ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 881
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 881
ซีนเธียร์ เธอไม่ใช่คนที่โง่ เธอรู้ดีว่าถ้าเมื่อไหร่ที่คลิปวิดีโอถูกแพร่ออกไปจะทำให้ข่าวลือและคำนินทาไม่มีวันจบสิ้น
“เราไม่มีอะไรบาดหมางกันหนิ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย?!”
ซีนเธียร์ไม่เข้าใจ
“เธอรู้หรือเปล่าว่าผู้หญิงอย่างเธอก็ไม่ต่างอะไรจากหนูสกปรกข้างถนน? เธอสมควรจะถูกทุกคนประณาม!”
“ตั้งแต่ที่เธอมีชายแก่คอยอุปถัมภ์เธอ เธอก็ได้สร้างความเสื่อมเสียให้กับโรงเรียน! ฉันจะลงโทษเธอแทนเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนเอง ฉันจะต้องมีเหตุผลอื่นอีกด้วยเหรอ?”
เยเลน่า เซอร์เรย์จ้องมองซีนเธียร์ด้วยใบหน้าที่แสนรังเกียจ เธอไม่มีทางที่จะเปิดเผยความตั้งใจของเธอให้รู้แน่นอน
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอกำลังสนุกกับเรื่องทั้งหมดอยู่
ใบหน้าของซีนเธียร์มัวหมองลง ไม่มีใครที่คอยช่วยเธอและเธอก็ไม่สามารถที่จะแย่งโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของเซเลน่ามาได้
ยอมรับว่าเงื่อนไขของเยเลน่า เซอร์เรย์นั้นเป็นสิ่งที่เทียบเท่ากับการมีอำนาจใหม่กับตัวเธอเอง
เมื่อไหร่ก็ตามที่คลิปถูกแพร่ออกไปซีนเธียร์ก็คงจะรู้สึกเหงามากกว่าเดิม
เธอควรจะต้องทำอย่างไรดี?
ซีนเธียร์หยิบเอาโทรศัพท์ของตัวเองออกมาและคิดจะโทรออกไปยังเบอร์ที่เธอคุ้นเคยที่สุด
แต่ตอนนี้จะเป็นเวลาที่เหมาะสมที่เขาควรมาหรือเปล่า?
“เธอกำลังจะทำอะไร?!”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นในตอนนั้น
ทำให้ซีนเธียร์เงยหน้าของเธอขึ้นมาอัตโนมัติพร้อมกับที่น้ำตาที่คลออยู่ที่ดวงตาของเธอ
“คุณเป็นใคร? คุณเกี่ยวอะไรด้วย?”
เยเลน่า เซอร์เรย์มองพิจารณาดูผู้มาเยือนคนใหม่อย่างดูถูก
‘ถ้าเขาพยายามที่จะมาช่วยเจ้าหญิงล่ะก็ อย่างน้อยก็ควรประเมินความสามารถของตัวเองซะก่อน’
ความจริงแล้ววันนี้ฮาร์วีย์ได้ขับรถปอร์เช่มา ทำให้ผู้คนที่อยู่รายล้อมเขากำลังมองเขาด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความชื่นชม
แต่เยเลน่า เธอมาจากตระกูลเซอร์เรย์ ทำให้สำหรับเธอแล้วรถปอร์เช่ก็ไม่ต่างอะไรจากรถธรรมดา ๆ ทั่วไป จึงทำให้เธอไม่ได้คิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นบุคคลที่ทรงพลัง
“เกิดอะไรขึ้นซีนเธียร์?”
ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจเยเลน่าและรีบถามซีนเธียร์เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“พี่เขย ในโทรศัพท์ของเธอมีคลิปวิดีโอของฉันอยู่! เธอบอกว่าถ้าฉันอยากให้เธอลบคลิปนั่นทิ้ง ฉันก็ต้องคุกเข่าลงและยอมรับว่าฉันเป็นหญิงสำส่อนสกปรก” ซีนเธียร์พูดออกมารวดเดียวราวกับว่าเธอได้เจอความหวังที่เธอจะพึ่งพาได้
ฮาร์วีย์นิ่งชะงักไปชั่วขณะ เพราะมีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่จะแกล้งน้องสะใภ้ของเขาได้ เด็กผู้หญิงพวกนี้มีสิทธิ์อะไรที่จะแกล้งเธอ?
เขาหันไปและจ้องไปที่เยเลน่าอย่างเยือกเย็น
“เอาโทรศัพท์มา”
“คุณเป็นพี่เขยของซีนเธียร์เหรอ? ลูกเขยที่เกาะเมียกินที่เป็นตำนานน่ะเหรอ?”
เยเลน่ารู้เรื่องมาบ้างแล้ว เธอมองฮาร์วีย์อย่างดูหมิ่น
“สามีเก็บอย่างคุณจะทำอะไรฉันได้? คุณจะทำอะไรถ้าฉันไม่ให้โทรศัพท์กับคุณ?”
“คุณกล้าแตะต้องฉันเหรอ?”
“ถ้าคุณกล้า ฉันจะทำให้คุณเสียใจที่ได้เกิดมา!”
ท่าทางของฮาร์วีย์เยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง ก่อนที่เยเลน่าจะทันทำอะไรเขาก็ได้ยืดแขนข้างซ้ายของเขาออกไปและคว้าคอของเยเลน่าพร้อมกับพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่สนใจที่จะลงไม้ลงมือกับเด็กผู้หญิงหรอกนะและแน่นอนว่าถ้าเหตุผลใช้กับเธอไม่ได้ ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะทำให้เธอพิการตรงนี้”
เยเลน่าไม่ได้คาดคิดว่าไอ้ลูกเขยที่เกาะเมียกินโสมมคนนี้จะกล้ามามาแตะต้องเธอ
เขายังกล้าทำมันกลางสาธารณชนอีก! เขาบ้าบิ่นเกินไปแล้ว!
“นาย…! ปล่อยฉันนะ!” เยเลน่ากรีดร้องพร้อมกับกัดฟันของเธอ “รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร?!”
“เธอไม่ได้สำคัญกับฉัน แต่ทำไมเธอจะต้องมาแกล้งน้องสะใภ้ของฉัน”
ในขณะที่เขาพูด ฮาร์วีย์ดึงเลเยน่าเข้ามาใกล้และแย่งโทรศัพท์จากมือของเธอ
เขาลบคลิปวิดีโอที่อยู่ในโทรศัพท์อย่างเมินเฉยและพังโทรศัพท์ออกเป็นสองท่อนด้วยมืออีกข้างของเขาและโยนมันลงไปในขยะที่อยู่ใกล้ ๆ
เขาปล่อยเยเลน่าจากมือของเขาและโยนเธอลงไปบนพื้น จากนั้นเขาจึงพาซีนเธียร์ไปที่รถปอร์เช่ของเขา
สายตาของซีนเธียร์เปล่งประกายขึ้นมา
‘พี่เขยเท่ที่สุด!’
