ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 955
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 955
ฮาร์วีย์ฉีกยิ้มและพูดว่า “แล้วฉันบอกว่าฉันจะปล่อยเขาไปงั้นเหรอ?”
ดวงตาของเช็กหม่นหมองลงทันทีหลังจากได้ยินเรื่องนี้ เขาพูดอย่างเย็นชาแและจ้องไปที่ฮาร์วีย์ว่า “แกกล้าดียังไงมาลองดีกับฉัน?”
“ท่านก็อตติ จัดการมันเลยดีกว่า! มันคงไม่กล้าแตะต้องนายน้อยอีกต่อไป มันจะต้องพบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!”
ในขณะนั้น คนรอบ ๆ เช็กก็พูดขึ้นมาในขณะที่เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์
“เฮอะ…”
ฮาร์วีย์หัวเราะ เขาขยิบตาให้เช็กและพูดว่า “นายลองดูก็ได้นะว่าฉันกล้าแตะต้องเขาหรือเปล่า?”
เช็กพูดออกมาทันทีว่า “แกมีความกล้ามากจริง ๆ ที่กล้าแตะต้องนายน้อย”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจ “ฉันก็อยากทำนะ น่าเสียดายที่ฉันเป็นคนดีพอ บางอย่างฉันก็ไม่อยากทำ”
“งั้นตอนนี้ฉันจะให้ทางเลือกกับนาย พาคนของนายออกไปซะ”
“จากนั้นกลับไปบอกจอห์นว่าฉันจะให้อภัยเขากับเรื่องนี้ ถ้าเขายอมคุกเข่าที่ประตูบ้านฉัน”
“ไม่งั้นก็อย่าหาว่าฉันไร้ความปราณี”
ฮาร์วีย์พูดออกมาอย่างใจเย็น แต่สีหน้าของเช็กเปลี่ยนไป เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “เด็กน้อย ฉันยอมรับว่าแกมีความกล้ามาก! แต่แกรู้ไหมว่า จอห์น ก็อตติคือใคร? เขาคือเจ้าพ่อแห่งนักเลงบนท้องถนนในเซาท์ไลท์!”
“เซาท์ไลท์จะสั่นคลอนลงเพียงแค่จอห์นกระดิกเท้านิดเดียว!”
“แล้วแกยังอยากให้เขาขอโทษแกอีกงั้นเหรอ? แน่นอนว่าแกคงไม่รู้ว่าตัวเองควรยืนอยู่จุดไหนล่ะสิ!”
“ตอนแรกฉันไม่คิดจะฆ่าแก แต่แกกลับพูดแบบนี้ ฉันคิดว่าฉันจะต้องฆ่าแกให้ตายไปซะ”
ฮาร์วีย์ยักไหล่ เขาไม่จำเป็นต้องไปจัดการพวกสวะพวกนั้นเพราะพวกมันไม่คู่ควร
ตอนนี้ไทสันพาพวกนักเลงในชุดดำตามอยู่ด้านหลังเช็กและคนอื่น ๆ แล้ว
ไทสันเย้ยหยันเมื่อมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วพูดว่า “ตลกจริง ๆ ทุกวันนี้แม้แต่พวกไร้ตัวตนยังกล้าที่จะข่มขู่หัวหน้าผู้ฝึกสอน!”
เช็กดูเหมือนจะสังเกตเห็นพวกเขา จากนั้นเขาก็หันกลับไปมองไทสันซึ่งอยู่ไม่ไกลด้านหลังเขาและเยาะเย้ย “น่าสนใจจริง ๆ นี่บราเทอร์ไทสัน วูดส์ หน้าใหม่แห่งถนนในบัควู้ดใช่ไหม?”
“นายเป็นคนที่คอยสนับสนุนลูกเขยไร้ประโยชน์คนนี้งั้นเหรอ?”
“แต่เราเป็นคนของจอห์น ก็อตติ นายกล้าที่จะสู้กับเราหรือไง?”
“ใครก็ตามที่กล้าต่อกรกับจอห์น ก็อตติจะไม่มีโอกาสได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกต่อไป!”
ไทสันเม้มริมฝีปากและพูดว่า “ท่านก็อตติเหรอ? จอห์น ก็อตติงั้นเหรอ? ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน เขาวิ่งหนีเพราะความหวาดกลัวไม่ใช่เหรอ? แล้วเขายังจะกล้าที่จะออกมาจัดการเรื่องนี้งั้นเหรอ?”
ดวงตาของเช็กเย็นชาลงทันทีหลังจากฟังคำพูดของไทสัน เขาตอบกลับไปว่า “บดขยี้พวกมันซะ!”
พวกลูกน้องของเช็กรีบวิ่งพุ่งเข้าหาไทสันและคนอื่น ๆ ด้วยอาวุธในมือจากคำสั่งของเช็ก
น่าเสียดายที่คนของไทสันได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ พวกเขาจัดการพวกอันธพาลจนล้มกองกับพื้นหลังจากนั้นไม่กี่นาที
ไทสันถือดาบอยู่ในมือและเดินตรงไปยังที่ที่เช็กยืนอยู่
พวกอันธพาลหลายคนพยายามจะหยุดเขา แต่พวกเขาก็ถูกจับโยนลงกับพื้นหลังจากถูกเตะต่อย
“เป็นไปได้ยังไง? ทักษะพวกนี้! พวกแกมาจากกองทัพเหรอ?” สีหน้าของเช็กเปลี่ยนไปอย่างมาก
คนธรรมดาคงไม่มีฝีมือแบบนี้แน่
“ขวางมันไว้! อย่าให้มันเข้ามา!”
เช็กสั่งให้ลูกน้องรอบตัวเขาวิ่งไปข้างหน้าจัดการกับไทสัน
น่าเสียดายที่พวกอันธพาลเหล่านั้นถนัดใช้เงินกับพวกผู้หญิงและเล่นการพนัน ร่างกายของพวกเขาอ่อนแอลงเพราะแอลกอฮอล์และผู้หญิง พวกมันเดินกะเผลกทรุดลงกับพื้นหลังจากถูกไทสันเตะ
หลังจากนั้นไม่นาน ไสันก็เดินมาตรงหน้าเช็ก เขาถอดฝักดาบออกแล้ววางลงบนคอของเช็ก
ชิ้ง!
สีหน้าของเช็กซีดเผือดลง เหงื่อเย็นหยดลงมาบนใบหน้าของเขา
เขาไม่คิดว่าทักษะต่อสู้ของไทสันจะดีขนาดนี้
