ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 75

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 75

ไวแอตต์ตกอยู่ในความเงียบ ใบหน้าของเขายังคงบวมเล็กน้อย เขารู้ดีว่าเขาจะมีความสามารถให้ร้านอาหารยกเว้นให้พวกเธอได้อย่างไร?

แต่เป็นพราะแมนดี้เทพธิดาจากชีวิตในมหาวิทยาลัยของเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ แมนดี้คิดว่าเขาเป็นคนที่ช่วยพวกเธอ เขาจึงไม่จำเป็นต้องให้คำอธิบายอะไรในเรื่องนั้น เขาจะถือว่านั่นเป็นความเข้าใจผิดที่สวยงาม

“นางฟ้าทั้งสอง โปรดทางนี้ครับ เราได้จัดห้องส่วนตัววีไอพีที่ใหญ่ที่สุดในนอร์ทแลนด์ไว้ให้พวกคุณแล้ว ลูกเขยอย่างคุณได้โปรดอย่าเข้ามา ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถใช้จ่ายค่าอาหารที่นี่ได้” ไวแอตต์ยิ้มจาง ๆ และพูดอย่างด้วยท่าทางของสุภาพบุรุษแสนดี

ฮาร์วี่ย์เหลือบมองไวแอตต์และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “มิสเตอร์จอห์นสัน คุณแน่ใจหรือว่าคุณเป็นคนที่ต้องจัดหาห้องส่วนตัวนี้ได้?”

“ถ้าไม่ใช่ผม แล้วจะเป็นคนขี้แพ้แบบคุณงั้นเหรอ” ไวแอตต์ยิ้มและพูดมันอย่างเย็นชา

“ฮาร์วี่ย์!” แมนดี้พูดเตือนอย่างจริงจัง “มิสเตอร์จอห์นสันใจดีมากที่จัดหาห้องส่วนตัวให้กับเรา อย่าพูดเรื่องไร้สาระอะไรอีกเลย…นอกจากนี้ไวแอตต์ยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันและฉันรู้สึกขอบคุณคุณจริง ๆ ที่ช่วยจัดห้องส่วนตัวให้เรา แต่ฮาร์วี่ย์เป็นสามีของฉัน ถ้าเขาเข้าไปในร้านอาหารไม่ได้ฉันก็ไม่เข้าไปด้วย”

ไวแอตต์ตะลึงไปชั่วขณะ ในไม่ช้าเขาก็ยิ้มและพูดอย่างเป็นสุภาพบุรุษว่า “คุณกำลังพูดถึงอะไรแมนดี้? ฉันแค่ล้อเล่นกับเขาแค่นั้นเอง!”

ฮาร์วี่ย์ไม่พูดอะไรต่อ ‘ฉันเป็นคนจัดการเรื่องนั้น แต่ทำไมฉันถึงอธิบายมันออกมาไม่ถูก?’

เมื่อพวกเขาไปถึงห้องส่วนตัวพวกเขาก็ตกตะลึง แม้ว่าทั้งแมนดี้และเซซิเลียจะได้เห็นอะไรมากมายบนโลกใบนี้ แต่ห้องส่วนตัวนี้นั้นช่างหรูหรามาก พวกเขาเห็นไม้แกะสลักที่สวยงามได้ทุกที่และยังมีน้ำพุที่ถูกสร้างขึ้นอยู่ด้านในสุดของห้องโถงใหญ่ นอกจากนี้โต๊ะอาหารขนาดใหญ่สามารถรองรับแขกได้อย่างน้อยยี่สิบคนในคราวเดียว ไวแอตต์บอกพวกเขาว่าทางร้านจัดห้องส่วนตัวไว้ให้ พวกเขาคิดว่ามันคงเป็นแค่ห้องส่วนตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ นี่มันเกินความคาดหมายของพวกเขาที่จะได้เห็นห้องส่วนตัวแบบนี้

ในขณะนั้นไวแอตต์พึงพอใจในตัวเองและเขาก็ไม่ได้ให้คำอธิบายมากนัก เขาไม่ได้จัดการสังอาหารให้พวกเขาด้วยซ้ำ แต่แล้วพวกเขาก็เห็นบริกรเสิร์ฟอาหารจานเด็ดให้อย่างรวดเร็ว อาหารไม่เพียงมีหน้าตาสวยงามเท่านั้น แต่ยังอร่อยอีกด้วย

รอยยิ้มค้างเกิดขึ้นบนใบหน้าของไวแอตต์ แต่ในไม่ช้าเขาก็หายเป็นปกติ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นผู้มีอิทธิพลที่แจ้งเรื่องนี้กับร้านอาหาร แต่แน่นอนว่าคน ๆ นั้นมีสถานะค่อนข้างมีเกียรติเพราะคน ๆ นั้นทำให้เจ้าของร้านอาหารใจแคบของเขาทำตัวเป็นคนใจกว้างได้เช่นนี้

