ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 869
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 869
“เจ้าชายยอร์ก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะ ผมจะจัดการกับมันให้เอง”
ไทสันได้พูดขึ้น
ฮาร์วีย์พยักหน้า มันไม่เหมาะสมสำหรับเขาที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องข้างทางแบบนี้ วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือปล่อยให้ไทสันจัดการกับเรื่องนี้
นอกจากนี้ ฮาร์วีย์นั้นตระหนักได้ดีว่าทุกอย่างดูเหมือนจะมีบางอย่างที่ผิดปกติ
ราวกับว่ามีใครบางคนแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นเขาทำสงครามกับตระกูลเซอร์เรย์
หลังจากที่ไทสันจากไป ฮาร์วีย์ก็มองหาเรย์ ฮาท
ด้วยตำแหน่งปัจจุบันของเรย์ในบัควู้ด เขาสามารถระบุที่อยู่ที่แน่นอนของที่พักอาศัยของแบร์รี่ วอเตอร์ได้อย่างง่ายดายด้วยการโทรเพียงครั้งเดียว
เรย์ขับรถพาฮาร์วีย์ไปยังที่บ้านของแบร์รี่
ในเวลานี้ แบร์รี่ได้กลับบ้านมาแล้ว และเลขาฯ สาวสวยพร้อมขาที่เรียวยาวกำลังช่วยเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับเขาอยู่
“ท่านประธานกรรมการบริหารวอเตอร์คะ ใครบังอาจทำสิ่งนี้กับคุณ? มันช่างโหดร้ายมาก!” เลขาฯ สาวกล่าวอย่างใจเย็น “บอกฉันมา ฉันล่ะอยากจะไปตบมันแก้แค้นให้กับคุณ!”
แบร์รี่หัวเราะและตีก้นของเลขาฯ สาวสวยด้วยมือของเขา “ผู้หญิงโง่ เธอนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย! นี่คือสิ่งที่เรียกว่าความกล้าหาญ!”
“แม้ว่าฉันจะพ่ายแพ้ แต่ผลประโยชน์ที่ฉันจะได้รับหลังจากนี้มันเกินจินตนาการของคุณแน่นอน!”
“เกินกว่าจินตนาการของฉันเหรอคะ?”
เลขาฯ สาวสวยขยับมือไปยังตำแหน่งหนึ่งแล้วนวดแบร์รี่เบา ๆ เธอหน้าแดงก่อนจะพูดขึ้นว่า “ท่านประธานกรรมการบริหารวอเตอร์คะ ตอนนี้คุณก็เป็นถึงราชาแห่งตลาดวัตถุดิบในบัควู้ดแล้ว คุณยังหมายถึงอะไรได้อีกในผลประโยชน์ที่เกินกว่าจินตนาการของฉัน?”
แบร์รี่ซึ่งปกติแล้วเป็นคนใจเย็นเริ่มกระตือรือร้นกับคำพูดของเลขาฯ สาวสวยของเขา เขาพูดขึ้นอย่างพึงพอใจว่า “ถ้าตระกูลเซอร์เรย์หายไปแล้ว ตลาดอสังหาริมทรัพย์ในบัควู้ดมันก็จะตกมาอยู่ในกำมือของฉัน คุณไม่คิดว่านั่นเป็นประโยชน์ที่เกินจินตนาการของใคร ๆ บ้างเลยเหรอ?”
ตอนแรกเลขาฯ สาวต้องการแสร้งทำเป็นตื่นเต้นตกใจกับคำพูดของเขา แต่ร่างกายของเธอกลับอ่อนระทวยตามคำพูดของเขา “ท่านประธานกรรมการบริหารวอเตอร์คะ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้นแล้ว คุณจะต้องไม่ลืมฉันนะคะ!”
“แน่นอน ฉันจะให้วิลล่าสองหลังแก่คุณ หนึ่งหลังสำหรับอยู่อาศัยและอีกหลังหนึ่งสำหรับพักผ่อนหย่อนใจ อะไรก็ได้ ตราบใดที่คุณมีความสุข!”
แบร์รี่รู้สึกยินดี ตราบใดที่งานวันนี้ประสบความสำเร็จและทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเวย์น เขาก็จะเข้าใกล้การเลื่อนตำแหน่งไปอีกก้าวหนึ่ง
ขณะที่เขานั้นกำลังเต็มไปด้วยความตื่นเต้น กริ่งประตูหน้าบ้านของเขาก็ได้ดังขึ้น
“มันคือใคร?! ไม่รู้เหรอว่าฉันยุ่งอยู่?”
เมื่อถูกขัดจังหวะในขณะที่เขากำลังมีความสุขสูงเขาก็โกรธเคืองขึ้นมาทันที
เสียงมาจากนอกประตู “ฉันคือสามีของแมนดี้ ซิมเมอร์ ฉันมาเพื่อมอบของขวัญให้กับคุณ”
ขณะที่แบร์รี่ได้ยินคำว่า “สามีของแมนดี้ ซิมเมอร์” ดวงตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นมาทันที เขายังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืนที่ชายผู้นั้นกล้าที่จะเหยียบหน้าเขา
ตามที่เวย์นบอก มีคนอยู่เบื้องหลังของแมนดี้
แบร์รี่รู้สึกว่าไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตาม มันไม่มีทางเป็นฮาร์วีย์ได้อย่างแน่นอน
ผู้ชายคนนี้เป็นแค่สามีซึ่งภรรยาแอบไปมีชู้ คนโง่ที่อาศัยอยู่บ้านภรรยาอย่างไร้ประโยชน์
แล้วตอนนี้ เขาคงมาเพื่อขอโทษแบร์รี่ตั้งแต่เช้าตรู่เช่นนี้ เขาจะเสนอภรรยาของเขาให้หรือเปล่านะ?
แบร์รี่ดึงกางเกงของเขาขึ้นและเปิดประตูด้วยท่าทางที่เหลืออดเหลือทน “ของขวัญอะไรของแก? ให้เมียแกส่งมาให้ ฉัน…”
ก่อนที่แบร์รี่จะทันได้พูดจบ ฮาร์วีย์ก็หยิบขวดเบียร์ที่หน้าบ้านของแบร์รี่ขึ้นแล้วทุบไปที่หน้าผากของแบร์รี่อย่างแรง
“อ๊าก!”
แบร์รี่กรีดร้องโอดครวญเมื่อถูกทุบเข้าที่หน้าผากจนเลือดอาบหน้า
“ไอ้ขยะ แกตายยยยย!”
“แกกล้าดียังไงถึงมาตีฉัน?!”
“ฉันจะทำให้ชีวิตของนังแมนดี้เหมือนตกนรกทั้งเป็น!”
“และฉัน แบร์รี่ วอเตอร์คนนี้ ฉันเป็นคนพูดจริงทำจริง!”
“นายส่งคนมาลักพาตัวภรรยาของฉันไปหรือเปล่า?”
ฮาร์วีย์ก็ยังดูเฉยเมยเฉกเช่นเคย ไม่มีร่องรอยของความโกรธบนใบหน้าของเขา แต่ดวงตาของเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความเย็นชา
