ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 73

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 73

หลังจากให้ที่อยู่ของบริษัทโฆษณาและขนาดรองเท้าของแมนดี้แล้ว ฮาร์วี่ย์และคนอื่น ๆ ก็ออกจากร้านทันที พนักงานไม่กล้าที่จะยกศีรษะของพวกเขาขึ้นมาและลูกค้าคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นก็เกรงกลัวด้วยเช่นกัน

พวกเขาไม่รู้ว่าฮาร์วี่ย์เป็นคนแบบไหน เขาจะทำตัวธรรมดา ๆ ทั่ว ๆ ไปแบบนี้ได้อย่างไร? แต่เขาก็ดุค่อนข้างลึกลับน่ากลัวเหมือนกัน

เมื่อพวกเขาออกไปข้างนอกแมนดี้พูดว่า “ฮาร์วี่ย์ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมคุณถึงมีเงินมากมายขนาดนั้น? แล้วเมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้นกับคน ๆ นั้นงั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงได้ทำตัวเกรงกลัวมากหลังจากเห็นบัตรเครดิตของคุณ?”

เซซิเลียจ้องไปที่ฮาร์วี่ย์อย่างต้องการคำตอบด้วยเช่นกัน ถ้าเธอไม่ได้คำตอบ คืนนี้เธอคงจะนอนไม่หลับแน่นอน

ฮาร์วี่ย์ยักไหล่และพูดว่า “บัตรเครดิตไม่ใช่ของผมหรอก มันเป็นของเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นของผม ผมใช้มันไปแล้วและจะถือว่าเป็นการจ่ายเงินเดือนล่วงหน้า คุณไม่ต้องกังวล ผมได้เงินเดือนค่อนข้างสูง

“ทำไมพวกเขาถึงตกใจมากเมื่อเห็นบัตรเครดิตนั่นน่ะเหรอ บางทีเพื่อนร่วมชั้นของผมอาไม่ใช่คนธรรมดา”

“ฉันเข้าใจแล้ว!” แมนดี้พยักหน้า เพื่อนร่วมชั้นของเขาสามารถให้ฮาร์วี่ย์ยืมเงินได้แปดแสนดอลลาร์ นอกจากนี้เขายังขอให้ฮาร์วีย์จัดการซื้อรถปอร์เช่ บัตรเครดิตของเขาสามารถเอามาใช้ซื้อของแบบนั้นได้แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะมีราคาประมาณหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ก็ตาม แน่นอนว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

เซซิเลียที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาถอนหายใจเบา ๆ หลังจากที่เธอได้ยินเช่นนั้น เธอคิดว่าฮาร์วีย์เติมโตขึ้นและนี่อาจเป็นช่วงจังหวะชีวิตทีดีขึนนั้นของเขา

แต่สุดท้ายแล้วเธอก็เปลี่ยนความคิดเป็นอย่างอื่น จากนั้นเธอก็พูดว่า “ฮาร์วี่ย์ เพื่อนร่วมชั้นของคุณทำอาชีพอะไร?”

“นักลงทุนน่ะ ทำไมเหรอ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” ฮาร์วี่ย์ดูสับสน ‘ผู้หญิงบ้าผู้ชายคนนี้ต้องการทำอะไรอีกล่ะนั่นเพราะเธอมักจะทำตัวหยิ่งยะโสมาตลอด?’

“ฉันเห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นของคุณดูเหมือนจะร่ำรวยมากและเขาก็ดูมีสิทธิพิเศษเช่นกัน ฉันอยากรู้ว่าเขาโสดอยู่หรือเปล่า ถ้าเขาโสด นายช่วยแนะนำเขาให้ฉันรู้จักได้ไหม?” เซซิเลียไม่มีอาการเขินอายและเธอก็พูดอย่างเปิดเผย เป้าหมายของเธอคือการแต่งงานในตระกูลที่ร่ำรวย เธอเคยคิดอยากจะใกล้ชิดกับประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ มาก่อน ตอนนี้เมื่อเธอเห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นของฮาร์วี่ย์ค่อนข้างร่ำรวย เธอก็ค่อนข้างหลงไหล่อยากจจะเปลี่ยนเป้าหมาย

ฮาร์วี่ย์ดูเหมือนจะทำตัวไม่ถูก เขาลูบขมับเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ถ้าผมจำไม่ผิดเมื่อกี้คุณพูดว่าคุณต้องการไปที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เพื่อช่วยท่านประธานคนใหม่ทำความสะอาดโต๊ะทำงานของเขา ทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจตอนนี้ซะแล้วล่ะ?”

เซซิเลียพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “นายจะไปรู้อะไร นั่นก็เพราะนายเป็นแค่ผู้ชายที่ไม่ซับซ้อนที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เลย? นี่มันเรียกว่าการลงทุนในสถานที่และผู้คนที่แตกต่างกัน เราไม่ควรลงทุนลงแรงไปกับสิ่งเดียวที่หากพลาดก็จะทำให้เสียทุกอย่างไปหมด ถ้าฉันมองหาแต่ผู้ชายที่หล่อเหลาแค่คนเดียว ฉันคงเป็นแค่คนตัวเลือกสำหรับผู้ชายพวกนั้น แต่ถ้าฉันมองหาผู้ชายที่หล่อเหลาสักสิบคน ผู้ชายพวกนั้นจะเป็นตัวสำรองของฉันแทน…”

