ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 946

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 946

มองไปที่รอยยิ้มเย้ยหยันบนใบหน้าของฮาร์วีย์ ยอร์ก ทำให้ตอนนี้จิมมี่ตัวสั่นสะท้าน

ถึงแม้ว่าเขาจะมีคนกว่าสามสิบคนอยู่ข้างกายแต่ลึก ๆ เขากลับมีความรู้สึกกลัว

ว่าถ้าตอนนี้เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่ถูกต้องที่เขาควรทำคืออะไร ผู้ชายทั้งสองคนสามารถบดขยี้คนกลุ่มนี้ให้แหลกลงได้อย่างรวดเร็ว

จนตอนนั้นเขาอาจจะไม่ได้สูญเสียเงินแค่ เจ็ดสิบห้าล้าน แต่เขาอาจไม่ได้เงินแม้แต่หนึ่งดอลลาร์

ในท้ายที่สุด จิมมี่ทำได้เพียงแค่เซ็นสัญญาด้วยมือที่สั่นระริกของเขา จากนั้นก็โอนเงินเจ็ดสิบห้าล้านคืนให้สกาย คอร์ปอเรชั่นต่อหน้าทุกคนตรงนี้

***

ภายในห้องทำงานในสำนักงานสาขาซานฟรานซิสโก

ฮาลซีย์ โลว์ รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและความชื่นชอบในตัวประธานของเธอก็เพิ่มพูนขึ้น

เริ่มแรกที่นึกว่าการซื้อที่ดินผืนนี้คงจะต้องเสียเงินไปอย่างน้อยเจ็ดสิบล้านดอลลาร์ เธอยังเตรียมใจว่าพวกเขาอาจจะตั้งราคาที่สูงเสียดฟ้า

แต่เธอไม่ได้คาดคิดว่าเงินเจ็ดสิบห้าล้านดอลลาร์จะสามารถแก้ปัญหากับเรื่องที่ดินได้แล้ว อีกอย่าง พวกเขาให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีจนเสร็จสิ้นขั้นตอนต่าง ๆ ได้ภายในวันเดียว

สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือการมุ่งหน้าทำให้ฝ่ายการจัดการโครงการเริ่มทำงานและเสร็จสิ้นการสร้างห้างสรรพสินค้าในซานฟรานซิสโกโดยเร็ว

ตามแผนการของฮาลซีย์ สามเดือนคงจะเป็นระยะเวลาที่เร็วที่สุดและถ้าล่าช้ามันคงใช้เวลาเกือบครึ่งปี

***

ในบ้านสวนที่ตั้งอยู่ข้างทะเลสาบไทอีในซานฟรานซิสโก

ในขณะที่จิมมี่กุมมือเพื่อพักฟื้นมือของเขาอยู่ ประตูของบ้านสวนก็ถูกคนบางคนเตะเปิดออก ตามมาด้วยร่างของแซม เบเกอร์เดินเข้ามาในชุดสูทสีขาวที่มาพร้อมกับท่าทีห่างเหิน

“โอ้ย!”

จิมมี่ร้องออกมาด้วยเสียงที่ฟังดูแย่ หลังจากถูกลูกน้องของแซมเตะให้ล้มลงกับพื้น จากนั้นเขาก็ถูกบังคับให้คุกเข่าลงต่อหน้าแซม

แซมใช้เท้าของเขาชันหน้าของจิมมี่ให้เงยขึ้นและถามอย่างเย็นชา “นายเป็นอะไร? ฉันบอกนายไปแล้วไม่ใช่เหรอว่านายขายที่ดินผืนนั้นไม่ได้?”

“ในซานฟรานซิสโกคำพูดของฉันมันไร้ค่าแล้วเหรอ?”

“นายท่านเบเกอร์ครับ มันไม่ใช่ว่าผมคิดจะต่อต้านคุณนะครับ แต่…” จิมมี่ตอบกลับอย่างหน้าด้าน

แต่ท้ายที่สุด ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ถูกแซมเตะและทำให้เขากลืนคำพูดเหล่านั้นเข้าไป

สันจมูกของจิมมี่หักทันทีเนื่องจากเขาถูกเตะ ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่กุมจมูกของเขาไว้

“นายท่านเบเกอร์ครับ ผู้ชายคนนั้นรู้จักเพื่อนเก่าแก่ของผม ผมเลยต้องให้เกียรติเขา ได้โปรดเข้าใจผมด้วย!”

ความคิดบางอย่างโผล่เข้ามาในหัวของจิมมี่ ในเมื่อเขาไม่มีความคิดที่จะสารภาพความจริง

เขาอยากจะให้แซมเผชิญปัญหาจากสกาย คอร์ปอเรชั่นด้วยตัวเองและถูกพวกเขาจัดการ

ถ้าไม่อย่างนั้นเขา จิมมี่ จอห์น จะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปแน่

ครั้งนี้แซมไม่ได้โกรธ แต่เขากลับยิ้มออกมาแทน “นายทำได้ดี แน่นอนว่าคนหนึ่งควรให้เกียรติ ฉันไม่โทษนายหรอก”

หลังจากที่เขาพูดจบประโยค เขายืนขึ้นและหันหลังเพื่อกลับ แต่ก่อนที่เขาจะไป เขาพูดทิ้งท้ายไว้ “ฝังมันซะ”

“นายท่านเบเกอร์ ปล่อยผมไปเถอะ ๆ แล้วพวกเขา…”

ความกลัวปรากฏขึ้นอยู่ทั่วใบหน้าของจิมมี่ ที่จริงแล้วเขาไม่ได้คาดคิดว่าแซมจะโหดเหี้ยมขนาดนี้

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ลูกน้องของแซมก็ฟาดเขาด้วยพลั่วจนหมดสติ

ด้านนอกของบ้านสวน ประตูหลังของรถลีมูซีน เมอร์เซเดส มายบัคจอดได้ถูกเปิดออก

แซมเดินตรงมาที่รถลีมูซีนและหยุดยืนด้วยมือของสองแนบอยู่ด้านข้างและพูด “คุณครับ คนของผมทำงานได้ไม่ดี ลงโทษผมเถอะครับ”

เป็นไปได้อย่างไรที่แซม เบเกอร์จะสามารถจัดการบรรยากาศแห่งความเกลียดชังจากตอนนี้ไปได้? ตอนนี้เขามีแต่ความกลัวเท่านั้น

เขาไม่สามารถบรรลุเป้าหมายเล็ก ๆ แบบนี้ให้สำเร็จได้ เขายอมรับว่าการตายร้อยครั้งก็ไม่เพียงพอสำหรับการชดใช้บาปของเขาได้

ในเบาะหลังของรถมายบัค ควินนี่ ยอร์กไม่ได้ต่อว่าแซม แต่เธอค่อย ๆ พูดออกมาแทน “ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าสกาย คอร์ปอเรชั่นและบริษัทก่อสร้างในซานฟรานซิสโกได้ตัดสินใจเรื่องสัญญาโครงการก่อสร้าง”

“เข้าใจแล้วครับ” แซมก้มหัวของเขาลง