ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 47
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 47
“ไฟฟ้า … จักรยานไฟฟ้างั้นเหรอ?” เควินพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว หางตาของเขากระตุกและลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของเขา
“ใช่ค่ะ จักรยานไฟฟ้า ตอนแรกฉันจะไปส่งเขาที่นั่น แต่เขาปฏิเสธ” อีวอนน์บอกกล่าวออกไป “เมื่อคุณได้พบกับมิสเตอร์ยอร์กแล้ว โปรดสุภาพด้วยนะคะ คราวนี้ฉันได้พูดสิ่งดี ๆ มากมายเพื่อคุณ ก็เหลือแต่เพียงเขาเท่านั้นที่จะเป็นคนพิจารณาการลงทุนในเมืองยานยนต์ของคุณ ถ้าคุณพลาดฉันก็ช่วยคุณไม่ได้”
อีวอนน์วางสายโทรศัพท์หลังจากพูดจบ เธอยังคงยุ่งอยู่กับการจัดเรียงเอกสาร
เสียงบี๊บแจ้งเตือนก็ดังมาจากโทรศัพท์มือถือ อย่างไรก็ตามเควินก็รู้สึกเสียงหึ่งมันตีวนอยู่ในหัว
มิสเตอร์ยอร์คขี่จักรยานไฟฟ้า…
โธ่เอ๊ย! เป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นเขา?
เควินกลัวมากจนเขาจะฉี่ราดเมื่อความคิดนี้เข้ามาในใจเขา วินาทีต่อมาเขารีบวิ่งไปที่ล็อบบี้และดึงหัวหน้าพนักงานขายที่ต้อนรับฮาร์วี่ย์เมื่อกี้นี้ เขาถามอย่างจริงจังว่า “ไป ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีอะไรก็ตามไปถามมิสเตอร์ยอร์กกลับมาที่นี่!” หัวหน้าพนักงานขายตัวเกิดความสับสน “มิสเตอร์ควินน์ คุณกำลังพูดถึงผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินคนนั้นหรือ?”
“คุณกำลังพูดถึงอะไร? มันไม่ใช่ธุระของคุณ! อย่าพูดเรื่องไร้สาระรีบไปรับเขามาเดี๋ยวนี้!” เควินจ้องมองเธอและดุว่า “ไร้ประโยชน์จริง ๆ รีบพาเขามาที่นี่ ถ้าคุณทำไม่ได้คุณถูกไล่ออก!”
“พวกคุณลืมสิ่งที่คุณเห็นเมื่อกี้ไปเลยดีกว่า จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พูดเรื่องไร้สาระนั่น มิฉะนั้นผมจะไล่คุณออก!” เควินดูกังวลหลังจากพูดมันจบ ถ้าฮาร์วี่ย์เป็นท่านประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แล้วเมื่อกี้ที่เขากระทำลงไป เขาต้องการที่จะวิธีที่เขาปฏิบัติกับเขาในตอนนี้และเขาก็อยากจะติดตามภรรยาของเขา …
เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหลังของเขาทันทีที่เขานึกถึงเรื่องนี้
‘เกิดอะไรขึ้นกับคนรวยพวกนี้กัน?! คุณแค่โอ้อวดความร่ำรวยให้สมฐานะแค่นั้นเองไม่ได้หรือ? ทำไมคุณถึงพยายามเจียมเนื้อเจียมตัว?! ‘
ในตอนนี้เควินเต็มไปด้วยความเสียใจจนถึงจุดที่เขาอยากจะใช้ค้อนทุบตัวเองให้ตาย
ในขณะเดียวกันหัวหน้าพนักงานขายตัวน้อยก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก แม้ว่าเธอจะบูดบึ้ง แต่เธอก็ยังคงวิ่งออกจากห้องโถงจัดแสดงอย่างรวดเร็ว
***
ไม่กี่นาทีต่อมาหัวหน้าพนักงานขายก็พบฮาร์วีย์ที่กำลังชาร์จจักรยานไฟฟ้าของเขา
“คุณผู้ชาย คุณควินน์เชิญคุณกลับไปค่ะ!” หัวหน้าพนักงานขายถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เข้าใจหลังจากที่เห็นสิ่งตรงหน้า
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ มิสเตอร์ควินน์จึงขอให้ลูกเขยคนนี้กลับไป
ฮาร์วีย์ไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำและพูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณคิดว่าเมืองยานยนต์คือหอประชุมหรือไง? ที่จะให้ผมอยู่หรือไปก็ตามแต่ความปราถนาของคุณ? ผมจะไม่กลับไป!”
