ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 572
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 572
“เกวน เธออาจไม่รู้เรื่องนี้ พ่อของคอลินเป็นคนใหญ่คนโต ใครบ้างจะไม่รอเขา!”
“ใครจะสนว่าใครจะประสบความสำเร็จมากเท่าไหร่ รายได้ต่อปีของพวกเขามีมูลค่าหลายพันดอลลาร์? พวกเขายังดูเด็ก ๆ ไปเลยเมื่อเทียบกับคอลิน!”
แม้ว่าคำพูดนี้จะดูเหลไหล แต่มันก็เป็นความจริง!
ไม่นานก็มีเสียงสะท้อนผ่านโถงทางเดินเข้ามา
ทุกคนยืนขึ้น แกรี่รู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นพิเศษ รีบรีบพุ่งไปทางด้านหน้าทันที
คอลินสวมชุดธรรมดา ๆ ไม่มียี่ห้อ แต่เขาสวมนาฬิกา Royal Oak ของ โอเดอมาร์ ปิเกต์ บนข้อมือของเขา ความแวววาวบนกรอบนาฬิกาของเขาทำให้ดวงตาพร่ามัวภายใต้แสงไฟ
ผู้ชายแบบนี้ไม่ต้องการแบรนด์หรูเพื่อเสริมให้เด่น นาฬิกาก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ตัวตนของเขา
ผู้หญิงที่ผอมเพรียวและมีเสน่ห์ สูง 5.6 ฟุต เดินเคียงข้างเขาเข้ามาพร้อมกับเขา เห็นได้ชัดว่าต้องเธอเป็นนางแบบ
“นายใหญ่แซนเดอร์ ผมตั้งหน้าตั้งตารอที่จะพบคุณที่นี่”
แกรี่เป็นคนแรกที่เดินเข้าไปหาคอลินแล้วเข้าไปจับมือเขา
โคลินเอื้อมมือออกไปจับอย่างเป็นกันเองแล้วพูดอย่างสุภาพว่า “ผมได้ยินมาว่าคุณทำเงินได้หลายพันดอลลาร์ทุกปี คุณทำได้ดีทีเดียว”
“นั่นไม่ได้มีหมายความอะไรเลย!”
แกรี่พยายามถ่อมตัว เขาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองผู้หญิงที่มีเสน่ห์ที่ยืนอยู่ข้างคอลิน
“นายใหญ่แซนเดอร์ เธอคือ…”
“โอ้? ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง” คอลินตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ในสายตาของเขา ผู้หญิงเป็นเพียงของเล่น เขาจะเล่นสนุกกับอีกคนเมื่อเขามีความสุข และเขาจะเล่นกับอีกคนเมื่อเขารู้สึกเศร้า
ดวงตาของศิษย์เก่าเป็นประกายทันทีเมื่อเห็นหญิงสาวผู้มีเสน่ห์
“เธอคือ… คนที่มีอิทธิพลในโลกโซเชียลมีเดีย! ฉันเคยเห็นเธอมาก่อน!”
หญิงสาวที่มีเสน่ห์ได้ยินแบบนั้นก็ทำตัวนิ่งและเย่อหยิ่งมากขึ้น
ศิษย์เก่าผู้ชายคนอื่น ๆ ได้ยินแบบนั้นก็ต่างพากันอิจฉาคอลิน
ผู้คนเริ่มอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบ!
ผู้หญิงที่ผู้คนมองว่าเป็นนางก็เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งในสายตาของคอลิน สำหรับเขาเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น
สิ่งสำคัญคือนางฟ้าคนนี้ต้องทนถูกดูหมิ่น แต่เธอไม่กล้าที่จะต่อต้านคอลิน
ในขณะนั้น ศิษย์เก่าต่างเดินเข้ามาหาคอลินอย่างตื่นเต้นและทักทาย “นายใหญ่แซนเดอร์ ยังจำผมได้ไหม ผมอยู่ห้องเดียวกับคุณตอนเรียนมหาวิทยาลัย…”
“ฉันคิดว่าฉันจำได้นะ…” คอลินพูดอย่างไม่ใส่ใจ
นักเรียนคนที่ถูกจดจำตอบอย่างตื่นเต้นว่า “นายใหญ่แซนเดอร์จำผมได้จริง ๆ เหรอ… เขาจำได้จริง ๆ…”
“นายใหญ่แซนเดอร์ บริษัทของเรามีโครงการพัฒนาที่กำลังดำเนินการอยู่ เราจะยินดีมากถ้าคุณพูดถึงโครงการของเราดี ๆ สักสองสามคำ…”
“แน่นอน ก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร”
“นายใหญ่แซนเดอร์ ผมพร้อมตลอดเวลา แม้ว่าจะเวลาเที่ยงคืน เราจะรายงานให้คุณทราบหากคุณมีเวลา…”
ศิษย์เก่าคนนั้นกำลังคิดหาวิธีเข้าใกล้คอลิน
มันคงเป็นเรื่องยากที่จะได้พบกับคนแบบเขาในเวลาปกติ
ศิษย์เก่าไม่ได้คาดคิดว่าจะมีโอกาสได้เวลาประจบเขาแบบนี้ ทุกคนต่างแย่งชิงโอกาสนี้
คำแนะนำจากคอลินก็เพียงพอที่จะทำให้ชีวิตของศิษย์เก่าคนนั้นง่ายขึ้น ใครจะดิ้นรนต่อสู้เพื่อโอกาสนี้บ้าง?
ทาร่ามองฮาร์วีย์หลังจากเห็นฉากนั้น สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนไป ไม่มีแววตาของความสนใจในสายตาของเขา
โดยปกติแล้ว คนที่ใช้ชีวิตแบบนักเลงจะสนใจเจ้าหน้าที่ของรัฐมากที่สุด แต่ฮาร์วีย์ไม่สนใจคอลินเลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้?
แม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่สนใจคอลิน แต่ในทางกลับกัน คอลินมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้นและถามว่า “ฉันได้ยินมาว่าฮาร์วีย์ ยอร์ก จากมหาวิทยาลัยของเราได้ไปเป็นลูกเขยกาฝาก ฉันสงสัยว่าผู้ชายคนนั้นอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า…”
