้ เลขาของท่านประธานจะดูแลคุณ”
“ในวันที่ได้เป็นประธาน เขาทำตัวออกนอกหน้าเหลือเกิน! บอกให้เขามาที่นี่เดี๋ยวนี้!”
ธีอาเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง เธอไม่รู้ว่าไวแอตต์ถูกฮาร์วีย์จับตัวเป็นเชลยไว้แล้ว เธอคิดว่าท่านประธานที่ไทสันพูดถึงยังคงเป็นไวแอตต์
ธีอาเดินไปที่ลิฟต์อย่างโกรธเคือง ด้านหลังเธอ ไทสันยกยิ้มเจ้าเล่ห์ และโทรไปรายงานฮาร์วีย์
