ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 464
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 464
แต่เมื่อแซ็ค ซิมเมอร์คิดว่าฮาร์วี่ยอร์กยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา เขาจะอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่ได้ เขากัดฟันและพูดอย่างเบา ๆ ว่า “ทำไมแกไม่ลองแตะตัวฉันสิ? พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
“ตระกูลซิมเมอร์เป็นผู้ที่เชิญโดยเจ้าชายยอร์กเพื่อมางานเลี้ยงนี้ เขาสัญญาว่าจะมา!”
“แกกล้าจะข้ามหน้าตระกูลซิมเมอร์แบบนี้เหรอ? แกมันก็แค่บอดี้การ์ด…”
ป้าบ!
ชายที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าตบไปที่หน้าของแซ็คด้วยหลังมือและทำให้เขาหมดสติไปในทันที
“ถ้าพวกแกไปออกไปตอนนี้ อย่ามาโทษฉันนะถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป” หัวหน้ากล่าวอย่างเยือกเย็น
ตระกูลซิมเมอร์ยืนสตัวสั่นอยู่กับที่ พวกเขาดึงแซ็คออกไปและเตรียมตัวที่จะวิ่งหนี
ไม่ไกลจากนั้น ไซม่อน ซิมเมอร์เห็นเหตุการณ์นั้นและรู้สึกชื่นใจแบบแปลก ๆ
“ฮาร์วีย์ แกพูดถูก พวกเขาเข้าไปไม่ได้”
ฮาร์วีย์ยิ้มและขับมือของแมนดี้
“พ่อครับ แม่ครับ เราควรเข้าไปได้แล้ว”
“อย่านะ! แกไม่กลัวตายหรือไง? แม้แต่บัตรเชิญจากตระกูลซิลวายังไม่พอที่จะปล่อยพวกเขาเข้าไปได้ อะไรทำให้แกคิดว่าเราทำได้?”
โดยปกติแล้วไซม่อนและภรรยาของเขาเป็นคนเย่อหยิ่งและชอบกดขี่ พวกเขาอ้างว่าไม่เกรงกลัวต่อสิ่งไหนที่มาขวางทางของพวกเขา แต่ในตอนนั้น พวกเขารู้สึกกลัวไปถึงจุดที่พวกเขาตัวสั่นแล้ว
สีหน้าของซินเทีย ซิมเมอร์ซีดเผือดเหมือนกับผี
“พี่เขย คุณกำลังล้อเล่น…”
แมนดี้เย้ยหยันเขาด้วยเช่นกัน
“ฮาร์วีย์ ไม่จำเป็นหรอกถ้าคุณแค่อยากสร้างเกียรติ…”
“นอกจากนั้น เราไม่มีแม้แต่บัตรเชิญ…”
ฮาร์วีย์ยิ้ม
“ไม่ใช่ว่าเราตั้งใจจะหย่ากันถ้าเราเข้าไปไม่ได้หรอกเหรอ? ผมต้องลองดู ใช่ไหม?”
แมนดี้ที่กำลังมองฮาร์วีย์ที่ยังทำตัวเป็นปกติได้ปลุกความกล้าของเธอโดยไร้เหตุผล
“ก็ได้ ฉันเชื่อคุณ มาลองดูกัน”
แมนดี้จับมือของฮาร์วี่ตามสัญชาตญาณขณะที่พูด แต่มือของเธอสั่นเทาในตอนนี้
จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ความอยากเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งกว่าเดิมในตัวหล่อนข่มความกลัวไว้
ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ เดินไปที่ทางเข้าอย่างช้า ๆ
ควินน์ ซิมเมอร์พูดว่า “ทุกท่าน แม้ว่าคนเหล่านี้มาจะตระกูลซิมเมอร์ พวกเขาไม่ได้เป็นตัวแทนของตระกูลทั้งหมดนะ!”
“ใช่ ใช่ ใช่ พวกเขาไม่ได้เกี่ยวของอะไรกับเราเลย!”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์พูดในทันทีด้วยเช่นกัน “ทุกท่าน คนเหล่านี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเรา ได้โปรดอย่าเอาความโกรธมาลงที่พวกเราเลย!”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้สึกกลัวเล็กน้อย
เขาไม่ได้กลัวคนอื่นเลย ตาตระกูลยอร์กทรงอำนาจมากเกินไป
ตระกูลซิมเมอร์คงไม่กล้าที่จะขัดใจตระกูลยอร์กได้
ฮาร์วีย์หันหลังมองไปที่ผู้อาวุโสซิมเมอร์อย่างปกติ ไม่พูดอะไรเลย
แมนดี้และคนอื่นกลับรู้สึกผิดหวังอย่างแท้จริง
พวกเขาไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น แม้ว่าโอกาสที่จะพัฒนาในบัควู๊ดถูกจัดเตรียมโดยไซม่อน ซิมเมอร์
แต่ตระกูลซิมเมอร์ทำกับพวกเขาอย่างแย่มากในท้ายที่สุด
พวกเขารู้สึกชินชากับความรู้สึกนี้แล้วในตอนนี้
เมื่อพวกเขาเดินไปที่ทางเขา แมนดี้ไม่สนใจแม้แต่น้อยเลยถ้าหล่อนตายอยู่ตรงนั้น หล่อนคิดว่ามันคงดีกว่าที่จะตายด้วยความอับอายขายขี้หน้า
คนอื่นก็คิดแบบเดียวกัน
ตั้งแต่พวกเขามาถึงที่นั่นแล้ว แค่ทำหรือตายก็เท่านั้น อย่างมากที่สุดพวกเขาก็แค่ถูกทำร้าย จะมีอันตรายอะไรอีกถ้าพวกเขาตายคาที่?
ตระกูลซิมเมอร์ยืนอยู่ไม่ไกลมาก พวกเขาแค่อยากให้ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ทำตัวโง่ ๆ ออกมา แต่ไม่มีคนไหนเลยกล้าที่จะสบตาบอดี้การ์ดเลย
และที่ซึ่งตระกูลซิมเมอร์มองไม่เห็น หัวหน้าของบอดี้การ์ดส่วนตัวของตระกูลยอร์กรู้สึกตะลึง
‘ชายคนนั้น’
‘เขากลับมาแล้วจริง ๆ!’
‘เราได้รับใช้ตระกูลยอร์กมาหลายปี เราคุ้นเคยกับทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา!’
เขามองไปที่ชายคนนั้นที่จับมือของสาวงามที่ไร้ที่ติและเดินเข้ามาหาเขา หน้าของเขาสั่นโดยไม่รู้ตัว
หลังจากนั้น หัวหน้าดึงอารมณ์ของเขากลับมาและส่งเสียงแหลม
“แขกคนสำคัญของผม โปรดเข้ามาครับ!”
ในวินาทีต่อมา บอดี้การ์ดส่วนตัวทั้งสิบคนถอยหลังไปหนึ่งก้าวและโค้งคำนับอย่างให้เกียรติไปที่พวกเขา
