ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 86

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 86

“ฉันกลัวว่าคุณจะไม่เข้าใจเรื่องนี้ถึงแม้ว่าฉันจะทำข้อตกลงกับตระกูลยอร์กได้แล้ว…” แมนดี้ถอนหายใจและส่ายหัวเมื่อเธอรู้ว่าคนตระกูลซิมเมอร์จะไม่ดีใจถ้าพวกเขารู้ว่าเงินทุนลดลงจากห้าสิบล้านดอลลาร์เป็นสามสิบล้านดอลลาร์

ในตอนนี้ทั้งคู่จากไปหลังจากกล่าวคำอำลากับเซซิเลีย

ณ ยอร์ก อ็นเทอร์ไพรส์ อีวอนน์กำลังจะออกจากสำนักงาน เธอเพิ่งจัดการกับเหตุการณ์ที่ร้านอาหารนอร์ทแลนด์

ขณะที่เธอเดินผ่านสำนักงานของเวนดี้ เธอก็เห็นเวนดี้กำลังขมวดคิ้วอยู่พร้อมกับถือกระเป๋าหรูหราขนาดใหญ่

ด้วยความที่เป็นผู้หญิง อีวอนน์จึงค่อนข้างสนใจในเรื่องนี้

“ดูเหมือนว่าคนรวยบางคนพยายามจะให้เกี้ยวคุณนะ มิสซอร์เรล” อีวอนน์พูดด้วยรอยยิ้ม

“คนรวยอะไรกัน? ก็แค่แซ็คเท่านั้นเอง เขาพยายามทำให้ฉันอนุมัติการลงทุนในตระกูลซิมเมอร์ ฉันเป็นใครจะไปสามารถตัดสินใจได้ หลังจากที่ท่านประธานมีแผนร่วมกับตระูลซิมเมอร์เรียบร้อยแล้ว” เวนดี้พูดในขณะที่ยังขมวดคิ้ว

“โอ้ มิสอีวอนน์ คุณช่วยพาฉันไปที่คฤหาสน์ตระกูลซิมเมอร์เพื่อส่งของเหล่านี้คืนให้แซ็คได้ไหม? หวังว่าเราจะจัดการเรื่องนี้ได้ไม่เช่นนั้นโทรศัพท์มือถือของฉันคงจะระเบิดจากการโทรเข้ามาจากแซ็คในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เวนดี้ถาม

“แน่นอน ฉันจะจัดการเรื่องบางอย่างก่อน ในระหว่างนี้คุณก็จัดการประชุมกับตระกูลซิมเมอร์ เราจะไปเจอพวกเขาในคืนนี้” อีวอนน์ตอบรับหลังจากเช็คเวลาเวลาบนนาฬิกาของเธอ

ในตอนแรกนั้นอีวอนน์ไม่ต้องการจะไป แต่จากนั้นเธอก็คิดว่าควรไปพบปะกับพวกเขาเนื่องจากมีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลซิมเมอร์ตามคำสั่งของท่านประธาน

ในขณะเดียวกันตระกูลซิมเมอร์ก็กำลังรออยู่ที่ฤหาสน์ซิมเมอร์เช่นเดียวกัน ทุกคนต่างคาดหวังข่าวดีจากแมนดี้แม้แต่มือของผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็ยังสั่นแม้กำลังสูบบุหรี่

ความจริงก็คือทุกคนอยู่ที่นี่ทั้งวันแล้ว พวกเขากำลังรอการตอบกลับจากแมนดี้ ใครจะคิดว่าหลังจากนั้นแมนดี้ก็ไปช้อปปิ้ง สุดท้ายแล้วผู้อาวุโสซิมเมอร์ไม่สามารถรอได้อีกต่อไปเขาจึงโทรหาแมนดี้ให้รีบกลับมา

แมนดี้นั่งลงและดูไม่สบายใจในขณะที่ฮาร์วีย์กำลังกินผลไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างเพลิดเพลิน

ทุกคนสังเกตเห็นฮาร์วีย์เพราะเขาเป็นคนที่กำลังกินอยู่คนเดียวพวกเขาทั้งหมดดูหมิ่นฮาร์วีย์และตัดสินว่าเขามาที่ประชุมในฐานะลูกเขยที่ไร้ประโยชน์

“นายคนไร้ประโยชน์ นายคิดว่านายจะเข้าร่วมการประชุมครอบครัวของเราได้งั้นเหรอ? นายคิดว่านายกำลังอยู่ที่ร้านอาหารหรือไง” แซคยืนตะโกนใส่ฮาร์วีย์และชี้ไปที่เขา

“ผมก็เหมือนเดิมที่ไม่มีประโยชน์อะไร แต่ผมก็จะไม่ไปรังควานพนักงานแผนกต้อนรับจากบริษัทอื่น ๆ และยอมเสียเงินไปห้าสิบล้านดอลลาร์ ผมอาจจะไร้ประโยชน์ แต่ไม่เหมือนใครบางคนและผมก็ไม่ใช่คนล้มเหลว” ฮาร์วีย์พดพิงถึงแซ็คอละยังดูถูกตัวเอง

“นายมัน…” แซคตะโกนอย่างโกรธ ๆ

“พอ! นั่งลง!” ฌอนตัดจบและจ้องที่ไปแซ็คเพราะอับอายตัวเองต่อหน้าฝูงชน

“แมนดี้ ฉันได้ยินมาว่าบริษัทโฆษณาของเธอกำลังประสบปัญหา เธอต้องการความช่วยเหลือทางการเงินหรือไม่?” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถามในขณะที่ทุกคนตกใจที่ผู้อาวุโสซิมเมอร์พูดถึงหัวข้ออื่น

แมนดี้ก็ตะลึงไปชั่วขณะเช่นเดียวกันเพราะเธอไม่แน่ใจว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์พยายามทำอะไร

“ฉันเคยเผชิญกับปัญหาบางอย่างเมื่อไม่นานมานี้ แต่ได้รับการแก้ไขหลังจากได้รับเงินลงทุนแปดแสนดอลลาร์” แมนดี้ตอบคำถามของผู้อาวุโสซิมเมอร์

“ดี ดูเหมือนว่าฉันตัดสินใจถูกแล้ว ทำต่อไปและประธานคนใหม่ของตระกูลซิมเมอร์อาจจะเป็นเธอในสักวัน” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ชมเธอด้วยรอยยิ้ม

“แล้ววันนี้ข้อตกลงเป็นอย่างไรบ้าง” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถาม

“คุณปู่ ฉันขอโทษที่ไม่สามารถรายงานลงรายละเอียดให้คุณปู่ได้ สิ่งนี้ที่ท่านประธานคนใหม่ค่อนข้างไม่พอใจและสั่งให้เวนดี้ติดตามเรื่องของเราซึ่งเธอสัญญาว่าจะให้เงินทุนสามสิบล้านดอลลาร์แก่เราในขณะที่พวกเขาเรียกร้องผลกำไรเพิ่มอีกสิบเปอร์เซ็นต์” แมนดี้ตอบด้วยท่าทางอึดอัดใจ

“อะไรนะ? ฉันคิดว่าเรายังต้องการเงินห้าสิบล้าน พวกเขาจะเปลี่ยนเป็นแปลงแบบนั้นได้อย่างไร? พวกเขาต้องการเพิ่มอีกสิบเปอร์เซ็นต์? แต่มันไร้สาระ!” ผู้อาวุโสซิมเมอร์อุทาน