ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 807
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 807
เฟลิกซ์ตบไหล่ฮาร์วีย์ เขาพูดยิ้ม ๆ ว่า “ไง ไอ้ขยะ แกเข้าใจแล้วใช่ไหม?”
“ไม่ใช่แค่แกเท่านั้น แต่แมนดี้และตระกูลซิมเมอร์จะอยู่ในกำมือเรา!”
“ใช่ ฮาร์วีย์ คุณต้องเชื่อฟังเรา คุณต้องทำตามในสิ่งที่เราต้องการ”
“ถ้าคุณไม่ทำตาม นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปจะไม่มีที่สำหรับคุณและแมนดี้ในบัควู้ดอีกต่อไป!”
โบรดี้หัวเราะเยาะอย่างเย่อหยิ่งออกมา
พวกเขาไม่ได้เจอของเล่นที่สนุกแบบนี้มานานแล้ว
ทุกคนที่ผ่านมาจะยอมให้พวกเขารังแกต่อไปหรือยอมคุกเข่าขอความเมตตา
น้อยคนที่จะเลือกต่อต้านเหมือนฮาร์วีย์ มันทำให้พวกเขาตื่นเต้นอย่างมาก
“นี่หมายความว่าพวกคุณกำลังข่มขู่ผมงั้นเหรอ?”
ตอนนี้ฮาร์วีย์อยากจะหัวเราะ
เดิมทีเขาไม่สนใจคนพวกนี้เลย
เขาไม่อยากที่จะสนใจแม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนทรยศหักหลังก็ตาม คนแบบนี้มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง
แต่ปัญหาตอนนี้คือการที่คนเหล่านี้กำลังข่มขู่เขา
ฮาร์วีย์รู้สึกหมดหนทางไม่รู้ต้องจัดการอย่างไร
เขาเคยเห็นคนงี่เง่ามาหลายรูปแบบ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนโง่งี่เง่าถึงขนาดนี้
“เราไม่ได้ข่มขู่คุณ เรากำลังสอนบทเรียนให้คุณได้เข้าใจสังคมมากขึ้น!”
“คุณต้องทำความเข้าใจนะ พวกซิมเมอร์จะล้มละลายได้ง่าย ๆ เพียงแค่ลมปากของเรา! แมนดี้จะไม่เหลืออะไรเลย!”
“และคุณ! คุณไม่สามารถแม้แต่จะใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงของคุณได้!”
โรซานน์แสดงออกอย่างชัดเจนราวกับว่าเธอเป็นราชินีที่สามารถกำหนดชะตาชีวิตความเป็นความตายของผู้อื่นได้
“งั้นขอเปลี่ยนเงื่อนไข ผมปฏิเสธที่จะเป็นพ่อหนุ่มน้อยเนื้อหอมของพวกคนแก่นั่น”
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมย เขาอยากจะดูว่าคนพวกนี้เล่นอะไรได้อีกบ้าง
โรซานน์ก้าวไปข้างหน้าเพื่อมองค้นหาฮาร์วีย์อยู่พักหนึ่ง เธอก็ยิ้มและพูดว่า “น่าสนใจ คุณก็ดูไม่ได้เป็นแค่เด็กหนุ่มของพวกคนแก่นั่นอย่างเดียว”
“งั้นเรามาเปลี่ยนเกมกันเถอะ ตราบใดที่คุณทำให้เรามีความสุข เราก็ปล่อยแมนดี้ไป”
เมื่อเธอพูดจบ โรซานน์ก็หยิบไวน์แดงหนึ่งแก้วขึ้นมาจากโต๊ะและเดินไปที่จุดที่สูงขึ้น จากนั้นเธอก็เทไวน์แดงรดลงบนหัวของฮาร์วีย์
“ไง ดูดีเชียว! คุณดูหล่อกว่าเดิมอีก จริงไหม?”
โรซานน์พูดเสียงดัง
คนอื่น ๆ ทำเลียนแบบเธอ พวกเขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาและเทราดรดใส่ให้ฮาร์วีย์
ในเวลาไม่ถึงนาทีร่างทั้งร่างของฮาร์วีย์ก็เปียกโชกไปด้วยไวน์แดง
แต่ท่าทีของฮาร์วีย์ยังคงนิ่งไม่เปลี่ยนแปลง
เขาเคยถูกจับโดยศัตรูในสนามรบเหตุการณ์ทรมานในตอนนั้นที่เขาได้รับเลวร้ายกว่านี้ร้อยเท่า แต่เขาก็สามารถรับมือได้อย่างสบาย ๆ
ทำไมเขาต้องมีอารมณ์โกรธเมื่อเผชิญหน้ากับพวกตัวตลกของสังคมพวกนี้ด้วย?
และฮาร์วีย์ก็รู้ดีดีว่าการเอาชนะคนเหล่านี้ไปตอนนี้ไม่มีประโยชน์อะไร
วิธีที่ดีที่สุดคือทำให้พวกเขาสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาภาคภูมิใจ…
ให้พวกเขาใช้ชีวิตด้วยความเสียใจและหวาดกลัวไปตลอดชีวิต
นี่เป็นการลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขา
เพราะคิดแบบนี้ ฮาร์วีย์จึงไม่คิดจะสนใจสิ่งที่พวกเขาทำ และไม่แม้แต่เหลือบมองพวกเขาอีกเลย เขาทำเพียงหันหลังเดินจากไป
เขารอชำระบัญชีแค้นทั้งหมดอีกสามวันข้างหน้า
โบรดี้รู้สึกว่ายังขาดอะไรบางอย่าง เมื่อเขาเห็นว่าฮาร์วีย์กำลังจะจากไป เขารีบตะโกนเรียก “เฮ้ ไอ้ขยะ ใครอนุญาติให้แกออกไปได้แล้ว! มานี่สิ เลียรองเท้าของฉันจนกว่ามันจะสะอาดเงาวับ!”
แต่ละคนต่างก็หัวเราะกันด้วยความสะใจ แต่ละคนยกเท้าขึ้นสั่งให้ฮาร์วีย์เลียรองเท้าให้
ฮาร์วีย์ไม่แสดงท่าทีอะไรกลับไปเพียงแค่แสดงสีหน้าเย็นชาให้เห็น
