ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 55
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 55
โฮเวิร์ดรู้สึกภาคภูมิใจและตั้งใจเปิดลำโพงโดยให้ทุกคนได้รับรู้เมื่อได้ยินจากปลายสาย จากนั้นเขาก็กระแอ่มไอและพูดออกมาเสียงดังว่า “ผู้จัดการครับ คุณกำลังบอกว่าท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ได้ลงนามในจดหมายแต่งตั้งของผมแล้วงั้นเหรอ”
เมื่อโฮเวิร์ดกำลังพูดเรื่องนั้นออกมาเหล่านั้นเหล่าไทยมุงกำลังมองไปที่เขาด้วยสายตาชื่นชม
“คุณชายสูงส่งคนนี้บอกว่าเขาได้ทำงานใน ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ด้วยเงินเดือนเจ็ดหมื่นหกพันดอลลาร์!”
“เขาคงเป็นผู้บริหารระดับสูงแน่นอน ดูแล้วเขาจะมีอนาคตที่สดใส!”
“นี่สิคือความหมายของการประสบความสำเร็จตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ว่ากันว่า ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เป็นที่สนใจอยากเข้าทำงานด้วย แม้กระทั่งตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ยิ่งไปกว่านั้น บริษัทนี้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งหลากหลายองค์กร ผู้ที่สามารถเข้าทำงานในบริษัทนี้ได้ต้องเป็นคนมีระดับในภาคอุตสาหกรรม!”
ในตอนนี้หลาย ๆ คนเริ่มอิจฉาและวาดฝันว่าสักวันพวกเขาจะมาแทนที่เขา
หญิงสาวที่แต่งหน้าจัดจ้านยืนข้างโฮเวิร์ดและมองเขาด้วยสายตาชื่นชม ผู้ชายที่เธอเลือกเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุด เป็นผู้ชายในชนชั้นคนระดับสูง ไม่มีผู้ชายธรรมดาคนไหนเทียบกับเขาได้ ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินก็ยิ่งหาที่เปรียบไม่ได้
สายตาของหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยด้วยความชื่นชม
ในตอนนี้โฮเวิร์ดช่างดูหล่อมากในสายตาของเธอ
ในอีกด้านหนึ่งของสาย เสียงของชายคนนั้นแฝงไปด้วยความขี้เล่นและพูดว่า “ใช่ครับ เลขาของท่านประธาน เพิ่งออกคำสั่งและตอนนี้คงกำลังการดูประวัติของคุณอยู่…”
“ด้วยความยินดีครับ!” โฮเวิร์ดเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ อย่างหยิ่งผยอง
“ดังนั้น หลังจากได้รับการคัดเลือกจากท่านประธานจะมีการปรับตำแหน่งงานและเงินเดือนของคุณ…” อีกฝ่ายกล่าวต่อ
โฮเวิร์ดตกใจ เขาเคยสมัครตำแหน่งรองผู้จัดการแผนกการลงทุน
เป็นไปได้ไหมที่ตอนนี้เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการแผนก?
“อย่างนั้นท่านประธาน…” แต่โฮเวิร์ดยังเป็นคนรอบคอบ ไม่กล้าแสดงความหยิ่งพยองออกมา
อีกฝ่ายหัวเราะเบา ๆ และพูดต่อ “ท่านประธานอยากให้คุณเสียสละ…”
“ผมไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา ผมแค่อยากทุ่มเทความพยายามทั้งหมดเพื่อ… ” โฮเวิร์ดพูดเสียงดังมองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าการทำงานให้กับท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ นั้นยอดเยี่ยมมาก
มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์จริง ๆ ที่ในตอนนี้เหล่าไทยมุงเหล่านั้นก็เต็มไปด้วยสายตาอิจฉา
“ถ้าคุณตกลง งั้นก็ไม่มีปัญหา ในวันพรุ่งนี้คุณมารายงานตัวเข้าทำงานได้เลย” อีกฝ่ายยิ้มกว้างและกำลังจะวางสาย
โฮเวิร์ดเหลือบมองไปที่ผู้คนรอบข้างและถามอย่างรวดเร็วว่า “คุณบอกได้ไหมว่าท่านประธานมอบหมายตำแหน่งอะไรให้ผม? เป็นงานฝ่ายธุรการหรือ? หรือว่าฝ่ายการลงทุน? หรือแผนกโลจิสติกส์?”
