ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 459
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 459
แซ็ค ซิมเมอร์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาพูดว่า “ฮาร์วี่ ยอร์ก ช่วยหยุดทำเรื่องขายหน้าได้ไหม? บัตรเชิญพวกนี้ถูกขอโดยนายน้อยเบรนท์ ซิลวาอย่างชัดเจนโดยใช้คอนเนคชั่นของเขา มันเกี่ยวข้องอะไรกับแกด้วย?”
เบรนท์รู้สึกโกรธด้วยเช่นกัน “แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? แกกล้าดียังไงมาเอาความน่าเชื่อถือจากฉันไป?”
แม้แต่ฌอน ซิมเมอณ์ชี้ตรงไปที่จมูกของซิมเมอร์และตะโกนว่า “ไซม่อน! ดูไอ้ลูกเขยของแกสิ! เอามันกลับไปเดี๋ยวนี้!”
“ไม่ก็ไล่มันออกไปให้เร็วที่สุด!”
“หรือ หยุดไม่ให้มันทำให้เราขายหน้า!”
“พวกเรา ตระกูลซิมเมอร์ทนไม่ไหวที่จะถูกทำให้ขายหน้าก็เพราะมัน!”
เพียงแค่ฮาร์วีย์กำลังจะพูดบางอย่าง แมนดี้ตบหน้าเขา
“มากับฉัน!!!”
แมนดี้ทนไม่ไหวอีกต่อไป หล่อนแค่อดทนกับความอัปยศไม่ไหวอีกต่อไป
หล่อนรู้สึกว่าหล่อนเจอกับความน่าอายมากพอแล้วในวันนี้ อย่างไรก็ตาม ฮาร์วี่ยังคงทำให้หล่อนขายหน้ามากกว่าเดิม
ไม่ว่าเธอจะสงบเสงี่ยมมากแค่ไหน หล่อนรู้สึกเหมือนใจสลายแล้วในตอนนี้
***
ด้านนอกของโรงแรม
แมนดี้ได้ร้องไห้เรียบร้อยแล้วและอ้อนวอน “ฮาร์วี่ ฉันขอร้องเถอะ!”
“หลายอย่างเกิดไปแล้วเกิดขึ้นกับตระกูลซิมเมอร์หลายวันมานี้!”
“รากฐานที่ฉันสร้างขึ้นมาได้หายไปแล้วตอนี้!”
“ฉันอยากจะเริ่มใหม่ในบัควู้ดและเริ่มมันเลย!”
“ฉันขอร้องคุณเถอะ ได้โปรดให้ฉันได้ใช้ชีวิตอย่างสงบ หยุดทำให้ฉันขายหน้าเถอะ!”
“ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อ ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ! ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ…”
แมนดี้หมอบลงและร้องไห้ด้วยความคับแค้นข้างถนนเหมือนกับเด็กน้อยที่หมดหนทาง
ฮาร์วีย์รู้สึกทุกข์ใจมากและยื่นมือไปเช็ดน้ำตาตรงหัวของหล่อน เขาจึงพูดว่า “แมนดี้ คุณอยากไปงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ไหม?”
แมนดี้สะอื้น “ใครบ้างล่ะจะไม่อยากไป? การได้เข้าร่วมในนามของตระกูลซิมเมอร์หมายถึงการมีโอกาสที่จะได้นำตระกูลในอนาคต!”
“เราจะยกตระกูลซิมเมอร์ให้พวกโง่นั่นเหรอ?”
“คุณไม่เห็นสายตาของพ่อแม่กับซินเทียร์บ้างเหรอ?”
“แต่ถ้าฉันอยากจะไปเหรอ? ปู่คงไม่ให้บัตรเชิญเราอีกแล้ว! คุณเอามาได้เหรอ?”
“ผมทำได้” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างมั่นใจ
แมนดี้สะบัดมือของเขาทิ้งทันที หลังจากนั้นหล่อนจึงยืนขึ้นและจากไป หล่อนไม่เรื่องอะไรจะคุยกับชายคนนี้อีกแล้ว
“ในเวลาแบบนี้ คุณก็ยังยืนหยัดในเกียรติของนาย! ทำไมคุณถึงดื้อด้านมากขนาดนี้?!”
“คุณไม่ใช่แค่ไม่รู้ว่าควรหยุดเมื่อไหร่ ใช่ไหม? คุณจะไม่เชื่อว่าบางอย่างสามารถเกิดขึ้นได้จนกว่ามันจะเกิดขึ้นจริงใช่ไหม!”
“แมนดี้ ทำไม่คุณไม่ลองเชื่อผมแค่ครั้งนี้สักครั้งล่ะ? ผมไม่เคยหลอกคุณ” ฮาร์วีย์กล่าวพร้อมถอนหายใจ
แมนดี้ถาม “ฉันจะเชื่อคุณได้อย่างไร? จะทำอะไรเพื่อทำให้ฉันเชื่อคุณได้?”
ฮาร์วีย์พูดอย่างจริงจัง “ถ้าผมบอกว่าคุณสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงได้ คุณทำได้แน่ ผมหมายความแบบนั้น”
แมนดี้มองไปที่ฮาร์วีย์อย่างจริงจังด้วยเช่นกัน หล่อนถอนหายใจหลังจากครู่หนึ่งและพูดว่า “โอเค ฮาร์วีย์ ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเชื่อคุณ! ถ้าคุณทำไม่ได้ ฉันจะหย่ากับคุณ!”
“เมื่อเวลานั้นมาถึง อย่ามามาโทษฉันนะ!”
“เชื่อผมสิ เราจะไม่หย่ากัน” ฮาร์วีย์ยิ้ม
แมนดี้เช็ดน้ำตาและพูดว่า “โอเค ฉันจะปล่อยครั้งนี้ไป ฉันจะไปงานเลี้ยงนั่น ฉันต้องการที่จะบอกทุกคนเหมือนกันว่าสามีของฉันสามารถหาบัตรเชิญและทำให้ฉันเข้าร่วมงานเลี้ยงต้อนรับในวันพรุ่งนี้ได้!”
“โอเค ไปเถอะ ผมจะคุยโทรศัพท์”
ฮาร์วีย์พูดเสียงเบาหลังจากที่ต่อสายติด “อีวอน ซาเวียร์ บอกควีนนี่ว่าฉันจะเข้าร่วมงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้”
“ได้ค่ะ!”
“ช่วยฉันแจ้งกับควีนนี่ด้วยว่า ตระกูลซิมเมอร์เกี่ยวข้องกับฉัน เพราะงั้นฉันอยากจะพูดปิดงานกับผู้ที่มาร่วมงานในงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้…”
“ฉันไม่สนว่าแรงจูงใจของหล่อนคืออะไร แต่ถ้าหล่อนอยากทดสอบฉัน อย่าโทษที่ฉันจะเป็นคนแรกที่เอาชนะเธอได้”
“ท่านประธานคะ มิสยอร์กบอกว่าหล่อนแค่ต้องการต้อนรับการกลับมาของราชาในครั้งนี้และไม่ได้มีวาระใด ๆ ซ่อนเร้น หล่อนบอกว่าคุณรู้จักตัวตนของหล่อนดี เรื่องพวกนี้ไม่สามารถปกปิดจากคุณได้”
“โอเค!”
ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อย วางสายโทรศัพท์และเดินกลับเข้าห้องของโรงแรมอีกครั้ง
