ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก - บทที่ 964
ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 964
“เขาสมควรตาย! เขาสมควรตาย!”
ในระหว่างที่พูด เจมส์คลานไปหาลุคและตบหน้าเขาด้วยความโกรธสองครั้งติด ๆ
หลังจากที่เขาตบสั่งสอนแล้วเขาก็อ้อนวอน
“หัวหน้าผู้ฝึกสอน หัวหน้าผู้ฝึกสอน เขาสมควรตาย! ทุบตีเขาให้ตาย!”
“ตระกูลเซอร์เรย์จะไม่มีการโต้แย้งใด ๆ กับเรื่องนี้…”
“ไม่ ไม่ ไม่… เซอร์เรย์ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะโต้แย้ง จากนี้ไปตระกุลเซอร์เรย์เป็นเพียงบริวารที่ต่ำต้อยของคุณ เราจะเห่าก็ต่อเมื่อคุณอนุญาต เราจะกัดก็ต่อเมื่อคุณบอกเราว่าใคร!”
ฮาร์วีย์ยกยิ้มจาง ๆ และมองไปที่เจมส์
“แกมีค่าพอจะทำแบบนั้นงั้นเหรอ?”
“หรืออะไรทำให้แกคิดว่าแกสามารถเป็นลูกน้องของฉันได้?”
เจมส์ส่งยิ้มเศร้า ๆ สีหน้าของเขาว่างเปล่า
เขารู้ว่าฮาร์วีย์ไม่ได้ล้อเล่น เซอร์เรย์ไม่มีอะไรคู่ควร
หัวหน้าผู้ฝึกสอนมีอำนาจมาก
ทั้งด้านความมั่งคั่ง เจ้าชายยอร์กร่ำรวยระดับประเทศ
แล้วแบบนี้เซอร์เรย์มีค่าอะไรอีก?
เจมส์คิดเสมอว่าด้วยการสนับสนุนของตระกูลลีโอจากฮ่องกง เขาสามารถต่อกรกับเจ้าชายยอร์กได้
แต่เขาได้รู้แล้วว่าแม้การสนับสนุนจากตระกูลลีโอจากฮ่องกง
พวกเขาก็ไม่ได้มีความหมายอะไรต่อหน้าหัวหน้าผู้ฝึกสอนคนนี้!
จู่ ๆ เจมส์ก็คร่ำครวญออกมาเมื่อนึกถึงพวกลีโอ
“หัวหน้าผู้ฝึกสอน ผมมีข้อมูลสำคัญที่จะรายงาน ผมขอให้คุณไว้ชีวิตที่ต่ำต้อยของผมถ้าผมรายงานเรื่องนี้”
“พูดมาสิ” ฮาร์วีย์บอกอย่างใจเย็น
เจมส์ไม่กล้าต่อรองอีกต่อไปและพูดอย่างรวดเร็วว่า “คริส ลีโอมาถึงบัควู้ดแล้ว มาเพื่อยื่นข้อเสนอกับตระกูลซาเวียร์ เพื่อมิสซาเวียร์เลขาของคุณ!”
“เพื่อให้ความร่วมมือกับเขา ตระกูลคลาวด์ ตระกูลร็อบบินส์ ตระกูลเยตส์ และพวกเราตระกูลเซอร์เรย์ต่างก็ได้รับข้อเสนอ!”
“ทั้งสี่ตระกูลววางแผนที่จะใช้อีวอนน์เพื่อขัดขวางการดำเนินการของสกาย คอร์ปอเรชั่นจากภายใน!
“อีกอย่าง สตีเฟน ยอร์ก ไม่ได้ไปจากที่นี่ เขายังคงรออย่างอดทนอยู่ในบัควู้ด!”
เจมส์แค่อยากเอาตัวรอดและเปิดเผยเรื่องทุกอย่างในเวลานี้
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว
“คริส ลีโองั้นเหรอ? เจ้าชายแห่งตระกูลลีโอในฮ่องกง?”
“ใช่ครับ เขาเอง แต่การเคลื่อนไหวของเขาและสตีเฟ่นเป็นความลับ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน”
เจมส์หัวเราะอีกครั้งเมื่อพูดจบ
“หัวหน้าผู้ฝึกสอน ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมรู้แล้ว ตระกูลเซอร์เรย์ไม่กล้าที่จะต่อกรกับคุณอีกต่อไป ได้โปรดช่วยแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”
ฮาร์วีย์เมินเจมส์ และเดินไปหาลุคที่พยายามเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ
“ผมผิดไปแล้ว หัวหน้าผู้ฝึกสอน มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด! ผมไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับมิสยูนา ผมไม่ควรทำอะไรกับครอบครัวของคุณ ผมไม่ควรข่มขู่ภรรยาของคุณ มันเป็นความผิดของผมเองทั้งหมด มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด…”
“แต่ผมยังไม่อยากตาย! ขอร้องล่ะ ปล่อยผมไปเถอะ!”
“ถ้าคุณฆ่าคนสกปรกโสโครกอย่างผม จะทำให้มือของคุณสกปรก ผมไม่คู่ควรที่จะตายด้วยมือของคุณ!”
แขนขาของลุคหักทั้งร่าง เขาไม่สามารถแม้แต่จะนั่งได้ เขาทำได้เพียงโขกหัวกับพื้น
ฮาร์วีย์ไม่สนใจ ไทสันเดินเข้ามาเหยียบหน้าลุคด้วยขาข้างหนึ่งแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าแกยังอ้าปากอีก ฉันจะตัดลิ้นของแกทิ้งซะ”
ลุคปิดปากเงียบลงทันที เขาไม่กล้าแม้แต่จะกรีดร้องออกมา
เจมส์ดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้ จากนั้นเขาก็อ้อนวอนว่า “หัวหน้าผู้ฝึกสอน โปรดให้โอกาสเราอีกครั้ง พวกเซอร์เรย์จะไปหาภรรยาคุณเพื่อคุกเข่าขอโทษ!”
“ได้โปรดให้โอกาสพวกเราได้แสดงความเสียใจด้วยต่อการกระทำนี้ด้วย!”
“อีกอย่าง ตระกูลเซอร์เรย์จะชดใช้คุณด้วยทรัพย์สินทั้งหมดของเราเพื่อแลกกับชีวิตของเรา ดีไหมครับ?”
