ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 488

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 488

“คุณผู้ชาย ถ้าคุณไม่มีเงิน ตอนนี้ยังพอมีเวลารีบเดินออกไปเถอะค่ะ”

ผู้ช่วยร้านค้าหมดความอดทนกับการเสียเวลาไปกับฮาร์วีย์ และสั่งให้เขาออกไป

“ผมขอโทรหาใครบางคนก่อน” ฮาร์วีย์พูดขณะเดินออกจากร้าน

“ฮึฮึ โทรหาใครบางคนงั้นเหรอ? หยุดทำตัวโอ้อวดได้แล้ว ถ้าไม่มีเงินแล้วยังจะแกล้งทำเป็นโทรไปหาคนนุ้นคนนี้ทำไม? มาดูกันว่านายจะออกไปโทรนานแค่ไหน”

ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนั้นยืนกอดอกด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

ในสายตาของเธอ ฮาร์วีย์แสร้งทำเป็นโทรเพื่อจะหนี

แมนดี้รู้สึกอับอาย เธอต้องการให้ฮาร์วีย์ยอมรับออกมาถ้าเขาไม่มีเงิน แทนที่จะทำโทรหาคนอื่นเป็นข้อแก้ตัว เธอยังไม่ได้ถอดชุดนั้นออกและไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร

ผ่านไปครึ่งนาที เสียงคนเดินด้วยรองเท้าส้นสูงก็ดังก้องมาจากภายในร้าน

ผู้จัดการร้านรีบออกมาจากร้านและมองไปรอบ ๆ ตัวเธอ

“ผู้จัดการ มีคนพยายามสร้างปัญหา…”

ผู้ช่วยร้านเดินไปหาผู้จัดการร้านและยิ้มให้เธอทันทีที่เธอออกมา

เพี้ยะ!

ผู้จัดการร้านไม่รอให้ผู้ช่วยร้านพูดจบและตบหน้าเธอทันที

ผู้จัดการร้านเดินไปหาแมนดี้และโค้งคำนับ

“คุณผู้หญิง ผู้ช่วยร้านคนนี้ปฏิบัติต่อคุณอย่างไม่มีมารยาท และทำให้คุณได้รับประสบการณ์การช็อปปิ้งที่ไม่น่าพอใจ ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย!”

“เพื่อเป็นการตอบแทน เสื้อผ้าที่คุณสวมอยู่ตอนนี้เป็นของคุณ”

ขณะที่ผู้จัดการร้านพูดมีเหงื่อเย็นไหลลงมาที่หน้าผากของเธอ

โอลเด้น เทรดเป็นหนึ่งในทรัพย์สินที่ฮาร์วีย์เคยซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้และเพิ่งถูกรวบเข้ากับ สกาย คอร์ปอเรชั่น

ผู้จัดการทั่วไปของโอลเด้น เทรด ได้โทรหาผู้จัดการร้านและบอกว่าท่านประธานมาที่นี่เพื่อซื้อของและลืมบัตรเครดิต และสั่งให้ผู้จัดการร้านรีบจัดการกับสถานการณ์นั้นทันที

เธออยู่ที่ด้านหลังร้านตลอดเวลา เธอจะเตรียมพร้อมและมีไหวพริบที่ดีสำหรับแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเผื่อว่าเกิดอะไรขึ้น

‘ชายคนนั้นก็ดูไม่น่าจะใช่ท่านประธานของพวกเขา’

‘นอกเหนือชายคนนั้น มีผู้ชายอีกเพียงคนเดียวที่ปรากฎตัวอยู่ในร้าน…’

‘แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าชายคนนั้นบุคคลที่เป็นตำนานที่กำลังเป็นที่กล่าวถึง…’

ผู้จัดการร้านมีประสบการณ์ที่โอลเด้น เทรด มานาน เธอรู้กลยุทธ์การค้าขายเป็นอย่างดี นั่นทำให้เธอสามารถไต่ขึ้นสู่ตำแหน่งผู้จัดการร้านได้

ยิ่งพิจารณาก็ยิ่งเริ่มคิดว่าชายหนุ่มที่พาภรรยามาซื้อของคือชายคนนั้นในตำนานจริง ๆ

ในขณะนั้น ผู้จัดการร้านก็ตัวสั่นจนแทบจะทรุดคุกเข่าลงกับพื้น

แต่ชายผู้นั้นมักจะไม่เปิดเผยตัวตน เธอไม่กล้าถามคำถามใด ๆ เธอทำได้เพียงแสดงออกด้วยการกระทำเท่านั้น

ชายเย่อหยิ่งคนนั้นเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของเขาซีดลง

เขาอยู่ที่บัควู้ดมาระยะหนึ่งแล้ว เขาเป็นคนที่นี่ เขาไม่ได้มีประสบการณ์มากนัก แต่สัญชาตญาณของเขาไม่ได้แย่

ผู้จัดการร้านมักจะมีมีสัญชาตญาณที่ดีมาก เธอคงจะเคยบริการเศรษฐีเจ้าถิ่นอย่างเขา

แต่เธอกลับมีท่าทีเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ชายหนุ่มคนนั้นออกไปรับโทรศัพท์

หมายความว่าอย่างไร?

ไม่ว่าชายหนุ่มคนนั้นจะมาจากไหน ด้วยสถานะอย่างเขา เธอไม่ควรไปยั่วยุอารมณ์เขา!

ในยุคนี้ พวกคนรวยไม่ได้โง่ พวกเขารู้ดีว่าใครที่พวกเขาสามารถไปยั่วยุได้ หรือใครที่ไม่ควรยุ่งด้วย

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะกลับเข้ามาที่ร้าน ชายคนนั้นคิดได้อย่างเดียวว่า ต้องหนีไป!

ต้องรีบหนีออกไปเดี๋ยวนี้!

ไม่ว่าชายหนุ่มคนนี้จะเป็นใครก็ตาม เขาก็ไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองได้อีกต่อไป!

“ออกไป!” ชายคนนั้นกระซิบกับหญิงสาวที่มีเสน่ห์

ผู้หญิงคนนั้นไม่พอใจ เธอไม่ต้องการพลาดการแสดงตรงหน้า ทำไมพวกเขาต้องไปตอนนี้?

ผู้หญิงที่มีเสน่ห์หัวเราะอย่างเย็นชา

“ทำไมเราถึงต้องรีบไป? การแสดงยังไม่จบ ตอนนี้ไอ้โง่นั่นออกไปโทรศัพท์อยู่ไม่ใช่เหรอ? ฉันอยากดูว่าเขาคิดจะทำอะไร!”

“แล้วผู้จัดการร้านพูดว่าอะไรนะ? ฉันใช้เงินหมดไปหลายพันดอลลาร์ทุกเดือนที่นี่ และตอนนี้เธอกลับยกชุด ๆ นั้นที่ฉันอยากได้ให้คนอื่น เธอดูถูกฉันงั้นเหรอ?”

“เธอถามความคิดเห็นของฉันงั้นเหรอ?”