โฮเวิร์ดคาดหวัง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นความโชคดีหากเขาสามารถอยู่ในตำแหน่งนั้นได้ การมีเงินเดือนประมาณแสนดอลลาร์จะไม่ใช่เป็นเพียงแค่ความฝันอีกต่อไป
อีกฝ่ายดูเหมือนจะหัวเราะและพูดว่า “ มิสเตอร์สโตน คุณได้รับแต่งตั้งให้เป็นที่ปรึกษาด้านความปลอดภัยของบริษัทของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ คุณมีหน้าที่รับผิดชอบต่อความปลอดภัยของ บริษัทและลูกค้าของเรา…”
โฮเวิร์ดตกใจ ผู้ชายคนนี้ดูเป็นคนมีระดับและมีการศึกษา มันไม่ง่ายเลยที่จะเข้าใจคำพูดของเขา! เมื่อเห็นสีหน้าที่สงสัยบนใบหน้าของผู้คน โฮเวิร์ดก็พูดไปในสายว่า “คุณผู้จัดการ คุณช่วยพูดเป็นคำธรรมดาได้ไหม…”
“พูดคำธรรมดาง่าย ๆ เอาล่ะ…คุณได้รับมอบหมายให้เป็น พนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัท รับผิดชอบดูแลบริษัทและลูกค้าในการจัดหาที่จอดรถ เงินเดือนประจำปีของคุณประมาณเจ็ดพันดอลลาร์ ยังไงก็ตามคุณได้ตอบตกลงที่จะมาทำงานแล้ว หากคุณผิดสัญญาคุณจะต้องชดใช้ค่าเสียหายตามสัญญาสิบเท่า”
ตูดตูดตูด…
ใบหน้าของโฮเวิร์ดมืดคล้ำลง เขาถือโทรศัพท์ไว้ในมือเป็นเวลานาน เขาตกใจเกินกว่าจะตอบสนองใด ๆ ออกมา
ผู้หญิงที่แต่งหน้าหนาเตอะที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาก็ถึงกับผงะ เธอละเมอพูดออกมาว่า “รักษาความปลอดภัยงั้นเหรอ? คุณทำงานเป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์งั้นเหรอ”
เพียะ!
ผู้หญิงคนนั้นตบหน้าเขาก่อนที่เขาจะมีปฏิกิริยาตอบกลับมาด้วยซ้ำ เธอตะโกนอย่างโมโห “คุณเป็นแค่ รปภ. คุณกล้าโกหกฉันได้ยังไง? คุณยังกล่าวหาคนอื่นว่าเป็นลูกเขยที่เกาะผู้หญิงกิน คุณที่เป็นแค่ รปภ. แย่ยิ่งกว่าลูกเขยคนนี้ซะอีก!”
ในตอนนั้นเองที่เหล่าไทยมุงเริ่มให้ความสนใจอีกครั้ง
“ฮ่า ๆ ๆ รักษาความปลอดภัย? ผู้ชายคนนี้เสแสร้งมาตลอด เขาเป็นแค่พนักงานรักษาความปลอดภัยของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ !”
“ตอนแรกฉันคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่น่ารัก ฉันคิดว่าเขายอดเยี่ยมและดีที่สุด แต่แล้วเขาก็ทำงานเป็นแค่พนักงานรักษาความปลอดภัย!”
“เขากล้าพูดอย่างอวดดีได้อย่างไร เขาเพียงแค่เพิ่งได้รับแต่งตั้งให้เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของ เขาเป็นบ้าอะไร?”
เกิดเสียงหัวเราะจากรอบด้าน โฮเวิร์ดรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ใบหน้า เขากัดฟันและพูดด้วยความเกลียดชัง “ฮาร์วี่ย์! เป็นเพราะนาย! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนาย!”
เขาเกลียดได้ถูกคนแล้ว แต่ด้วยเหตุผลที่ไม่ถูกต้อง
ในขณะเดียวกัน ฮาร์วี่ย์ก็จอดรถและเดินเข้าบ้าน พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนของตระกูลซิมเมอร์รอเขาอยู่ที่ประตูเป็นเวลานานแล้ว…
