ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 643
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 643
เมื่อเห็นว่าแมนดี้ยังคงปลอบโยนเขาแม้ในสถานการณ์แบบนี้ ฮาร์วีย์ก็ยกยิ้มดีใจ
“ได้ครับ ผมจะเชื่อฟังคุณ”
“แต่เชื่อผมเถอะครับ ไม่ว่ายังไงผมจะต้องได้ ซิลวา คอร์ปอเรชั่น มาครอบครอง”
“เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะเปลี่ยนชื่อเป็นซิมเมอร์ และมอบเป็นของขวัญให้คุณ”
ฮาร์วีย์หรี่ตาลง เขาพร้อมที่จะทำตามที่เขาพูดจริง ๆ สำหรับเขา เรื่องนี้ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถอยู่แล้ว
ทันทีที่ควินตันลงมือเมื่อไหร่ ก็จะเข้าทางแผนของเขา
“หยุดโม้ได้แล้ว!”
“ฉันอยากตบแกให้ตายคามือเลยจริง ๆ !”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์หายใจเข้าลึก ๆ และพูดเตือนอีกครั้ง
“ไซม่อน ดูแลลูกเขยของแกให้ดี! ฮาร์วีย์จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลซิมเมอร์อีกต่อไป!”
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ อย่าลากตระกูลของเราลงไปตกต่ำด้วย!”
“ถ้าไม่อย่างนั้น อย่ามาโทษเราก็แล้วกันถ้าไล่แกออกไปให้พ้นจากตระกูลของเรา!”
“ไป!”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์หันหลังเดินออกไปหลังจากพูดด้วยน้ำเสียงเดือดดาลด้วยความโกรธ
ไซม่อนและลิเลียนจ้องฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและตะโกนออกมาพร้อมกันว่า “แกนี่มันสกปรกจริง ๆ !”
แล้วทั้งสองก็จากไป
แมนดี้พยายามปลอบฮาร์วีย์
“ฮาร์วีย์ คุณพ่อคุณแม่กำลังโกรธ อย่าไปสนใจเลยนะ จริง ๆ แล้วฉันก็โกรธคุณเหมือนกัน”
“แต่ไม่เป็นไร เรายังมีซิลเวอร์นิมบัสเอ็นเทอร์ไพรส์ ถ้าฉันบริหารมันได้ดี ฉันก็ยังสามารถดูแลคุณได้”
ฮาร์วีย์ยิ้มให้
“อย่ากังวลไปเลยนะ ปล่อยให้อดีตเป็นอดีตไป”
เขาไม่อยากไปสนใจเหมือนกัน ถ้าเขามีอารมณ์ขุ่นเคืองกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ เขาคงจะไม่สามารถเอาชีวิตรอดจากการเป็นลูกเขยไร้ค่าตลอดในช่วงสามปีที่ผ่านมาได้
หลังจากนั้นฮาร์วีย์และแมนดี้ก็ออกจาก ซิลวา คอร์ปอเรชั่น
รถเล็กซัสจอดนิ่งอยู่ที่ทางเข้าอาคาร ซิลวา คอร์ปอเรชั่น
โจเอลรีบออกจากอาคารไปทักทายผู้มาใหม่ แต่เขาไม่ได้ให้ใครติดตามมาด้วย เขารู้ว่าชายคนนี้เป็นคนระมัดระวังตัวอยู่เสมอ
คนที่ลงจากรถนั้นไม่ใช่ใครอื่นไกล แต่เป็นควินตัน ยอร์ก หัวหน้าสี่นายใหญ่แห่งยอร์ก
เขาสวมสูทคลาสสิกเหมือนปกติ แต่มันกลับเปล่งรัศมีแห่งอำนาจที่เหนือกว่า
“นายใหญ่ยอร์ก พวกเขาออกไปแล้ว ผมสังเกตุฮาร์วีย์อย่างใกล้ชิดตามที่ท่านสั่ง แต่ดูเหมือนว่าเขาก็ไม่มีอะไรผิดปกติ นอกจากพฤติกรรมโอ้อวดทั่วไป…” โจเอลหัวเราะ
ควินตันส่งยิ้มเยาะเย้ยให้เขา
“ฉันบอกนายกี่ครั้งแล้ว? ทำทุกอย่างให้ออกมาดีที่สุดแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ตาม ฉันยังไม่พร้อมจะอธิบายตัวตนของเขาให้นายฟัง แต่นายจะต้องเสียใจหากประเมินเขาต่ำเกินไป แม้แต่นิดเดียว!”
โจเอลแสดงความรังเกียจฮาร์วีย์ สำหรับเขาแล้ว เขาไม่สนใจแม้แต่น้อยแม้ว่าฮาร์วีย์จะเป็นสายลับของเจ้าชายยอร์กจริง ๆ รึเปล่า
‘เจ้าชายยอร์กเป็นเพียงคนในอดีตไปแล้ว! เขาจะสู้กับชายคนนี้ที่สนับสนุนฉันอยู่เบื้องหลังฉันอย่างควินตันได้ยังไง’
แต่เพราะคำสั่งของควินตัน โจเอลโค้งคำนับและตอบรับว่า “วางใจเถอะครับนายใหญ่ยอร์ก ในเมื่อท่านสั่งมาแบบนี้ ผมจะทำทุกอย่างแม้ว่าผมก็ยังไม่แน่ใจว่าท่านมีเป้าหมายอะไรก็ตาม…”
“ฉันอยากให้ฮาร์วีย์ตัดสินใจกระโดดลงแม่น้ำเพิร์ลด้วยตัวเขาเอง” ควินตันพูดออกมาอย่างเยือกเย็น “ฉันอยากให้ผู้หญิงของมันคลานเข่าต่อหน้าฉันเหมือนลูกสุนัขตัวน้อยที่แสนเชื่อฟัง ขอร้องอ้อนวอนให้ฉันไปหาเธอ!”
โจเอลเริ่มไม่เข้าใจในสิ่งที่ควินตันพูด
ในสายตาของโจเอล ควินตันมีความเย่อหยิ่งในตัวเองสูง เขาเป็นราชาที่ไม่แม้จะสนใจโลก เป็นผู้ชายที่สามารถรักษาความสงบนิ่งของเขาได้ไม่ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับใครหรืออะไรก็ตาม
ทว่าเมื่อพูดถึงคนโสโครกอย่างฮาร์วีย์ ความสงบนิ่งของควินตันก็มลายหายไป และเขาได้เปิดเผยความเกลียดชังที่ถูกเก็บซ่อนไว้ออกมา
‘ฉันควรจะจริงจังกับเรื่องนี้ให้มากกว่านี้สินะ’
โจเอลเตือนตัวเองในใจ
ในเวลาเดียวกัน รถเล็กซัสอีกคันจอดแอบอยู่ใต้ร่มเงาของป่าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ควินตันและโจเอลคุยกัน
กระจกรถค่อย ๆ เลื่อนลงเผยให้เห็นใบหน้าที่แย้มยิ้มเยาะเย้ย
“เขาคงทนไม่ได้จริง ๆ สินะเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพี่ใหญ่…”