หัวหน้าพนักงานขายแทบร้องไห้หลังจากฟังคำตอบของฮาร์วี่ย์ เธอจับมือเขาและรีบพูดว่า “คุณผู้ชายคะ ดิฉันขอโทษที่ทำพฤติกรรมหยาบคายกับคุณเมื่อกี้นี้ แต่ถ้าคุณไม่กลับไป ฉันจะตกงานทันที!”
“คุณ…ถ้าคุณไม่กลับไปกับฉัน ฉันจะตายที่นี่!”
หัวหน้าพนักงานขายตัวหน้าแดงในขณะที่พูดคำเหล่านั้นออกมา
เธอดูถูกคนยากจนมาโดยตลอด ถึงอย่างนั้นเธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะต้องมาขอร้องผู้ชายที่น่าสมเพชด้วยเสียงต่ำขนาดนี้และยังเอาเรื่องความตายมาขู่เขา
ฮาร์วี่ย์มองเธอขึ้นและลงสองสามครั้ง เขาทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะฆ่าตัวตายหากเขาไม่ยอมกลับไป จากนั้นเขาก็พูดว่า “เอาล่ะ ผมจะกลับไปกับคุณ แต่จักรยานไฟฟ้าของผมยังชาร์จไม่เต็ม มาช่วยผมเข็นที”
“ได้ค่ะ! ได้ค่ะ!” หัวหน้าพนักงานขายไม่สนใจว่ามันน่าอายแค่ไหนที่ต้องมาเข็นจักรยานไฟฟ้าในตอนนี้ เธอสามารถแบกอุ้มจักรยานไฟฟ้าได้ตราบเท่าที่ฮาร์วี่ย์เต็มใจที่จะกลับไปกับเธอ
***
ไม่กี่นาทีต่อมาในเมืองยานยนต์
หัวหน้าพนักงานขายเชิญฮาร์วี่ย์ไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการทั่วไปอย่างสุภาพ
“มิสเตอร์ยอร์ก!” จู่ ๆ เควินก็กระโดดลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานและเดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มหลังจากที่เขาเห็นฮาร์วี่ย์
ฮาร์วี่ย์นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ และมองไปที่ผู้ชายคนนั้น จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ว่ากันว่าผู้หญิงมีสองหน้า อย่างไรก็ตามผมไม่เคยคิดว่าผู้ชายที่ไร้ยางอายจะเปลี่ยนทัศนคติของเขาเร็วขนาดนี้เช่นกัน แล้วตอนนี้ล่ะ? คุณเชิญผมกลับมาที่นี่เพื่อกราบไหว้ผมใช่ไหม?”
สีหน้าของเควินมืดลง อย่างไรก็ตามเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับตัวตนของฮาร์วีย์ในเวลานี้เลย ดังนั้นเขาทำได้เพียงแค่ระงับความโกรธและพูดอย่างระมัดระวัง “นี่…มิสเตอร์ยอร์ก คุณเป็นท่านประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์งั้นเหรอ?”
ฮาร์วี่ย์ไม่ตอบทันที แต่เขายิ้มกว้าง ๆ แล้วพูดว่า “ทำไม? ถ้าผมไม่ใช่ท่านประธาน คุณวางแผนที่จะขับไล่ผมอีกครั้งงั้นหรือ”
“ไม่ ผมไม่กล้า! แม้ว่าคุณจะไม่ใช่เขา แต่คุณก็ยังเป็นแขกของเรา!” เควินยิ้ม “ผมไม่รู้ว่ามิสเตอร์ยอร์ก…”
ฮาร์วี่ย์ไม่ได้สนใจเขาเลย จากนั้นเขาก็กดหมายเลขต่อหน้าเควิน …
“สวัสดีค่ะท่านประธาน!” เสียงผู้หญิงที่แสดงถึงเคารพดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ มันคือเสียงของอีวอนน์
เควินรู้สึกได้ถึงความ “รอยแตกร้าว” ในหัวใจของเขาและเขาก็รู้สึกมึนงง จากนั้นเขาทรุดตัวลงคุกเข่าลงบนพื้นทันที