ฮาร์วี่ย์เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเพราะเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไดี เซซิเลียเป็นคนที่มีความสามารถในด้านธุรกิจ หากไม่ใช่เพราะกลัวว่าตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผย เขาคงจะจ้างเธอมาทำงานในบริษัทของเขาแล้ว

“มีร้านอาหารนอร์ทแลนด์ที่เพิ่งเปิดใหม่ที่ชั้นบนสุดของศูนย์การค้าแห่งนี้ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจัดเตรียมอาหารให้กับราชวงศ์และพ่อครัวที่นั่นก็เป็นทายาทของอดีตพ่อครัวของราชวงศ์ ทำไมเราไม่ไปลองทานที่นั่นดูล่ะ?” เซซิเลียผู้มากความสามารถมากพูดขึ้น

นอร์ทแลนด์ไม่เพียงแต่เป็นร้านอาหารที่ได้รับความนิยมในหมู่คนดังทางโซเชียลเท่านั้น แต่ยังมีชื่อเสียงมากอีกด้วย และเมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้คนจำนวนมากในนิอัมมี่ จะรู้สึกภาคภูมิใจมากถ้าหากพวกเขาได้มาทานอาหารที่นอร์ทแลนด์ พวกเขาจำเป็นต้องจองล่วงหน้าอย่างน้อยครึ่งเดือน ไม่ใช่แค่คนธรรมดาทั่วไปเท่านั้นที่สามารถไปที่นั่นและเพลิดเพลินกับอาหารของพวกเขาได้ พวกเขาจะต้องเป็นคนที่มีสถานะและอิทธิพลมากหากต้องการทานอาหารที่นั่น

แม้ว่าแมนดี้จะสนใจ แต่เธอก็จัดสินใจพูดมันออกมาหลังจากคิดอยู่พักหนึ่งว่า “เราไม่ได้ทำการจองมาก่อน ฉันมั่นใจว่าเราเข้าร้านอาหารไม่ได้หรอก ใช่ไหม?”

“ไม่ต้องห่วง เพื่อนร่วมชั้นของฉันเป็นผู้จัดการของนอร์ทแลนด์ แน่นอนว่ามันค่อนข้างง่ายสำหรับเขาที่จะจัดหาห้องส่วนตัวให้เรา” เมื่อเซซิเลียพูดอย่างนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่ฮาร์วี่ย์อย่างเปิดเผย

ฮาร์วี่ย์งงงวย “เราจะไปทานอาหารกัน ทำไมคุณถึงมองมาที่ผมล่ะ?

เซซิเลียเดินนำพวกเขาขึ้นลิฟต์พิเศษไปที่ชั้นบนสุดของศูนย์การค้า สถานที่แห่งนั้นได้รับการตกแต่งอย่างใหญ่โตโอ่อ่า มันค่อนข้างหรูหรา ลูกค้าทั่วไปอาจไม่กล้าเข้าใกล้สถานที่แบบนี้ด้วยซ้ำ

มีผู้หญิงสวยสองคนอยู่ที่แผนกต้อนรับ พวกเธอแต่งตัวอย่างดูมีเสน่ห์ เมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามาในร้านอาหารพวกเขาจึงพูดด้วยความเคารพว่า “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี นอร์ทแลนด์มีกฎในการจองล่วงหน้า หากคุณไม่ได้ทำการจองใด ๆ กับเรามาก่อน คุณไม่สามารถเข้าไปรับประทานอาหารที่นี่ได้ค่ะ”

เซซิเลียยิ้มและพูดว่า “ช่วยฉันติดต่อไปที่มิสเตอร์จอห์นสัน บอกเขาว่าเพื่อนร่วมชั้นที่กำลังตามหาเขาอยู่”

หลังจากนั้นไม่นานชายในชุดสูทก็เดินออกจากนอร์ทแลนด์ เขาก็ตะโกนใส่พนักงานต้อนรับว่า “คุณไม่รู้หรือว่าตอนนี้เป็นชั่วโมงที่ยุ่งวุ่นวายเพราะเป็นเวลามื้ออาหารหลักแล้ว ผมบอกคุณเรื่องนี้กี่ครั้งแล้ว? หากพวกเขาไม่ได้ทำการจองใด ๆ คุณก็ไม่ต้องให้บริการ คุณยัง … ”

ก่อนที่เขาจะตะโกนดุด่าจบ เซซิเลียยิ้มทักทายและพูดว่า “ไวแอตต์ นายเห็นไหมว่าฉันพาใครมาทานอาหารที่นี่”

ไวแอตต์มองไปที่พวกเขา นาทีต่อมาเขาต้องเบิกตากว้างขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า “สาวสวยสองคนจากโรงเรียนนี่เอง ทำไมพวกเธอไม่บอกฉันล่วงหน้าว่าจะมาทานอาหารที่นี่”

พวกเราผ่านมาทางนี้ แล้วจำได้ว่านายทำงานเป็นหัวหน้าที่นี่ เราเลยแวะมา ทำไมเหรอ? ฉันยังพาผู้หญิงในฝันของนายมาด้วย นายจะไม่จัดห้องส่วนตัวให้เราหน่อยยเหรอ?”

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น สีหน้าของฮาร์วี่ย์ก็แย่ลง ‘ใครคือผู้หญิงในฝันของชายหนุ่มที่ดูอ่อนแอคนนี้? ถ้าไม่ใช่เซซิเลียก็คงเป็นภรรยาของฉันแล้วล่ะ’