ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 409
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 409
ผู้คนรอบ ๆ ไทเลอร์มองไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “เขาอาจไม่ใช่คนขับ บางทีเขาอาจจะเป็นแค่คนจนที่อยากจะเข้ามาคอยประจบเราหรือเปล่า?”
ไทเลอร์ยิ้มและพูดว่า “ใช่ บางทีเขาอาจจะพบบัตรเชิญด้วยความโชคดี คิดว่าเขามีคุณสมบัติที่จะมางานปาร์ตี้ของเราและสามารถเข้าร่วมในสังคมของเราได้งั้นเหรอ ไร้สาระ!”
“คนพวกนี้ พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นใคร? พวกเขาคิดอย่างไร้เดียงสาว่าเมื่อเข้ามาแล้วจะไม่มีใครรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา แวดวงของเราเล็กมาก ไม่มีใครอยู่ไกลเกินเอื้อม”
“ไปหยอกเล่นกันหน่อยเป็นไรไป?”
“ไปกันเถอะ เพราะมันกล้าเข้ามาอยู่ในแวดวงสังคมของเรา เราจึงต้องสอนบทเรียนให้เขา ตอนแรกฉันกังวลว่าจะไม่มีอะไรทำซะอีก!” ไทเลอร์ยิ้ม
“งั้นผมเดินเข้าไปหาเขาก่อนดีไหม บราเทอร์เซน” ชายอีกคนพูดด้วยรอยยิ้มสนุก เขากำลังประจบไทเลอร์อย่างแน่นอน
ไทเลอร์หรี่ตาและพยักหน้า เขาเป็นผู้ชายที่คนรู้จักเขาเป็นอย่างดี ตอนนี้มีคนเสนอที่จะช่วยเขา เขาดีใจมาก
หลังจากเห็นไทเลอร์พยักหน้าชายคนนั้นเดินไปหาฮาร์วีย์พร้อมกับแก้วไวน์
“ฉันได้ยินมาว่านายขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าสาธารณะเพื่อมางานปาร์ตี้ของเรา” ชายคนนั้นมองสำรวยฮาร์วีย์ด้วยท่าทางเยาะเย้ย
“ฉันคิดว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน” ฮาร์วีย์ไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเวนดี้ยังไม่มา เขาคงจะออกไปนานแล้ว
แน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจงานแบบนี้ เขาเคยเข้าร่วมงานชุมนุมพบปะมามากมายเยอะแยะ มันน่ารำคาญจริง ๆ
“เฮ้ ไอ้ขยะ แน่นอนนายไม่รู้จักฉัน แต่ยังไงก็ตาม เราไม่อนุญาตให้ขยะแบบนายร่วมงานปาร์ตี้กับเรา ขยะอย่างนายไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมปาร์ตี้ของเรา!” ไวน์ในแก้วถูกเทลงบนใบหน้าของฮาร์วีย์หลังจากที่ชายคนนั้นพูดจบ
“โอ้ ทำไม? เมื่อกี้ยังกร่างอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? นายคิดว่านายจะเป็นเหมือนเราแค่ได้เข้าร่วมงานชุมนุมแบบนี้งั้นเหรอ?” ไทเลอร์เดินเข้ามาพร้อมกับรอยแสยะยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ไทเลอร์ บางคนก็ไม่สนใจหรอก ถ้าเราไม่สอนบทเรียนให้เขา เขาอาจคิดว่าเขาอยู่ระดับเดียวกันกับเรา” ชายคนนั้นหัวเราะ
ฮาร์วีย์เช็ดไวน์บนใบหน้าของเขา เขาพูดอย่างนิ่งสงบต่อหน้าทั้งสองคนที่กำลังเยาะเย้ยเขาในขณะนี้และพูดว่า “ฉันจะให้โอกาส คุกเข่าและขอโทษฉันซะ”
เสียงหัวเราะของทั้งสองหยุดลงทันที ทั้งสองมองฮาร์วีย์อย่างเหลือเชื่อ
ผู้ชายคนนี้เพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ให้พวกเขาขอโทษงั้นเหรอ?
“ให้เราขอโทษแกงั้นเหรอ? นี่ฉันได้ยินผิดหรือแกพูดผิด?” สีหน้าของไทเลอร์ดูไม่คาดคิดกับสิ่งที่ฮาร์วีย์พูด
“แกคิดว่าแกเป็นใคร? อยากให้เราขอโทษงั้นเหรอ? รู้รึเปล่าว่าที่นี่มันคือที่แบบไหน?” อีกคนพูดเสียงดัง
ความวุ่นวายนี้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นอย่างรวดเร็ว
คนส่วนใหญ่รู้จักไทเลอร์ ฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับไทเลอร์จึงเป็นเหมือนตัวตลกในสายตาของพวกเขา
“ทุกวันนี้ คนธรรมดาทั่ว ๆ ไปชอบทำตัวไม่สนใจใคร พวกเขาเข้ามาในงานปาร์ตี้ของเราและกล้าที่จะล่วงเกินไทเลอร์อีก ไม่คิดว่าตัวเองทำตัวรนหาที่ตายหรือไง?”
“บางทีนี่อาจเป็นกลอุบายใหม่ที่คนพวกนี้คิดขึ้นมาก็ได้ ตอนแรกมาอยู่ที่นี่เพื่อทำตัวเหมือนตัวตลก ตอนนี้พวกเขาได้รับความสนใจจากเราแล้ว แล้วคิดอยากให้คนอื่นชื่นชมเขาหรือเปล่า?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วถ้าขยะพวกนี้ได้รับความสนใจจากเราล่ะ? เขาจะเข้าสู่แวดวงสังคมของเราได้งั้นเหรอ? หลาย ๆ คนที่อยากมาเจอกับพวกเรา แม้ว่าเราเลือกสุนัขมาเลี้ยง เรายังเลือกมาหนึ่งตัวในดูพิจารณาเลย อย่าว่าแต่คนแบบนี้เลย!”
ใบหน้าของผู้หญิงบางคนดูรังเกียจยิ่งขึ้นไปอีกหลังจากที่พวกเขามองไปที่ฮาร์วีย์
ผู้หญิงที่มาในวันนี้เป็นผู้หญิงที่มีฐานะจริง ๆ
ผู้หญิงที่รวย ๆ ก็อาจจะไม่ได้รวยจริง ๆ
พวกเขามาในงานแบบนี้เพื่อหาสามีที่รวยและหล่อเหลา พวกเขาจะไม่มองคนอย่างฮาร์วีย์แน่นอน
“ไทเลอร์ ผู้ชายคนนี้มาจากที่ไหน อยู่ ๆ ก็อยากให้คุณคุกเข่าขอโทษ คุณคงไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ หรอกใช่ไหม?”
“ใช่ นายน้อยเซน ดูจากอารมณ์ของคุณตอนนี้แล้ว แค่จัดการเขาบ้างถือเป็นความเมตตาแล้ว เราทุกคนรอดูว่าคุณจะเอาชนะเขาได้ยังไง!”
