ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 603
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 603
วิดีโอถูกเล่นและฉายขึ้นจอโทรทัศน์ในไม่ช้า
วิดีโอถูกฉายภาพของไซต์งานก่อสร้างที่ถูกทิ้งร้างแห่งหนึ่งข้างกับแม่น้ำเพิร์ล ซึ่งมีคนอยู่เป็นจำนวนมาก
ตระกูลซิลวาเป็นอีกกลุ่มที่อยู่ท่ามกลางคนพวกนั้น ทุกคนในตระกูลซิลวาต่างอยู่ที่นั่นทั้งหมด ยกเว้นแต่เบรนท์ ซิลวา
และยังมีกลุ่มของชายหนุ่มและหญิงสายปรากฏอยู่อีกด้านหนึ่ง
ฮาร์วีย์ ยอร์ก มองดูคนอีกกลุ่มหนึ่งอย่างใกล้ชิด ในตอนนั้น เขาไม่สามารถจดจำใครได้เลย เขาค่อย ๆ มองและสายตาของเขาก็สะดุดลงกับหนึ่งในผู้หญิงตรงนั้น
มาร์กี้ คลาวด์
ตระกูลคลาวด์เป็นตระกูลชนชั้นที่หนึ่ง และเธอยังเป็นเครือญาติของตระกูลคลาวด์ ผู้หญิงคนนี้ยังเป็นแฟนสาวของวิลเลียม เบลล์อีกด้วย
วิลเลียมกำลังยืนอยู่ข้าง ๆ กับแม่น้ำ
และเหมือนมีเงากลุ่มคนไม่กี่คนกำลังยืนอยู่บนสะพานแม่น้ำเพิร์ล มองไปยังทิศทางเดียวกันจากไกล ๆ แต่พวกเขาไม่สามารถถูกมองเห็นได้
ต่อไป…
ตระกูลซิลวา พวกเขาเดินตรงไปข้างหน้าและโยนถุงเงินลงด้านหน้าของวิลเลียม เบลล์ พร้อมกับพูดอย่างเย็นชา “วิลเลียม เบลล์ บอกสิ่งที่พวกเราอยากรู้มาและหนีออกไปจากที่นี่ด้วยเงินก้อนนี้ซะ หรือไม่ก็ตายและจบชีวิตต่ำ ๆ ของนายซะ มันเป็นทางเลือกของนาย”
“คุณ… รู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่?” วิลเลียมถามหลังจากใบหน้าของเขาค่อย ๆ หมองลงราวกับแสงในกลางคืน
“ฉันพาพวกเขามาเอง วิลเลียม คุณเอาชนะคนตระกูลซิลวาได้ยังไง? ตระกูลซิลวาต้องการที่จะเจรจากับพวกเรา พวกเขายังรับปากที่จะให้ผลตอบแทนพวกเราอีกด้วย พวกเขาแสดงความจริงใจให้พวกเราได้เห็นแล้ว อย่าทำเป็นไร้ยางอายนักเลย รับข้อตกลงนี่ไว้ซะ!” มาร์กี้เกลี่ยกล่อมเขา
“ใช่แล้ว วิลเลียม แม้ว่าคุณจะไม่ได้นึกถึงตัวเอง แต่อย่างน้อยก็นึกถึงพวกเราบ้างได้ไหม?
“ฉันตามดูคุณมาหลายปี ถ้ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเรา คุณจะยังมีจิตใจจะทำเรื่องแบบนี้เหรอ?
“เจ้าชายซิลวาได้ให้คำสัญญากับพวกเราแล้วว่าเราจะกลายเป็นคนชนชั้นสูง สิ่งเดียวที่ต้องทำคือการเปิดเผยเรื่องทุกอย่างที่ไอ้คนสกปรกนั่นวางแผนไว้ ชั่งเป็นข้อตกลงที่ยุติธรรมดีจริง ๆ !”
ในตอนนี้ วิลเลียมรู้สึกว่าเขากำลังถูกหักหลัง
แม้กระทั่งแฟนของเขา แฟนสาวที่เขาไว้ใจยังบอกให้เขายอมแพ้ เกลี้ยกล่อมให้เขาทรยศฮาร์วีย์
“พวกคุณ!”
