ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 542
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 542
หากต้องกล่าวอะไรเกี่ยวกับบ้านมูลค่าสามสิบล้านดอลลาร์ แน่นอนว่าจะต้องเป็นคำว่า สมบูรณ์แบบ!
ปัญหาคือเขาจะจ่ายได้ไหม
ทาร่า ลูอิส มองฮาร์วี่ย์ ยอร์ก ด้วยความเยาะเย้ย เธอตัดสินใจว่าคืนนี้ เธอจะหลอกเขาอย่างแน่นอน เธอจะรอดูว่า เขาจะใช้ข้อแก้ตัวแบบไหน เพื่อถอนคำพูดเรื่องการซื้อบ้าน
“นี่เพื่อนเก่า ฉันเห็นว่าเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ฉันสามารถพาคุณไปดูบ้านด้วยตัวเองได้ เอาไหม?” ทาร่าพูดและยิ้ม “ถ้าคุณพอใจ ก็ย้ายเข้าไปได้เลยนะ”
ในสายตาของเธอ คนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์ ซึ่งเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่ไม่มีชื่อเสียง ไม่ควรจะทำอะไรทั้งนั้น นอกจากหยุดการเสแสร้ง
หลังจากอ่านคำอธิบายและดูภาพที่แสดงในใบประกาศแล้ว ฮาร์วีย์ก็ส่ายหน้า “ไม่จำเป็นเลย”
“ทำไมล่ะ? คุณไม่อยากไปเหรอ? หรือเป็นเพราะคุณยากจนเกินกว่าจะซื้อได้?” ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่เคยบริการฮาร์วี่ย์และซีนเธียร์มาก่อนกล่าว เขาตะโกนว่า “พูดตรง ๆ นะ ถ้าคุณไม่มีเงิน! ก็เลิกแสดงละครได้แล้ว”
ฮาร์วีย์ไม่เหลือบมองเธอเป็นครั้งที่สองและยัดบัตรสีดำของเขา เข้าไปในมือของทาร่า “ผมต้องการบ้านหลังนี้ แค่จ่ายเงินด้วยบัตรของผม”
คำพูดของเขาฟังดูสงบและเป็นกันเอง แต่ทุกคนที่ได้ยินเขาต่างก็ตกตะลึง
“อะไรนะ? จ่ายด้วยบัตรเหรอ?”
ต้องใช้เวลาสักพัก กว่าที่พนักงานด้านอสังหาริมทรัพย์รอบ ๆ จะหายตกใจ
การได้เห็นคนซื้อบ้านด้วยวิธีนี้ ถือเป็นครั้งแรกสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน
จ่ายทันที โดยไม่ต้องดูบ้านแม้แต่ครั้งเดียว?
“ฮาร์วีย์ คุณแน่ใจเหรอ…?”
ทาร่าตกตะลึง ในวินาทีที่เธอรู้ว่าบัตรอยู่ในมือ
นี่คือแบล็คการ์ดในตำนาน!
ผู้ถือบัตรประเภทนี้ มีทรัพย์สินสุทธิอย่างน้อย 1.5 พันล้านดอลลาร์!
บัตรใบนี้…ของจริงเหรอ?
“คุณทำเร็ว ๆ หน่อยได้ไหม” ฮาร์วีย์เร่ง “ผมต้องรีบไปที่อื่นต่อนะ”
ทาร่าสแกนการ์ดด้วยความลังเลเล็กน้อย เสียงบี๊บดังขึ้น แสดงว่าการชำระเงินสำเร็จไปแล้วสามสิบล้านดอลลาร์
พนักงานอสังหาริมทรัพย์อ้าปากค้าง กว้างจนไข่เป็ดสามารถเข้าไปอยู่ข้างในได้
พวกเขาไม่เคยเห็นใคร ที่สามารถดูบ้านราคาแพงเช่นนี้โดยที่ไม่สนใจอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้น เขายังจ่ายเงิน สามสิบล้านดอลลาร์ ในครั้งเดียวอย่างสบาย ๆ
ทุกคนทำหน้าตาไม่เชื่อ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แม้แต่คนที่มีความสามารถอย่างทาร่า ซึ่งมีเงินเดือนสูงถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ต่อปี ก็ยังต้องทำงานหนักอย่างน้อยยี่สิบหรือสามสิบปี เพื่อจะมีเงินมากถึงขนาดนี้…
ทว่าฮาร์วีย์ ซึ่งดูเป็นคนกระจอกงอกง่อยเหมือนเคย แต่สามารถจ่ายเงินสามสิบล้านดอลลาร์อย่างหน้าตาเฉย
เกิดอะไรขึ้นกับเขา?
