ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 809
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 809
ทุกคนสุขใจ มองดูเฟลิกซ์ด้วยความชื่นชม
ผู้จัดการฮาวเวิร์ดรู้วิธีเล่นเกมจริง ๆ อนาคตของเขาต้องไปได้ไกลอีกแน่นอน!
หลังจากนั้นพวกเขาก็กอดคอกันเดินากไป
เหลือเพียงเฟลิกซ์เท่านั้นที่ยังอยู่ในห้อง เขามองที่ฮาร์วีย์อย่างถือตัว แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
ฮาร์วีย์มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นเหลือบมองเฟลิกซ์ สีหน้าของเขายังนิ่งเฉย
“จุดประสงค์ของคุณคืนนี้เพียงเพื่อพาคนกลุ่มหนึ่งมาดูถูกผมงั้นเหรอ?”
เฟลิกซ์จุดบุหรี่แล้วตอบด้วยรอยยิ้มเยาะว่า “ไม่หรอก ดูถูกแกแล้วจะมีประโยชน์อะไร?”
“ฉันแค่อยากจะบอกว่าคนอย่างแกขยะแขยง ซึ่งแกไม่คู่ควรกับแมนดี้เลย”
“ไม่ใช่แค่การมีตัวตนของแกไม่มีประโยชน์สำหรับเธอแล้ว แต่มันอาจจะฆ่าเธอได้เหมือนกัน”
“ฮาร์วีย์ ฉันให้โอกาสแกอีกครั้ง”
“พรุ่งนี้หย่ากับแมนดี้ซะ แล้วออกจากบัควู้ด เริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก”
ขณะที่เขาพูด เฟลิกซ์หยิบบัตรธนาคารออกมาแล้วปาใส่หน้าฮาร์วีย์
“มีเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ในบัตร ถือว่าเป็นความเมตตาครั้งสุดท้ายของฉันที่มีให้แกในฐานะญาติคนหนึ่ง”
“แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ?”
ฮาร์วีย์ตอบอย่างไม่สนใจ
“ปฏิเสธงั้นเหรอ?” เฟลิกซ์หัวเราะ “เมื่อกี้แกก็เห็นคนพวกนั้นนี่!”
“อันที่จริง ตอนนี้พวกเขาไม่ใช่ผู้บริหารของสกายคอร์ปอเรชั่น แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ในอีกสามวันข้างหน้านี้พวกเขาจะได้รับตำแหน่งนั้นกลับคืนมาอย่างแน่นอน!”
“หลังจากที่สกายคอร์ปอเรชั่นเสร็จสิ้นการเข้ารวบรวมกิจการและทรัพย์สินของตระกูลแล้ว มันจะกลายเป็นบริษัทที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเซาท์ไลท์”
“มีแค่ตระกูลระดับเฟิร์สคลาสไม่กี่ตระกูลที่สามารถสู้พวกเขาได้ ทุกคนล้วนแต่ก้มหัวให้สกายคอร์ปอเรชั่นทั้งนั้น!”
“ดังนั้นแกคงจะจินตนาการสถานะของพวกเขาได้ในอนาคตแล้วสินะ พวกเขาจะอยู่เหนือฉันมากกว่านี้แน่นอน!”
“อย่างน้อยแกก็จะได้เป็นของเล่นและสุนัขรับใช้ของพวกเขา…”
“ถ้าแกทำให้พวกเขาขุ่นเคืองใจล่ะก็ แกอาจจะจบลงไม่สวยก็ได้”
“ไม่ใช่แค่แกหรอกนะ แต่รวมถึงแมนดี้ด้วย”
“ถึงแกจะไม่แคร์ แต่แกก็ควรคิดถึงแมนดี้บ้าง จริงไหม?”
ฮาร์วีย์พูดกลับมาอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่ต้องกังวลเกับเรื่องพวกนี้หรอก”
“ผมจะทำให้ชีวิตของพวกเขากลายเป็นนรก!”
ฮาร์วีย์หันหลังเดินจากไปทันที สีหน้าของเขาบ่งบอกได้ดีว่าไม่แยแสใด ๆ
ในคลับส่วนตัวเหลือเพียงเฟลิกซ์เท่านั้น เขาคร่ำครวญคนเดียว “ไอ้ขี้แพ้…ก็แค่ยอมจำนนไม่ได้เลยหรือไง?”
“ฉันให้โอกาสแกแล้ว ในเมื่อแกไม่รู้ว่าจักรับมันไว้ นั่นก็ไม่ใช่ความผิดของฉันแล้วล่ะ!”
รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฟลิกซ์ทันทีที่เขาพูดจบ
เขาเปิดโทรศัพท์ คลิกปุ่มกดส่ง และอัปโหลดวิดีโอที่เขาเพิ่งบันทึกไปยังกลุ่มครอบครัว
ในเวลาเดียวกันเขาโทรหาออทัมน์และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณแม่ครับ จัดการเรียบร้อยแล้ว ถ้าฮาร์วีย์ไม่หน้าด้านหน้าทนเกินไป เขาคงจะเก็บสัมภาระแล้วออกไปในวันพรุ่งนี้แน่นอน!”
“โอเค! ทำได้ดีมาก!”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ออทัมน์รู้สึกตื่นเต้นมาก
“ฉันดูวิดีโอนั้นแล้ว ขยะอย่างฮาร์วีย์ควรได้รับการปฏิบัติแบบนั้นมันถูกต้องแล้ว แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ยอมคุกเข่าเห่าหอนออกมา น่าเสียดายที่ฉันไม่เห็นฉากที่สุดยอดแบบนั้น!”
เฟลิกซ์ยิ้มและพูดว่า “คุณแม่ ถ้าคุณแม่อยากเห็นก็ยังมีโอกาสอยู่ครับ ผมจะพาคุณแม่ไปดูเมื่อถึงเวลานั้น”
“มาดูให้เห็นกับตา ยังดีกว่าการดูผ่านวิดีโอ มันสนุกมากกว่านี้อีก!”
“เป็นความคิดที่ดีเลย! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ทั้งสองหัวเราะอย่างมีความสุข
นอกคลับส่วนตัว ชายร่างสูงโผล่ออกมาจากเงามืด
