ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 374

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 374

โรซาลีส่ายหัว

เธอชอบสร้อยคอเส้นนี้ แต่ราคาเกินกว่าที่จะรับได้

ไม่ใช่แค่ลูกเขยแบบฮาร์วีย์ เธอก็ไม่สามารถนำเงินสดออกมาได้มากขนาดนั้นในตอนนี้

โรซาลีดึงฮาร์วีย์ออกจากร้านขายเครื่องประดับ

ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่พูดอะไร เขารู้ว่าโรซาลีชอบสร้อยคอเส้นนั้นจริง ๆ

สร้อยคอเส้นนั้นราคาสูงมาก แต่นั่นก็ไม่ได้หนักหนาอะไรสำหรับฮาร์วีย์ เขาคิดว่าจะซื้อแล้วมอบให้เธอในภายหลัง

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน โอเว่นและรีอาก็เดินตรงมาหาพวกเขา

รีอาดูเหมือนจะลืมความอับอายที่เธอได้เจอเมื่อกี้แล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “โอ้ โรซาลี มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ ๆ ที่เราได้เจอกันในนิอัมมี่ ทำไมเราไม่หาที่นั่งพูดคุยกันสักหน่อย”

นับตั้งแต่ที่รีอาแต่งงานกับโอเว่น สิ่งเดียวที่เธอไม่พอใจเขาคือช่วงเวลาที่เขาพยายามตามจีบโรซาลีในช่วงที่พวกเขาอยู่ในมหาวิทยาลัย

ตอนนี้คือโอกาสดีที่จะฟาดฟันโรซาลีอีกครั้ง ทำไมเธอจะต้องปล่อยมันไปง่าย ๆ แบบนั้นล่ะ?

ในขณะนั้นโอเว่นดูเหมือนจะลืมความอับอายก่อนหน้านี้เช่นกัน

“ใช่ หลายปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน! เราพูดคยกันสักหน่อยเผื่อในอนาคตอาจจะมีโอกาได้ทำงานร่วมกัน”

“โอ้ ขอโทษที ฉันลืมไป ฉันเกรงว่าผู้ชายของเธอจะไม่มีอะไรที่จะสามารถมาทำงานร่วมกันกับเราได้”

โรซาลีขมวดคิ้วเล็กน้อย

ทั้งสองยังคงแสดงออกด้วยท่าทีเย่อหยิ่งเพียงเพราะพวกเขามาจากตระกูลฮอว์กินส์ในมอร์ดู ถ้าโรซาลีไม่กลัวที่จะสร้างปัญหาให้กับฮาร์วีย์อีกเธอคงเขาไปจัดการพวกเขาแล้ว

ฮาร์วีย์พูดไม่ออก เขาไม่คิดว่าชีวิตของคนร่ำรวยจะน่าเบื่อขนาดนี้

แต่เขาคิดอะไรออก

“โรซาลี คุณไปก่อน ผมมีธุระต้องไปจัดการด้วยเดี๋ยวกลับมา”

โอเว่นยิ้มหลังจากได้ยินแบบนั้น

“ธุระ? นายคงไม่ได้หาข้ออ้างในการเอาตัวรอดและรักษาหน้าของคุณใช่ไหม?”

ฮาร์วีย์ไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด เขาเดินตรงไปที่ร้านขายเครื่องประดับก่อนหน้านี้และหยิบบัตรของเขาออกมาอีกครั้ง

“จัด ‘มรกตแฟนตาซี’ ให้ผม”

พนักงานร้านค้าสองสามคนมองหน้ากันแล้วมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์ก เหมือนเขาเป็นคนงี่เง่าน่ารำคาญ

‘เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?’

‘สร้อยคอราคาแปดล้าน! ไม่ใช่แปดดอลลาร์!’

‘ชายคนนี้ใช้บัตรปลอมมาซื้อของใช่ไหม? ช่างเป็นเรื่องตลกสินดี!’

“คุณผู้ชาย เราพูดอธิบายอย่างชัดเจนไปแล้วก่อนหน้านี้”

พนักงานของร้านรวบรวมกำลังของเธออีกครั้ง

“ผมจะพูดอีกครั้ง สร้อยคอเส้นนี้ราคาแปดล้านดอลลาร์ ถ้าคุณเข้าใจ โปรดออกไปและอย่ามารบกวนการทำงานของเรา”

ฮาร์วีย์ไม่ได้โกรธ เพราะพวกเขาเพิ่งพบเจอคนที่มีเงินไม่เพียงพอก่อนหน้านี้ เป็นปกติแล้วที่เธอจะคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อก่อปัญหา

เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ผมมาที่นี่เพื่อซื้อสร้อยคอจริง ๆ เอาบัตรไปรูดดู มั่นใจได้ว่ามีเงินเพียงพอแน่นอน”

พนักงานของร้านยังคงมองไปที่ฮาร์วีย์เหมือนเขาเป็นคนงี่เง่าไม่ฟังใคร

ทั้งสองฝ่ายนิ่งค้างไปชั่วขณะ แล้วพนักงานขอร้านก็พูดด้วยความรังเกียจว่า “ก็ได้ นั่นเพราะคุณยังดื้อรั้น ฉันจะทำให้คุณยอมแพ้เอง…”

“แปดล้านดอลลาร์คุณคิดว่ามันเท่าไหร่? นี่คือ…”

พนักงานของร้านตัวแข็งทื่อก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค

บี๊บ!

“การทำธุรกรรมเสร็จสมบูรณ์!”

“หวาาา”

พนักงานในร้านต่างพากันตกตะลึง

‘แปดล้าน! จ่ายเงินเสร็จสมบูรณ์ได้ยังไง?!’

ไม่เพียงแค่นั้น เงินที่เหลือจะแสดงบนหน้าจอหลังจากรูดบัตร

‘สิบ…แสน…พัน…ล้าน…พันล้าน…’

‘ไม่ ฉันรู้สึกหัวหมุนไปหมด มีมากเกินไป… ’

พนักงานของร้านที่ถือบัตรรู้สึกเหมือนว่าขาของเธอทรงตัวไม่อยู่ เธอแทบจะทรุดคุกเข่าลงกับพื้น

บัตรเอเม็กซ์ แบล็คการ์ดของชายคนนี้เป็นของจริง! และเงินที่มีนั้นเป็นเรื่องที่เหนือจินตนาการของเธอ!

ชายคนนี้เป็นใครกัน? สถานะทางสังคมของเขาคือใคร?

ในขณะนั้นผู้จัดการก็รีบเดินไปหาฮาร์วีย์และกล่าวต้อนรับด้วยความเคารพว่า “ต้องขอประทานอภัย คนพวกนี้ยังขาดประสบการณ์…”

ฮาร์วีย์ตัดจบผู้จัดการทันที

“ไม่เป็นไร พวกเขาก็ทำผิดพลาดได้ ไม่ได้ว่าอะไร ผมมีอย่างอื่นต้องทำ เตรียมแพ็คของให้ผมด้วย”

‘ฉันแค่ซื้อสร้อยคอให้โรซาลี ทำไมถึงมีปัญหามากมายขนาดนี้นะ?’