พวกเขาเหล่านั้น บอกว่าเขาเป็นแค่ลูกเขยที่มาอยู่อาศัยด้วยไม่ใช่เหรอ?
ลูกเขยที่มาเกาะกินแบบไหน ที่สามารถใช้เงิน สามสิบล้านดอลลาร์ ได้อย่างนี้?
ในช่วงเวลานั้น ฮาร์วีย์เปล่งประกายราวกับเพชร ในสายตาของทาร่าและพนักงานอสังหาริมทรัพย์คนอื่น ๆ
ทาร่าเสียใจกับท่าทีที่เธอพูดก่อนหน้านี้ เธอไม่ควรพูดแบบนั้นเลย!
อย่างไรก็ตาม เธอได้ความมั่นใจกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่มีโอกาสเลยหลังจากนี้ ท้ายที่สุดแล้ว… เขาก็เป็นผู้ชาย
เธอยิ้มอย่างชั่วร้ายให้กับตัวเอง
ในไม่ช้า สัญญาการซื้อขายถูกเขียนและพิมพ์ออกมา
ก่อนที่เขาจะเซ็นสัญญา ฮาร์วีย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงหันไปมองซีนเธียร์ ซิมเมอร์ “เดิมทีผมต้องการซื้อคฤหาสน์ให้พี่สาวของคุณ แต่ตอนนี้ผมตัดสินใจซื้อ บนภูเขาซิลเวอร์นิมบัสแทน เราจะไปดูกันเมื่อเราว่าง”
“บ้านหลังนี้ จะเป็นของคุณนะ”
ซีนเธียร์ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ตกตะลึง
เธอเซ็นสัญญาด้วยความงุนงงสับสน ซึ่งทำให้เธอกลายเป็นเจ้าของบ้านตามกฎหมาย
ทาร่าและคนอื่น ๆ ที่เห็นสิ่งนี้ ทั้งหมดเกือบจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้
ซื้อบ้านมูลค่าสามสิบล้านดอลลาร์ ให้น้องสาวของภรรยาอย่างสบาย ๆ เหรอ
ผู้ชายคนนี้ ต้องรวยขนาดไหนกัน?
การซื้อครั้งนี้ ถือได้ว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก สำหรับทาร่า เพราะเธอจะได้รับค่านายหน้าสูงถึงสามหรือสี่แสนดอลลาร์
ยังมีบางสิ่งที่กัดกินอยู่ในตัวเธอ
ถ้าเพียงแต่เธอรู้ว่าฮาร์วีย์สามารถใช้เงินสามสิบล้านดอลลาร์ได้สบาย ๆ อย่างนี้ ก่อนหน้านี้ เธอคงจะแสดงความเป็นมิตรและทำตัวดีกว่านี้…
ก่อนเดินออกไป ฮาร์วีย์นึกถึงบางสิ่งและหันกลับมาที่ทาร่า “ช่วยผมลงทะเบียนเข้าร่วมงานรวมรุ่นของเราด้วยนะ ผมจะไปที่นั่น”
“ได้ ได้สิ ได้เลย!” ทาร่าสัมผัสได้ถึงทัศนคติของเธอเปลี่ยนไปอย่างสุดขีด และดุตัวเองที่แสดงออกอย่างชัดเจน แต่เป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะยืดหลังให้ตรงได้ เพราะตอนนี้หลังของเธอนั้นก้มลงต่ำเสียแล้ว
