ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 373
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 373
รีอาหัวเราะขบขัน
“โอ้ โรซาลี ฉันจำได้ว่าเธอเคยพูดสมัยเรียนมหาวิทยาลัยว่าเธออยากจะเจอเจ้าชายที่มีเสน่ห์”
“แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่อายที่จะพาเด็กเลี้ยงของเธอมาใช้เงินของตัวเธอเองซื้อของแบบนี้เหรอ?”
โรซาลีมองไปที่รีอาด้วยสีหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็งจากนั้นก็ส่ายหัวไปมา
“ฮาร์วีย์ อย่าปล่อยให้คนพวกนี้มาทำลายวันของเรา ไปกันเถอะ ช่างสร้อยคอนี้เถอะ”
ฮาร์วีย์พยักหน้า เขามาที่นี่เพื่อซื้อของกับโรซาลีและไม่อยากจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่เช่นนี้ เขาหันหลังกลับพร้อมที่จะจากไป
โอเว่นหัวเราะเบา ๆ
“แล้วบัตรเอเม็กซ์ แบล็คการ์ดนี่ก็คงจะเป็นของปลอม ฉันคิดว่างั้น?”
“ฉันได้ยินมาว่าบัตรเอเม็กซ์ แบล็คการ์ด ปลอมราคาเพียงยี่สิบห้าดอลลาร์เท่านั้น บัตรนี้ก็ดูเหมือนจริงอยู่หรอก ฉันโชคดีจริง ๆ ที่ได้เจออะไรแบบนี้”
ฮาร์วีย์หยิบบัตรของเขากลับมาและมองไปที่โอเว่น
“ต่อให้มันอาจจะเป็นของปลอม แล้วคุณจะทำไม?”
“ฉันไม่สามารถทนมองคนที่ยังแสร้งทำตัวอวดรวยแม้ว่าพวกเขาจะไม่มีเงินก็ตาม”
โอเว่นถอนหายใจ
“ฉันไม่รู้ว่าโรซาลีตาบอดถึงขนาดที่ว่าเธอคบกับคนแบบคุณ”
เห็นได้ชัดว่าโอเว่นยังคงให้ความสนใจโรซาลีในช่วงเวลานั้น การได้เห็นเธอกับผู้ชายที่แย่กว่าเขาเป็นล้านเท่ามันทำให้เขาคับแค้นใจ
“มิสเตอร์ฮอว์กินส์ คุณพูดเหมือนกับว่าบัตรของคุณเป็นของจริงงั้นแหละ ถ้าของจริง งั้นก็รูดบัตรของคุณแล้วค่อยมาโอ้อวดผม” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
โอเว่นไม่รู้ราคาของ ‘มรกตแฟนตาซี’ แต่ฮาร์วีย์รู้
และราคาก็ไม่ใช่ที่ใคร ๆ ซื้อได้ง่าย ๆ ขนาดนั้น แม้จะมีบัตรแพลตตินั่มก็ตาม
“ในเมื่อนายอยากเห็น ก็ได้”
โอเว่นแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม จากนั้นมองไปที่พนักงานของร้านและพูดว่า “รูดบัตรนี้ซะ”
“คุณผู้ชาย ‘มรกตแฟนตาซี’ มีราคาค่อนข้างสูง ราคาของสร้อยคอเส้นนี้คือ…” พนักงานร้านพยายามเตือนเขาอย่างสุภาพ
“ฉันดูเหมือนคนที่ใช้บัตรปลอมจริง ๆ รึไง? รูดบัตรซะ ฉันบอกให้ทำก็ทำ! ไร้สาระบ้าอะไรนักหนา?!”
โอเว่นรู้สึกรำคาญอย่างเห็นได้ชัด
พนักงานของร้านไม่กล้าพูดอะไรอีกจึงนำบัตรไปที่เคาน์เตอร์ชำระเงิน เขาเดินกลับมาในเวลาต่อมาและส่งบัตรคืนจากนั้นก็พูดโดยไม่มีการถากถางใด ๆ ว่า “คุณผู้ชายครับ บัตรของคุณมียอดเงินไม่เพียงพอ …”
โอเว่นรู้สึกตกใจ
‘ล้อฉันเล่นหรือเปล่า?’
เขามีบัตรแพลตตินั่ม จึงไม่ใช่ปัญหาในการรูดเงินหลายพันดอลลาร์ แต่พนักงานกลับบอกเขาว่าเขามีเงินไม่เพียงพอ
พนักงานในร้านยิ้มหลังจากเห็นใบหน้างง ๆ ของโอเว่น
“คุณผู้ชยครับ ‘มรกตแฟนตาซี’ มีราคาแปดล้านดอลลาร์…”
“อะไรนะ? แปดล้าน?”
โอเว่นตกตะลึง เขารู้ว่าสินค้าของแบรนด์นี้นั้นมีราคาแพง แต่เขาไม่คิดว่าสร้อยคอรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นจะมีราคาสูงขนาดนี้
แปดล้าน? ล้อฉันเล่นหรือไง
เขามาจากตระกูลฮอว์กินส์ในมอร์ดู แต่เขาไม่ใช่ทายาทโดยตรง การมีทรัพย์สินเป็นล้านนั้นดูจะมากเกินไปสำหรับเขา
และการมีเงินสดมูลค่าไม่กี่แสนดอลลาร์ก็เพียงพอแล้ว
เขาไม่สามารถหาเงินแปดล้านดอลลาร์มาซื้อของสิ่งนี้ได้
และจะใช้เงินจำนวนมากขนาดนั้นเพื่อสร้อยคอเส้นเดียวนี้? นั่นเป็นเรื่องโง่ที่สุด
โอเว่นพูดไม่ออก
“เอ่อ…สร้อยคอดูอ่อนหวานเกินไป ไปดูที่อื่นกันดีกว่า…”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เหลือบมองฮาร์วีย์ด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะฮารวีย์ เขาก็คงไม่ต้องแบกรับความอับอายแบบนี้
โอเว่นรีบหนีออกไปทันที
ผู้คนจากตระกูลใหญ่ต่างภาคภูมิใจในตัวเองสูง พวกเขาไม่สามารถทนเสียหน้าได้
ฮาร์วีย์รอจนกระทั่งโอเว่นและรีอาจากไปแล้วจึงมองไปที่โรซาลี
“ถ้าคุณชอบ ผมจะซื้อให้”
