ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 420
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 420
ควินตันยกมือซ้ายขึ้นและมองมัน เส้นโชคชะตาไคว้สลับกันและอัดแน่นยุ่งเหยิงเหมือนกระดานหมากรุก
แม้ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นชะตากรรมของเขา ควินตันยังคงยิ้มและพูดว่า “ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาคน ๆ นั้นได้คอยให้ความช่วยเหลือพวกคุณหลายคน และในช่วงสามปีที่ผ่านมา แม้ว่าพวกคุณจะย้ายฝั่งมาเป็นคนของฉัน ทว่ามีแต่พวกคุณเท่านั้นที่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่…”
“พวกคุณรู้ว่าฉันปฏิบัติต่อคุณยังไง สิ่งที่เขาสามารถให้พวกคุณได้ ฉันสามารถให้พวกคุณได้มากกว่านั้น…”
“ถ้าใครยังต้องการช่วยเขาอีกล่ะก็ ฉันจะให้โอกาสพวกคุณบอกฉันมาตอนนี้ ฉันจะไม่ไล่ตามล่าพวกคุณ และจะปล่อยคุณไป…”
“แต่คิดให้รอบคอบก่อนนะ ทุกคนมีส่วนในการขับไล่เขาออกไปเมื่อสามปีที่แล้ว…”
ประโยคสุดท้ายกระแทกพวกเขาเหมือนฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง คนที่ลังเลในตอนแรกก็ตัดสินใจได้ทันที
บางคนถึงกับคุกเข่าลงบนพื้นแล้วส่งเสียงอ้อนวอนว่า “คุณชายรอง เราจะรับใช้คุณอย่างซื่อสัตย์ เราอยู่เคียงข้างคุณเสมอ!
“เราขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อคุณ!”
เจ้าพ่อวงการธุรกิจเหล่านั้นซึ่งปกติแล้วจะทรงอำนาจมาก แต่กลับกลายเป็นเหมือนลูกน้องที่ซื่อสัตย์
พวกเขากำลังปฏิบัติต่อควินตันราวกับว่าเขาเป็นราชา
ควินตันยกยิ้มเล็กน้อย แต่ดวงตาของเขาเหมือนไม่แยแส เขามองไปยัทิศทางสู่เมืองนิอัมมี่และพูดออกมาว่า “นายยังต้องการได้ทั้งหมดนี้กลับไปอีกงั้นเหรอ? น่าเสียดาย มันไม่เหมาะกับนาย!”
***
ควีนนี่กำลังนั่งชมดอกไม้ในสระบัวซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องประชุม
อาหารปลาที่โปรยผ่านหว่างนิ้วร่วงหล่นเหมือนโปรยต้นหอมหั่น ทำให้ปลาคาร์ปสีแดง สีเขียวในสระไล่ตามอาหารอยู่ตลอดเวลา
“เหยื่อพร้อมแล้ว ฉันสงสัยที่สุดเลยว่าจะต้องมีกี่คนที่ต้องเป็นเหยื่อกับเรื่องนี้”
***
สามวันต่อมา
ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์
วันนี้เป็นวันที่ดีเพราะตระกูลซิมเมอร์หาคนที่สนใจจะซื้อทรัพย์สินของพวกเขาได้แล้ว
ในตอนนี้ตระกูลซิมเมอร์รวมตัวกันตามคำสั่งของผู้อาวุโสซิมเมอร์
ทุกคนกำลังหารือเกี่ยวกับการพัฒนาธุรกิจของตระกูลซิมเมอร์
“คุณปู่ ผมคิดว่าเราควรขายที่ดินของศูนย์การค้า เราลงเงินสำหรับการรื้อถอนไม่ถึงสามสิบล้านดอลลาร์ในที่ดินแปลงนั้น แต่มูลค่าตลาดของที่ดินนั้นตอนนี้เพิ่มขึ้นเป็นเกือบหกสิบล้านดอลลาร์แล้ว”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเรากำลังปรับเปลี่ยนแผนธุรกิจและวางมือจากที่นี่ ตรงนี้จะเป็นทรัพย์สินที่สำคัญของตระกูลซิมเมอร์ในอนาคตแน่นอน!”
“แต่มันไม่มีทางอื่นแล้ว เราต้องการเงินสดจำนวนมากอย่างเร่งด่วน ผมคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือการขายที่ดินนี้ให้ได้โดยเร็ว หรือจะเป็นเครื่องหมายการค้าของทรัพย์สินอื่น ๆ !”
หลังจากที่พูดแบบนั้นออกไปแซ็คเหลือบมองแมนดี้ด้วยใบหน้าแสยะยิ้ม
ดินผืนนี้เป็นรากฐานการสร้างธุรกกิจของแมนดี้ อาจจะพูดได้เลยว่าสถานะของแมนดี้ในตระกูลซิมเมอร์ดีขึ้นเพราะธุรกิจนี้
สถานะของแมนดี้ในตระกูลซิมเมอร์คงมลายหายไปถ้าขายที่ดินผืนนี้
ไปพร้อมกับร่วมมือกับ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์…
ตอนนี้ทั้งตระกูลซิมเมอร์กำลังจะย้ายไปอยู่ที่บัควู้ด ตอนนี้ใครจะสนใจเรื่อง ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์อีกล่ะ?
“คุณปู่ หนูก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ เราไม่ควรจะขายทรัพย์สินในราคาต่ำแบบนี้! และที่แห่งนี้จะเป็นศูนย์กลางการค้าของเมืองนิอัมมี่ในอนาคต!”
“แต่ตอนนี้ตระกูลเฟิร์สคลาสหลายตระกูลในนิอัมมี่สนใจที่จะซื้อที่ดินนี้ ยิ่งทำให้เราสามารถจัดการประมูลได้ และใครก็ตามที่เสนอราคาสูงสุดจะเป็นผู้ที่ได้ครอบครองที่แห่งนี้!”
ควินน์รีบพูดแย้งทันทีว่า เธอจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่จะได้แต่งงานกับตระกูลซิลวา
สถานะปัจจุบันของเธอในตระกูลซิมเมอร์แตกต่างจากเมื่อก่อน
ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร แม้แต่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ยังต้องคิดวิเคราะห์มันหลายต่อหลายครั้ง แต่เพราะยังไงสุดท้ายแล้วตระกูลซิมเมอร์ก็จะต้องพึ่งพาเธอในอนาคต
แมนดี้ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “คุณปู่คะ ทำไมเราต้องขายธุรกิจนี้ของเรา? เราสามารถใช้โครงการศูนย์กลางการค้าไปจำนองเงินกู้ได้ บางทีเราอาจกู้ยืมได้สูงถึงหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์…”
“เฮ้! เธอคิดว่าเธอเป็นเจ้าของธนาคารงั้นเหรอ เธอคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นที่จะสมัครสินเชื่อหรือไง? เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอไม่จริงจังกับตำแหน่งนี้เกินไปหน่อยเหรอ?” ควินน์พูดด้วยน้ำเสียงเหยียด ๆ
