ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 668
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 668
ในอีกด้านหนึ่ง ไทเกอร์ เรย์ได้วางสายไปอย่างลึกลับ ต่อมาเขาลุกขึ้นยืนและกดโทรออกไปยังเลขหมายปลายทางอย่างสุภาพ
“ลอร์ดยอร์ก ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผนที่คุณวางไว้ คนจากตระกูลซิมเมอร์กำลังจะใช้ตัวฮาร์วีย์ ยอร์กเพื่อรับผิดชอบแทน!”
“ดี งั้นก็ทำตามแผนที่วางไว้ต่อไป อย่าลืมว่าฮาร์วีย์เป็นคนที่ยากที่จะจัดการ ใช้วิจารณญาณด้วย!”
“ได้ครับ!”
ไทเกอร์ เรย์วางสายและเริ่มถูมือของเขามุ่งหวัง
***
ณ ลานซิลเวอร์นิมบัส
เวย์น ยอร์กวางสายโทรศัพท์ของเขาและท่าทางเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
สตีเฟ่น ยอร์กที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเขาหัวเราะออกมาและถาม “มันเป็นวิธีการที่เรียบง่ายมากเลยนะ มันมีข้อบกพร่องอยู่มาก คิดว่าพี่ใหญ่จะหลงกลจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?”
“ไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นคนยังไง? เขาจะยอมให้ใครมาตัดนิ้วเขาได้ง่าย ๆ ได้ยังไง?”
เวย์นตอบกลับอย่างใจเย็น “ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ในสถานการณ์ปกติอย่างนี้”
“แล้วไทเกอร์ เรย์เป็นคนยังไงกันแน่? เขาไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งที่จะเลียรองเท้าของตัวเอง…”
“แต่นายรู้ไหมว่า ‘กระต่ายสามารถดึงหนวดของสิงโตที่ตายไปแล้วได้’?”
“ถ้าเราต่อต้านเขาอย่างที่เขาไม่ได้คาดหวังไว้ เขาอาจจะพบกับความล้มเหลวอย่างที่ไม่คาดคิดแน่จริงไหม?”
สตีเฟ่นหยิบแก้วน้ำชาที่อยู่ตรงหน้าของเขาขึ้นมาและพูดอย่างใจเย็น “สกาย คอร์ปอเรชั่นของเขาเพิ่งได้รับการยกย่องให้เป็นสถานที่ที่มีอำนาจเมื่อเร็ว ๆ นี้ และได้รับโครงการที่ค่อนข้างใหญ่มาหลายแห่งในบัควู้ด…
“ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ แม้ว่านายจะไม่สามารถที่จะตัดมือของเขาได้แต่มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับตระกูลยอร์กถ้าหากว่าจะขังเขาไว้สักวันสองวัน…”
เวย์นหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาในขณะที่เขาหันหน้ามองไปอีกด้านของห้องโถง
เขาไม่รู้เลยว่าควินตัน ยอร์กกำลังคิดอะไรอยู่
แต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะต่อต้านผู้คุ้มกันและตัวตายตัวแทนของฮาร์วีย์ได้แน่นอน
“เจ้าชายยอร์ก เจ้าชายยอร์กผู้ลือชื่อ…”
แม้แต่ชายที่ดูแลควบคุมอำนาจของตระกูลยอร์กบนท้องถนน เวย์นก็ยังไม่มีความมั่นใจว่าเขาจะสามารถจัดการกับฮาร์วีย์ในตอนนั้นได้หรือเปล่า
***
ในอีกด้านหนึ่ง ฮาร์วีย์ดำเนินการสืบสวนของเขาต่อและเมื่อเขาใกล้ที่จะค้นพบความจริง ไซม่อน ซิมเมอร์ก็ได้โทรเข้ามาหาเขา
“ฮาร์วีย์ มาเร็ว! ตอนนี้เรื่องเปลี่ยนไปแล้ว รีบมาที่คาสิโนตอนนี้เลย!”
หลังจากที่วางสายไป ฮาร์วีย์ก็ได้เดินทางไปที่สถานที่แห่งนั้นทันที
เมื่อเขาไปถึงที่นั่น เขาเห็นว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์และคนอื่น ๆ กำลังรอเขาอยู่
ผู้อาวุโสซิมเมอร์เป็นคนแรกที่เดินตรงไปหาเขาและตบเขาที่หน้าทันทีที่เขาเดินเข้าไป
“แกเป็นอะไรไป?! ไอ้เด็กสารเลว!”
“แกเสียพนันไปสิบสี่ล้านดอลลาร์เหรอ?! แกพยายามจะฆ่าคนในตระกูลซิมเมอร์เหรอ?!”
“ตระกูลของเราจะพังลงด้วยมือของนายคนเดียว!”
“ฉันล่ะอยากจะฆ่าแกตอนนี้จริง ๆ !”
“…”
ฮาร์วีย์โค้งและตกตะลึง
‘ฉันไปเล่นพนันตั้งแต่เมื่อไหร่?’
‘เรื่องนี้กลายเป็นความผิดของฉันได้ยังไง?’
แต่ทันทีที่เขาเห็นใบหน้าของไซม่อนและลิเลียน เยตส์ที่อยู่ไม่ไกลออกไป เขาจึงเข้าใจทันที
พูดง่าย ๆ ก็คือพวกเขาโยนความผิดมาให้เขาคนเดียว
เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์จะต้องมาระบายอารมณ์ที่เขาอย่างแน่นอนในเมื่อเขาไม่รู้เรื่องราวทั้งหมด
ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้เอ่ยปากพูด ผู้ที่ควรจะต้องรับผิดชอบเรื่องราวทั้งหมดรีบเดินตรงมาที่และพร้อมกับเริ่มดุด่าเขา “ฮาร์วีย์นายจะต้องรับผิดชอบทั้งหมดในสิ่งที่นายทำลงไป!”
“ใช่แล้ว! แกจะต้องรับผิดชอบ!”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์และคนอื่น ๆ แทบจะคำรามใส่เขา
ต่อมาไซม่อนจึงลากเขามาด้านข้างเพื่อที่จะกระซิบพูดกับเขา “นายจะต้องไปเจอกับไทเกอร์ เรย์แทนที่ฉัน!”
“ถ้าไม่ ฉันจะทำให้นายหย่ากับแมนดี้!”
“ฉันทำตามที่ฉันพูดแน่!”
ลิเลียนเดินตรงมาหาเขาเช่นกันและตักเตือนเขา “ถ้านายไปแทนที่พ่อตาของนาย ต่อไปนี้นายจะกลายเป็นลูกเขยที่ดีของเรา!”
“พวกเราจะไม่เย็นชาใส่นายอีกแม้ว่านายจะเสียนิ้วของนายไป แมนดี้และฉันจะดูแลนายไปตลอดชีวิต!”
“ใช่ นายมันน่ารังเกียจอยู่แล้ว นายจะไม่เป็นอะไรอยู่แล้วถึงแม้ว่านายจะเสียนิ้วไปนิ้วหนึ่ง!”