เซซิเลียตกใจอีกครั้ง เธออดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ไวแอตต์ คุณชื่นชอบแมนดี้มาก ใช่ไหม? ฉันมั่นใจว่าอาหารมื้อนี้ค่อนข้างแพง”

ไวแอตต์ฝืนยิ้ม เขาแอบปาดเหงื่อเย็น ๆ และพูดว่า “มันเป็นสิ่งที่ผมควรทำเพราะพวกคุณทั้งคู่เป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นของผม แน่นอนว่าผมต้องจัดทุกอย่างให้ดี เพียงแค่เพลิดเพลินไปับเมนูตรงหน้า ผมเลี้ยงเอง”

ก่อนที่เขาจะพูดจบฮาร์วี่ย์ก็ทำท่าทางอย่างเป็นธรรมชาติและดึงเก้าอี้ออกมานั่ง จากนั้นเขาก็จับมือของแมนดี้เพื่อให้เธอนั่งด้วย

เมื่อเห็นแบบนั้น ไวแอตต์ก็โกรธมาก ‘ลูกเขยคนนี้ใจกล้าและหน้าด้านที่สุด! เขานั่งข้างนางฟ้าของฉันได้อย่างไร? ‘

ในขณะนั้นโทรศัพท์ของไวแอตต์ก็ดังขึ้นในทันที เขาเหลือบมองไปที่โทรศัพท์และพูดอย่างรวดเร็วว่า “แมนดี้. ทานอาหารกันไปก่อน หากคุณต้องการสิ่งใด เพียงแค่เรียกหาผม ผมยังต้องไปต้อนรับวีไอพีอีกสองสามคน”

ดวงตาของเซซิเลียเปล่งประกายขึ้น จากนั้นเธอก็พูดว่า “ไวแอตต์ ฉันมั่นใจว่าวีไอพีของคุณร่ำรวยหรือมีชื่อเสียงแน่นอน ถ้าคุณเห็นหนุ่มโสดหล่อรวยแนะนำให้ฉันรู้จักบ้างล่ะ”

“ไม่มีปัญหา” ไวแอตต์ยิ้มจาง ๆ และออกจากห้องส่วนตัวไป

หลังจากที่เขาปิดประตูข้างหลังเขา เซซิเลียก็จ้องไปที่ฮาร์วี่ย์ จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฮาร์วี่ย์ ดูไวแอตต์สิ เขาแอลจัดเตรียมอาหารพิเศษมากมายไว้ที่นี่ แต่เมื่อกี้คุณทำให้มันยุ่งยากสำหรับเขา คุณมันเป็นคนเนรคุณแค่ไหน!”

ฮาร์วี่ย์กลอกตาไปมา เขารู้ดีว่าถ้าเขาอ้างว่าเขาเป็นคนที่จัดการเรื่องนี้ในตอนนี้เซซิเลียจะไม่มีวันเชื่อ มันอาจทำให้แมนดี้ไม่มีอารมณ์เพลิดเพลินไปกับอาหารตรงหน้า

…

ในเวลาเดียวกันมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ประตูของนอร์ทแลนด์ เขาแต่งตัวตามสมัยนิยม แต่ดูเหมือนเขาเป็นคนยโสโอหัง ตอนนี้เขาเข้าไปในร้านอาหารแล้ว

ไวแอตต์พุ่งตรงมาหาเขาทันที จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “เป็นคุณนี่เองมิสเตอร์ลูอิส เราจัดห้องส่วนตัวให้คุณแล้ว ได้โปรดมาทางนี้”

มิสเตอร์ลูอิสไม่ต้องการเสวนากับไวแอตต์มากนัก สำหรับเขาไวแอตต์เป็นเพียงพนักงานเสิร์ฟที่นี่และไวแอตต์ไม่มีสิทธิ์พูดคุยกับเขาด้วยซ้ำ ก่อนที่เขาจะเข้าไปในห้องส่วนตัวสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาตบไวแอตต์และดุด่าว่า “นายมันโง่หรือไง? ฉันต้องการห้องส่วนตัวที่ดีที่สุด นายจะจัดห้องส่วนตัวเล็ก ๆ ให้ฉันได้อย่างไร? ช่างน่าสมเพชเสียจริง!”

“โปรดรอสักครู่นะครับ ผมจะไปจัดการให้และดูว่าเป็นไปได้ไหมที่จะทำการเปลี่ยนแปลงให้คุณ” แม้ว่าไวแอตต์จะโกรธ แต่เขาก็ทำได้เพียงแสดงความถ่อมตัวและพูดด้วยเสียงเบา ๆ

เขาช่วยอะไรไม่ได้ มิสเตอร์ลูอิสไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา เขาไม่สามารถที่จะทำให้เขาขุ่นเคืองได้

มิสเตอร์ลูอิสพูดอย่างเย็นชา “นายจะจัดการได้อย่างไร? นายไม่มีห้องส่วนตัววีไอพีใช่ไหม ฉันต้องการห้องวีไอพี! ไปกันเถอะ!”

“มิเตอร์ลูอิส มีคนอยู่ในห้องส่วนตัว โปรดรอสักครู่…”