ใบหน้าของวิลเลียมซึดเผือกราวกับผี ความรู้สึกของเขาเต็มไปด้วยความปวดร้าว
เขาไม่อยากเชื่อว่าคนที่เขาเชื่อใจที่สุดและเป็นที่รักของเขาที่สุดกำลังต่อต้านเขาในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดเช่นนี้
“วิลเลียม เบลล์! ให้สิ่งที่เราต้องการมาเดี๋ยวนี้ และคุณก็จะได้ความร่ำรวยและเกียรติทั้งหมดที่คุณต้องการ!
“แต่ถ้าคุณยังยืนยันที่จะปากแข็ง เพื่อนของคุณ คนที่คุณรัก และแม้แต่ครอบครัวของคุณจะตกเป็นจำเลยและจะมีจุดจบที่น่าสยดสยองเพียงเพราะการตัดสินใจของคุณ…
“คุณจะปฏิเสธข้อเสนอของเราจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?
“ผู้ชายคนนั้นเป็นอดีตไปแล้ว ผู้ที่ฉวยโอกาศจะทิ้งสิ่งที่เสียเปรียบไป และทำไมคุณยังรักษาธุรกิจของตระกูลผู้ชายคนนี้อยู่อีก?
“บอกสิ่งที่เราอยากรู้มาและพวกเราจะปล่อยคุณไป!
“เป็นสิ่งที่ดีนะที่จะเป็นคนรับใช้ที่ต่ำต้อยให้กับพวกเรา คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?” คนหนึ่งจากตระกูลซิลวาพูดออกมาอย่างนุ่มนวล พยายามที่จะโน้มน้ามใจของวิลเลียม แต่เขาไม่ได้ปิดกั้นคำพูดดูถูกเหยียดหยามพวกนี้แม้แต่น้อย
เพราะว่าสายตาของเขา วิลเลียมก็ไม่ได้ต่างจากหมาตัวหนึ่ง ซึ่งไม่มีความแทบต่างกันสักเท่าไหร่
พวกเขาก็แค่แสร้งทำเป็นภักดีเพียงเพื่อต่อรองราคาที่ดี
วิลเลียมฝืนหัวเราะออกมาและพูด “คุณรู้เกี่ยวกับอะไรบ้าง? ผมเป็นหนี้บุญคุณผู้ชายคนนี้มาก ผมเชื่อใจผู้ชายคนนี้มากเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ผมก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดา ๆ ท่ามกลางคนอื่น ๆ …
“จะให้ผมทรยศเขาเหรอ?! ไม่มีทาง!”
เพียะ!
มาร์กี้เดินตรงไปยังวิลเลียมและตบไปที่หน้าของเขาทันที
“ไอ้ขยะไร้ค่า คุณมันก็เป็นได้แค่หมารับใช้ของคนอื่น! คุณไม่แม้แต่จะนึกถึงฉันด้วยซ้ำ!”
“คิดสิ ผมเตรียมบางอย่างไว้…”
วิลเลียมเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
“คุณเตรียมอะไรไว้? อย่างแรก คุณทรยศตระกูลยอร์กและตอนนี้คุณยังทรยศตระกูลซิลวา? ถ้าฉันยังอยู่กับขยะไร้ค่าอย่างคุณ ฉันขอตายซะดีกว่า…”
มาร์กี้เต็มไปด้วยความโกรธ และใบหน้าสวย ๆ ของเธอยังเย็นชาดุจน้ำแข็ง
“วิลเลียม ถ้าคุณไม่ทำตามคำขอของเจ้าชายซิลวา ฉันจะเลิกกับคุณ ตั้งแต่นี้ไปเราต่างคนต่างอยู่!”
“มาร์กี้…”
“อย่ามาเรียกฉัน ในเมื่อคุณไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับอะไรเลยคุณก็ไม่คู่ควร”
ในตอนนั้น หนึ่งในเพื่อนของวิลเลียมเดินมาพร้อมกับยิ้ม
“เจ้าชายซิลวา วิลเลียมเป็นคนที่นึกถึงจิตใจผู้อื่นที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้จัก ผมไม่คิดว่าการทำให้เขายอมพูดออกมาเป็นสิ่งที่ยาก ก็แค่ทรมานพ่อแม่ของเขาต่อหน้าเขาก็เพียงพอแล้ว เขาจะยอมปริปากพูดแม้ว่าตอนนั้นเขาจะไม่ต้องการก็ตาม…”
“ใช่ ใช่ ใช่ วิธีนี้ต้องได้ผลแน่ ๆ!”
“เป็นความคิดที่ดีมาก!”
เพื่อนของเขาต่างตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน ราวกับพวกเขาคือปีศาจที่ชั่วร้ายที่สุด
